Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jakobus 1 Bible Online

Jakobus 1 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jakobus 1

¹Jakobus, Gott un däm Harn Jesus Christus sien Kjnajcht, schrift no de twalw Stam, dee wiet un breet äwa de Welt vestreit sent:

²Miene Breeda, nämt daut met Freiden aun, wan jie opp veschiedne Wäaj jeprooft un vesocht woaren.

³Doaderch daut jun Gloowen en de Vesieekjungen bestonen blift, lia jie jeduldich sennen. Daut derw jie weeten.

⁴Derch jeduldich sennen sell jie bat aum Enj behoolen bliewen, daut jie fälaloos un onbeschädicht sent, un junt daut aun nuscht fält.

⁵Wan daut bie irjentwäm von junt aun Weisheit fält, dan saul hee Gott doano froagen. Wiels Gott jiedrem jieren jeft un kjeenen schelt, woat am de Weisheit jejäft woaren.

⁶Lot am oba em Gloowen froagen, un nich twiewlen. Een Twiewla es soo aus eene Wal oppem Mäa, dee vom Wint han un häa jedräwen woat.

⁷Wäa twiewelt saul nich meenen, daut hee von Gott waut kjrieen woat.

⁸Een Twiewla es han un häa opp aul siene Wäaj.

⁹De läachstonenda Brooda saul sikj freien, daut hee huach steit.

¹⁰Un de rikja saul sikj freien, daut hee läach steit, wiels soo aus eene Bloom opp de Stap veschwinjt, woat hee uk met eemol wajch sennen.

¹¹De Sonn jeit opp met äare brennende Hett, un daut Graus vedrieecht, un de Bloom felt auf, un met schmock loten es daut jewast. Soo woat daut uk däm rikjen Maun en aul siene Drockichkjeiten gonen.

¹²Seelich es dee Maun, dee nich vesajcht, wan hee vesocht woat, un uthelt, wan hee oppe Proow jestalt woat. Wan hee de Proow bestonen haft, woat am de Läwenskroon jerieekjt woaren, dee de Har dämjanjen vesproaken haft, dee am goot es.

¹³Wan een Mensch vesocht woat, saul hee niemols sajen, daut Gott am vesieekjt. Gott kaun nich toom beesen vesocht woaren, un hee vesieekjt uk kjeenem.

¹⁴Oba een Mensch woat vesocht wan hee von siene ieejne beese Lost metjeräten woat.

¹⁵Wan de beese Lost sikj ieescht faustjesat haft, woat de Sind jebuaren. Un wan de Sind jedonen es, brinjt see dän Doot.

¹⁶Lot junt nuscht väamoaken, leewe Breeda.

¹⁷Aule goode Sachen un aule volkomne Gowen komen von bowen rauf. Dee komen vom Voda, dee daut Licht jemoakt haft. Hee veendat sikj nich, un hee vewakjselt nich dachet met diestret. [1]

¹⁸Hee haft ons derch sien woaret Wuat jemoakt soo aus hee daut wull, daut wie dän ieeschten Plauz haben sullen bie aules waut hee jemoakt haft.

¹⁹Miene leewe Breeda, siet schwind bie de Sach toom horchen, äwalajcht goot ea jie räden, un woat nich leicht doll.

²⁰Een Mensch, dee en Wutt haundelt, deit nich waut ver Gott rajcht es.

²¹Lajcht aules auf waut orrein es un waut schlajcht es. Un nämt daut Wuat wellich opp, daut en junt jeplaunt es un de Krauft haft, june Seelen to raden.

²²Jie motten oba uk doonen waut daut Wuat sajcht, wiels bloos hieren, rieekjt nich too, sest beschummel jie junt selfst.

²³Wäa daut Wuat bloos hieet un nich deit, waut daut sajcht, dee es aus een Mensch, dee sikj em Spieejel bekjikjt

²⁴un dan doavon jeit, un fuaz vejat, woo daut am utsach.

²⁵Wäa en daut volkomne Jesaz Gottes nenn kjikjt, waut ons frie moakt, wäa doabie blift un nich een vejätsoma hiera es, oba deit waut daut sajcht, dee woat bie sienem schaufen tofräd sennen.

²⁶Wan wäa meent daut hee Gott deent, un kaun siene Tung oba nich em Toom hoolen, dee schmäat sikj aun, un soon Mensch sien Gottesdeenst es vejäfs.

²⁷De Weisen un Wätfrues en äare Noot besieekjen un sikj von de Welt rein hoolen, daut es een reina un ajchta Gottesdeenst ver Gott dän Voda.