Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Jakobus 2 Bible Online

Jakobus 2 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Jakobus 2

¹Miene Breeda, jun Gloowen aun Jesus Christus, dee ons Har es un harlich es, saul junt doavon frie hoolen, eenen Unjascheet tweschen Menschen to moaken.

²Nämt emol aun, bie junt en de Vesaumlunk kjemt een Mensch nenn met eenem goldnen Rinkj un en feine Kjleeda. Un doa kjemt uk eena nenn, dee mau oamlich aunjetrocken es.

³Jie wudden dan dän met de feine Kjleeda väatrakjen un to am sajen: Nemm hia dän basten Plauz! Un to däm oamen wudd jie sajen: Sto du hia! ooda: Sett hia ver miene Feet!

⁴Wudd jie dan nich eenen Unjascheet bie junt moaken un june beese Jedanken wiesen?

⁵Horcht emol, leewe Breeda, haft Gott nich de oame en dise Welt jewält, rikj em Gloowen to sennen un daut Rikj to oawen, daut hee dee vesproaken haft, dee am goot sent?

⁶Jie oba haben de oame ruchloos behaundelt. Sent daut nich de rikje, dee junt met Jewault utnutzen un ver Jerecht schlapen?

⁷Sent daut nich dee, dee dän gooden Nomen lastren, dee äwa junt utjesproaken wort?

⁸Wan jie daut kjennichliche Jesaz hoolen, daut en de Schreft steit: “Du saust dienen näakjsten soo goot sennen aus die selfst”, dan doo jie rajcht.

⁹Moak jie oba Unjascheet mank de Menschen, dan doo jie sindjen, un daut Jesaz stampelt junt aus Jesazesbräakja.

¹⁰Wäa daut gaunze Jesaz helt, un sikj oba aun eent veschulcht, dee haft sikj jäajen daut gaunze Jesaz veschulcht.

¹¹Wiels dee, dee doa säd: “Du saust de Ehe nich bräakjen”, haft uk jesajcht: “Du saust nich doot moaken.” Wan du de Ehe uk nich brakjst, un oba doot moakst, best du een Jesazesbräakja.

¹²Rät un haundelt aus soone, dee derch daut Jesaz, daut werkjlich friemoakt, beuadeelt woaren.

¹³Daut Jerecht haft kjeen Metleet äwa dee, dee kjeen Metleet bewäsen haben. Un doch es erboarmende Jnod stoakja aus daut Jerecht.

¹⁴Waut halpt daut, Breeda, wan een Mensch sajcht, hee haft Gloowen, un haft oba kjeene Woakjen? Kaun sien Gloowen am raden?

¹⁵Wan een Brooda ooda eene Sesta nich auntotrakjen un to äten haft,

¹⁶un jie to an sajen wudden: Got mau en Fräd, hoolt junt woam un ät junt saut! un wudden an nich jäwen, waut an fält, waut wudd an daut halpen?

¹⁷Soo es daut uk met een Gloowen. Wan dee nich Woakjen haft, es dee doot.

¹⁸Oba eenje woaren sajen: Du hast Gloowen, un ekj hab Woakjen. Wies mie dienen Gloowen onen Woakjen, un ekj woa die mienen Gloowen wiesen derch miene Woakjen.

¹⁹Du jleefst daut doa een Gott es? Goot! Daut jleewen soogoa de beese Jeista, un doabie zetren see ut Forcht.

²⁰West du Noa nich enseenen, daut dien Gloowen onen Woakjen nuzloos es?

²¹Wort ons Voda Abraham nich derch siene Woakjen jerajcht jesproaken, aus hee sienen Sän Isaak opp däm Aultoa opfad?

²²Jie seenen, daut sien Gloowen metwirkjt met daut, waut hee deed. Un sien Gloowen wort derch siene Woakjen volkomen.

²³Un soo wort daut, soo aus de Schreft säd: “Abraham jleewd Gott, un daut wort am aus Jerajchtichkjeit aunjeräakjent”, un hee wort “Gott sien Frint jenant”

²⁴Hia kaust du seenen, daut de Mensch derch Woakjen jerajcht jesproaken woat, un nich bloos derch Gloowen.

²⁵Un wort de Hua Rahab nich uk derch Woakjen jerajcht jesproaken, aus see de Bootschofta oppneem un opp eenen aundren Wajch rut brocht?

²⁶Soo aus uk de Kjarpa onen Jeist doot es, soo es de Gloowen onen Woakjen doot.