Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel 2. Petrus 1 Bible Online

2. Petrus 1 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

2. Petrus 1

¹Simon [1] Petrus, Jesus Christus sien Apostel un Deena, schrift disen Breef no dee, dee dän selwjen Gloowen jekjräajen haben aus wie, derch de Jerajchtichkjeit, dee ons Gott un Heilant Jesus Christus jäwen deit:

²Mucht jie emma mea Jnod un Fräd kjrieen, doaderch, daut jie Gott un dän Harn Jesus Christus noda kjanen lieren!

³Siene Gotteskrauft haft ons aules jeschonken, waut wie toom seelich woaren un een frommet Läwen brucken, doaderch daut wie dän kjanen lieeden, dee ons soo väl goodet tookomen leet, daut hee ons to siene ieejne Harlichkjeit beroopen deed.

⁴Un derch deeselwje Krauft haft hee ons aul de aundre rikje, wundavolle Säajnungen vesproaken, derch dee wie von daut vekomne Läwen kjennen looskomen, wuaraun wie derch de Liedenschoften en dise Welt jebungen sent, un aun Gott siene Natua Aundeel haben kunnen.

⁵Om dit to kjrieen, bekjleet junen Gloowen met goode Woakjen. Jie motten uk aun Erkjantnis toonämen.

⁶Un dan mott jie uk lieren junt selfst to beharschen, wuaderch jie staunthauft woaren. Staunthauft sennen mott met Gottesforcht vebungen sennen,

⁷un Gottesforcht met sikj breedalich unjarenaunda goot sennen, un breedaliche Leew met Leew fa aule Menschen.

⁸Wan jie dise Dinja haben, un doabie bliewen, woa jie en june Erkjantnis aum Harn Jesus Christus nich ful un onfruchtboa sennen.

⁹Wäa dit oba nich haft, es blint, ooda weens kortsechtich, un haft vejäten daut hee von siene oole Sinden jereinicht wia.

¹⁰Doawäajen, leewe Breeda, moakt junt doarenn emma fausta, daut jie beroopen un utjewält sent. Wiels, wan jie daut doonen woaren, woa jie nich faulen.

¹¹Dan woat junt de Engank en onsen Harn un Heilant Jesus Christus sien eewjet Rikj nenn, wiet opjemoakt woaren.

¹²Doawäajen räakjen ekj junt emma aun dise Dinja denkjen to halpen, wan jie daut uk aul weeten, un en de Woarheit stonen, soo wiet aus jie dee kjanen.

¹³Ekj jleew daut es gaunz rajcht, daut ekj dit en junt waka hool, soolang aus ekj noch hia sie,

¹⁴wiels ekj weet, daut ekj mienen Kjarpa boolt auflajen mott, soo aus de Har Jesus Christus mie jesajcht haft.

¹⁵Un ekj well junt dit soo kloa moaken, daut jie junt daut emma wada kjennen väahoolen, wan ekj ieescht wajch sie.

¹⁶Wiels wie haben junt nich Jeschichten vetalt, dee wie ons selfst utjedocht hauden, aus wie junt daut dietlich muaken waut fa eene Krauft de Har Jesus Christus haud, un daut hee wadakomen wudd; wie haben siene Harlichkjeit selfst jeseenen.

¹⁷Aus hee von Gott dän Voda siene Iea un Harlichkjeit kjrieech, un aus de harliche Stemm säd: Dit es mien leewa Sän, met däm ekj sea tofräd sie,

¹⁸wia wie selfst met am opp dän heiljen Boajch un wie hieeden de Stemm vom Himmel.

¹⁹Soo hab wie jeseenen daut et werkjlich soo es, aus de Profeeten jesajcht haben, un jie doonen goot, wan jie doaropp oobachten aus opp een Licht, daut em diestren nenn schient, bat daut aunfangt to doagen, un de Morjenstiern bie junt em Hoat oppjeit.

²⁰Ieeschtens mott jie daut vestonen, daut kjeene schreftliche Profeetie waut es, daut eena sikj selfst utlajcht.

²¹Wiels Profeetie es nich waut, daut een Mensch sikj selfst utdenkjt; daut wia de Heilja Jeist en dise Menschen, dee an jeef, waut see von Gott räden sullen.