Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel 2. Petrus 2 Bible Online

2. Petrus 2 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

2. Petrus 2

¹Oba doa wieren don uk faulsche Profeeten mank de Menschen, jrod soo aus mank junt uk faulsche Liera sennen woaren, dee met Lieren nenkomen, dee nich soo sent un en daut vedoawen fieren. Dee woaren sikj soogoa von dän Harn loossajen, dee an jekoft haft, un doaderch schwind äa vedoawen äwa sikj brinjen.

²Un väle woaren en äare frajche, onmoralische Wäaj metläwen. Un wäajen soone Menschen äa Läwen, woat de Woarheitswajch vespott woaren.

³Un en äaren Jiez woaren see met feine glaute Räden vesieekjen Jewenst derch junt to kjrieen. Daut Jerecht äwa an es aul lang trigj bestemt, un äa vedoawen schlapt nich.

⁴Wiels Gott veschoond de Enjel nich aus dee sindijden. Hee schmeet dee en de Hal, wua dee en diestre Heelen jehoolen woaren, bat äa Jerecht komen woat.

⁵Gott veschoond de oole Welt uk nich, buta Noah, dee doa Jerajchtichkjeit prädijd, met noch säwen aundre, aus hee de Äwaschwamunk äwa de gottloose Welt brocht.

⁶Un lota muak Gott Auschklompes von de Städa Sodom un Gomorra, daut dee to nuscht wieren, om aule gottloose to woarnen, dee nohäa komen wudden.

⁷Hee rad dän jerajchten Loot, dee derch de gottloose äa schenteljet Läwen jekjwält wort,

⁸wiels fa siene jerajchte Seel wia daut eene Kwol, Dach un Nacht de Gottloosichkjeit auntoseenen un auntohieren, dee om am väajinkj.

⁹Soo kaun de Har uk ons ut de Vesieekjungen rut raden, dee om ons sent, un de gottloose strofen, bat daut latste Jerecht kjemt.

¹⁰Gott woat dee oppoat hoat strofen, dee sikj en äare Lost un orreine Liedenschoften gonen loten, un de Harschoften veachten, un en äare Frajchheit un Ieejensennichkjeit sikj soogoa woagen de himlische Majestäten to lastren;

¹¹wan doch nich emol de Enjel em Himmel, dee jratre Krauft un Macht haben, sikj woagen lastalich äwa an ver Gott to uadeelen.

¹²Oba dise faulsche Liera sent nuscht veninftja aus dee wille Tieren, dee doatoo jebuaren sent, daut see jejräpen un jeschlacht woaren; see lastren äwa Dinja von dee see nuscht kjanen, un woaren soo aus de wille Tieren uk omkomen.

¹³Daut es waut see fa äare Ojjerajchtichkjeit kjrieen. See läwen aule Dach en äa beeset Vejnieejen, see sent fa junt eene Schaund un een Onsäajen; see veleiden junt derch äa sinteljet Läwen, wäarent see jun Goot en de Grunt brinjen, un soo doonen aus wan see opprechtje Menschen sent.

¹⁴Äare Uagen sieekjen no Ehebruch, wuavon see niemols jenuach kjrieen. See velocken de Seelen, dee nich faust em Gloowen stonen. Äare Hoaten sent em Jiez jeeeft. Daut sent vefluchte Lied.

¹⁵See haben dän rajchten Wajch veloten un sent vebiestat. See haben Beor sienen Sän Bieleam sienen Wajch enjeschloagen, dee soo nom Jelt hinjaraun wia, daut hee wellens wia ojjerajcht to haundlen, daut to kjrieen.

¹⁶Oba Bieleam wort wäajen siene Äwaträdunk oppjehoolen, derch een stomma Äsel, dee met Menschenstemm räd un dän Profeet en sienen Wonsenn trajchtholp.

¹⁷Dise Menschen sent Borms onen Wota, un Wolkjen, dee vom Wintstorm han un häa jedräwen woaren. Dee sent veuadeelt eewich en schwoatste Diesta to sennen.

¹⁸Dee räden met stolte, ladje Wieed, un brucken äare Lost om soone wada trigj en de Sind nenn to locken, dee sikj jrod ut daut Errtum hauden rutraden loten.

¹⁹See vespräakjen an Frieheit, wan see doch selfst aum vedoawen veskloft sent. Wiels wautemma een Menschen unja haft, doaraun es hee veskloft.

²⁰Un wan een Mensch derch onsen Harn un Heilant Jesus Christus ut dise Welt äare beese Wäaj es rutjerat worden, un dan sikj wada von de Sind faustnämen lat un doaraun veskloft woat, dan es dee schlajchta auf aus hee verhäa wia.

²¹Daut wudd fa soone bäta sennen, wan see niemols von Christus jehieet hauden, aus am kjanen to lieren un dan wada daut heilje Jeboot, daut an jejäft wia, dän Rigjen to dreien.

²²Daut jeit met soone Menschen soo aus daut oole Sprechwuat sajcht: Een Hunt frat wada waut hee utjespäajen haud; un: Eene Säaj sudelt sikj nom Boden wada em Blott.