Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Rechta 19 Bible Online

Rechta 19 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Rechta 19

¹To dee Tiet, aus en Israel noch kjeen Kjennich wia, wond een Levit aus Framda wiet no de Hinjakaunt en daut Boajlaunt en Efraim un haud sikj eene Näbenfru jenomen, waut von Betlehem en Juda staumd.

²Un aus see sikj äwa äaren Maun oajad, rand see von am fuat, trigj no äaren Voda no Betlehem en Juda un wia dort vea Moonat.

³Dan muak äa Maun sikj opp un reisd ar hinjaraun, om frintlich met ar to räden un ar wada trigjtoholen; un hee haud sienen Kjnajcht un een poa Äsels bie sikj. Un de Fru fieed am en äaren Voda sien Hus nenn. Un aus de Voda am sach, jinkj hee am froo entjäajen.

⁴Un sien Schwieevoda, de junge Fru äa Voda, hilt am trigj, daut hee dree Doag doa bleef. See eeten un drunken un bleewen doa äwa Nacht.

⁵Aum vieeden Dach stunden see tiedich zemorjes opp, un muaken sikj reed toom reisen. Oba de junge Fru äa Voda säd to sienen Schwieesän: At doch ieescht een Stekj Broot opp un stoakj die fa de Reis! Un dan reist loos.

⁶Un see saden sikj dol un deeden toop äten un drinkjen. Dan säd de junge Fru äa Voda: Doo mie dän Jefaulen un bliew noch emol äwa Nacht; un lot die daut goot gonen!

⁷Aus de Maun oba oppstunt un gonen wull, prachad sien Schwieevoda am, daut hee noch äwa eene Nacht doableef.

⁸Aus hee aum näakjsten Morjen, dän feften Dach, loosreisen wull, säd de junge Fru äa Voda: Stoakjt junt doch ieescht un lot junt Tiet, bat jäajen Owent. Un soo deeden see noch wada toop äten.

⁹Aus de Levit dan oppstunt, om sikj met siene Näbenfru un sienen Kjnajcht toop oppe Reis to moaken, säd sien Schwieevoda: Daut jeit toom Owent, un woat boolt diesta woaren. Bliew doch noch äwa eene Nacht un lot die daut goot gonen! Morjen kjenn jie tiedich oppstonen un no Hus reisen.

¹⁰Oba de Maun wull nich mea äwa Nacht bliewen, un muak sikj opp un reisd. Un hee kjeem met siene Näbenfru un sienen Kjnajcht un de beid jesodelde Äsels bat ver de Staut Jebus, daut es Jerusalem.

¹¹Aus see doa dichtbie Jebus wieren, hauden see dän Dach meist hinja sikj, un de Kjnajcht säd to sienen Harn: Komm un lot ons doch en dise Jebusita Staut nenn gonen un doa äwanachten!

¹²Oba sien Har säd to am: Wie wellen nich en eene Staut von Framde nengonen, waut nich toom Volkj Israel jehieren. Wie wellen noch bat Gibea reisen.

¹³Un hee säd to sienen Kjnajcht: Go wieda, daut wie no eene aundre Städ komen un bie Gibea ooda Rama to Nacht bliewen.

¹⁴Soo reisden see wieda. Un aus de Sonn unjajinkj, wieren see dichtbie Gibea em Staum Benjamin.

¹⁵See dreiden vom Wajch rauf un jinjen en de Staut nenn. Oba kjeena wull an oppnämen, un soo bleewen see opp dän opnen Plauz von de Staut unja frieem Himmel.

¹⁶Un dan kjeem jrod een oola Maun von siene Oabeit oppe Stap no Hus. Hee wia uk een Framda, waut ut daut Boajlaunt en Efraim staumd; de äwaje Enwona en de Staut oba jehieeden to däm Staum Benjamin.

¹⁷Un aus hee oppkjikjt, sach hee dän Levit opp dän frieen Plauz un säd to am: Wua west du han? Un von wua kjemst du?

¹⁸De Levit auntwuad am: Wie komen von Betlehem en Juda un wellen bat aun de Hinjakaunt daut Boajlaunt en Efraim. Dort won ekj, un von dort sie ekj no Betlehem jereist. Nu sie ekj opp dän Wajch no Hus. Oba hia es kjeena waut mie en sien Hus oppnämen well.

¹⁹Oba wie haben Stroo un Fooda fa onse Äsels, uk Broot un Wien fa mie, miene Fru un mienen Kjnajcht, soo daut ons nuscht fält.

²⁰Dan säd de oola Maun: Mucht Fräd met die sennen! Aules, waut die fält, finjst du bie mie; bliew bloos nich äwa Nacht opp däm opnen Plauz!

²¹Un hee kroagd an en sien Hus nenn un jeef de Äsels Fooda, un see woschen sikj de Feet un eeten un drunken toop.

²²Un aus see noch froo bie de Moltiet sauten, besaden de Mana ut de Staut plazlich daut Hus. Daut wieren schomploose Mana, see bulladen aun de Däa un säden to däm oolen Maun, dän Huswieet: Jeff dän Maun rut, waut en dien Hus jekomen es, daut wie onse Lost met am driewen kjennen!

²³Oba de oola Maun, de Huswieet, jinkj rut no an un säd: Doch nich, miene Breeda, doot doch nich soon schlajchtet! Dis Maun es mien Gaust, jie derwen am nich soone Schaunden aundoonen.

²⁴Kjikjt, ekj hab eene Dochta, dee noch kjeenen Maun haft, un disa haft eene Näbenfru; dee well ekj junt rutbrinjen. Dee kjenn jie dan vejewaultjen un met an doonen, waut junt jefelt, oba aun disen Maun derw jie junt nich soo schentlich vejriepen.

²⁵Oba de Mana wullen am nich jehorchen. Dan neem de Levit siene Näbenfru un brocht dee rut no an. Un see vejewaultichten dee de gaunze Nacht äwa un leeten ar ieescht mau dan tofräd, aus daut aunfunk to doagen.

²⁶Un de Fru kjeem jäajen Morjen bat ver de Däa von daut Hus, wua äa Maun äwanachten deed, un bruak doa toop un lach doa bat daut dach wort.

²⁷Aus äa Maun zemorjes oppstunt un de Husdäa opmuak un rutjinkj, om wiedatoreisen, dan lach siene Fru doa ver de Däa, met äare Henj oppe Schwal.

²⁸Hee säd to ar: Sto opp, wie wellen reisen! Oba see auntwuad nich. Dan läd hee ar opp eenen Äsel un reisd no Hus.

²⁹Aus hee dan no Hus kjeem, neem hee een Massa, un veschneet siene Näbenfru en twalf Stekja un schekjt no jieda Staum en Israel een Stekj.

³⁰Wäa daut sach, dee säd: Soon jemeenet Vebräakjen es en Israel noch niemols ea väajekomen, von dan aus onse Vodasch ut Ägipten häajekomen sent! Denkjt doaräwa no, un berot, waut to doonen jeit!