Read Plautdietsch (Low German) – De Bibel Rut 1 Bible Online

Rut 1 - Plautdietsch (Low German) – De Bibel bible

Rut 1

¹En de Tiet aus de Rechta de Leidasch em Launt wieren, neem sikj daut soo rom, daut doa eene Hungaschnoot wia. Dan muak sikj een jewessa Maun von Betlehem en Juda opp met siene Fru un siene twee Junges no Moab to trakjen.

²De Nomes von disen Maun un siene Fru wieren Elimelech un Noomi, un äare Junges wieren Machlon un Kiljon. See wieren von de Efrata Jäajent un hauden Launt bie Betlehem en Juda. Aus see don en Moab wieren

³storf de Maun, Elimelech, un leet siene Fru, Noomi, un de twee Junges hinja sikj.

⁴Un don muak sikj daut soo, daut de Junges sikj met moabitische Mejales befrieden. De Schwieedajchta wieren Orpa un Rut. De gaunze Famielje wia veleicht tieen Joa en Moab jewast,

⁵un dan storwen de Junges aulebeid, Machlon uk Kiljon. Nu wia de Fru onen äaren Maun, un uk onen äare Säns.

⁶Noomi hieed don, daut de HAR sien Volkj jeholpen haud, un daut doa nu jenuach to äten wia. Dan jinkj see loos, met äare Schwieedajchta toop, om trigj von Moab to trakjen.

⁷Aule dree muaken sikj opp, om von Moab no Juda to gonen,

⁸bat Noomi met eemol to äare Schwieedajchta säd: Got doch trigj, een jiedra no june Mutta äa Tus. Mucht de HAR soo truhoatich goot to junt sennen, aus jie to onse Vestorwne un to mie jewast sent.

⁹Mucht de HAR junt jieda wada eene Städ un eenen Maun jäwen. Doamet kust see an toom Aufscheet, oba see kunnen sikj nich hoolen un hielden sea.

¹⁰De Schwieedajchta säden aulebeid: Wie wellen met die no diene Lied gonen.

¹¹Oba Noomi säd: Mejales, got doch trigj! Wuarom wudd jie met mie komen? Meen jie ekj woa noch Säns haben, dee june Mana kunnen sennen?

¹²Nä, nä! Jie motten trigj gonen. Ekj sie too oolt, daut ekj mie noch eemol befrieen woa. Nä, soogoa wan ekj mie vondoag befried un waut Säns haud,

¹³wudd dan jie luaren bat dee groot wieren? Wudd jie junt werkjlich nich aundre Mana frieen. Nä, miene Dajchta! Dit es nich bloos junt schwoa. Mie moakt daut sea betta, daut jie soo lieden, nu daut däm HARN siene Haunt soo jäajen mie jekomen es!

¹⁴See hielden dan noch mea, bat Orpa jinkj äare Schwieemutta dän Aufscheets Kuss jäwen. Rut oba, hilt sikj gaunz aun Noomi.

¹⁵Dan säd Noomi: Kjikj, diene Schwäajasche jeit trigj no äare Lied un äare Jetta. Go met ar met.

¹⁶Oba Rut säd: Proow mie nich lenja to beräden, daut ekj veloten un trigjgonen saul. Wua du han jeist, well ekj han gonen; wua du wonen woascht, well ekj wonen; dien Volkj saul uk mien Volkj sennen, un dien Gott saul mien Gott sennen;

¹⁷doa wua du stoafst, woa ekj uk stoawen, un doa woa ekj begroft woaren. Wan ekj mie derch waut aundret aus derch däm Doot von die scheeden lot, dan lot däm HARN sien Oaja opp mie komen.

¹⁸Aus Noomi daut kloa wort, daut Rut sikj nich wudd beräden loten, jeef see opp ar to beräden.

¹⁹De beid jinjen dan wieda, bat see no Betlehem kjeemen. En Betlehem wundaden see sikj aula, un de Frues säden: Es dit werkjlich Noomi?

²⁰Nant mie nich Noomi, [1] säd see. Nant mie leewa Mara. [2] Dee, dee aule Macht haft, haft mien Läwen betta jemoakt.

²¹Aus wie veleeten, wia mien Hus voll met eenen Maun un twee Säns. Nu haft de HAR mie auleen trigjebrocht met kjeenem, dee fa mie sorcht. Nant mie nich mea Noomi! De HAR es jäajen mie, un dee, dee aule Macht haft, brinjt mie lieden.

²²Soo kjeem Noomi trigj von Moab, met äare moabitische Schwieedochta. Daut wia jrod de Aunfank von de Joascht Arnt aus see no Betlehem kjeemen.