Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Wyjścia 12 Bible Online

Wyjścia 12 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Wyjścia 12

¹Wówczas PAN skierował do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej te słowa:

²Ten miesiąc będzie dla was głównym wśród[93] miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku.

³Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela:[94] W dziesiątym dniu tego miesiąca weźmie sobie każdy, stosownie do swej przynależności rodowej, jednego baranka na rodzinę.

⁴Jeśli jakaś rodzina będzie za mała, żeby spożyć całego baranka, to niech połączy się z najbliższą rodziną z sąsiedztwa, kierując się tym, ile kto w stanie jest zjeść.

⁵Wasz baranek ma być bez skazy. Powinien być jednorocznym samcem. Wybierzecie go spośród baranków lub spośród koziołków.

⁶Będziecie go strzec do czternastego dnia tego miesiąca, a w tym dniu, wieczorem, w całym zgromadzeniu Izraela, baranek każdej rodziny zostanie zabity.

⁷Jego krwią pomaże się następnie oba odrzwia i nadproże w domach, w których będzie on spożywany.

⁸Jego mięso trzeba spożyć tej nocy. Należy je upiec na ogniu. Razem z mięsem należy spożywać przaśniki wraz z gorzkimi ziołami.

⁹Nie wolno jeść mięsa na surowo ani ugotowanego w wodzie. Powinno być upieczone na ogniu, w całości: wraz z głową, odnóżami i tułowiem.

¹⁰Nic z mięsa nie można pozostawić do rana. Cokolwiek pozostanie niezjedzone, należy to spalić w ogniu.

¹¹Baranka będziecie spożywać gotowi do wyjścia: szaty upięte na biodrach, sandały na nogach i laska w waszym ręku. Macie jeść w pośpiechu, bo to ofiara Paschy — dla PANA.

¹²Tej nocy bowiem przejdę przez ziemię egipską i uderzę wszystko, co jest pierworodne, od człowieka po bydło. Dokonam też sądu nad wszystkimi bóstwami Egiptu — Ja, PAN.

¹³A ta krew będzie znakiem na domach, w których będziecie przebywać. Gdy zobaczę tę krew, ominę was i nie dotknie was ta niszczycielska plaga,[95] którą uderzę ziemię egipską.

¹⁴Ten dzień uczynicie pamiątką.[96] Będziecie go obchodzić jako święto na cześć PANA, z pokolenia w pokolenie, jako ustanowienie wieczne.

¹⁵Przez siedem dni będziecie jeść przaśniki. Już pierwszego dnia usuniecie zakwas z waszych domów. Każdy bowiem, kto by między pierwszym a siódmym dniem święta spożywał to, co zakwaszone, zostanie usunięty z Izraela.

¹⁶W pierwszym i siódmym dniu zwołacie święte zgromadzenie. W tych dniach nie wolno wykonywać żadnej pracy, za wyjątkiem tej, która wiąże się z przygotowaniem koniecznych posiłków.

¹⁷Przestrzegajcie tego Święta Przaśników,[97] gdyż w tym właśnie dniu wyprowadziłem wasze zastępy z Egiptu. Świętujcie ten dzień po wszystkie pokolenia jako ustanowienie wieczne.

¹⁸W pierwszym miesiącu, w czternastym dniu tego miesiąca, wieczorem, będziecie jedli przaśniki. Podobnie będzie aż do dwudziestego pierwszego dnia tego miesiąca, do wieczora.

¹⁹Przez siedem dni nie będzie zakwasu w waszych domach, bo każdy, kto by jadł to, co zakwaszone, zostanie usunięty ze zgromadzenia Izraela, zarówno cudzoziemiec, jak i tubylec.

²⁰Nie będziecie jedli nic zakwaszonego. We wszystkich waszych siedzibach będziecie jedli przaśniki.

²¹Następnie Mojżesz zwołał wszystkich starszych Izraela: Wybierzcie sobie owcę na rodzinę — polecił — i zabijcie ją jako Paschę.

²²Weźcie też wiązkę hizopu, zanurzcie ją we krwi zebranej w naczyniu[98] i pomażcie tą krwią nadproże oraz oba odrzwia. Potem niech nikt nie opuszcza swego domu aż do rana.

²³Gdy PAN będzie przechodził, aby uderzyć plagą Egipt, a zobaczy krew na nadprożu i na obu odrzwiach, to PAN ominie te drzwi i nie pozwoli niszczycielowi wejść do wnętrza domu, aby tam zadał cios.

²⁴Przestrzegajcie tego zatem jako ustawy dla was i dla waszych dzieci — na wieki.

²⁵Przestrzegajcie też tego obrzędu po swoim wejściu do ziemi, którą da wam PAN zgodnie ze swą obietnicą.

²⁶Gdy wówczas zapytają was dzieci: Co oznacza ten obrzęd? —

²⁷odpowiecie: Składamy ofiarę paschalną dla PANA. Wspominamy w ten sposób, jak w Egipcie omijał On domy synów Izraela, kiedy to Egipt dotykał plagą, a nasze domy chronił. Po tych słowach lud złożył głęboki pokłon.

²⁸Następnie Izraelici rozeszli się i uczynili dokładnie to, co PAN nakazał Mojżeszowi i Aaronowi.

²⁹Z nastaniem północy PAN uderzył wszystkich pierworodnych w ziemi egipskiej, od pierworodnego syna faraona i następcy tronu po pierworodnego syna więźnia zamkniętego w lochu. Uderzył też wszystkie pierworodne bydła.

³⁰Faraon zerwał się w nocy — on, jego dworzanie, wszyscy mieszkańcy kraju — i w Egipcie rozległ się przerażający krzyk! Nie było domu, w którym ktoś by nie umarł.

³¹Jeszcze tej nocy faraon wezwał Mojżesza i Aarona: Wstawajcie! — wykrzyknął. — Wychodźcie spośród mego ludu! Wychodźcie wy i synowie Izraela! Idźcie, służcie PANU, jak tego chcieliście.

³²Zabierzcie też, jak chcieliście, wasze owce i bydło! Idźcie! Lecz pobłogosławcie też mnie.

³³W tym czasie Egipcjanie przynaglali lud do wyjścia! Wychodźcie stąd — wołali — bo jeszcze wszyscy pomrzemy!

³⁴Wtedy ludzie włożyli na ramiona swe niezakwaszone ciasto w dzieżach owiniętych w szaty i poszli.

³⁵Izraelici posłuchali też Mojżesza i wyprosili u Egipcjan przedmioty ze srebra i złota oraz szaty.

³⁶Ponieważ PAN nastawił Egipcjan życzliwie do nich, spełnili oni ich prośbę, a ci złupili Egipt.

³⁷Izrael wyruszył. Szli z Ramses do Sukkot w liczbie około sześciuset tysięcy[99] pieszych mężczyzn, z wyłączeniem dzieci.[100]

³⁸Szło z nimi również mnóstwo mieszanej ludności, owce oraz bydło — dobytek bardzo wielki.

³⁹Z ciasta, które wynieśli z Egiptu, napiekli przaśnych placków, ponieważ ciasto nie zdążyłoby się zakwasić. Egipcjanie ich wypędzali, a oni nie mogli czekać, nie przygotowali sobie nawet jedzenia na drogę.

⁴⁰Pobyt Izraelitów w Egipcie trwał czterysta trzydzieści lat.

⁴¹Po upływie tych czterystu trzydziestu lat, dokładnie tego samego dnia, wyszły z ziemi egipskiej wszystkie zastępy PANA.

⁴²Była to noc czuwania. Czuwał w niej PAN, by wyprowadzić swe zastępy z Egiptu. Ta noc ma też być — na cześć PANA — nocą czuwania dla wszystkich synów Izraela po wszystkie ich pokolenia.

⁴³PAN powiedział też do Mojżesza i Aarona: Oto ustawa dotycząca Paschy: Nie będzie z niej spożywał żaden cudzoziemiec.

⁴⁴Może ją natomiast spożywać każdy niewolnik, mężczyzna nabyty za pieniądze, jeśli zostanie najpierw obrzezany.

⁴⁵Nie może z niej jednak spożywać ani człowiek zamieszkały tymczasowo, ani najemnik.

⁴⁶Pascha ma być spożyta w domu, w którym ją przygotowano. Ani kawałka mięsa baranka nie można stamtąd wynosić. Również jego kość nie zostanie złamana.

⁴⁷Będzie tego przestrzegać całe zgromadzenie Izraela.

⁴⁸A jeśli zagości u ciebie cudzoziemiec i będzie chciał obchodzić Paschę na cześć PANA, to najpierw obrzezaj u niego każdego mężczyznę i wtedy możesz mu pozwolić na jej obchodzenie — możesz go potraktować na równi z tubylcem. Paschy nie może spożywać człowiek nieobrzezany.

⁴⁹W tym przypadku zarówno tubylca, jak i goszczącego wśród was cudzoziemca dotyczyć będzie to samo prawo.

⁵⁰Wszyscy synowie Izraela postąpili dokładnie tak, jak PAN przykazał Mojżeszowi i Aaronowi.

⁵¹I właśnie w tym dniu, zastęp za zastępem, PAN wyprowadził synów Izraela z Egiptu.