Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Joba 13 Bible Online

Joba 13 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Joba 13

¹To wszystko widziały moje oczy, słyszały uszy — i wiem to.

²To, co wy wiecie, wiem i ja, nie jestem od was gorszy.

³Chciałbym jednak pomówić z Najwyższym, pragnąłbym z Bogiem coś wyjaśnić.

⁴Wy natomiast głosicie kłamstwa, marni z was wszystkich lekarze.

⁵Obyście całkiem zamilkli, poczytano by wam to za mądrość!

⁶Posłuchajcie mojego wywodu i rozważcie moje argumenty!

⁷Czy ze względu na Boga chcecie dopuszczać się oszustwa[37] i ze względu na Niego głosić kłamstwo?

⁸Czy chcecie brać Jego stronę? Albo bronić Boga?

⁹Czy wyjdzie wam to na dobre, gdy was przejrzy? Czy chcecie Go tak oszukać, jak oszukuje się ludzi?

¹⁰Gdy skrycie będziecie stronniczy, On was surowo skarci.

¹¹Czy nie przeraża was Jego majestat? Czy wy się Go nie boicie?

¹²Wasze formułki[38] to zakurzone przysłowia,[39] a wasze odpowiedzi są kruche niczym z gliny.

¹³Zamilczcie przede mną, abym mógł przemówić — a potem niech mnie spotka, co chce!

¹⁴Dlaczego zatem tak ryzykuję[40] i własną duszę chwytam w dłoń?[41]

¹⁵Tak, wiem, że On mnie zabije — na to czekam; lecz tym bardziej chcę z Nim wyjaśnić mą sprawę.

¹⁶Niech i to przemówi za mym ratunkiem, że przed Jego obliczem nie zjawia się obłudnik.

¹⁷Słuchajcie więc uważnie, co mam do powiedzenia, niech moje oświadczenie dotrze do waszych uszu.

¹⁸Oto, proszę! Przedkładam sprawę. I wiem, że zostanę usprawiedliwiony.

¹⁹Kto stanie ze mną do sporu? Bo wkrótce zamilknę i zgasnę.

²⁰Spełnij mi tylko dwie rzeczy, a nie będę się już krył przed Tobą:

²¹Oddal ode mnie swą dłoń i niech nie straszy mnie Twa groza!

²²Następnie wezwij mnie — odpowiem, albo ja przemówię, a Ty mi odpowiedz:

²³Ile to mam przewinień i grzechów? Daj mi poznać moje przestępstwo i grzech.

²⁴Dlaczego ukrywasz się przede mną i uważasz mnie za swojego wroga?

²⁵Czy chcesz trząść liściem i tak miotanym już przez wiatr, albo gonić uschnięte źdźbło?

²⁶Bo przepisujesz mi gorzkie leki, dajesz w dziedzictwo karę za winy młodości.

²⁷Moje nogi zakuwasz w dyby, śledzisz wszystkie moje ścieżki i zaznaczasz ślady moich stóp.

²⁸Tymczasem ja rozpadam się jak próchno,[42] jak szata, którą pożarł mól.