Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Joba 29 Bible Online

Joba 29 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Joba 29

¹Następnie Job ciągnął swą wypowiedź dalej:

²Obym był jak za dawnych miesięcy, jak za dni, gdy mnie jeszcze strzegł Bóg,

³gdy Jego pochodnia świeciła mi nad głową i w Jego świetle pokonywałem mrok,

⁴gdy wciąż cieszyłem się pełnią moich sił, a Bóg czuwał nad moim namiotem,[76]

⁵kiedy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci,

⁶kiedy we wszystkim miałem powodzenie[77] i nawet skała pode mną toczyła potoki oliwy,

⁷gdy wychodziłem z bramy do miasta i gdy na rynku zajmowałem swe miejsce.

⁸Widzieli mnie wówczas młodzi i ustępowali mi miejsca, a sędziwi powstawali i stali,

⁹dostojnicy przerywali swoje mowy i zasłaniali sobie dłonią usta.

¹⁰Milkł również głos przywódców, język przywierał im do podniebienia.

¹¹Tak! Ucho, które mnie słuchało, uznawało, że jestem szczęśliwy, a oko, które mnie widziało, miało o mnie najlepsze zdanie,

¹²bo też ratowałem ubogiego, który wołał o pomoc, sierotę oraz tego, który nie miał wsparcia.

¹³Spotykało mnie błogosławieństwo ze strony tych, którym groziła zguba, i dzięki mnie weseliło się serce wdów.

¹⁴Odziewałem się w sprawiedliwość — ona mnie okrywała, a moja prawość służyła mi za zawój i płaszcz.

¹⁵Byłem oczami dla niewidomego, byłem nogami dla osób chromych.

¹⁶Byłem ojcem dla potrzebującego, rzetelnie rozpatrywałem sprawy ludzi obcych.

¹⁷Łamałem przy tym kły krzywdzicieli i wyrywałem zdobycz z ich paszczy.

¹⁸Myślałem wówczas: Umrę we własnym gnieździe, a moich dni będzie tyle, co piasku.[78]

¹⁹Mój korzeń kieruje się ku wodzie, a w gałęziach zatrzymuje się nocą rosa.

²⁰Ciągle będę cieszył się szacunkiem i wciąż sprawnie władał swoim łukiem.

²¹Słuchano mnie i czekano na mnie — i w milczeniu przyjmowano moją radę.

²²Po moich słowach już nikt się nie odzywał, moja mowa jak krople spadała na słuchaczy.

²³Czekali na mnie, jak czeka się na deszcz, i otwierali swe usta jak w czasie wiosennej ulewy.

²⁴Uśmiechałem się do nich, gdy tracili wiarę,[79] i nie lekceważyli wyrazu mojej twarzy.

²⁵Wybierałem im drogę i byłem wśród nich wodzem, przebywałem jak król wśród swojego zastępu, pocieszałem ich też, kiedy byli w żałobie.