Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Joba 3 Bible Online

Joba 3 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Joba 3

¹Potem Job otworzył usta i przeklął dzień swoich narodzin.

³Oby ten dzień, w którym się urodziłem, wcale nie zaistniał — ani ta noc, gdy zawołano: Urodził się chłopiec!

⁴Oby ten dzień w ogóle nie wyszedł z ciemności, oby z wysoka nie upomniał się o niego Bóg ani nie rozbłysła nad nim jutrzenka![13]

⁵Oby przemogła go ciemność, cienie śmierci, oby rozsiadł się na nim gęsty obłok i przepłoszyły go wszelkie mroki dnia!

⁶A tę noc? Ją też niechby pochłonął mrok, niechby nie miała miejsca w kalendarzu i nie wliczała się w poczet miesięcy!

⁷O, gdyby ta noc pozostała niepłodna i nie zabrzmiał w niej ten radosny krzyk!

⁸Gdyby jakiś urok rzucili na nią zaklinacze, potrafiący rozdrażnić nawet Lewiatana!

⁹Gdyby wtedy przed świtem zgasły gwiazdy! Niechby bezskutecznie czekała na brzask, niechby dzień nie otworzył nad nią swoich powiek —

¹⁰bo nie zamknęła przede mną łona matki, nie oszczędziła mi patrzenia na znój!

¹¹Albo dlaczego nie umarłem przy porodzie, nie zgasłem tuż po wyjściu z łona?

¹²Dlaczego zostałem wzięty na kolana, po cóż przystawiono mnie do piersi, abym ssał?

¹³Owszem, leżałbym teraz w ciszy i spokoju, odpoczywałbym właśnie we śnie

¹⁴pośród królów i pośród radców ziemi, budowniczych ruin z dawnych dni —

¹⁵lub wśród książąt, bogatych niegdyś w złoto i mających srebra pełny dom.

¹⁶Albo dlaczego nie zostałem pogrzebany niczym płód poroniony, niczym niemowlęta, które nie cieszyły się światłem dnia?

¹⁷Byłbym tam, gdzie bezbożni zaprzestają swoich szaleństw, gdzie odpoczywają zmęczeni, bez sił,

¹⁸gdzie więźniowie leżą obok siebie, nie dochodzi do nich strażniczy krzyk,

¹⁹gdzie mali i wielcy są już razem — i niewolnik już wolny od pana.

²⁰Dlaczego Bóg daje światło nieszczęsnym[14] i życie ludziom pełnym goryczy —

²¹tym, którzy bezskutecznie czekają na śmierć, którzy jej chcą niczym skarbów ukrytych,

²²którzy cieszyliby się z zejścia do grobu —

²³ludziom, którzy nie widzą sensu swojej drogi i których osaczył sam Bóg?

²⁴Tak, zamiast posiłku nachodzi mnie wzdychanie, niczym woda rozlewa się mój jęk.

²⁵Bo dopadło mnie to, przed czym drżałem, dosięgło to, co budziło mój lęk.

²⁶Bez wytchnienia, chwili przerwy — bez spoczynku, zatrwożony przyjmowałem nowy cios.