Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Joba 31 Bible Online

Joba 31 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Joba 31

¹Zawarłem przymierze z moimi oczami — i cóż? Czy mam patrzeć pożądliwie na dziewicę?

²Jaki byłby wtedy mój dział od Boga z góry i dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?

³Czy zguba nie spada na złoczyńców, a nieszczęście na czyniących bezprawie?

⁴Czy On nie widzi moich dróg i czy nie liczy wszystkich moich kroków?

⁵Czy podążałem za marnością i czy moja noga śpieszyła do zdrady?

⁶Niech mnie zważy na rzetelnych szalach, niech Bóg pozna moją niewinność!

⁷Jeśli mój krok zboczył z właściwej drogi i moje serce poszło za tym, co pociąga oczy, a do moich dłoni przylgnęła jakaś zmaza,

⁸to niech ja sieję, a inny niech spożywa, a moje latorośle niech będą wyrwane!

⁹Jeśli moje serce dało się omamić przez inną kobietę, tak że czyhałem u drzwi mojego sąsiada,

¹⁰to niech moja żona miele dla innego[87] i niech pochylają się nad nią inni mężczyźni!

¹¹Byłaby to bowiem rzecz haniebna i nieprawość godna kary sędziego!

¹²Tak, zasługiwałoby to na ogień — niechby palił aż do zniszczenia[88] i niechby cały mój dorobek pochłonął do korzeni.

¹³Jeślibym podeptał prawo mojego sługi lub służącej, gdy wystąpili przeciwko mnie ze skargą,

¹⁴to co bym począł, gdyby Bóg powstał? Co bym Mu odpowiedział, gdyby zaczął mnie badać?

¹⁵Czy Ten, który mnie stworzył we wnętrzu mojej matki, nie stworzył także moich sług? I czy On, nie kto inny, nie ukształtował nas w łonie?

¹⁶Jeśli odmówiłem prośbie potrzebujących i oczy wdowy przeze mnie przygasły,

¹⁷lub jeśli sam jadłem swoją kromkę, nie dzieląc się nią z sierotą —

¹⁸a przecież od młodości wychowywałem ją jak ojciec i prowadziłem ją od łona jej matki —

¹⁹jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania i potrzebującego bez okrycia;

²⁰jeśli nie błogosławiły mnie ich nieodziane biodra lub jeśli nie ogrzali się wełną moich owiec;

²¹jeśli podniosłem rękę przeciw sierocie, ponieważ zauważyłem, że ktoś poprze moją sprawę w sądzie,

²²to niech odpadnie mi łopatka od barku, a moje ramię niech wyrwą ze stawu!

²³Tak, kara Boża była mi postrachem i to, że przed Jego majestatem nie zdołałbym się ostać.

²⁴Jeśli uczyniłem złoto swoją ufnością i do kruszcu mówiłem: Ty, moje bezpieczeństwo,

²⁵jeśli cieszyłem się, że wielkie jest moje bogactwo i że ogromny stał się mój dorobek,

²⁶jeśli widziałem światło, że świeci, i księżyc sunący wspaniale —

²⁷i moje serce dało się skrycie uwieść, tak że rękami słałem im pocałunki,

²⁸również to byłaby nieprawość godna kary sędziego, bo w ten sposób sprzeniewierzyłbym się Bogu z wysoka.

²⁹Jeślibym się cieszył z upadku kogoś, kto mnie nienawidzi, i triumfował, że go dopadło nieszczęście,

³⁰[byłbym winny], jednak nie dopuściłem, by zgrzeszyły moje usta — nie przeklinałem go i nie prosiłem o odebranie mu duszy!

³¹Czy mieszkańcy mego domu nie powtarzali, że u mnie każdy mógł nasycić się mięsem?

³²Cudzoziemiec nie nocował na dworze, a przed podróżnymi otwierałem drzwi.

³³Jeśli taiłem swe przestępstwa, jak to czyni człowiek, aby ukryć jak najgłębiej swą nieprawość,

³⁴dlatego że bałem się licznego tłumu i przerażała mnie pogarda innych rodów — stąd milczałem i nie opuszczałem swego domu —

³⁵to obym nie miał nikogo, kto by mnie wysłuchał! Oto mój podpis! Niech mi odpowie Wszechmocny! Oby mój przeciwnik napisał oskarżenie!

³⁶Chętnie wziąłbym je na swoje ramiona i uwieńczyłbym się nim jak koroną.

³⁷Przedstawiłbym mu liczbę moich kroków, zbliżyłbym się do niego niczym książę.

³⁸Jeśli przeciwko mnie krzyczała moja rola, a razem z nią płakały jej zagony;

³⁹jeśli spożywałem jej plony bez zapłaty, a jej właściciela pozbawiłem życia,

⁴⁰to zamiast pszenicy niech mi wzejdzie oset, a zamiast jęczmienia cuchnące chwasty! Na tym kończą się słowa Joba.