Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Joba 41 Bible Online

Joba 41 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Joba 41

¹Łudzi się, kto ma nadzieję go schwytać! Sam jego widok już zwala z nóg.

²Trudno znaleźć śmiałka, który by chciał go podrażnić, a cóż dopiero kogoś, kto chciałby mierzyć się ze Mną![108]

³Kto przeciw Mnie wystąpi, abym mu dał odprawę? Pod całym niebem nie ma takiego!

⁴Powiem jeszcze jednak o jego wyglądzie, o jego wielkiej sile i przepięknych kształtach.

⁵Kto odkryje wierzch jego zbroi? Kto zechce podejść do podwójnej kolczugi?

⁶Kto by chciał otworzyć wrota jego paszczy? Przecież spomiędzy jego kłów wionie grozą!

⁷A jego grzbiet to rzędy tarcz, złączone ze sobą na kamień.

⁸Jedna przylega do drugiej, nie przejdzie między nimi powietrze.

⁹Jedna z drugą jest spojona, zwierają się i nie dzielą.

¹⁰Swoim parskaniem rzuca błyski światła, a jego oczy są jak powieki zorzy.

¹¹Z jego paszczy buchają pochodnie i strzelają z niej iskry ognia.

¹²Z jego nozdrzy dobywa się dym jak z garnka, który paruje, lub z kotła.

¹³Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

¹⁴W jego karku spoczywa siła, a przed nim ludzie zataczają się w trwodze.

¹⁵Fałdy jego cielska łączą się ze sobą, są na nim jakby odlane, nieruchome.

¹⁶Jego klatka[109] jest twarda jak skała, przypomina dolny kamień młyński.

¹⁷Gdy się ruszy, drżą nawet najdzielniejsi, łamią się ich szeregi, nie trafiają.

¹⁸Nie ostanie się miecz, który go dosięga, ani dzida, ani pocisk, ani włócznia.

¹⁹Żelazo uważa za słomę, brąz za drzewo zbutwiałe.

²⁰Nie płoszy go strzała z łuku, kamienie z procy to sieczka.

²¹Maczugę uważa za plewę i kpi z grzechotania włóczniami.

²²Od spodu ma ostre skorupy, miażdży jak broną błoto.

²³Głębina bulgoce przy nim jak kocioł, morze burzy się niczym wrząca maź.

²⁴Zostawia za sobą jasny szlak, toń wygląda jak pokryta siwizną.

²⁵Prochu ziemi nie depcze nic podobnego — jest stworzeniem nie znającym lęku.

²⁶Patrzy z góry na wszystko, co wzniosłe, on, król wszystkiego, co dumne.[110]