Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Psalmy 18 Bible Online

Psalmy 18 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Psalmy 18

¹Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida, sługi PANA. Skierował on do PANA słowa tej pieśni w dniu, gdy go PAN wyrwał z ręki wszystkich jego wrogów, a w tym nawet z ręki Saula.

²Powiedział wtedy: Kocham Cię, PANIE, Ty jesteś mą mocą!

³PAN moją skałą, twierdzą i ratunkiem;[58] On moim Bogiem, opoką i ucieczką. On moją tarczą, gwarantem wybawienia[59] i mą warowną wieżą.

⁴Wołam do PANA — On jest godzien chwały — I przezwyciężam wszystkich moich wrogów!

⁵Już oplatały mnie powrozy śmierci, Rzeki bezprawia[60] wzmagały mój lęk,

⁶Już zaciskała się pętla świata zmarłych — Wpadłem w śmiertelną sieć.

⁷Lecz w tej niedoli zawezwałem PANA, Zacząłem wołać do mojego Boga, A On usłyszał ze swego przybytku, Dotarł do Niego mój krzyk.

⁸Wtedy zadrżała, zatrzęsła się ziemia, Góry ruszyły się w swoich posadach, Przeszedł je dreszcz, bo On zapłonął gniewem.

⁹Uderzył dym niczym z Jego nozdrzy, Trawiący ogień buchnął jakby z ust, Strzeliły iskry rozżarzonych węgli,

¹⁰A On nachylił niebo i zstąpił, Gęstą ciemność miał pod stopami,

¹¹Dosiadł cheruba, wzbił się wysoko I pognał na skrzydłach wiatru.

¹²Ciemność Mu była zasłoną, Okryciem — płaszcz burzowych wód I gęstych chmur.

¹³Blask jaśniał przed Nim, kłębiły się obłoki, Uderzył grad, lunął ognisty deszcz.

¹⁴A potem PAN zagrzmiał na niebiosach, Najwyższy wydał swój głos, Znów runął grad, znów spadł ognisty deszcz,

¹⁵On zaś wypuścił strzały, rozproszył ich, Swymi błyskawicami wywołał zamęt.

¹⁶PANIE, morze ukazało swe dno! Ziemia odsłoniła posady! Sprawił to Twój wojenny zew, Jakby podmuch tchnienia Twoich nozdrzy.

¹⁷A On sięgnął po mnie z wysoka, chwycił I wyciągnął z najgroźniejszej toni,

¹⁸Uratował przed potężnym wrogiem, Przed nienawiścią mocniejszych, gdy już mnie dopadali.

¹⁹Uderzyli na mnie w dniu mojej udręki, Ale PAN okazał się mym wsparciem.

²⁰Wyprowadził mnie na szeroką przestrzeń, Wyratował, gdyż znalazł we mnie upodobanie.

²¹PAN wziął pod uwagę moją sprawiedliwość, Postąpił stosownie do czystości mych czynów.[61]

²²Trzymałem się bowiem dróg PANA, Nie sprzeniewierzyłem się mojemu Bogu —

²³Wciąż mam przed oczami wszystkie Jego prawa, Szanuję każde z Jego przykazań.

²⁴Byłem wobec Niego nienaganny, Dbałem, by nie popełnić przewinienia,

²⁵I PAN wynagrodził mi moją sprawiedliwość, Zwrócił uwagę na czystość moich czynów.

²⁶Ty oddanemu Tobie okazujesz wierność, Z nienagannym postępujesz nienagannie,

²⁷Czysty może liczyć na Twą czystość, Przewrotnego — czeka zaskoczenie.

²⁸Gdyż Ty wybawiasz lud ubogi, Wyniosły wzrok zarozumiałych poniżasz.

²⁹Ty zapalasz moją pochodnię — PAN, mój Bóg, mrok wokół mnie rozprasza.

³⁰Dzięki Tobie mogę rozbić całą wrogą drużynę, Z moim Bogiem pokonam każdy mur.

³¹Oto Bóg! Jego droga jest doskonała, Słowa PANA — godne zaufania. On jest tarczą dla wszystkich, którzy się w Nim chronią.

³²Bo kto jest Bogiem, jeżeli nie PAN? Kto jest Opoką, jeśli nie nasz Bóg?

³³To Bóg opasuje mnie mocą, On nauczył mnie żyć nienagannie.

³⁴Sprawia, że mam nogi zwinne jak u łani I dzięki Niemu staję na wyżynach.

³⁵On zaprawia moje ręce do walki, Moje ramiona mogą napiąć łuk wzmocniony spiżem.

³⁶Ty mi dałeś tarczę swego zbawienia, Wsparłeś swoją prawą ręką, Upokorzyłeś też, by potem przyniosło mi to wielkość.

³⁷Zrobiłeś dużo miejsca moim krokom, Dlatego nie zwichnąłem nogi.

³⁸Będę ścigał moich wrogów do skutku, Nie zawrócę, póki ich nie pokonam.

³⁹Uderzę tak, że już nie powstaną, Padną pod moje stopy.

⁴⁰Bo dzięki Tobie mam moc do walki I przeciwników powalonych.

⁴¹Sprawiłeś, że wrogowie nadstawili mi karki,[62] A ja zniszczyłem tych, którzy mnie nienawidzą.

⁴²Wołali o pomoc, lecz nie było wybawcy, Wzywali PANA, lecz nie odpowiedział.

⁴³Zetrę ich na proch i zostawię wichurze, Zmiotę jak błoto z ulicy.

⁴⁴Ty mnie ratujesz od ludzkich sporów, Stawiasz na czele narodów. Służy mi lud, którego nie znałem,

⁴⁵Jest mi posłuszny na dźwięk każdego słowa. Cudzoziemcy okazują mi posłuch,

⁴⁶Tracą przede mną odwagę I z drżeniem wychodzą ze swych warownych grodów.

⁴⁷PAN żyje! Niech będzie błogosławiona moja Opoka, Wywyższony mój Bóg oraz Zbawca!

⁴⁸Oto Bóg! On za mnie wywiera pomstę, Poddaje mi narody

⁴⁹I ratuje od zaciekłych wrogów. Ty mnie stawiasz nad nieprzyjaciółmi, Ratujesz od ludzi, którzy dyszą gwałtem.

⁵⁰Dlatego będę cię, PANIE, sławił pośród narodów, Śpiewał na cześć Twojego imienia!

⁵¹Zapewniasz wielkie zwycięstwo[63] swojemu królowi, Darzysz też łaską swego pomazańca Dawida i jego potomstwo — na wieki.