Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Przypowieści Salomona 1 Bible Online

Przypowieści Salomona 1 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Przypowieści Salomona 1

¹Przypowieści Salomona, syna Dawida, króla Izraela.

²Zebrane dla poznania mądrości i karności,[1] dla zrozumienia wywodów rozumu,

³dla pouczenia o roztropności, sprawiedliwości, sądzie i prawości,

⁴dla pogłębienia u prostych[2] przezorności,[3] a u młodych — poznania i rozwagi.

⁵Kto mądry, niech słucha i pomnaża zasób wiedzy, kto rozumny, niech nabywa wskazówek,

⁶by dzięki temu pojąć przypowieść i przenośnię,[4] słowa mędrców oraz ich zagadki.

⁷Bojaźń PANA jest początkiem poznania. Głupcy pogardzają mądrością i karnością.

⁸Słuchaj, mój synu, pouczeń swego ojca i nie porzucaj nauk swojej matki.

⁹One ozdobią ci głowę niczym wieniec, a na twojej szyi będą jak naszyjnik![5]

¹⁰Gdyby, mój synu, chcieli cię zwabić grzesznicy, nie daj się nabrać ich namowom!

¹¹Gdyby kusili: Urządźmy razem napad![6] Bez żadnych przyczyn zaskoczmy niewinnych!

¹²Wchłońmy ich żywcem niczym świat umarłych, wchłońmy w całości jak schodzących do grobu.

¹³Nagrabimy sobie wszelkich kosztowności, napełnimy łupem nasze domy —

¹⁴weź swój los i rzuć go wraz z naszymi, jedna kiesa niech połączy nas wszystkich!

¹⁵Nie idź, mój synu, w drogę razem z nimi, trzymaj się z dala od ich ścieżki!

¹⁶Gdyż ich nogi biegną ku nieszczęściu, śpieszą oni, aby rozlać czyjąś krew.

¹⁷Próżno jednak, na przynętę, posypano ziarnem sieci, gdy patrzyły na to skrzydlate stworzenia!

¹⁸Oni bowiem czyhają, lecz na krew swoją własną, zasadzają się na swoje własne dusze.

¹⁹Ścieżki żądnych niegodziwego zysku tak się kończą: Pozbawia on życia znęconych nim chciwców.

²⁰Mądrość głośno krzyczy na ulicy, podnosi swój głos na placach,

²¹woła na rogach ulic pełnych zgiełku i wygłasza mowy w miejskich bramach:

²²Jak długo, prości, chcecie kochać prostactwo, wy, prześmiewcy, pochwalać szyderstwo, wy zaś, nierozumni, nienawidzić poznania?

²³Zawróćcie, kiedy was ostrzegam! Przemawiam bowiem do was z głębi serca[7] i obwieszczam wam moje słowa!

²⁴Lecz ponieważ wołałam, a nie chcieliście słuchać, wyciągałam ręce, ale nikt nie zważał,

²⁵przeciwnie — porzuciliście wszystkie moje rady, nie zechcieliście przyjąć ostrzeżenia,

²⁶dlatego i ja śmiać się będę z waszej klęski, wyszydzę, gdy ogarnie was strach,

²⁷gdy zagłada dopadnie was jak burza, gdy nadciągnie klęska jak wichura, gdy dosięgnie was udręka i strapienie.

²⁸Wtedy będą mnie wzywać, lecz im nie odpowiem, poszukiwać — ale mnie nie znajdą.

²⁹Odrzucili bowiem poznanie, niczym dla nich była bojaźń PANA.

³⁰Nie pragnęli słuchać mojej rady, pogardzili każdym ostrzeżeniem.

³¹Dlatego będą jedli owoce swych zabiegów i nasycą się własnymi wymysłami.

³²Bo odstępstwo prostych ich zabija, a beztroska głupców jest ich zgubą.

³³Kto mnie słucha, będzie żył bezpiecznie, będzie wolny od strachu przed nieszczęściem.