Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Izajasza 14 Bible Online

Izajasza 14 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Izajasza 14

¹Gdyż[76] PAN zlituje się nad Jakubem. Znowu wybierze Izraela. Da mu wytchnienie w jego własnej ziemi. Wtedy przyłączą się do niego cudzoziemcy. Przystaną oni do domu Jakuba.

²Za sprawą ludów Izrael zostanie sprowadzony do własnego kraju. A tam, w ziemi PANA, dom izraelski weźmie ich sobie jako służących i służące. Na jego usługach będą ci, u których wcześniej był sługą, będzie panował tam nad tymi, którzy go niegdyś ciemiężyli.

³A gdy PAN da ci odpocząć po twym cierpieniu i udręce, i po ciężkiej niewoli, w której się znalazłeś,

⁴wtedy wzniesiesz taką szyderczą pieśń o królu Babilonu: O, jak wyczerpał się ciemięzca i jego ciemiężenie![77]

⁵PAN złamał wreszcie laskę bezbożnych, pokruszył w końcu berło tyranów!

⁶Smagał on ludy, rozgniewany, chłostą bezustanną, miażdżył narody w swoim gniewie bezustannym prześladowaniem.

⁷Odpoczęła ziemia, odetchnęła z ulgą, nastał dla ludzi czas radości.

⁸Nawet cyprysy i cedry Libanu cieszą się z twego upadku: Od kiedy padłeś — powiadają — już nas nie nachodzą drwale!

⁹Świat umarłych na dole zadrżał z powodu ciebie, mając ci wyjść na spotkanie. Zbudził dla ciebie cienie wszystkich wodzów[78] ziemi. Rozkazał wstać z tronów wszystkim królom narodów.

¹⁰A gdy odezwą się oni, to tak ci powiedzą: A jednak zasłabłeś tak jak my, upodobniłeś się do nas!

¹¹Świat zmarłych pochłonął twą pychę i grę twoich instrumentów.[79] Twoim posłaniem zgnilizna,[80] a twym okryciem robactwo!

¹²O, jakże spadłeś z nieba, ty, blasku, synu jutrzenki![81] Ścięty ległeś na ziemi, ty, pogromco narodów!

¹³A mawiałeś w swym sercu: Wstąpię na niebiosa, wzniosę swój tron ponad gwiazdy Boga i zasiądę na górze narad, na krańcach północy![82]

¹⁴Wstąpię na szczyty obłoków,[83] zrównam się[84] z Najwyższym!

¹⁵Tymczasem zostałeś strącony do świata umarłych, i to w najgłębsze zakamarki przepaści!

¹⁶Ci, którzy cię widzą, tak w zadumie mówią: Czy to ten, który tak trząsł ziemią i wprawiał w drżenie królestwa?

¹⁷Czy to ten, który świat obracał w pustynię, burzył jego miasta, a swych jeńców nie wypuszczał na wolność?

¹⁸Wszyscy królowie narodów, wszyscy oni[85] spoczywają w chwale, każdy w swoim grobowcu,

¹⁹a ty ze swego grobu zostałeś wyrzucony jak obrzydliwa odrośl,[86] pokryty zabitymi, przebitymi mieczem, rzuconymi między kamienie przepaści jak podeptane ścierwo.

²⁰Nie dołączysz w swym grobie do królów, bo zniszczyłeś swą ziemię, wymordowałeś swój lud! O, niech o rodzie złoczyńców nie wspomną na wieki!

²¹Zgotujcie rzeź jego synom za winy ich ojców, by nie powstali, nie posiedli ziemi ani nie usiali świata miastami!

²²Powstanę przeciwko nim! — oto Słowo PANA Zastępów. Babilon straci imię, wytępię jego resztę, potomnych i potomstwo — oświadcza PAN.

²³Zrobię z niego siedlisko jeży,[87] bagno porosłe sitowiem! Wymiotę go miotłą zagłady — oświadcza PAN Zastępów.

²⁴Tak przysiągł PAN Zastępów: Stanie się tak, jak pomyślałem, i będzie tak, jak postanowiłem —

²⁵rozbiję Asyrię na mojej ziemi! Na moich górach ją zdepczę! I zdjęte będzie z nich jej jarzmo, a jej brzemię usunięte z ich ramion.

²⁶Oto plan powzięty dla całej ziemi, oto ręka wyciągnięta przeciwko wszystkim narodom!

²⁷Jeśli PAN Zastępów tak postanowił, to kto temu przeszkodzi? Jeśli Jego ręka jest wyciągnięta, kto ją zdoła powstrzymać?!

²⁸Oto wyrok z roku śmierci króla Achaza:

²⁹Nie ciesz się, Filisteo, że złamał się kij, który cię bił, gdyż z zarodka[88] węża wyrośnie żmija, a jej płodem będzie wąż latający.[89]

³⁰Paść się będą pierworodni biednych,[90] ubodzy będą odpoczywać bezpiecznie, ale twój korzeń zamorzę głodem, a twoją resztę — wybiję!

³¹Zawódź, bramo! Krzycz, miasto! Mdlej, cała Filisteo! Gęsty dym nadciąga z północy! Nikt nie opuszcza[91] zwartych szeregów!

³²A co odpowiedzą posłom narodu? To, że PAN założył Syjon, w nim[92] znajdą ostoję ubodzy Jego ludu.