Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Izajasza 51 Bible Online

Izajasza 51 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Izajasza 51

¹Słuchajcie Mnie, wy, którzy dążycie do sprawiedliwości, i wy, którzy szukacie PANA! Spójrzcie na skałę, z której was wyciosano, kamienny masyw, z którego was wycięto!

²Wspomnijcie Abrahama, swojego ojca, oraz Sarę, która was urodziła; był tylko jeden, gdy go powołałem, lecz pobłogosławiłem mu[309] i zapewniłem liczne potomstwo.

³Tak, PAN pocieszy Syjon, pocieszy wszystkie jego ruiny, z jego pustkowia uczyni Eden, z jego pustyni ogród PANA. Zamieszka na nim radość i wesele, pieśni wdzięczności i dźwięk melodii.

⁴Skup się na Mnie, mój ludu, posłuchaj uważnie, narodzie! Gdyż ode Mnie wyjdzie Prawo,[310] światłem ludów uczynię moje sądy.

⁵Nadchodzi moja sprawiedliwość, zbliża się moje zbawienie, moje ramiona będą sądzić ludy, na Mnie czekają wyspy,[311] wyczekują one mojego ramienia.

⁶Podnieście swoje oczy ku niebu! Spójrzcie na ziemię w dole! Tak! Niebo rozwiewa się jak dym, ziemia zużywa się jak szata, jej mieszkańcy padają jak komary,[312] ale moje zbawienie będzie trwać na wieki i moja sprawiedliwość nie ustanie.

⁷Słuchajcie Mnie, wy, którym bliska jest sprawiedliwość, ludu, w którego sercu jest Prawo! Nie bójcie się zniewag ludzi i nie lękajcie się ich obelg,

⁸ponieważ stoczy ich mól — jak szatę, i robak pogryzie — jak wełnę, lecz moja sprawiedliwość trwać będzie na wieki, a moje zbawienie przez pokolenia pokoleń.

⁹Zbudź się! Zbudź się! Przywdziej moc! O, ramię PANA! Zbudź się — jak za dawnych dni, za odwiecznych pokoleń! Czy nie za twoją sprawą rozłupano[313] Rahaba[314] i przebito morskiego potwora?

¹⁰Czy nie za twoją sprawą osuszono morze, wody wielkiej otchłani, zamieniono głębiny w drogę, by przeszli nią odkupieni?

¹¹Tak! Wrócą odkupieni[315] przez PANA, przybędą na Syjon z okrzykiem, wieczna radość rozjaśni im twarze, przenikać ich będzie wesele, ulecą zaś smutek i wzdychanie.

¹²Ja, Ja jestem waszym pocieszycielem. Kim jesteś ty, że się boisz człowieka? On umiera! Lub syna człowieczego? To skoszona trawa!

¹³A zapomniałeś o PANU, swoim Stwórcy, który rozpiął niebiosa i założył ziemię? Drżysz każdego dnia, bez przerwy, przed furią gnębiciela, który wciąż napada. Lecz gdzie się podziała jego furia?

¹⁴Zgnębiony już pośpieszył na wolność, nie umrze, nie skończy w dole i nie zabraknie mu chleba.[316]

¹⁵Ja, PAN, jestem twoim Bogiem, wzburzam morze i szumią jego fale — moje imię brzmi JHWH Zastępów.

¹⁶Włożyłem moje słowa w twoje usta, ukryłem cię w cieniu mojej ręki, by utrwalić niebo i ziemię i powiedzieć Syjonowi: Ty jesteś moim ludem!

¹⁷Zerwij się! Zerwij się! Powstań, Jerozolimo, która piłaś podany przez PANA kubek z Jego wzburzeniem, wysączyłaś do dna kielich pełen odurzającego napoju!

¹⁸Nie miała przewodnika wśród synów, których powiła, nie miała też nikogo, kto by ujął ją za rękę wśród synów, których wychowała.

¹⁹Dwa ciosy spadły na ciebie — o, któż ci okaże współczucie? Spustoszenie i grabież oraz głód i miecz — o, kim cię pocieszę?[317]

²⁰Twoi synowie, omdlali jak antylopa w sieci, leżeli na rogach wszystkich ulic, napełnieni wzburzeniem PANA, upomnieniem twojego Boga.

²¹Dlatego posłuchaj, biedaczko, oszołomiona, lecz nie winem!

²²Tak mówi twój Bóg, PAN, Bóg, który prowadzi sprawę swego ludu: Oto zabieram z twej ręki kubek z odurzającym napojem, kielich pełen mojego wzburzenia, już więcej nie będziesz z niego pić!

²³Włożę go do ręki twych oprawców,[318] tych, którzy mówili do ciebie: Kładź się na ziemię, przejdziemy po tobie! A ty nadstawiałaś swe plecy jak ziemię i jak ulicę dla przechodniów.