Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Kapłańska 13 Bible Online

Kapłańska 13 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Kapłańska 13

¹PAN przemówił do Mojżesza i do Aarona tymi słowy:

²Jeśli na czyjejś skórze pojawi się obrzęk,[97] wysypka[98] lub plama,[99] i rozwinie się to na jego ciele w coś, co mogłoby świadczyć, że zaraził się trądem, to należy pokazać to kapłanowi Aaronowi lub jednemu z jego synów, kapłanów.

³Gdy kapłan obejrzy chore miejsce na jego ciele i stwierdzi, że włos w tym miejscu zbielał i widać ubytki na skórze,[100] to jest to zakażenie trądem. Po dokładnym zbadaniu, kapłan uzna go za nieczystego.[101]

⁴Jeśli jednak jest to wprawdzie jasne miejsce na ciele, lecz nie widać ubytków na skórze ani włos w tym miejscu nie zbielał, to kapłan poleci odosobnić chorego na siedem dni.

⁵Siódmego dnia kapłan obejrzy go ponownie. Jeśli wtedy stwierdzi, że schorzenie nie rozwija się dalej na ciele chorego, to poleci odosobnić go na dalsze siedem dni.

⁶Jeśli siódmego dnia, przy kolejnych oględzinach, kapłan stwierdzi, że chore miejsce zbladło, a schorzenie nie rozszerza się na skórze, to uzna, że badany jest czysty, a schorzenie było zwykłą wysypką. Chory wypierze swoje szaty i będzie uważany za czystego.

⁷Ale jeśli po tym uznaniu chorego za czystego wysypka na jego ciele rozszerzy się, to trzeba go będzie pokazać kapłanowi jeszcze raz.

⁸Gdy kapłan stwierdzi, że wysypka na skórze jest wyraźniejsza, będzie musiał uznać go za nieczystego, jest to bowiem zakażenie trądem.

⁹Jeśli u kogoś dojdzie do zarażenia się trądem i zostanie on przyprowadzony do kapłana,

¹⁰to gdy kapłan zobaczy biały obrzęk na ciele, zbielały włos i żywe mięso na obrzęku,

¹¹będzie wiedział, że ma do czynienia z rozwiniętym schorzeniem trądu. Kapłan uzna chorą osobę za nieczystą. Nie będzie jej musiał próbnie odosabniać. Jej nieczystość jest bowiem wyraźna.

¹²Jeśli jednak coś, co mogłoby być trądem, rozszerzy się na ciele tak bardzo, że pokryje całą skórę osoby dotkniętej chorobą, od głowy po stopy, gdzie tylko kapłan spojrzy,

¹³i kapłan wyraźnie zobaczy, że taki przypadek ma miejsce, to uzna tę osobę za czystą. Dotknęło ją bielactwo, jest zatem czysta.

¹⁴Gdyby jednak pojawiło się na niej żywe mięso, natychmiast zostanie uznana za nieczystą.

¹⁵Gdy kapłan zobaczy żywe mięso, uzna chorą osobę za nieczystą — żywe mięso oznacza bowiem nieczystość, świadczy o zarażeniu się trądem.

¹⁶Lecz jeśli żywe mięso zagoi się i zbieleje, to chory znowu przyjdzie do kapłana.

¹⁷Gdy kapłan stwierdzi, że chore miejsce zbielało, to uzna, że chory jest już czysty — i zostanie on zaliczony do czystych.

¹⁸Jeśli na czyimś ciele pojawi się wrzód, po czym zagoi się,

¹⁹lecz pojawi się w tym miejscu biały obrzęk lub biało-czerwonawa plama, to należy ją pokazać kapłanowi.

²⁰Jeśli kapłan zobaczy tam ubytki na skórze oraz zbielały włos, to uzna, że chory jest nieczysty. Jest to przypadek, w którym trąd rozwinął się na miejscu po wrzodzie.

²¹Jeśli jednak kapłan nie zauważy zbielałych włosów ani ubytków na skórze, a poza tym wyda mu się, że chore miejsce zbladło, to poleci odosobnić chorego na siedem dni.

²²Jeśli w tym czasie schorzenie wyraźnie się rozszerzy, to kapłan uzna, że chory jest nieczysty i że zaraził się trądem.

²³Jeśli jednak plama nie rozszerzy się dalej, to jest to blizna po wrzodzie. W takim przypadku kapłan uzna, że chory jest już czysty.

²⁴Jeśli ktoś poparzy się ogniem, jego rana zacznie się obierać, oparzenie stanie się jasne, biało-czerwonawe lub białe,

²⁵a kapłan je zobaczy i stwierdzi, że włos na nim pobielał i są ubytki na skórze, to jest to przypadek trądu, który rozwinął się w miejscu oparzenia. Kapłan uzna, że chory jest nieczysty, ponieważ zaraził się trądem.

²⁶Lecz jeśli kapłan obejrzy chore miejsce i nie zauważy tam ani zbielałych włosów, ani ubytków na skórze, a ponadto wyda mu się, że chore miejsce blednie, to poleci odosobnić chorego na siedem dni,

²⁷a siódmego dnia dokona kolejnych oględzin. Jeśli plama na skórze chorego wyraźnie rozszerzy się, to kapłan uzna, że jest on nieczysty, ponieważ zaraził się trądem.

²⁸Jeśli jednak plama nie powiększy się ani nie rozszerzy się na skórze, przeciwnie, widać będzie, że powoli blednie, to jest to obrzęk po oparzeniu. Kapłan uzna, że chory jest czysty, ma jedynie bliznę po oparzeniu.

²⁹Jeśli u mężczyzny lub u kobiety wystąpi schorzenie na głowie lub na brodzie,

³⁰a kapłan obejrzy to schorzenie i zauważy ubytki na skórze oraz cienkie, pożółkłe włosy, to uzna chorą osobę za nieczystą. Wystąpił liszaj, to jest trąd na głowie lub brodzie.

³¹Lecz jeśli kapłan obejrzy ten liszaj i nie zauważy tam ubytków na skórze, ale też nie będzie na nim ciemnych włosów,[102] to poleci odosobnić dotkniętego liszajem na siedem dni.

³²Jeśli siódmego dnia w czasie oględzin kapłan zauważy, że liszaj nie powiększa się i nie ma na nim żółtych włosów ani nie widać tam ubytków na skórze,

³³to poleci choremu, aby ogolił się, omijając miejsca dotknięte liszajem. Następnie kapłan odosobni go na dalsze siedem dni.

³⁴Jeśli siódmego dnia, w czasie kolejnych oględzin, kapłan zauważy, że liszaj nie powiększył się na skórze i nie widać na niej ubytków, to kapłan uzna, że chora osoba jest czysta. Wypierze ona zatem swoje szaty — i zostanie uznana za czystą.

³⁵Jeśli jednak po uznaniu jej za czystą, liszaj mocno rozszerzy się na skórze

³⁶i kapłan potwierdzi, że tak właśnie jest, to już nie będzie szukał żółtych włosów — chora osoba jest bowiem nieczysta.

³⁷Ale jeśli, w jego ocenie, liszaj nie rozwija się dalej, a nawet wyrasta na nim ciemny włos, to oznacza to, że liszaj zagoił się. Chora osoba jest czysta i kapłan uzna ją za taką.

³⁸Jeśli u mężczyzny lub u kobiety pojawią się na ciele białe plamy

³⁹i kapłan stwierdzi, że rzeczywiście na ich skórze widać blade, białe plamy, to jest to przebarwienie. Rozwinęło się ono na skórze, ale jest czyste.

⁴⁰Jeśli mężczyźnie wyjdą włosy z tyłu głowy, to jest łysy, ale jest czysty.

⁴¹Jeśli straci włosy od strony czoła, to ma łysinę, ale jest czysty.

⁴²Lecz jeśli na tej łysinie, z tyłu albo nad czołem, pojawi się biało-czerwonawa plama, to jest to przypadek trądu, który rozwinął na łysinie z tyłu albo nad czołem.

⁴³Gdy kapłan obejrzy chorego i zauważy na jego łysinie chorobliwy, biało-czerwonawy obrzęk, z tyłu lub nad czołem, przypominający wyglądem schorzenia na innych częściach ciała,

⁴⁴to człowiek ten został dotknięty trądem i jest przez to nieczysty. Kapłan uzna go za nieczystego. Schorzenie dotknęło jego głowy.

⁴⁵Człowiek dotknięty trądem będzie miał szaty rozdarte, włosy na głowie rozwichrzone, wąsy zasłonięte i będzie wołał ostrzegawczo: Nieczysty, nieczysty!

⁴⁶Przez cały czas swojej choroby będzie pozostawał nieczysty. Zamieszka na osobności, jego siedziba będzie na zewnątrz obozu.

⁴⁷Jeśli jakieś podejrzane plamy pojawią się na szacie wełnianej lub lnianej,

⁴⁸na dzianinie lub na tkaninie, wełnianej albo lnianej, na skórze lub na jakimkowiek wyrobie skórzanym,

⁴⁹a plamy te, na szacie lub skórze, na dzianinie lub na tkaninie, albo na jakimkolwiek sprzęcie skórzanym, będą zielonkawe lub czerwonawe, to może to być coś zaraźliwego jak trąd i trzeba to pokazać kapłanowi.

⁵⁰Gdy kapłan obejrzy te plamy, poleci wyłączyć ten przedmiot z użycia na siedem dni.

⁵¹Gdy siódmego dnia zauważy, że plama rozszerzyła się na szacie lub dzianinie, na tkaninie lub na skórze, albo na czymkolwiek, co wykonano ze skóry jako narzędzie do pracy, to jest to trudny do usunięcia pasożyt[103] — rzecz ta jest nieczysta.

⁵²Zakażoną tym pasożytem szatę dzianą albo tkaną, wełnianą albo lnianą, albo jakikolwiek skażony tym złośliwym pasożytem przedmiot wykonany ze skóry, należy spalić w ogniu.

⁵³Jeśli jednak kapłan stwierdzi, że te plamy na szacie lub na dzianinie, na tkaninie lub na jakimkolwiek przedmiocie skórzanym nie powiększyły się,

⁵⁴to kapłan poleci wyprać to, na czym wystąpiły te plamy, i wyłączyć to z użycia na kolejne siedem dni.

⁵⁵Gdy po wypraniu kapłan obejrzy to, na czym były plamy, a plamy te nie zmieniły wyglądu, to nawet jeśli się nie rozszerzyły, rzecz ta jest nieczysta. Należy ją spalić w ogniu, jest bowiem na wskroś przeżarta.

⁵⁶Jeśli jednak kapłan stwierdzi, że po wypraniu plamy zblakły, to każe wyrwać je z szaty lub ze skóry, z dzianiny lub z tkaniny.

⁵⁷Jeśli to nie pomoże i plamy będą nadal widoczne na szacie lub na dzianinie, na wątku lub na jakimkolwiek przedmiocie skórzanym, będzie to znaczyć, że pasożyt nadal się rozwija i rzecz zakażoną trzeba będzie spalić.

⁵⁸Natomiast szatę lub dzianinę, tkaninę lub jakikolwiek przedmiot skórzany, z którego po wypraniu ustąpiły plamy, należy wyprać powtórnie i uznać za czyste.

⁵⁹To jest prawo dotyczące pasożyta[104] na szacie wełnianej lub lnianej, na osnowie, wątku lub na jakimkolwiek przedmiocie skórzanym, pozwalające uznać go za czysty lub nieczysty.