Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Jeremiasza 10 Bible Online

Jeremiasza 10 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Jeremiasza 10

¹Słuchajcie Słowa, które PAN kieruje do was, domu Izraela!

²Tak mówi PAN: Nie uczcie się zwyczajów narodów, nie bójcie się też znaków na niebie, których te narody się boją!

³Gdyż ustawy ludów są niczym! Ich bożyszcza to drewno z lasu! Rzemieślnik wyciął je siekierą.

⁴Potem upiększył srebrem albo złotem i zabezpieczył przed upadkiem młotkiem i gwoździami.

⁵Są jak strach na wróble w ogrodzie! Nic nie mówią! Trzeba je nosić, bo nie zrobią kroku. Nie bójcie się ich, gdyż nie mogą zaszkodzić. Nie mogą również zdziałać nic dobrego.

⁶Nikt nie jest taki jak Ty, PANIE! Jesteś wielki i wielką moc ma Twe imię!

⁷Kto by się Ciebie nie bał, Królu narodów?! Tylko Tobie się należy cześć! Gdyż wśród wszystkich mędrców narodów, między wszystkimi ich królestwami nikt nie jest taki jak Ty!

⁸Tamte bóstwa jedno mają wspólne: są tępe i głupie! Chcesz pouczenia od tych nicości? Przecież to zwykłe drewno!

⁹Na nim srebro sklepane, sprowadzone z Tarsziszu, złoto z Ufaz — dzieło rąk rzemieślnika i praca złotnika.[37] A ich szata? To błękitna i czerwona purpura, uszyta za sprawą znawców.

¹⁰Ale PAN jest Bogiem prawdziwym. On jest Bogiem żywym, On jest Królem wiecznym. Od Jego gniewu trzęsie się ziemia, a narody nie są w stanie znieść Jego wzburzenia!

¹¹O tamtych tak mówcie: Bogowie, którzy nie stworzyli nieba ani ziemi, ci znikną z ziemi i spod nieba.[38]

¹²PAN natomiast stworzył ziemię swoją mocą, utwierdził świat swą mądrością, rozumem rozpostarł niebiosa.

¹³Kiedy głos wydaje, szumią wody na niebie. On sprawia, że obłoki wznoszą się z krańców ziemi. Przywołuje deszcze swymi błyskawicami i ze swoich skarbców wypuszcza wiatr.

¹⁴Kto czci martwe bóstwa, jest tępy, brak mu poznania. Posążki przyniosą też wstyd każdemu, kto je wytwarza. Te martwe odlewy są kłamstwem, nie mieszka w nich żaden duch!

¹⁵Są niczym, są dziełem kpiny, w czasie nawiedzenia poginą!

¹⁶Nie takim jak one jest Dział Jakuba, On jest Stwórcą wszystkiego, Izrael to Jego dziedziczne plemię, a Jego imię brzmi: JHWH Zastępów.

¹⁷Podnieś z ziemi swój tobołek, ty, którą oblegają!

¹⁸Gdyż tak mówi PAN: Oto Ja tym razem cisnę mieszkańcami tej ziemi i pognębię ich po to, by [szukali] i znaleźli.

¹⁹Biada mi! Ciężka moja rana! Potężny zadano mi cios. A ja myślałam: Wytrzymam, zniosę i tę słabość.

²⁰Tymczasem mój namiot zniszczony, zerwany każdy mój sznur. Moi synowie odeszli i oto jestem sama. Nie rozbiją już mojego namiotu i jego zasłon już nie rozwieszą.

²¹Gdyż tępi byli pasterze, nie zajmował ich PAN. Dlatego im się nie powiodło, a ich stado — w rozsypce.

²²Słuchaj! Nadchodzi wieść! Wielki zgiełk z ziemi północnej! Zamienią miasta Judy w pustkowie, uczynią je legowiskiem szakali!

²³Wiem, PANIE, że droga człowieka nie od niego zależy i że nikt, kiedy idzie, nie kieruje swym własnym krokiem.

²⁴Karć mnie, PANIE, lecz według słusznej miary, nie czyń tego w gniewie, abyś mnie nie zniweczył!

²⁵Wylej swe wzburzenie na narody, które Ciebie nie znają, na plemiona, które nie wzywają Twojego imienia, gdyż pożarły Jakuba, pochłonęły go, położyły mu kres, jego niwy zamieniły w pustkowia.