Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Jeremiasza 49 Bible Online

Jeremiasza 49 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Jeremiasza 49

¹O synach Ammona. Tak mówi PAN: Czy Izrael nie ma synów? Czy nie ma on dziedzica? Dlaczego więc Milkom przejął dziedzictwo Gada, a jego lud osiadł w jego miastach?

²Dlatego idą dni — oświadcza PAN — w których Rabba Ammonicka usłyszy okrzyk wojenny i stanie się kupą gruzu, a jej osady spłoną w ogniu! Izrael natomiast będzie dziedziczył po swoich dziedzicach — mówi PAN.

³Zawódź, Cheszbonie, bo Ai spustoszone! Krzyczcie, córki Rabby! Opaszcie się w wory! Lamentujcie! Włóczcie się tu i tam pomiędzy murami, bo Milkom pójdzie do niewoli, a z nim jego kapłani i książęta!

⁴Cóż to? Chlubisz się swoją potęgą?[151] Przypływem twojej siły, ty odstępcza córko? Polegasz na swych skarbach! Kto wystąpi przeciw mnie?! — zapytujesz.

⁵Oto Ja sprowadzę na ciebie strach — mówi Pan, PAN Zastępów — ze strony wszystkich wokół ciebie, i rozproszycie się — każdy w swoją stronę. Nikt nie pozbiera uciekających!

⁶Potem jednak przywrócę powodzenie synom Ammona — oświadcza PAN.

⁷O Edomie. Tak mówi PAN Zastępów: Czy już nie ma mądrości w Temanie? Czy zginęła rada roztropnych? Czy jego mądrość przepadła?

⁸Uciekajcie! Zawracajcie! Zaszyjcie się głęboko, mieszkańcy Dedanu! Bo sprowadzam klęskę na Ezawa, czas jego nawiedzenia!

⁹Gdy przyjdą obciąć twe grona, nie zostawią resztek! Gdy nocą wpadną złodzieje, to natną, ile zechcą!

¹⁰Gdyż Ja ogołocę Ezawa, obnażę jego kryjówki — nic się nie zdoła ukryć! Zginie jego potomstwo — wraz z braćmi i sąsiadami — i nie będzie go!

¹¹Porzuć swoje sieroty, Ja się nimi zajmę! Niech twoje wdowy Mi zaufają!

¹²Gdyż tak mówi PAN: Ci, których wyrokiem nie był kielich gniewu, muszą z niego pić, a ty chciałbyś ujść całkiem bezkarnie? Nie ujdziesz bezkarnie! Będziesz musiał pić!

¹³Gdyż przysiągłem na siebie samego — oświadcza PAN — że Bosra będzie miejscem grozy i hańby, pustkowiem i przekleństwem, a jej okoliczne miasta — ruiną na wieki!

¹⁴Usłyszałem wieść od PANA — i do narodów ruszył posłaniec: Zgromadźcie się! Najedźcie go! Wyruszcie do boju!

¹⁵Bo oto uczyniłem cię najmniejszym wśród narodów, wzgardzonym między ludźmi!

¹⁶Strach, który szerzyłeś, zmylił cię, zwiodła cię pycha twego serca, ty, który mieszkasz w skalnych ostępach i zajmujesz szczyty gór. Lecz choćbyś zbudował swe gniazdo wysoko jak orzeł, i stamtąd cię strącę — oświadcza PAN.

¹⁷I będzie Edom zionął grozą. Wszystkich tamtędy przechodzących będzie przerażał i zadziwiał ogromem swoich zniszczeń.

¹⁸Podobnie jak po upadku Sodomy i Gomory oraz ich sąsiadów — mówi PAN — nie zamieszka tam ani się nie zatrzyma żaden człowiek.

¹⁹Bo jak lew wypada z zarośli Jordanu na stale zielone łąki, tak Ja w okamgnieniu wypłoszę go z jego ziemi i sam postanowię, kogo nad nią postawię. Bo kto jest Mi równy? Kto może Mi rzucić wyzwanie? I kto jest tym pasterzem, który się przede Mną ostoi?

²⁰Dlatego słuchajcie postanowienia PANA, które powziął On względem Edomu, słuchajcie, jaki ma plan względem mieszkańców Temanu: Jagnięta jego stada zostaną wywleczone! Na jego łąki padnie groza!

²¹Odgłos jego upadku wstrząśnie ziemią! Rozlegnie się krzyk! Usłyszą go nad Morzem Czerwonym!

²²Oto jak orzeł wróg wzbije się i spikuje, i rozciągnie swe skrzydła nad Bosrą, a serca bohaterów Edomu będą w tym dniu jak serca kobiet w bólach rodzenia.

²³O Damaszku. Zawstydzone są Chamat i Arpad, ponieważ usłyszały złą wieść. Stały się jak niespokojne morze i nie mogą odzyskać pokoju.

²⁴Osłabł Damaszek! Chce się ratować ucieczką. Przejmuje go drżenie, lęk i ból jak kobietę rodzącą!

²⁵O, jak opuszczone jest to sławne miasto, ten radosny gród!

²⁶Jego młodzieńcy padną na placach, a wojownicy umilkną w tym dniu — oświadcza PAN.

²⁷Rozniecę ogień w murach Damaszku i strawi on pałace Ben-Hadada!

²⁸O Kedarze i o królestwach Chazoru, które pokonał Nebukadnesar, król Babilonu. Tak mówi PAN: Wstańcie! Ruszcie na Kedar! Niszczcie synów Wschodu!

²⁹Zdobyto ich namioty i stada, zasłony i cały ich sprzęt. Uprowadzają wielbłądy! Wołają: Groza wokoło!

³⁰Uciekajcie! Rozbiegnijcie się prędko! Zaszyjcie się dobrze, mieszkańcy Chazoru — oświadcza PAN — bo tak postanowił przeciw wam Nebukadnesar, król Babilonu, taki ma względem was plan:

³¹Wstańcie! Ruszcie na naród spokojny, który mieszka bezpiecznie — oświadcza PAN. Nie ma on wrót ani rygli, mieszka samotnie!

³²Niech ich wielbłądy staną się łupem, a ich stada bydła zdobyczą. Rozpędzę ich na cztery wiatry, tych z włosami obciętymi na bokach, ze wszystkich stron sprowadzę na nich klęskę — oświadcza PAN.

³³I będzie Chazor legowiskiem szakali, pustkowiem na wieki. Nie zamieszka tam nikt, nie zatrzyma się tam żaden człowiek.

³⁴To, co jako Słowo PANA otrzymał prorok Jeremiasz na temat Elamu. Było to na początku panowania Sedekiasza, króla Judy.

³⁵Tak mówi PAN Zastępów: Oto Ja złamię łuk Elamu, podstawę jego potęgi!

³⁶Sprowadzę na Elam cztery wiatry. Poślę je z czterech krańców nieba. Rozproszę nimi Elam tak, że nie będzie narodu, w którym by się nie znaleźli jego rozproszeni.

³⁷Sprawię, że Elam zlęknie się swoich wrogów, tych, którzy chcą targnąć się na jego życie. Sprowadzę na Elam nieszczęście, żar mojego gniewu! — oświadcza PAN. Poślę za nimi miecz, dopóki ich nie wygubię.

³⁸I ustawię w Elamie mój tron, zniszczę tam króla i książąt — oświadcza PAN.

³⁹Jednak w dniach ostatecznych przywrócę Elamowi powodzenie — oświadcza PAN.