Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Jeremiasza 51 Bible Online

Jeremiasza 51 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Jeremiasza 51

¹Tak mówi PAN: Oto Ja wzbudzam wiatr niszczący przeciw Babilonowi i przeciw mieszkańcom serca moich wrogów![155]

²Poślę żniwiarzy[156] na Babilon! Ci go przewieją, opróżnią mu kraj, bo się rozłożą przeciw niemu, otoczą go zewsząd w dniu niedoli.

³O, niech nie zdąży łucznik napiąć łuku,[157] a wojownik przywdziać swojej zbroi![158] Nie oszczędzajcie młodych ludzi, wytępcie jego zastęp!

⁴Niech padną od miecza w ziemi chaldejskiej, śmiertelnie ranni niech zalegną ulice!

⁵Bo nie owdowiał Izrael ani Juda, nie został opuszczony przez swojego Boga, przez PANA Zastępów! Za to ich ziemia jest pełna winy wobec Świętego, Pana Izraela.

⁶Uciekajcie z granic Babilonu! Ratujcie, każdy swoje życie! Nie chciejcie ginąć[159] z powodu jego winy, bo PAN rozpoczął swój czas pomsty, sam mu zapłatę wymierza!

⁷A był niegdyś Babilon złotym kielichem w ręku PANA. Upijała się z niego cała ziemia, Narody piły z jego wina — i oszalały!

⁸A teraz nagle padł Babilon, został rozbity! Szlochajcie nad nim! Weźcie balsam! Nałóżcie na ranę. Może da się uleczyć.

⁹Leczyliśmy Babilon, lecz się nie udało! Zostawcie go zatem. Chodźmy, każdy do swej ziemi, gdyż niebios sięgnął jego wyrok, wzniósł się on ponad obłoki!

¹⁰PAN mu wymierzył sprawiedliwość za to, co nam uczynił. Chodźmy, rozgłośmy na Syjonie dzieło naszego Boga, PANA!

¹¹Naostrzcie strzały, napełnijcie kołczany! PAN pobudził ducha królów Medii, bo powziął plan — zniszczyć Babilon, gdyż to czas Jego pomsty, to pomsta za Jego świątynię.

¹²Podnieście sztandar przeciw murom Babilonu! Wzmocnijcie straże, postawcie warty, stańcie na czatach! PAN czyni to, co postanowił, co zapowiedział mieszkańcom Babilonu, to właśnie teraz spełnia!

¹³Mieszkasz nad wielkimi wodami, bogaty jesteś w skarby, lecz przyszedł twój kres, dopełniła się miara twojego zdzierstwa![160]

¹⁴PAN Zastępów przysiągł na siebie samego:[161] Tak! Jak szarańczą wypełnię cię ludźmi, a oni przeciw tobie wzniosą okrzyk do bitwy!

¹⁵Ten, który stworzył ziemię swoją mocą, w swojej mądrości sprawia, że trwa świat, swoim rozumem rozciągnął niebiosa —

¹⁶gdy On wydaje głos, huczą wody na niebie i obłoki wznoszą się z krańców ziemi. On rzuca błyskawice i wtedy pada deszcz, On też wyprowadza wiatry ze swych skarbców!

¹⁷O, jakże oszukuje się człowiek, gdy nie ma o tym pojęcia! O, jak śmieszny odlewnik,[162] który odlewa bożka! Bo kłamstwem są jego odlewy. Nie ma w nich ducha!

¹⁸Są one marnością, dziełem wartym kpin, w czasie nawiedzenia najzwyczajniej giną!

¹⁹Nie tak jest z Działem Jakuba! On jest Stwórcą wszystkiego, jest berłem[163] jego dziedzictwa, Jego imię brzmi JHWH Zastępów!

²⁰Jesteś moim młotem,[164] orężem wojennym! Tobą rozbijam narody i tobą niszczę królestwa.

²¹Tobą rozbijam konia wraz z jeźdźcem, tobą rozbijam rydwan z załogą.

²²Tobą rozbijam mężczyznę i kobietę, tobą rozbijam staruszka i chłopca, tobą rozbijam młodego i młodą,

²³tobą rozbijam pasterza ze stadem, tobą rozbijam oracza z zaprzęgiem, tobą rozbijam książąt i rządców —

²⁴i na waszych oczach tak odpłacę Babilonowi, wszystkim mieszkańcom Chaldei, za całe zło, które popełnili na Syjonie — oświadcza PAN.

²⁵Oto Ja jestem przeciwko tobie, góro zniszczenia — oświadcza PAN — niszcząca całą ziemię! Wyciągnę na ciebie swą rękę i zepchnę cię ze skał — i zamienię cię w górę płonącą!

²⁶Nie wezmą już z ciebie kamienia na narożnik ani budulca do fundamentów, ponieważ staniesz się wieczną ruiną — oświadcza PAN.

²⁷Podnieście sztandar na ziemi! Zadmijcie w róg wśród narodów! Wyznaczcie[165] przeciw niemu narody! Wezwijcie przeciw niemu królestwa — Ararat, Minni i Aszkenaz — ustanówcie przeciw niemu dowódcę! Sprowadźcie konie jak włochatą szarańczę!

²⁸Wyznaczcie przeciwko niemu narody, królów Medii, jej namiestników i wszystkich zarządców, wszystkie ziemie pod jej panowaniem!

²⁹Trzęsie się ziemia, skręca się z bólu, gdyż PAN na Babilonie spełnia swoje plany — zamieni jego ziemię w pustkowie bez mieszkańca!

³⁰Przestali walczyć wojownicy Babilonu, usiedli w swoich twierdzach, wyparowało ich męstwo, są niczym kobiety. Siedziby ich podpalone, porozbijane rygle.

³¹Goniec biegnie za gońcem, posłaniec za posłańcem, by donieść królowi Babilonu, że jego miasto zdobyte po najdalszy kraniec,

³²że zajęte brody, wypalone sitowia, a wojownicy zdjęci przerażeniem!

³³Gdyż tak mówi PAN Zastępów, Bóg Izraela: Córka babilońska będzie jak klepisko w czasie ubijania — jeszcze chwila, a przyjdzie dla niej czas żniw!

³⁴Pożarł mnie, schrupał mnie Nebukadnesar, król Babilonu. Odstawił mnie jak pustą miskę, połknął mnie jak smok.[166] Napełnił mną swój brzuch, ograbił z mych rozkoszy!

³⁵Powiedzcie, mieszkańcy Syjonu: Gwałt zadany mnie i mym krewnym niech spadnie na Babilon! Powiedz, Jerozolimo: Moja krew na mieszkańców Chaldei!

³⁶Ponieważ tak mówi PAN: Oto Ja poprowadzę twą sprawę i zemszczę się za ciebie. Wysuszę jego morze i pozamykam źródła.

³⁷Zamienię Babilon w zwały gruzów, siedlisko szakali, miejsce grozy i pogwizdywania, pozbawione mieszkańców.

³⁸Będą ryczeć jak młode lwięta, będą warczeć jak lwie szczenięta,

³⁹lecz w ich rozochoceniu przygotuję im ucztę, upiję ich do szaleństwa — i posną snem wiecznym, i nie obudzą się — oświadcza PAN.

⁴⁰Ściągnę ich jak owce na rzeź, jak barany razem z kozłami.

⁴¹O, jak wzięto Babilon[167] i schwytano! Jak ta pieśń pochwalna całej ziemi zionie teraz grozą między narodami!

⁴²Podeszło pod Babilon morze, zalały go fale!

⁴³Jego miasta stały się pustkowiem, stepem, ziemią wysuszoną, w której nikt już nie mieszka, przez którą nie przechodzi żaden człowiek.

⁴⁴O, nawiedzę Bela w Babilonie! Wyciągnę z jego paszczy, co pochłonął. Już nie popłyną narody w jego stronę. Padł już mur Babilonu!

⁴⁵Wyjdź z jego granic, mój ludu! Ratujcie, każdy swoje życie przed żarem gniewu PANA!

⁴⁶Lecz nie ulegajcie zwątpieniu. Nie drżyjcie pod wpływem złych wieści. Nie martwcie się, gdy co roku mówią o przemocy szerzącej się w kraju i o tym, że władca powstaje przeciw władcy!

⁴⁷Ponieważ idą dni, w których nawiedzę bóstwa Babilonu. Całą jego ziemię okryje wstyd, a wszyscy pobici mieczem padną w jego obrębie.

⁴⁸Wtedy niebiosa i ziemia, i wszystko, co je napełnia, wzniosą nad Babilonem radosny śpiew! Gdyż z północy przeciw niemu ściągną niszczyciele — oświadcza PAN.

⁴⁹Babilon musi upaść! Za pobitych mieczem z Izraela, również w Babilonie padną pobici całej ziemi!

⁵⁰Wy, zbiegli przed mieczem! Ruszajcie! Nie zatrzymujcie się! Pamiętajcie na obczyźnie o PANU, noście Jerozolimę w sercu!

⁵¹Wstyd nas ogarnął na wieść o tej hańbie, rumieniec okrył nam twarz, że obcy weszli do najświętszych miejsc świątyni PANA!

⁵²Dlatego idą dni — oświadcza PAN — gdy nawiedzę jego bóstwa, a w całym jego kraju jęczeć będą ranni.

⁵³Choćby Babilon wstąpił na niebiosa, choćby umieścił swoją twierdzę wysoko, w niedostępnych miejscach, i tak dosięgną go wysłani przeze Mnie niszczyciele — oświadcza PAN.

⁵⁴Słuchaj! Krzyk z Babilonu! Oto z Chaldei dochodzi wieść o wielkim zniszczeniu!

⁵⁵Tak! PAN niszczy Babilon, ucisza w nim wielki gwar! A szumią ich fale jak potężne wody, rozlega się zgiełk ich głosu!

⁵⁶Tak! Nadciągnął przeciw niemu, przeciw Babilonowi, niszczyciel! Jego bohaterowie wzięci! Łuki połamane! Gdyż PAN, Bóg odpłaty, rozlicza się z nim!

⁵⁷Upiję jego książąt i mędrców, jego namiestników i rządców, i jego bohaterów. Zasną wiecznym snem. Już nie obudzą się z niego — oświadcza Król, którego imię brzmi PAN Zastępów.

⁵⁸Tak mówi PAN Zastępów: Potężne mury Babilonu zostaną doszczętnie zburzone, a jego wysokie bramy spłoną. Tak to trudzą się ludy dla marności, a narody mozolą się dla ognia.

⁵⁹Oto sprawa, którą prorok Jeremiasz zlecił Serajaszowi, synowi Nerijasza, wnukowi Machsejasza, gdy ten, wysłany przez Sedekiasza,[168] króla Judy, w czwartym roku jego panowania, udał się do Babilonu. Serajasz był osobą odpowiedzialną za daniny.[169]

⁶⁰Jeremiasz spisał na jednym zwoju wszystkie klęski mające spaść na Babilon i wszystkie zapowiedzi tego, co ma go spotkać.

⁶¹I zwrócił się Jeremiasz do Serajasza: Gdy przyjdziesz do Babilonu, to dopilnuj przeczytania wszystkich tych słów.

⁶²Po przeczytaniu powiedz: PANIE, Ty oznajmiłeś o tym miejscu, że je zniszczysz, tak że nie będzie w nim mieszkał ani człowiek, ani zwierzę, lecz stanie się pustkowiem na wieki.

⁶³Następnie, gdy już skończysz czytać z tego zwoju, przywiążesz do niego kamień i wrzucisz go do Eufratu.

⁶⁴I zakończysz: Tak utonie Babilon i nie podniesie się już z nieszczęścia, które Ja na niego sprowadzę tak, że pomdleją. Dotąd słowa Jeremiasza.