Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Daniela 11 Bible Online

Daniela 11 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Daniela 11

¹Ja natomiast w pierwszym roku Dariusza Meda stanąłem, aby go wzmocnić i być dla niego schronieniem.

²A teraz oznajmię ci prawdę: Oto jeszcze trzej królowie powstaną w Persji, lecz czwarty zdobędzie większe bogactwa niż wszyscy jego poprzednicy. A gdy dzięki bogactwu stanie się mocny, poruszy wszystkich przeciwko państwu greckiemu.

³Wówczas powstanie potężny król. Zdobędzie on wielką władzę i będzie czynił, co zechce.

⁴A kiedy już powstanie, jego królestwo ulegnie rozpadowi. Zostanie rozdzielone stosownie do czterech stron świata, lecz nie pomiędzy jego potomków i nie według porządku, który by wynikał z jego władzy. Raczej zostanie ono wyrwane i przypadnie innym, a nie jego potomkom.

⁵Następnie do potęgi dojdzie król południa. Lecz jeden z jego książąt okaże się mocniejszy. Swoją władzę rozciągnie na większe obszary.

⁶Po latach jednak sprzymierzą się ze sobą. Córka króla południa przybędzie do króla północy, aby dzięki temu doprowadzić do ugody. Ale jej wpływ okaże się nietrwały. On sam również nie zdoła się ostać. Poniosą klęskę: on, ona, ci, którzy ją sprowadzili, i ten, który ją zrodził i który ją wspierał w tych czasach.

⁷Miejsce króla południa zajmie pęd z jej korzeni. Zetrze się on z armią króla północy, wkroczy do jego twierdzy, rozprawi się z nimi i odniesie zwycięstwo.

⁸Do niewoli w Egipcie zabierze także ich bóstwa, ich lane posągi oraz kosztowne złote i srebrne naczynia. Potem, przez lata, będzie trzymał się z dala od króla północy.

⁹Król północy wprawdzie wkroczy do królestwa króla południa, ale powróci znów do swojej ziemi.

¹⁰Za to jego synowie podburzą i zbiorą mnóstwo licznych wojsk. Jeden z nich wtargnie, przejdzie niczym powódź, tak że dojdzie do bitwy przy jednej z jego południowych twierdz.

¹¹Rozdrażni to króla południa. Ruszy do walki z królem północy. A król północy wprawdzie wystawi wielką armię, ale ulegnie ona królowi południa.

¹²Król południa zwycięży, lecz przy tym wzbije się w pychę. I choć o upadek przyprawi dziesiątki tysięcy, nie wyjdzie z walki wzmocniony.

¹³Król północy ponownie wystawi wielką armię. Jeszcze większą niż za pierwszym razem. Po latach najedzie południe z tą właśnie armią i ogromnym taborem.

¹⁴W tych czasach wielu powstanie przeciwko królowi południa. Wśród nich będą również gwałtownicy[91] z twojego ludu. Powstaną oni, by wypełnić widzenie, ale potkną się.

¹⁵Król północy nadciągnie, usypie wał i zdobędzie miasto obronne. A oddziały południa, również te doborowe, nie będą w stanie się oprzeć — zabraknie im na to sił.

¹⁶Król północy będzie robił, co zechce. Nikt mu nie zagrozi. Stanie on też w przepięknej ziemi i dokona zniszczenia.

¹⁷Potem podejmie próbę rozciągnięcia swej władzy na całe królestwo południa i doprowadzenia do ugody z jego królem. W tym celu da mu córkę za żonę, by ją następnie przekupić. Ona jednak na to nie przystanie i wspierać go nie będzie.

¹⁸Wówczas król północy skieruje swoje zabiegi na obszary nadbrzeżne. Wiele z nich zdobędzie, lecz pewien dowódca położy kres jego bucie, a ponadto odpłaci mu za nią.

¹⁹Dlatego znów zwróci się ku twierdzom swojej ziemi. Potknie się jednak, upadnie i nie będzie go już można znaleźć.

²⁰Po nim nastanie taki, który wyprawi poborcę, by ratować splendor królestwa.[92] Ten jednak po kilku dniach zostanie zdruzgotany, lecz nie z powodu gniewu i nie z powodu wojny.

²¹Potem nastanie nikczemnik. Nie powierzą mu godności królewskiej. Dojdzie do niej pokojowo. Zdobędzie ją pochlebstwami.[93]

²²Wysłane przeciwko niemu siły zostaną zmyte niczym powodzią — książę przymierza także.

²³Od czasu sprzymierzenia się z nim kierować się będzie zdradą. Wyruszy[94] i będzie silny przy niewielkiej liczebnie gromadzie.

²⁴Nadciągnie niespodzianie[95] w najżyźniejsze części prowincji[96] i uczyni to, czego nie czynili jego ojcowie ani praojcowie. Hojnie rozdzieli między nich łupy, zdobycz i bogactwo. Będzie knuł plany przeciwko twierdzom, ale tylko do czasu.

²⁵Następnie zbierze swe siły i odwagę i z wielką armią wyruszy przeciwko królowi południa. Król południa wprawdzie wystawi do walki dużą i silną armię, ale nie zwycięży — z powodu planów uknutych przeciwko niemu.

²⁶Do jego upadku przyczynią się ci, którzy z nim zasiadali do stołu, jego armia się rozpłynie[97] i padnie wielu zabitych.

²⁷Lecz obaj ci królowie będą mieli nieszczere zamiary. Będą się okłamywać, siedząc przy jednym stole. Ich zakusy spełzną jednak na niczym, gdyż jeszcze nie przyszedł czas wyznaczony na koniec.

²⁸Król północy powróci do swej ziemi z wielkim bogactwem. Wtedy swoje serce nastawi przeciwko świętemu przymierzu. Wprowadzi swe zamiary w czyn i wróci do swojej ziemi.

²⁹W oznaczonym czasie ponownie najedzie południe. Lecz nie powiedzie mu się tak, jak za pierwszym razem i potem.

³⁰Przybędą przeciwko niemu okręty z Cypru[98] i zmuszą go do zmiany planów. Zniechęcony wróci i wyleje swe wzburzenie na święte przymierze. Skieruje uwagę na tych, którzy porzucili święte przymierze.

³¹Wysłane przez niego siły wkroczą i zbezczeszczą świątynię, twierdzę, zniosą codzienną ofiarę i ustawią w świątyni obrzydliwość spustoszenia.

³²Postępujących wobec przymierza bezbożnie król zwiedzie pochlebstwami, jednak lud wiernych Bogu zbierze siły i podejmie działania.

³³Roztropni wśród ludu[99] będą uświadamiać wielu, lecz będą też ginęli od miecza i ognia, w czasie uprowadzeń i rabunków. Tak będzie przez pewien czas.

³⁴A gdy będą ginęli, doznają małej pomocy. Wielu też przyłączy się do nich nieszczerze.

³⁵Padną nawet niektórzy z roztropnych. W ten sposób zostaną poddani próbie, dojdzie wśród nich do oczyszczenia i wybielenia. Tak będzie do czasu końca, który nastąpi o oznaczonej porze.

³⁶Król będzie robił, co zechce. Będzie się wynosił i wywyższał ponad wszelkie bóstwo. Będzie mówił dziwne rzeczy przeciwko Bogu bogów. I będzie cieszył się powodzeniem, aż dopełni się miara gniewu, gdyż wykona się to, co zostało postanowione.

³⁷Nie będzie miał względu na bogów swoich ojców ani na pragnienie[100] kobiet, ani na żadnego boga — bo wywyższy się ponad wszystkich.

³⁸Zamiast tego czcić będzie boga warowni — boga, którego nie znali jego ojcowie. Będzie go czcił złotem, srebrem, drogimi kamieniami i kosztownościami.

³⁹Względem umocnionych twierdz będzie postępował przy wsparciu obcego, uznanego przez siebie boga. Zwolenników obsypie zaszczytami i obdarzy władzą nad wieloma, i w nagrodę będzie obdzielał ziemią.

⁴⁰W czasie końca zetrze się z nim król południa. Wtedy rozjuszony król północy wyruszy przeciwko niemu z wozami, jeźdźcami i wieloma okrętami. Wkroczy do ziem, zaleje je, przetoczy się przez nie jak powódź.

⁴¹Wkroczy też do przepięknej ziemi, powali dziesiątki tysięcy, lecz ujdą przed nim Edom, Moab i pierwsi spośród synów Amona.

⁴²A gdy wyciągnie swoją rękę po ziemie, nawet dla ziemi egipskiej nie będzie ucieczki.

⁴³Przejmie on panowanie nad skarbcami złota i srebra — nad wszystkimi kosztownościami Egiptu. Pójdą za nim Libijczycy i Kuszyci.

⁴⁴Lecz zaniepokoją go wieści ze wschodu i z północy. Wyjdzie więc w wielkim gniewie, aby wygubić i wytępić wielu.

⁴⁵I rozbije namioty swego pałacu między morzami[101] i przepiękną świętą górą. Wtedy dojdzie do swojego kresu i nikt mu nie pomoże.