Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Joela 1 Bible Online

Joela 1 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Joela 1

¹Słowo, które PAN skierował do Joela,[1] syna Petuela.[2]

²Posłuchajcie tego, starsi,[3] zwróćcie uwagę, wszyscy mieszkańcy ziemi! Czy coś takiego zdarzyło się za waszych dni albo za dni waszych ojców?

³Opowiedzcie o tym swoim dzieciom i wnukom, a ich dzieci niech to przekażą następnemu pokoleniu!

⁴Otóż to, co zostało po gąsienicy,[4] zjadł konik polny;[5] to, co po koniku polnym, zjadła szarańcza,[6] a to, co po szarańczy,[7] pochłonęła śnieć.

⁵Ocknijcie się, pijani! Zapłaczcie! Rozpaczajcie za winem,[8] wszyscy, którzy po nie sięgacie, bo wam je odejmą od ust.

⁶Gdyż moją ziemię najechał naród mocny i niezliczony. Jego zęby to zęby lwa, to uzębienie lwicy!

⁷Spustoszył moją winnicę, w drzazgi poszły figowce, doszczętnie je odarł, zbielały porzucone pędy.

⁸Zawódź jak dziewica we włosiennicy nad narzeczonym z jej młodych lat!

⁹Bo w domu PANA ustały ofiary z pokarmów oraz płynów. Okryci żałobą kapłani — słudzy PANA![9]

¹⁰Zniszczone pola! Ubolewa ziemia! Zniszczone zboże! Wysechł moszcz! Brakuje oliwy!

¹¹Rumieńcie się, rolnicy! Narzekajcie, winiarze! Bo brak pszenicy, jęczmienia — nie będzie plonów z pól!

¹²Uschła winorośl! Zawiódł figowiec! Granaty, daktyle, jabłonie[10] — sterczą na polach drzewa wyschnięte na wiór! I wstyd wyparł radość spośród synów ludzkich.

¹³Przepaszcie się, narzekajcie, kapłani! Płaczcie, słudzy ołtarza! Przychodźcie, śpijcie we włosiennicach, słudzy mojego Boga! Bo w domu waszego Boga ustały ofiary z pokarmów i z płynów!

¹⁴Ogłoście święty post! Zwołajcie zgromadzenie! Zbierzcie starszych, wszystkich mieszkańców ziemi, do domu PANA, waszego Boga, i głośno wołajcie do Niego!

¹⁵Ach! Cóż za dzień! Tak! Bliski jest dzień PANA! Przychodzi jako zagłada od Wszechmocnego!

¹⁶Czyż na naszych oczach nie wyczerpała się żywność? A w domu naszego Boga — radość i wesele?

¹⁷Wyschły ziarna pod grudami ziemi![11] Składy — spustoszone! Spichrze — rozwalone! Ponieważ uschło zboże.

¹⁸Jakże porykują zwierzęta! Błąkają się stada bydła! Tak! Nie ma dla nich pastwisk! Stada owiec też ponoszą karę.[12]

¹⁹Do Ciebie wołam, PANIE! Ogień pożarł pastwiska na stepie, płomień strawił wszystkie drzewa polne.

²⁰Nawet dzikie zwierzęta patrzą tęsknie ku Tobie, gdyż wyschły koryta rzeczne i pastwiska na stepie popalone ogniem.