Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Liczb 21 Bible Online

Liczb 21 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Liczb 21

¹Gdy król Aradu, Kananejczyk, zamieszkały w Negebie, usłyszał, że Izrael nadciąga drogą na Atarim, podjął z nim walkę i zdobył na nim jeńców.

²Wtedy Izraelici złożyli PANU ślub: Jeśli rzeczywiście wydasz ten lud w nasze ręce — obiecali — zniszczymy ich miasta jako obłożone klątwą.

³PAN wysłuchał głosu Izraela i wydał mu Kananejczyka. Wówczas Izrael potraktował pokonanych wraz z ich miastami jak obłożonych klątwą i nadał temu miejscu nazwę Chorma.[112]

⁴Potem lud wyruszył od góry Hor drogą ku Morzu Czerwonemu, chcąc obejść ziemię Edom. W drodze jednak ludziom zabrakło cierpliwości.

⁵Zaczęli szemrać przeciw Bogu i Mojżeszowi: Dlaczego wyprowadziliście nas z Egiptu? Czy po to, byśmy pomarli na pustyni? Nie ma tu chleba, nie ma wody i obrzydł nam ten nędzny pokarm.

⁶Z tego powodu PAN zesłał na lud jadowite węże. Zaczęły one kąsać ludzi i wielu Izraelitów zmarło.

⁷Przyszli więc do Mojżesza i wyznali: Zgrzeszyliśmy! Prawda, narzekaliśmy na PANA i na ciebie. Prosimy, módl się do PANA, żeby oddalił od nas te węże. I Mojżesz modlił się za lud.

⁸W odpowiedzi PAN polecił Mojżeszowi: Zrób sobie węża i zatknij go na drzewcu. Każdy ukąszony, który spojrzy na niego, będzie żył.

⁹Mojżesz zrobił więc węża, wykonał go z miedzi i osadził na drzewcu. Wówczas ten, kogo ukąsił wąż, a spojrzał na miedzianego węża, pozostawał przy życiu.

¹⁰Potem Izraelici wyruszyli i rozłożyli się obozem w Obot.

¹¹Po opuszczeniu Obot rozłożyli się obozem w Ije-Haabarim, na pustyni, naprzeciw Moabu, od wschodu.

¹²Po wyruszeniu stamtąd rozłożyli się obozem nad potokiem Zered.

¹³Gdy znów wyruszyli, rozłożyli się obozem na pustyni, po drugiej stronie Arnonu, który wyznacza granicę Amorytów, Arnon bowiem stanowi granicę między Moabem a ziemią Amorytów.

¹⁴Dlatego powiedziano w Księdze Wojen PANA: Waheb w Sufa i potoki,[113] Arnon

¹⁵i rzeczne łożyska, które ciągną się aż do Ar i przylegają do granicy Moabu.

¹⁶Stamtąd przenieśli się do miejscowości o nazwie Beer,[114] [czyli: studnia]. Chodzi o tę studnię, w związku z którą PAN powiedział do Mojżesza: Zgromadź lud, a napoję ich wodą.

¹⁷Wtedy też Izrael zaśpiewał tę pieśń: Wzbierz, studnio! — śpiewajcie do niej.

¹⁸To studnia, którą wykuli książęta, wydrążyli wodzowie ludu berłami, swoimi laskami. Z tej pustynnej miejscowości udali się dalej do Matany,

¹⁹a z Matany do Nachaliel, z Nachaliel do Bamot,

²⁰z Bamot zaś do doliny na polach Moabu, w okolicach szczytu Pisga wznoszącego się nad pustynią.[115]

²¹Wtedy Izrael[116] wysłał posłańców do Sychona, króla Amorytów, z taką oto prośbą:[117]

²²Pozwól nam przejść przez twoją ziemię. Nie zboczymy na pola ani do winnic i nie będziemy pić wody ze studzien. Pójdziemy Drogą Królewską, aż opuścimy twój kraj.

²³Sychon jednak odmówił Izraelowi zgody na przekroczenie granic. Ponadto zebrał siły i wyruszył na pustynię do walki. Przybył do Jahas i tam natarł na Izraela.

²⁴Izrael pobił go jednak i zajął jego ziemie od Arnonu po Jabok, aż po terytoria Ammonitów, których granica była dobrze strzeżona.[118]

²⁵W ten sposób Izrael zajął te obszary i zamieszkał we wszystkich miastach Amorytów, w Cheszbonie i w jego okolicznych osadach.[119]

²⁶Cheszbon było bowiem miastem Sychona, króla Amorytów. Walczył on z poprzednim królem Moabu i odebrał mu jego ziemie aż po Arnon.

²⁷Dlatego mówią pieśniarze: Wejdźcie do Cheszbonu, niech się odbuduje, niech się umocni miasto Sychona!

²⁸Gdyż ogień wyszedł z Cheszbonu, płomień z grodu Sychona, pożarł Ar w Moabie,[120] pochłonął[121] wzgórza Arnonu.

²⁹Biada ci, Moabie! Zginąłeś, ludu Kemosza! Uczynił jego synów zbiegami, a córki niewolnicami króla Amorytów Sychona.

³⁰Pokonaliśmy ich! Zginął[122] Cheszbon aż po Dibon! Ziemia spustoszona po Nofach, wszystko — aż po Madebę.[123]

³¹W ten sposób Izrael zamieszkał w ziemi[124] Amorytów.

³²Następnie Mojżesz wysłał zwiadowców, aby obeszli Jaezer. Potem Izraelici zdobyli jego osady i wypędzili mieszkających tam Amorytów.

³³Potem zawrócili. Ruszyli w kierunku Baszanu. Wówczas wyszedł im naprzeciw Og, król Baszanu, wraz z całym swoim wojskiem. Do starcia doszło pod Edrei.

³⁴PAN zapewnił Mojżesza: Nie bój się go. Wydałem go w twoje ręce wraz z całym jego ludem i ziemią. Postąp z nim tak, jak z królem Amorytów, Sychonem z Cheszbonu.

³⁵Pokonali zatem Oga, jego synów i jego lud, tak że nikt nie ocalał, po czym zajęli jego ziemie.