Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Liczb 32 Bible Online

Liczb 32 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Liczb 32

¹Synowie Rubena i synowie Gada[201] posiadali bardzo liczne stada. Gdy więc przyjrzeli się ziemi Jazer i ziemi Gilead, stwierdzili, że jest to dobre miejsce dla stad.

²Przyszli więc do Mojżesza, do kapłana Eleazara, do książąt zgromadzenia i zaczęli:

³Atarot i Dibon, Jazer i Nimra, Cheszbon i Elale, Sebam, Nebo i Beon,[202]

⁴to znaczy ta ziemia, którą PAN podbił na oczach Izraela, jest ziemią wspaniałą dla stad, a właśnie twoi słudzy mają ich sporo.

⁵Jeśli znaleźliśmy łaskę w twoich oczach — ciągnęli — to daj, prosimy, tę ziemię twoim sługom na własność. Nie przeprowadzaj nas przez Jordan.

⁶Po tych słowach synów Gada i synów Rubena Mojżesz powiedział: Czy to znaczy, że wasi bracia mają iść na wojnę, podczas gdy wy tu sobie zamieszkacie?!

⁷Dlaczego zniechęcacie synów Izraela do przeprawienia się do ziemi, którą dał im PAN?

⁸Tak zachowali się wasi ojcowie! Wysłałem ich z Kadesz-Barnea. Mieli obejrzeć tę ziemię.

⁹Tymczasem oni doszli do doliny Eszkol, zbadali kraj, a potem wrócili i odwodzili Izraelitów od wejścia do ziemi, którą dał im PAN!

¹⁰Jeszcze tego samego dnia PAN bardzo się rozgniewał:

¹¹Zapewniam — przysiągł — że ci ludzie, którzy wyszli z Egiptu, od dwudziestego roku życia wzwyż,[203] nie zobaczą tej ziemi, którą przysiągłem Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. Nie zobaczą jej, ponieważ nie byli w pełni za Mną.

¹²Wyjątkiem był Kaleb, syn Jefunego, Kenizyta, i Jozue, syn Nuna. Tylko oni bez reszty stali po stronie PANA.

¹³Tak więc PAN rozgniewał się na Izraela. Sprawił, że lud tułał się po pustyni przez czterdzieści lat, aż w końcu wyginęło całe to pokolenie postępujące źle w oczach PANA.

¹⁴A teraz wy się zjawiacie w miejsce waszych ojców, wy, pomiot grzesznych ludzi, aby tym bardziej wzmóc gniew PANA względem Izraela!

¹⁵Bo jeśli przestaniecie kroczyć za Nim, przedłuży On jego tułaczkę po pustyni i w ten sposób doprowadzicie ten lud do zagłady!

¹⁶Oni jednak wyjaśnili dokładniej: Pobudujemy tu tylko zagrody dla naszych stad i miasta dla naszych dzieci.

¹⁷Sami z bronią w ręku ruszymy przed Izraelitami, aż wprowadzimy ich do ich miejsc. Tylko nasze dzieci zabezpieczymy w warownych miastach z powodu mieszkańców tej ziemi.

¹⁸Nie powrócimy jednak do naszych domów, dopóki każdy z Izraela nie obejmie swojego dziedzictwa.

¹⁹Sami nie będziemy z nimi dziedziczyć po tamtej stronie Jordanu i dalej, ponieważ nasze dziedzictwo przypadnie nam po tej, wschodniej stronie.

²⁰Mojżesz odpowiedział: Jeśli dotrzymacie tego słowa, to znaczy, jeśli rzeczywiście z bronią w ręku wyruszycie przed PANEM na wojnę;

²¹jeśli przeprawicie się przed Nim przez Jordan i będziecie walczyć po tamtej stronie, aż wypędzi On swoich wrogów;

²²jeśli powrócicie dopiero, gdy ziemia zostanie przez Niego podbita, to będziecie bez zarzutu wobec PANA i wobec Izraela, a ta ziemia stanie się wobec Niego waszą posiadłością.

²³Lecz jeśli nie postąpicie tak, jak obiecujecie, to pamiętajcie: zgrzeszycie względem PANA. Wiedzcie też, że wasz grzech was dopadnie.

²⁴Zbudujcie więc sobie miasta dla swoich dzieci i zagrody dla swoich owiec, potem jednak postąpcie tak, jak przyrzekliście!

²⁵W odpowiedzi synowie Gada i synowie Rubena zapewnili Mojżesza: My, twoi słudzy, uczynimy tak, jak nasz pan nakazuje.

²⁶Nasze dzieci i żony, nasz dobytek i całe bydło zostawimy w miastach Gileadu,

²⁷my zaś, twoi słudzy, wszyscy z bronią w ręku, przejdziemy jako zastęp przed PANEM na wojnę — tak, jak powiedziałeś.

²⁸Po tym zapewnieniu Mojżesz wydał w ich sprawie rozkaz kapłanowi Eleazarowi i Jozuemu, synowi Nuna, oraz naczelnikom rodów plemion Izraela:

²⁹Jeśli synowie Gada i synowie Rubena przeprawią się z wami przez Jordan — powiedział — wszyscy uzbrojeni i przed obliczem PANA gotowi na wojnę; jeśli też ta ziemia zostanie przez was podbita, to dacie im ziemię Gilead na własność.

³⁰Ale jeśli z bronią w ręku nie przeprawią się z wami, to otrzymają posiadłość wśród was w ziemi Kanaan.

³¹Synowie Gada i synowie Rubena zapewnili raz jeszcze: Postąpimy tak, jak PAN polecił twoim sługom.

³²My, uzbrojeni, przeprawimy się przed PANEM do ziemi Kanaan, a nasze dziedzictwo otrzymamy po tej stronie Jordanu.

³³Wówczas Mojżesz dał im, to jest synom Gada, synom Rubena i połowie plemienia Manassesa, syna Józefa, królestwo Sychona, króla Amorytów, i królestwo Oga, króla Baszanu, ziemię wraz z jej miastami i obszarami wokoło tych miast.

³⁴Synowie Gada odbudowali Dibon, Atarot, Aroer,

³⁵Atrot-Szofan,[204] Jazer, Jogboha,

³⁶Bet-Nimra[205] i Bet-Haran, miasta warowne, a także zagrody dla owiec.

³⁷Synowie Rubena odbudowali Cheszbon, Elale, Kiriataim,

³⁸Nebo[206] i Baal-Meon — pod zmienionymi nazwami — oraz Sibmę, a odbudowanym przez siebie miastom nadali swoje nazwy.

³⁹Synowie Makira, syna Manassesa, wyruszyli zaś na Gilead, zdobyli je i wypędzili Amorytów, którzy tam mieszkali.

⁴⁰Mojżesz dał więc Gilead Makirowi, synowi Manassesa, i on tam się osiedlił.

⁴¹Także Jair, syn Manassesa, wyruszył i zdobył ich osady,[207] i nazwał je Osadami Jaira.[208]

⁴²W końcu, Nobach wyruszył, zdobył Kenat wraz z jego osiedlami i — od swego imienia — nadał im nazwę Nobach.