Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Liczb 35 Bible Online

Liczb 35 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Liczb 35

¹PAN przemówił też do Mojżesza na stepach Moabu, nad Jordanem, naprzeciw Jerycha, tymi słowy:

²Nakaż synom Izraela, aby ze swoich dziedzicznych posiadłości dali Lewitom miasta do zamieszkania. Niech dadzą[224] też Lewitom pastwiska[225] wokół tych miast.

³Miasta te służyć im będą za mieszkanie, a pastwiska podmiejskie będą miejscem wypasu ich bydła, ich dobytku i wszystkich ich zwierząt.

⁴Pastwiska przy miastach, które dacie Lewitom — licząc od murów miasta na zewnątrz — rozciągać się będą na szerokość tysiąca łokci[226] wokoło.

⁵Odmierzycie też na zewnątrz miasta — po stronie wschodniej, południowej, zachodniej i północnej — po dwa tysiące łokci, z miastem leżącym w środku, i to będą [również] ich[227] pastwiska miejskie.

⁶Do miast, które dacie Lewitom, należeć będzie sześć miast schronienia,[228] dokąd pozwolicie uciec zabójcy.[229] Oprócz nich dacie Lewitom czterdzieści dwa miasta.

⁷Wszystkich miast, które od was dostaną, będzie zatem czterdzieści osiem — miast z ich pastwiskami.

⁸A co do liczby miast, które przekażecie Lewitom z posiadłości synów Izraela, to od plemion liczniejszych otrzymają ich oni więcej niż od plemion mniej licznych. Każde plemię przekaże Lewitom liczbę miast odpowiadającą wielkości swojego dziedzictwa.

⁹Dalej PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy:

¹⁰Przekaż synom Izraela: Gdy przejdziecie przez Jordan do ziemi Kanaan,

¹¹wyznaczcie sobie miasta, które będą wam miastami schronienia. Tam będzie mógł uciec zabójca, który zabił człowieka nieumyślnie.[230]

¹²Będą one dla was miastami schronienia przed mścicielem,[231] aby nie zginął zabójca, zanim nie stanie przed zgromadzeniem na sąd.

¹³Z przekazanych przez was miast, sześć będzie miastami schronienia.

¹⁴Trzy leżeć będą po wschodniej stronie Jordanu, a trzy w ziemi Kanaan.[232]

¹⁵Tych sześć miast będzie miastami schronienia zarówno dla synów Izraela, jak i dla cudzoziemców i mieszkających wśród was osadników. Tam będzie mógł uciec każdy, kto nieumyślnie zabił człowieka.

¹⁶Jeśli więc ktoś uderzy kogoś narzędziem żelaznym tak, że uderzony umrze, to sprawca jest mordercą — morderca musi umrzeć.

¹⁷Również jeśli ktoś uderzy kogoś trzymanym w ręce kamieniem, którym da się zabić, tak że uderzony umrze, to sprawca jest mordercą — morderca musi umrzeć.

¹⁸Albo jeśli ktoś uderzy kogoś ręcznym narzędziem drewnianym, którym da się zabić, tak że uderzony umrze, to sprawca jest mordercą — morderca musi umrzeć.

¹⁹Mordercę uśmierci mściciel krwi, kiedy go schwyta.

²⁰Jeśli więc ktoś z nienawiści zada komuś cios albo rzuci w niego czymś z ukrycia, w złym zamiarze,[233] tak że trafiony umrze,

²¹albo jeśli z wrogim zamiarem uderzy kogoś ręką tak, że uderzony nie przeżyje, to sprawca jest mordercą i mściciel krwi zabije go, gdy go napotka.

²²Jeśli jednak ktoś niespodziewanie, nie żywiąc wrogości, zada komuś cios albo rzuci w niego jakimś narzędziem, lecz bez złego zamiaru,

²³albo upuścił na niego nieopatrznie jakiś kamień, którym da się zabić, tak że poszkodowany umrze — sprawca zaś nie uczynił tego jako jego wróg lub ktoś, kto szukał jego krzywdy —

²⁴to zgromadzenie rozsądzi pomiędzy sprawcą zabójstwa a mścicielem krwi, według tych zasad.

²⁵Zgromadzenie wyrwie zabójcę[234] z ręki mściciela krwi i zgromadzenie sprowadzi go z powrotem do miasta schronienia, do którego uciekł, i będzie on w nim mieszkał aż do śmierci najwyższego kapłana, którego namaszczono świętym olejem.

²⁶Jeśli jednak zabójca uprze się,[235] by przekroczyć granice miasta schronienia, do którego uciekł,

²⁷a mściciel krwi spotka go poza granicą miasta jego schronienia i tam zabije zabójcę, to nie poniesie kary za przelanie krwi,

²⁸ponieważ zabójca miał przebywać w mieście schronienia aż do śmierci najwyższego kapłana i dopiero po śmierci najwyższego kapłana mógł powrócić do swej ziemskiej posiadłości.

²⁹Te rozstrzygnięcia będą ustawą prawną[236] dla was i dla waszych przyszłych pokoleń we wszystkich waszych siedzibach.

³⁰Jeśli ktoś zabił człowieka, to na podstawie zeznania świadków jako zabójca zostanie zabity. Jednak zeznanie jednego świadka to za mało, aby skazać kogoś na śmierć.

³¹Za życie[237] zabójcy, którego uznano winnym śmierci, nie wolno wam brać okupu — musi on ponieść śmierć.

³²Nie wolno wam też brać okupu za tego, kto zbiegł do miasta schronienia, aby mógł powrócić i zamieszkać w kraju jeszcze przed śmiercią najwyższego kapłana.

³³Nie kalajcie ziemi, w której mieszkacie! Krew kala ziemię, na której została przelana. Za to skalanie nie przebłaga nic, poza krwią tego, który ją przelewa.

³⁴Nie zanieczyszczajcie więc ziemi, w której mieszkacie i w której Ja również mieszkam, ponieważ Ja, PAN, mieszkam wśród synów Izraela.