Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Nahuma 3 Bible Online

Nahuma 3 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Nahuma 3

¹Biada miastu splamionemu krwią! Całe jest oszustwem. Wypełnia je gwałt, nie ustaje grabież!

²Trzask bicza i turkot kół, galop konia i podskakujące rydwany.

³Wkracza jeździec i ostrze miecza, i pobłyskuje oszczep! Mnóstwo pobitych, zwały trupów, nie ma końca zwłokom — potykają się o martwe ciała!

⁴Z powodu licznych wszeteczeństw tej nierządnicy o wielkim wdzięku, mistrzyni czarów, zatracającej narody w swej rozpuście, całe plemiona w swoich czarach —

⁵wystąpię przeciwko tobie — oświadcza PAN Zastępów. Obnażę twe łono! Zawinę ci suknię na twarz! Ukażę narodom twoją nagość, a królestwom twój wstyd.

⁶I obrzucę cię nieczystościami, znieważę cię i zrobię z ciebie widowisko![9]

⁷Ktokolwiek cię zobaczy, odstąpi od ciebie i powie: Niniwa spustoszona! Czy komuś jej żal? Trudno nawet znaleźć współczujących tobie!

⁸Czyś ty lepsza od No-Ammon[10] między odnogami Nilu, miasta otoczonego przez wodę, z morzem jako wałem i morzem jako murem?

⁹Kusz był jego siłą mogło liczyć na Egipt, Put i Libijczycy służyli mu pomocą.

¹⁰Lecz je też uprowadzono, poszło do niewoli; dzieci wtedy roztrzaskiwano na rogach wszystkich ulic, o możnych miasta też rzucano losy, a wszystkich jego wielkich zakuto w kajdany.

¹¹Ty również się upijesz, przykryją cię nieprzytomną; ty też będziesz szukać schronienia przed wrogiem.

¹²Wszystkie twe umocnienia to wczesne figi na drzewach — gdy się nimi potrząśnie, wpadają do ust jedzącego!

¹³A twój lud? To kobiety na łup dla twoich wrogów. Szeroko otworzą bramy twojej ziemi i ogień pożre twe zasuwy!

¹⁴Naczerp sobie wody na oblężenie! Umocnij swoje mury! Udepcz glinę na zaczyn, napraw formę do cegieł!

¹⁵O, pochłonie cię ogień, wytnie cię miecz, pożre cię jak szarańcza! Rozmnóż się jak szarańcza, rozmnóż się jak konik polny!

¹⁶Namnożyłaś swych handlarzy. Więcej ich niż gwiazd na niebie! To szarańcza! Rozpostarła skrzydła, odleciała!

¹⁷Twoi książęta są jak szarańcza, a twoi urzędnicy jak roje koników polnych: zalegają mury w chłodzie dnia. Lecz słońce wzeszło — szarańcza odleciała i nie wiadomo, gdzie jest!

¹⁸Posnęli twoi pasterze, królu asyryjski, zdrzemnęli się twoi możni! Rozproszył się twój lud po górach — nikt go nie pozbiera!

¹⁹Nie ma lekarstwa na twoje zranienie. O, poważna twoja rana. Każdy, kto słyszy o tobie, klaszcze nad tobą w dłonie. Bo kogóż ustawicznie nie dotykało twe zło?!