Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Mateusza 13 Bible Online

Mateusza 13 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Mateusza 13

¹Tego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem.

²Ponieważ zgromadziły się przy Nim rzesze ludzi, skorzystał z łodzi. Wszedł do niej i usiadł, podczas gdy Jego słuchacze stali na brzegu.

³Wiele im wówczas przekazał, a w swojej mowie odwoływał się do porównań. W jednym z nich powiedział: Pewien siewca wyszedł na pole.

⁴Kiedy siał, niektóre ziarna padły na brzeg drogi. Wtedy przyleciały ptaki i zjadły je.

⁵Inne padły na grunt skalisty. Nie miały tam wiele gleby. Kiełki szybko strzeliły w górę, bo gleba nie była głęboka.

⁶Ale gdy wzeszło słońce, zwiędły. Ze względu na słaby korzeń — uschły.

⁷Jeszcze inne padły między ciernie. Ciernie wyrosły i zadusiły je.

⁸I w końcu inne padły na żyzną ziemię. Te wydały plon: stokrotny, sześćdziesięciokrotny lub trzydziestokrotny.

⁹Kto ma uszy, niech rozważy moje słowa.

¹⁰Wtedy podeszli uczniowie i zapytali Go: Dlaczego przemawiasz do nich używając porównań?

¹¹Wam dano poznać tajemnice Królestwa Niebios — odpowiedział — ale im nie.

¹²Dlatego kto ma, ten jeszcze otrzyma i będzie miał w nadmiarze. A temu, kto nie ma, zostanie odebrane również to, co ma.

¹³Mówię do nich w przypowieściach, bo patrzą, lecz nie widzą, słuchają, lecz nie słyszą i nie rozumieją.

¹⁴Spełnia się na nich proroctwo Izajasza, które głosi: Będziecie się wsłuchiwać, lecz nie zrozumiecie; będziecie się wpatrywać, lecz nie zobaczycie.

¹⁵Gdyż niewrażliwe stało się serce tego ludu, jego słuch — przytępiony, oczy — pozamykane, by nie zobaczyć oczami i nie usłyszeć uszami, by nie zrozumieć sercem, nie przeżyć nawrócenia — i nie dać się uzdrowić.[14]

¹⁶Lecz wasze oczy są szczęśliwe, ponieważ widzą; wasze uszy szczęśliwe, ponieważ słyszą.

¹⁷Zapewniam was: Wielu proroków oraz ludzi prawych pragnęło zobaczyć to, co wy widzicie, ale nie zobaczyli; pragnęło usłyszeć to, co wy słyszycie, ale nie usłyszeli.

¹⁸Wy zatem posłuchajcie, co znaczy przypowieść o siewcy.

¹⁹Do każdego, kto słucha słów o Królestwie, lecz ich nie rozumie, przychodzi zły i porywa to, co zostało zasiane w jego sercu. Ten człowiek jest jak ziarno leżące przy drodze.

²⁰Człowiek jak ziarno na skałach to ten, który słucha Słowa i radośnie je przyjmuje,

²¹lecz brak mu korzenia, przez chwilę wytrzymuje, lecz gdy z powodu Słowa dojdzie do ucisku lub prześladowania, zaraz się odwraca.

²²Z kolei człowiek przypominający ziarno posiane pośród cierni, to ten, który słucha Słowa, lecz troski tego wieku i zwodnicze uroki bogactwa tłamszą Słowo tak, że nie przynosi plonu.

²³Ziarno na dobrej ziemi to ten człowiek, który słucha Słowa i rozumie je. Taki wydaje owoc, jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, a inny trzydziestokrotny.

²⁴Opowiedział im też inną przypowieść: Królestwo Niebios przypomina człowieka, który na swej roli posiał dobre ziarno.

²⁵Lecz kiedy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał tam kąkolu i odszedł.

²⁶Gdy zboże podrosło i zawiązały się kłosy, pokazał się też kąkol.

²⁷Przyszli więc służący i pytają gospodarza: Panie, zdaje się, że obsiałeś rolę dobrym ziarnem. Skąd się tam wziął kąkol?

²⁸To sprawka nieprzyjaciela — odpowiedział. Czy chcesz więc — zaproponowali — byśmy poszli i usunęli go?

²⁹Nie — zdecydował gospodarz — bo usuwając kąkol, moglibyście powyrywać pszenicę.

³⁰Niech rosną razem. Poczekajmy do żniw. Wtedy powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw kąkol, powiążcie go w snopy i spalcie. Pszenicę natomiast przenieście do mego spichlerza.

³¹Opowiedział im też taką przypowieść: Królestwo Niebios przypomina ziarenko gorczycy. Wziął je pewien człowiek i zasiał na swojej roli.

³²Należy ono wprawdzie do najmniejszych nasion, lecz kiedy wyrośnie, przewyższa warzywa, jest prawie jak drzewo. W jego gałęziach ptaki potrafią uwić sobie gniazdo.

³³Następna przypowieść brzmiała tak: Królestwo Niebios przypomina zakwas. Gospodyni dodała go do ciasta rozrobionego z trzech miar mąki[15] — i całe się zakwasiło.

³⁴O tym wszystkim Jezus mówił do ludzi, odwołując się do przykładów. Bez przypowieści nic do nich nie mówił.

³⁵W ten sposób spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka: Do przypowieści otworzę swe usta, opowiem o sprawach zakrytych od stworzenia świata.[16]

³⁶Następnie rozpuścił tłumy i udał się do domu. Tam uczniowie zwrócili się do Niego z prośbą: Wyjaśnij nam, o co chodzi w przypowieści o kąkolu.

³⁷I Jezus odpowiedział: Osobą, która sieje dobre ziarno, jest Syn Człowieczy.

³⁸Rolą jest świat. Dobrym nasieniem są synowie Królestwa. Kąkolem są synowie złego.

³⁹Nieprzyjacielem, który rozsiał kąkol, jest diabeł. Żniwem jest kres tego wieku, a żeńcami — aniołowie.

⁴⁰U kresu tego wieku będzie tak jak z kąkolem, który zbiera się i pali.

⁴¹Syn Człowieczy pośle swoich aniołów, a ci zbiorą z Jego Królestwa wszystkich, którzy wywoływali skandale i dopuszczali się bezprawia.

⁴²Potem wrzucą ich do ognistego pieca. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębami.

⁴³Wtedy sprawiedliwi wzejdą jak słońce w Królestwie swego Ojca. Kto ma uszy, niech rozważy moje słowa!

⁴⁴Królestwo Niebios przypomina skarb ukryty w roli. Człowiek, który go znalazł, ukrył go, odszedł ucieszony, sprzedał wszystko, co posiadał, i nabył tę rolę.

⁴⁵Królestwo Niebios przypomina również kupca poszukującego pięknych pereł.

⁴⁶Gdy znalazł tę jedną, niezwykle cenną, odszedł, sprzedał wszystko, co miał, i nabył ją.

⁴⁷Dalej Królestwo Niebios przypomina sieć. Zarzuca się ją w morze i zagarnia wszystko.

⁴⁸Kiedy jest już pełna, wyciąga się ją na brzeg, siada, dobrą rybę zostawia, a to, co nieprzydatne, wyrzuca na zewnątrz.

⁴⁹Tak będzie przy końcu tego wieku. Wyjdą aniołowie i oddzielą złych od sprawiedliwych.

⁵⁰Złych wrzucą do ognistego pieca, tam będzie płacz i zgrzytanie zębami.

⁵¹Czy zrozumieliście to wszystko? Odpowiedzieli: Tak!

⁵²Wówczas Jezus powiedział: Dlatego każdy znawca Prawa, który stał się uczniem Królestwa Niebios, przypomina gospodarza, który wyciąga ze swojego skarbca to, co nowe i stare.

⁵³Potem, gdy skończył tę przypowieść, oddalił się stamtąd.

⁵⁴Następnie Jezus przybył w swoje ojczyste strony. Tam zaczął nauczać w miejscowej synagodze tak, że ludzie byli zdumieni. Zastanawiali się: Skąd u Niego ta mądrość? Skąd te dowody mocy?

⁵⁵Czy nie jest to syn tego cieśli? Czy Jego matką nie jest Maria, a Jego braćmi Jakub, Józef, Szymon i Juda?

⁵⁶Czy Jego siostry nie mieszkają wśród nas? Skąd więc u Niego to wszystko?

⁵⁷I stopniowo odsuwali się od Niego. Wtedy Jezus powiedział: Prorok cieszy się uznaniem, lecz nie w ojczystych stronach i nie we własnym domu.

⁵⁸I nie dokonał tam zbyt wielu cudów — powodem była ich niewiara.