Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Mateusza 26 Bible Online

Mateusza 26 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Mateusza 26

¹Po skończeniu wszystkich tych mów Jezus powiedział do swoich uczniów:

²Wiecie, że za dwa dni jest Pascha. Właśnie wtedy Syn Człowieczy zostanie wydany na ukrzyżowanie.

³W tym czasie arcykapłani oraz starsi ludu zebrali się na dziedzińcu arcykapłana Kajfasza.

⁴Uradzili, żeby Jezusa podstępem schwytać i zabić.

⁵Tylko nie w czasie świąt — zastrzegali — aby nie doszło do zamieszek wśród ludu.

⁶Gdy Jezus był w Betanii, w domu Szymona Trędowatego,

⁷podeszła do Niego pewna kobieta. Miała ze sobą alabastrowy flakonik pełen bardzo drogiego olejku i gdy Jezus odpoczywał przy stole, wylała Mu go na głowę.

⁸Oburzyło to uczniów. Po co ta rozrzutność? — zarzucali. —

⁹Można to było drogo sprzedać i rozdać pieniądze ubogim.

¹⁰Jezus odniósł się do ich oburzenia: Dlaczego sprawiacie jej przykrość? Zrobiła to dla Mnie. To był piękny czyn.

¹¹Ubodzy zawsze będą pośród was. Ja — nie zawsze.

¹²Ona natomiast, wylewając ten olejek na moje ciało, przygotowała je na mój pogrzeb.

¹³Zapewniam was, gdziekolwiek na świecie będą głosić dobrą nowinę, opowiadać będą także o tym, co ona uczyniła — na jej pamiątkę.

¹⁴Wtedy jeden z Dwunastu, Judasz Iskariot, udał się do arcykapłanów

¹⁵i powiedział: Co mi dacie za to, że wam Go wydam? Oni zaś odważyli mu trzydzieści srebrników.[39]

¹⁶Odtąd szukał on dogodnej chwili, aby wydać Jezusa.

¹⁷W pierwszym dniu Święta Przaśników uczniowie zapytali Jezusa: Gdzie mamy przygotować Ci Paschę do spożycia?

¹⁸Idźcie do miasta — odpowiedział — do znanego nam człowieka i powiedzcie: Nauczyciel mówi: Zbliża się mój czas, chciałbym u ciebie urządzić Paschę z moimi uczniami.

¹⁹Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę.

²⁰A z nastaniem wieczoru zajął wraz z Dwunastoma miejsce przy stole.

²¹Kiedy oni jedli, powiedział: Zapewniam was, jeden z was Mnie wyda.

²²Zasmuceni tymi słowami, pytali Go jeden po drugim: Chyba nie ja, Panie?

²³Odpowiedział: Ten, który razem ze Mną sięgnął ręką do półmiska — ten Mnie wyda.

²⁴Co prawda Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim napisano, lecz biada temu człowiekowi, który wyda Syna Człowieczego. Lepiej by mu było, gdyby się nie urodził.

²⁵Wtedy Judasz, który Go właśnie miał wydać, odezwał się: Chyba nie ja, Rabbi? A Jezus na to: Ty to powiedziałeś.

²⁶Gdy oni jedli, Jezus wziął chleb, podziękował Bogu, złamał i rozdając uczniom, powiedział: Bierzcie, jedzcie, to jest moje ciało.

²⁷Następnie wziął kielich, podziękował i przekazał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy.

²⁸To jest moja krew Przymierza, która się za wielu wylewa dla przebaczenia grzechów.

²⁹Mówię wam: Odtąd już z pewnością nie wypiję z tego owocu winorośli aż do tego dnia, kiedy z nowego kielicha będę pił razem z wami w Królestwie mojego Ojca.[40]

³⁰A po odśpiewaniu hymnu, ruszyli w stronę Góry Oliwnej.

³¹Wówczas Jezus powiedział do nich: Tej nocy wy wszyscy odwrócicie się ode Mnie, gdyż jest napisane: Uderzę pasterza i rozproszą się owce trzody.

³²Ale po moim zmartwychwstaniu pójdę przed wami do Galilei.

³³Wtedy odezwał się Piotr: Choćby wszyscy się od Ciebie odwrócili, ja — nigdy.

³⁴Jezus odpowiedział: Zapewniam cię, tej nocy, zanim zapieje kogut, wyprzesz się Mnie trzykrotnie.

³⁵Choćby przyszło mi wraz z Tobą umrzeć — zarzekał się Piotr — na pewno się Ciebie nie wyprę. Podobne zapewnienia padły ze strony pozostałych uczniów.

³⁶W ten sposób Jezus przybył wraz z uczniami do ogrodu o nazwie Getsemani.[41] Tam powiedział do nich: Usiądźcie tutaj. Ja odejdę nieco dalej. Pomodlę się.

³⁷Wziął ze sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza. Ogarnęły Go smutek i trwoga.

³⁸Jest mi smutno na duszy — powiedział — śmiertelnie smutno. Zostańcie tutaj. Czuwajcie ze Mną.

³⁹Znów odszedł nieco dalej. Upadł na twarz. Modlił się: Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich. Jednak nie tak, jak Ja chcę. Niech będzie, jak chcesz Ty.

⁴⁰Powrócił do uczniów, lecz zastał ich śpiącymi. Powiedział do Piotra: Nie mogliście czuwać ze Mną nawet godziny?

⁴¹Czuwajcie i módlcie się, abyście nie upadli w czasie próby. Duch wprawdzie pełen chęci, ale ciało — słabe.

⁴²Oddalił się po raz drugi. Modlił się: Ojcze mój, jeśli już mam pić z tego kielicha, niech będzie Twoja wola.

⁴³I znów, kiedy przyszedł, zastał ich śpiącymi. Powieki same im opadały.

⁴⁴Zostawił ich zatem, oddalił się ponownie i po raz trzeci modlił się, podobnie jak wcześniej.

⁴⁵Następnie przyszedł do uczniów i powiedział do nich: Potem będziecie spać i odpoczywać. Nadeszła godzina! Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników.

⁴⁶Wstańcie, chodźmy! Oto się zbliża ten, który ma Mnie wydać.

⁴⁷Jeszcze mówił te słowa, gdy zjawił się Judasz, jeden z Dwunastu. Przybyła z nim spora gromada ludzi wysłanych przez arcykapłanów i starszych ludu, uzbrojonych w miecze i kije.

⁴⁸Zdrajca uzgodnił z nimi taki znak: Jest nim Ten, którego pocałuję — tego chwytajcie.

⁴⁹Zaraz też podszedł do Jezusa i powiedział: Witaj, Rabbi! I pocałował Go.

⁵⁰Jezus odpowiedział: Więc po to tu jesteś, przyjacielu. Wtedy zbliżyli się inni i schwytali Go.

⁵¹Wtem jeden z tych, którzy byli z Jezusem, dobył miecza, zamachnął się na sługę arcykapłana i odciął mu ucho.

⁵²Schowaj swój miecz do pochwy — rozkazał mu Jezus — ci, co chwytają za miecz, od miecza również giną.

⁵³Myślisz, że mój Ojciec nie wystawiłby mi co najmniej dwunastu anielskich legionów, gdybym Go o to poprosił?[42]

⁵⁴Lecz jak wówczas wypełniłyby się zapowiedzi Pism, że to wszystko musi się stać?

⁵⁵Następnie Jezus zwrócił się do przybyłych: Wyszliście po Mnie z mieczami i kijami — jak po zbójcę. Codziennie siadywałem w świątyni i nauczałem. Tam nie schwytaliście Mnie.

⁵⁶Ale to wszystko stało się po to, aby spełniły się pisma Proroków. Wtedy wszyscy uczniowie opuścili Go i uciekli.

⁵⁷Ci, którzy schwytali Jezusa, zaprowadzili Go do arcykapłana Kajfasza. Tam zgromadzili się znawcy Prawa oraz starsi.

⁵⁸Piotr zaś podążał Jego śladem, aż przybył na dziedziniec pałacu arcykapłana. Wszedł przez bramę i usiadł ze strażnikami. Chciał zobaczyć, jak się to wszystko zakończy.

⁵⁹Tymczasem arcykapłani oraz cała Wysoka Rada szukali fałszywych świadectw, aby obciążyć Jezusa i skazać Go w ten sposób na śmierć.

⁶⁰Lecz choć przychodziło wielu fałszywych świadków, niczego nie znaleziono. W końcu jednak przyszli dwaj

⁶¹i oświadczyli: Ten człowiek powiedział: Jestem w stanie zburzyć przybytek Boga i w trzy dni go zbudować.

⁶²Wtedy powstał arcykapłan i zwrócił się do Niego: Nic nie odpowiadasz na to, co zeznają przeciwko Tobie?

⁶³Ale Jezus milczał. Arcykapłan przemówił więc: Zaprzysięgam Cię na Boga żywego, abyś nam powiedział, czy Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga?

⁶⁴Wtedy Jezus oświadczył: Ty to powiedziałeś. Ponadto mówię wam: Odtąd będziecie oglądać Syna Człowieczego siedzącego po prawej stronie Wszechmocnego Boga i przychodzącego na obłokach nieba.

⁶⁵Wtedy arcykapłan rozdarł szaty. Zbluźnił! — zawołał. — Czy trzeba nam jeszcze świadków? Oto przed chwilą usłyszeliście bluźnierstwo!

⁶⁶Co wy na to? Winien jest śmierci — orzekli.

⁶⁷Potem ruszyli na Niego. Pluli Mu w twarz, bili pięściami i policzkowali.

⁶⁸Prorokuj nam, Chrystusie! — drwili. — Który z nas Cię uderzył?

⁶⁹W tym czasie Piotr siedział na zewnątrz, na dziedzińcu. Podeszła tam do niego jakaś służąca: Ty też byłeś z tym Galilejczykiem Jezusem — zauważyła.

⁷⁰On jednak wyparł się wobec wszystkich: Nie wiem, o czym mówisz.

⁷¹A gdy poszedł w stronę bramy, zobaczyła go inna i powiedziała do tych, którzy tam stali: Ten człowiek był z Jezusem z Nazaretu.

⁷²Piotr znów zaprzeczył pod przysięgą: Nie znam tego człowieka.

⁷³Po chwili zaś podeszli stojący tam ludzie i stwierdzili: Ty naprawdę jesteś jednym z nich, zdradza cię sposób mówienia.

⁷⁴On jednak zaczął zaklinać się i przysięgać: Nie znam tego człowieka. I wtedy zapiał kogut.

⁷⁵Piotr przypomniał sobie słowa Jezusa: Zanim zapieje kogut, trzy razy się Mnie wyprzesz. Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał.