Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Mateusza 27 Bible Online

Mateusza 27 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Mateusza 27

¹Wczesnym rankiem wszyscy arcykapłani i starsi ludu zdecydowali, że zgładzą Jezusa.

²Związali Go więc, odprowadzili i przekazali namiestnikowi Piłatowi.

³Wówczas Judasz, który Go wydał, widząc, że Jezusa skazano, zaczął żałować tego, co zrobił. Zwrócił arcykapłanom i starszym sumę trzydziestu srebrników.

⁴Zgrzeszyłem — wyznał. — Wydałem na śmierć niewinnego człowieka.[43] Lecz oni odparli: Co nam do tego? To twoja sprawa.

⁵Wtedy rzucił srebrniki do przybytku i odszedł. Później poszedł i powiesił się.

⁶Arcykapłani zaś wzięli srebrniki i rozstrzygnęli: Do skarbca świątynnego rzucać ich nie można, gdyż są ceną za krew.

⁷Po naradzie zatem kupili za nie pole garncarza — na cmentarz dla cudzoziemców.

⁸Dlatego do dziś pole to nazywane jest Polem Krwi.

⁹W ten sposób spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka Jeremiasza: Wzięli trzydzieści srebrników, wycenę za Cennego, na jakąGo wycenili synowie Izraela.

¹⁰Te pieniądze dali za pole garncarza, zgodnie z nakazem Pana.

¹¹Jezus stanął przed namiestnikiem. Czy Ty jesteś królem Żydów? — zapytał namiestnik. Ty to mówisz — odpowiedział Jezus.

¹²A gdy arcykapłani i starsi oskarżali Go, nie odpowiadał ani słowem.

¹³Wówczas Piłat zapytał: Słyszysz, jak wiele Ci zarzucają?

¹⁴On jednak nie odpowiedział mu na żadne oskarżenie. Namiestnik był tym bardzo zdziwiony.

¹⁵Na święta jednak miał on zwyczaj zwalniać ludowi jednego więźnia, tego, o którego prosili.

¹⁶Właśnie w tym czasie trzymali jednego dość znacznego więźnia, imieniem Jezus Barabasz.

¹⁷Gdy się więc zebrali, Piłat zapytał ich: Którego chcecie, abym wam uwolnił, Jezusa Barabasza czy Jezusa zwanego Chrystusem?

¹⁸Był bowiem świadom, że wydali Go z zawiści.

¹⁹A kiedy siedział na ławie sędziowskiej, jego żona przesłała mu taką wiadomość: Nie mieszaj się w sprawę tego sprawiedliwego człowieka. Dzisiaj we śnie wiele przez Niego wycierpiałam.

²⁰Tymczasem arcykapłani i starsi nakłonili tłumy, aby prosiły o Barabasza, a dla Jezusa domagały się śmierci.

²¹Gdy więc namiestnik zapytał, którego z tych dwóch ma im uwolnić, w odpowiedzi usłyszał: Barabasza!

²²Co więc mam uczynić z Jezusem zwanym Chrystusem? — pytał dalej. A wszyscy zawołali: Ukrzyżuj Go!

²³Co zatem złego uczynił? — zapytał. Oni jednak krzyczeli jeszcze głośniej: Ukrzyżuj Go!

²⁴Gdy Piłat spostrzegł, że nie udaje mu się nic osiągnąć, przeciwnie, zamieszanie staje się coraz większe, wziął wodę, umył wobec tłumu ręce i oświadczył: Nie jestem winien tej krwi. To wasza sprawa.

²⁵A cały lud odpowiedział: Krew Jego na nas i na nasze dzieci!

²⁶Wtedy uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.

²⁷Wówczas żołnierze namiestnika zabrali Jezusa do pretorium. Tam zgromadzili wokół Niego całą kohortę.[44]

²⁸Rozebrali Go i narzucili na Niego szkarłatną pelerynę.

²⁹Wbili Mu też na głowę splecioną z cierni koronę, a do prawej ręki wcisnęli kawałek trzciny. Następnie klękali przed Nim i drwili: Witaj, królu Żydów!

³⁰Pluli przy tym na Niego i bili trzciną po głowie.

³¹Gdy już mieli dość wyśmiewania, zdjęli z Niego pelerynę, ubrali Go w Jego własne szaty i odprowadzili na ukrzyżowanie.

³²U bramy napotkali pewnego człowieka, Cyrenejczyka imieniem Szymon, i zmusili go, aby poniósł Jego krzyż.

³³Po przybyciu na miejsce zwane Golgotą, czyli Miejscem Czaszki,

³⁴podali Mu do picia wino z żółcią. Skosztował, ale nie chciał pić.

³⁵Tam Go ukrzyżowali. Potem rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy,

³⁶a następnie usiedli i pilnowali Go.

³⁷Umieścili też nad Jego głową tabliczkę z wypisanym powodem Jego ukrzyżowania: To jest Jezus, król Żydów.

³⁸Wraz z Nim ukrzyżowali również dwóch przestępców, jednego po prawej, a drugiego po lewej stronie.

³⁹A ci, którzy przechodzili obok, ubliżali Mu, kręcili głowami

⁴⁰i drwili: Ty, co burzysz świątynię i stawiasz ją w trzy dni, ratuj samego siebie, jeśli jesteś Synem Boga. Zejdź z krzyża!

⁴¹Podobnie arcykapłani wraz ze znawcami Prawa oraz ze starszymi z pogardą powtarzali:

⁴²Innych ratował, a siebie nie może. Jest królem Izraela? Niech teraz zejdzie z krzyża, a uwierzymy w Niego.

⁴³Zaufał Bogu? Niech Go teraz wybawi, jeśli Mu na Nim zależy.[45] Przecież powiedział: Jestem Synem Boga.

⁴⁴Tak samo ubliżali Mu ukrzyżowani z Nim przestępcy.

⁴⁵Dochodziła dwunasta w południe. Zapadła ciemność i do piętnastej całą ziemię spowijał mrok.

⁴⁶Około piętnastej Jezus donośnie zawołał:[46] Eli, Eli, lema sabachtani! Co znaczy: Boże mój, Boże mój, dlaczego Mnie opuściłeś?

⁴⁷Niektórzy ze stojących w pobliżu, kiedy to usłyszeli, zaczęli mówić: On woła Eliasza!

⁴⁸I zaraz pobiegł jeden z nich, wziął gąbkę, nasączył kwaśnym winem, osadził na trzcinie i podał Mu do picia.

⁴⁹Pozostali chcieli go powstrzymać: Przestań — mówili — zobaczymy, czy Eliasz przyjdzie Go uratować.

⁵⁰Jezus zaś znów donośnie zawołał i oddał ducha.

⁵¹Wtedy zasłona przybytku rozdarła się na dwoje, od góry do dołu, ziemią zatrzęsło, skały popękały,

⁵²otwarły się grobowce i wiele ciał świętych, którzy już zasnęli, zostało wzbudzonych.

⁵³Po zmartwychwstaniu Jezusa wyszli oni z grobów, weszli do świętego miasta i ukazali się wielu ludziom.

⁵⁴Setnik zaś i ci, którzy wraz z nim strzegli Jezusa, czując wstrząsy i widząc, co się dzieje, bardzo się przestraszyli. Ten człowiek rzeczywiście był Synem Boga — wyznali.

⁵⁵Było tam też wiele kobiet, które przyglądały się wszystkiemu z oddali. Przyszły one za Jezusem z Galilei i usługiwały Mu.

⁵⁶Była wśród nich Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba i Józefa, oraz matka synów Zebedeusza.

⁵⁷Wraz z nastaniem wieczoru zjawił się pewien bogaty człowiek z Arymatei. Miał na imię Józef i sam też był uczniem Jezusa.

⁵⁸Udał się on do Piłata i prosił o ciało Nauczyciela. Piłat polecił je wydać.

⁵⁹Józef wziął więc ciało, owinął je w czyste płótno

⁶⁰i złożył je w swoim nowym grobowcu, który kiedyś zlecił wykuć w skale. Następnie na wejście do grobowca zatoczył wielki kamień i odszedł.

⁶¹Była przy tym Maria Magdalena i druga Maria; siedziały one naprzeciw grobowca.

⁶²Nazajutrz, czyli po Dniu Przygotowania Paschy, zebrali się u Piłata arcykapłani i faryzeusze.

⁶³Panie — powiedzieli — przypomnieliśmy sobie słowa tego oszusta. Jeszcze za życia oświadczył, że po trzech dniach zmartwychwstanie.

⁶⁴Każ więc zabezpieczyć grób aż do trzeciego dnia, żeby czasem nie przyszli Jego uczniowie, nie ukradli Go i nie ogłosili ludowi: Powstał z martwych! To drugie oszustwo byłoby gorsze od pierwszego.

⁶⁵Piłat odpowiedział: Macie straż, idźcie, zabezpieczcie, jak umiecie.

⁶⁶Poszli więc i zabezpieczyli grób — opieczętowali kamień oraz postawili straże.