Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Łukasza 1 Bible Online

Łukasza 1 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Łukasza 1

¹Bardzo wielu podjęło się już opisania wydarzeń, które miały miejsce wśród nas,

²zgodnie z tym, jak nam o nich opowiedzieli ci, którzy od początku byli ich naocznymi świadkami oraz poświęcili się służbie Słowa.

³Dlatego i ja najpierw wszystko od początku dokładnie zbadałem, a następnie postanowiłem ci to, dostojny Teofilu, po kolei opisać.

⁴Chcę, abyś miał pewność co do wiarygodności spraw, które ci wyłożono.

⁵Za panowania Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan imieniem Zachariasz. Należał on do zmiany kapłańskiej Abiasza. Jego żona Elżbieta pochodziła z rodu Aarona.

⁶Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga — postępowali nienagannie według wszystkich przykazań i ustaw Pana.

⁷Nie mieli jednak dziecka, ponieważ Elżbieta była bezpłodna, a oboje byli już w starszym wieku.

⁸Pewnego razu Zachariasz pełnił służbę kapłańską przed Bogiem. Przyszła bowiem kolej na jego zmianę.

⁹Kapłani mieli zwyczaj losować, kto ma wejść do miejsca świętego i złożyć ofiarę z kadzidła. Tym razem los padł na Zachariasza.

¹⁰W czasie składania ofiary wszyscy zgromadzeni modlili się na zewnątrz.

¹¹Zachariaszowi zaś ukazał się anioł Pana. Stał po prawej stronie ołtarza kadzidlanego.

¹²Zachariasz przestraszył się jego widokiem. Ogarnął go lęk.

¹³Anioł natomiast przemówił: Przestań się bać, Zachariaszu! Twoja modlitwa została wysłuchana. Twoja żona Elżbieta urodzi ci syna i nadasz mu imię Jan.

¹⁴Czeka cię radość i wesele, wielu też z jego narodzin się ucieszy.

¹⁵Będzie on bowiem wielki wobec Pana; nie będzie pił wina ani piwa, a Duch Święty napełni go już w łonie jego matki.

¹⁶I wielu synów Izraela skieruje on do Pana, ich Boga.

¹⁷On sam pójdzie przed Nim w duchu i z mocą Eliasza, aby zwrócić serca ojców ku dzieciom, a nieposłusznych doprowadzić do rozsądku sprawiedliwych — by w ludzie wzbudzić gotowość na przyjęcie Pana.

¹⁸Wtedy Zachariasz zapytał anioła: Po czym to poznam? Ja przecież jestem stary, a i moja żona nie jest już młodą kobietą.

¹⁹W odpowiedzi usłyszał: Ja jestem Gabriel, wybrany, by stawać przed Bogiem. Zostałem posłany, aby do ciebie przemówić i ogłosić ci te dobre wieści.

²⁰Lecz oto stracisz mowę, nie będziesz mógł powiedzieć ani słowa aż do dnia, gdy się to stanie, za to, że nie uwierzyłeś moim słowom, które spełnią się w swoim czasie.

²¹Tymczasem lud czekał na Zachariasza i dziwił się, że tak długo przebywa w miejscu świętym.

²²On natomiast po wyjściu nie był w stanie nic im powiedzieć. Zrozumieli więc, że miał tam widzenie, zwłaszcza że dawał im znaki i pozostawał niemy.

²³Następnie, gdy dobiegły końca dni jego posługi, udał się do swego domu.

²⁴Wkrótce jego żona Elżbieta zaszła w ciążę i przez pięć miesięcy pozostawała w ukryciu. Wówczas często powtarzała sobie:

²⁵Oto, co Pan zrobił dla mnie w tych dniach, gdy okazał mi łaskę i przywrócił szacunek u ludzi.

²⁶Natomiast w szóstym miesiącu Bóg posłał anioła Gabriela do galilejskiego miasta Nazaret,

²⁷do pewnej dziewczyny przyrzeczonej niejakiemu Józefowi, potomkowi rodu Dawida. Miała ona na imię Maria, była dziewicą.

²⁸Po przybyciu anioł powiedział: Witaj, obdarzona łaską, Pan z tobą! Szczęśliwa jesteś między kobietami.[1]

²⁹Lecz ona przelękła się tych słów i zaczęła się zastanawiać, co by to przywitanie mogło znaczyć.

³⁰Anioł zaś powiedział jej: Przestań się bać, Mario! Znalazłaś łaskę u Boga.

³¹Oto zajdziesz w ciążę, urodzisz syna i nadasz Mu imię Jezus.

³²Będzie On kimś wielkim, nazwą Go Synem Najwyższego; Pan Bóg da Mu też tron Jego ojca Dawida.

³³Będzie On królował nad domem Jakuba na wieki, a Jego Królestwu nie będzie końca.

³⁴Maria zapytała anioła: Jak to się stanie, skoro nie współżyłam jeszcze z mężem?

³⁵Anioł jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego okryje cię swym cieniem. Dlatego też Święte Dziecko, które się urodzi, będzie nazwane Synem Boga.

³⁶Również twoja krewna Elżbieta poczęła syna w swoim podeszłym wieku; ta, którą uważano za niepłodną, jest już w szóstym miesiącu!

³⁷Żadne słowo Boga nie pozostanie bowiem bez spełnienia.

³⁸Maria odpowiedziała: Oto jestem — gotowa służyć Panu, niech mi się stanie według twojego słowa. I anioł odszedł od niej.

³⁹W tych dniach Maria wybrała się w drogę i pośpiesznie udała się w górskie strony, do pewnego miasta w Judei.

⁴⁰Tam weszła do domu Zachariasza i przywitała Elżbietę.

⁴¹Gdy Elżbieta usłyszała przywitanie Marii, płód w jej łonie gwałtownie się poruszył i została napełniona Duchem Świętym.

⁴²Wtedy wykrzyknęła: Błogosławiona jesteś między kobietami i błogosławiony owoc twojego łona!

⁴³Czemu zawdzięczam to, że przybyła do mnie matka mojego Pana?

⁴⁴Bo gdy twoje powitanie dotarło do moich uszu, płód w moim łonie poruszył się z radości.

⁴⁵Szczęśliwa jest też ta, która uwierzyła, że wypełnią się słowa przekazane jej przez Pana.

⁴⁶Wtedy Maria powiedziała: Moja dusza wywyższa Pana,

⁴⁷mój duch raduje się dzięki Bogu, mojemu Wybawcy,

⁴⁸gdyż zwrócił uwagę na pokorę swojej służącej. Bo odtąd wszystkie pokolenia uważać mnie będą za szczęśliwą,

⁴⁹ponieważ Wszechmocny zrobił dla mnie rzecz wielką. Święte jest Jego imię,

⁵⁰a Jego miłosierdzie trwa przez pokolenia dla tych, którzy okazują Mu cześć.

⁵¹Okazał moc swoim ramieniem, rozproszył tych, którzy chełpią się zamysłami swoich serc;

⁵²władców zrzucił z tronów, a pokornych wywyższył,

⁵³potrzebujących obsypał dobrami, a bogatych odprawił z niczym.

⁵⁴Ujął się za swoim sługą Izraelem, okazał miłosierdzie,

⁵⁵jak obiecał naszym ojcom — Abrahamowi i jego potomstwu — na wieki.

⁵⁶I Maria pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy, po czym wróciła do swojego domu.

⁵⁷Dla Elżbiety natomiast nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna.

⁵⁸Jej sąsiedzi oraz krewni usłyszeli o tym, że Pan okazał jej swoje wielkie miłosierdzie, i cieszyli się razem z nią.

⁵⁹Ósmego dnia po narodzinach przyszli, aby obrzezać dziecko; chcieli nadać mu imię jego ojca Zachariasza.

⁶⁰Elżbieta powiedziała jednak: Nie, on będzie miał na imię Jan.

⁶¹Oni na to: Nikt w twoim rodzie nie nosił takiego imienia.

⁶²Skinęli więc na ojca dziecka, by rozstrzygnął, jak ma być nazwane.

⁶³On poprosił o tabliczkę i ku zdumieniu wszystkich napisał: Na imię mu Jan.

⁶⁴Zaraz też odzyskał mowę i zaczął chwalić Boga.

⁶⁵Wtedy wszystkich sąsiadów ogarnął lęk i wkrótce całe pogórze Judei rozprawiało o tym, co zaszło.

⁶⁶Każdy, kto o tym słyszał, brał to sobie do serca: Kim będzie to dziecko? — zastanawiali się ludzie. Pan bowiem miał je pod szczególną opieką.

⁶⁷A Zachariasza, jego ojca, napełnił Duch Święty i tak prorokował:

⁶⁸Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, bo nawiedził swój lud i przygotował mu okup.

⁶⁹Wzbudził nam Róg Wybawienia z rodu swego sługi Dawida,

⁷⁰tak jak zapowiedział przed wiekami przez usta swoich świętych proroków,

⁷¹wybawienie od naszych wrogów i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą,

⁷²by okazać miłosierdzie naszym ojcom i wspomnieć swoje święte przymierze —

⁷³przysięgę złożoną naszemu ojcu Abrahamowi — że pozwoli nam,

⁷⁴ocalonym z ręki wrogów, służyć Mu bez lęku,

⁷⁵z poświęceniem i w sprawiedliwości przed Nim po wszystkie nasze dni.

⁷⁶A ty, dziecko, będziesz nazwane prorokiem Najwyższego, gdyż pójdziesz przed Panem, aby przygotować Jego drogi,

⁷⁷dać Jego ludowi poznanie zbawienia w przebaczeniu jego grzechów,

⁷⁸ze względu na wielkie miłosierdzie naszego Boga, dzięki któremu zajaśnieje nam jutrzenka z wysokości,

⁷⁹by objawić się tym, którzy tkwią w ciemności i w cieniu śmierci — i skierować nasze nogi na drogę pokoju.

⁸⁰A dziecko rosło, rozwijało się też duchowo i przebywało na pustyni aż do dnia swego wystąpienia przed Izraelem.