Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Jana 4 Bible Online

Jana 4 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Jana 4

¹Następnie, gdy Jezus dowiedział się, że faryzeusze usłyszeli, iż zyskuje On więcej uczniów i chrzci więcej niż Jan —

²chociaż sam Jezus nie chrzcił, tylko Jego uczniowie —

⁴W drodze do Galilei Jezus musiał przejść przez Samarię.

⁵Po drodze mijał samarytańskie miasteczko o nazwie Sychar, położone obok pola, które Jakub przekazał swemu synowi Józefowi.

⁶Znajdowała się tam studnia Jakuba. Jezus więc, zmęczony podróżą, usiadł przy tej studni. Było samo południe.

⁷I wtedy z Samarii przyszła pewna kobieta. Chciała zaczerpnąć wody. Jezus poprosił: Daj mi pić.

⁸Bo właśnie Jego uczniowie udali się do miasteczka na zakupy.

⁹Co się stało? — zapytała kobieta. — Ty, Żyd, prosisz mnie, Samarytankę, o wodę? (Żydzi bowiem nie utrzymują kontaktów z Samarytanami).

¹⁰Jezus odpowiedział: Gdybyś znała dar Boga i wiedziała, kim jest Ten, który cię prosi: Daj mi pić, sama prosiłabyś Go, a On dałby ci wody żywej.

¹¹Panie — zauważyła kobieta — nie masz nawet czerpaka, a studnia jest głęboka. Skąd więc masz tę żywą wodę?

¹²Czyżbyś Ty był większy od naszego ojca Jakuba, który nam dał tę studnię, sam z niej pił, jego synowie i jego stada?

¹³Jezus odpowiedział: Każdy, kto pije tę wodę, znów będzie odczuwał pragnienie.

¹⁴Lecz ten, kto się napije mojej wody, nie zazna pragnienia na wieki. Woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody tryskającej życiem wiecznym.

¹⁵Kobieta poprosiła: Panie, daj mi tej wody, abym już więcej nie czuła pragnienia i nie przychodziła do tej studni.

¹⁶Jezus powiedział do niej: Idź, zawołaj swego męża i wróć tutaj!

¹⁷Wówczas kobieta wyznała: Nie mam męża. Jezus na to: Dobrze mówisz. Męża nie masz.

¹⁸Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego teraz masz, nie jest twoim mężem. Powiedziałaś prawdę.

¹⁹Panie — zauważyła kobieta — widzę, że jesteś prorokiem.

²⁰Nasi ojcowie na tej górze oddawali cześć Bogu; wy natomiast mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy to czynić.

²¹Jezus powiedział: Kobieto, wierz mi, nadchodzi godzina, gdy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie oddawali czci Ojcu.

²²Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, bo zbawienie pochodzi od Żydów.

²³Lecz nadchodzi godzina, a właściwie nadeszła, gdy prawdziwi czciciele będą czcili Ojca w duchu i w prawdzie. Takich właśnie czcicieli Ojciec sobie szuka.

²⁴Bóg jest Duchem, dlatego ci, którzy Go czczą, powinni to czynić w duchu i w prawdzie.

²⁵Kobieta powiedziała: Wiem, że ma przyjść Mesjasz (to znaczy Chrystus). Gdy On przyjdzie, wszystko nam wyjaśni.

²⁶Jezus na to: Jestem Nim Ja, który z tobą rozmawiam.

²⁷Wtedy przyszli Jego uczniowie i byli zaskoczeni, że rozmawia z kobietą. Żaden jednak nie powiedział: O co pytasz? ani: Dlaczego z nią rozmawiasz?

²⁸Kobieta natomiast zostawiła swój dzban, pobiegła do miasta i zaczęła rozpowiadać:

²⁹Chodźcie, zobaczcie człowieka, który mi powiedział o wszystkim, co zrobiłam. Czy to nie jest Chrystus?

³⁰Wyszli zatem z miasta i ruszyli w Jego stronę.

³¹Tymczasem uczniowie prosili Go: Nauczycielu, zjedz coś.

³²On im jednak odpowiedział: Ja mam do jedzenia pokarm, którego wy nie znacie.

³³Uczniowie pytali więc siebie nawzajem: Czy ktoś Mu przyniósł coś do jedzenia?

³⁴Wtedy Jezus powiedział: Moim pokarmem jest wypełnienie woli Tego, który Mnie posłał, i dokonanie Jego dzieła.

³⁵Czy wy sami nie mówicie: Jeszcze cztery miesiące do żniw? Otóż posłuchajcie: Podnieście swoje oczy i przyjrzyjcie się polom — są już dojrzałe.

³⁶Już żniwiarz odbiera zapłatę i zbiera plon na życie wieczne, aby siewca cieszył się razem ze żniwiarzem.

³⁷Tak właśnie sprawdza się przysłowie: Jeden sieje, a drugi żnie.

³⁸Ja was posłałem, abyście żęli to, nad czym się nie trudziliście. Inni wykonali ciężką pracę, a wy korzystacie z ich trudu.

³⁹Co do Samarytan mieszkających w miasteczku, to wielu uwierzyło w Niego dzięki świadectwu kobiety, która rozgłaszała: Powiedział mi o wszystkim, co uczyniłam.

⁴⁰Gdy więc przyszli do Niego, prosili, aby u nich pozostał. I pozostał tam dwa dni.

⁴¹Wielu też innych uwierzyło dzięki Jego Słowu.

⁴²A do kobiety mówili: Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu. Teraz sami przekonaliśmy się, że On naprawdę jest Zbawcą świata.

⁴³Po upływie dwóch dni Jezus odszedł z Sychar do Galilei.

⁴⁴Sam bowiem przyznawał, że we własnej ojczyźnie prorok nie ma poważania.

⁴⁵Gdy więc przyszedł do Galilei, spotkał się z dobrym przyjęciem, ponieważ Galilejczycy widzieli wszystko, co podczas święta uczynił w Jerozolimie, dlatego że oni również uczestniczyli w obchodach.

⁴⁶Znowu zatem Jezus przyszedł do Kany Galilejskiej, gdzie wcześniej przemienił wodę w wino. W Kafarnaum natomiast mieszkał pewien urzędnik królewski, którego syn chorował.

⁴⁷Gdy usłyszał, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego i prosił, aby wstąpił i uzdrowił jego syna, który był bliski śmierci.

⁴⁸Jezus powiedział do niego: Jeśli nie zobaczycie znaków i cudów, na pewno nie uwierzycie.

⁴⁹Urzędnik na to: Panie, wstąp, zanim umrze moje dziecko.

⁵⁰Idź — powiedział Jezus — twój syn żyje. Człowiek ten uwierzył Słowu, które skierował do niego Jezus — i poszedł.

⁵¹A gdy jeszcze był w drodze, jego słudzy wyszli mu naprzeciw mówiąc, że jego dziecko żyje.

⁵²Zapytał ich więc o godzinę, w której mu się polepszyło. Gorączka spadła mu wczoraj około godziny trzynastej[7] — odpowiedzieli.

⁵³Wówczas ojciec skojarzył, że o tej właśnie godzinie Jezus go zapewnił: Twój syn żyje. I uwierzył on sam oraz cały jego dom.

⁵⁴Był to już drugi znak, którego Jezus dokonał po przyjściu z Judei do Galilei.