Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Filipian 2 Bible Online

Filipian 2 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Filipian 2

¹Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakaś serdeczność i miłosierdzie,

²pomnóżcie moją radość i bądźcie jednomyślni, związani tą samą miłością, skupieni na wspólnym celu, złączeni jednym zdaniem.

³Myślcie nie o tym, jak się wybić kosztem innych lub zaspokoić własną próżność, ale raczej w pokorze uważajcie jedni drugich za ważniejszych od siebie.

⁴Niech każdy dba nie tylko o to, co jego, lecz i o to, co cudze.

⁵Bądźcie względem siebie tacy jak Chrystus Jezus.

⁶On, choć istniał w tej postaci, co Bóg, nie dbał wyłącznie o to, aby być Mu równym.

⁷Przeciwnie, wyrzekł się siebie, przyjął rolę sługi i był jak inni ludzie. A gdy już stał się człowiekiem,

⁸uniżył się tak dalece, że był posłuszny nawet w obliczu śmierci, i to śmierci na krzyżu.

⁹Dlatego Bóg szczególnie Go wywyższył i obdarzył imieniem znaczącym więcej niż wszelkie inne,

¹⁰aby na imię Jezus zgięło się każde kolano w niebie, na ziemi, pod ziemią,

¹¹i aby każdy język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem — na chwałę Boga Ojca.

¹²Dlatego, moi ukochani, jako zawsze posłuszni — nie tylko, gdy jestem z wami, lecz tym bardziej, gdy mnie nie ma — czyńcie użytek ze swego zbawienia, w poczuciu czci i odpowiedzialności wobec Pana.

¹³Bóg to bowiem jest sprawcą waszych pragnień i działań płynących z dobrej woli.[4]

¹⁴Czyńcie wszystko bez narzekania i powątpiewania,

¹⁵tak byście jako dzieci Boga byli bez zarzutu, nienaganni i szczerzy pośród tego zepsutego, wynaturzonego pokolenia. Na jego tle świecicie jak gwiazdy na niebie.

¹⁶Trzymajcie się przy tym Słowa życia, abym mógł się czymś szczycić w dniu przyjścia Chrystusa, żebym miał dowód, że nie na próżno biegałem i nie na darmo się trudziłem.

¹⁷A jeśli nawet mam być złożony w ofierze[5] i przez to wzmocnić waszą wiarę, cieszę się i podzielam radość was wszystkich.

¹⁸Podobnie wy się cieszcie i dzielcie radość ze mną.

¹⁹A mam nadzieję w Panu Jezusie, że wkrótce poślę do was Tymoteusza. Chciałbym, by mi przyniósł od was jakieś pocieszające wieści.

²⁰Nie mam nikogo, kto by myślał podobnie jak on, kto by tak rzetelnie mógł się wami zająć.

²¹Wszyscy inni krzątają się wokół własnych spraw, nie spraw Chrystusa Jezusa.

²²Znacie jego historię, że niczym dziecko ojcu służył on razem ze mną przy głoszeniu dobrej nowiny.

²³Właśnie jego mam nadzieję posłać, gdy się dowiem, jakie będą moje dalsze losy.

²⁴Jestem zaś przekonany w Panu, że sam także wkrótce do was przybędę.

²⁵Uznałem ponadto, że będzie lepiej, jeśli poślę do was Epafrodytosa. To wasz wysłannik, a dla mnie brat, współpracownik i współbojownik. W waszym imieniu zadbał on o moje potrzeby.

²⁶Tęsknił za wami. Martwił się też tym, że dotarła do was wiadomość o jego chorobie.

²⁷A rzeczywiście zachorował. Omal nie umarł. Bóg jednak zmiłował się nad nim, a także nade mną, abym nie miał jednego zmartwienia za drugim.

²⁸Czym prędzej więc go posyłam. Niech was ucieszy jego widok, a mnie niech ubędzie nieco smutku.

²⁹Przyjmijcie go zatem w Panu z wielką radością. Szanujcie takich ludzi, jak on.

³⁰Bo zajęty dziełem Chrystusa bliski był śmierci. Naraził swe życie, aby usłużyć mi wtedy, gdy wy nie mogliście.