Read Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 Hebrajczyków 10 Bible Online

Hebrajczyków 10 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza I, 2018 bible

Hebrajczyków 10

¹Prawo, jako zawierające w sobie cień przyszłych przywilejów,[14] a nie sam obraz rzeczy, przez te same ofiary, składane stale rok w rok, w ogóle nie może doprowadzić do doskonałości tych, którzy z nimi przychodzą.

²Czyż nie zaprzestano by ich przynoszenia, gdyby raz oczyszczone sumienie tych, którzy je składają, pozostawało już wolne od jakiegokolwiek grzechu?

³A tymczasem ofiary te, co roku ponawiane, właśnie przypominają o grzechach.

⁴Bo jest niemożliwe, aby krew cielców i kozłów zmazywała grzechy.

⁵Dlatego, w związku z przyjściem na świat, Chrystus mówi: Nie chciałeś ofiary ani daru, lecz przygotowałeś mi ciało;

⁶nie znalazłeś przyjemności w całopaleniach ani ofiarach za grzech.

⁷Oznajmiłem zatem: Przychodzę! — W zwoju księgi napisano o Mnie — pragnę czynić Twą wolę, mój Boże. [15]

⁸Najpierw zatem mówi: Nie chciałeś ofiary ani daru, oraz: Nie znalazłeś przyjemności w całopaleniach i ofiarach za grzech — a te przecież składa się zgodnie z Prawem —

⁹a następnie stwierdza: Oto przychodzę, aby spełnić Twoją wolę. Unieważnia więc pierwsze, aby ustanowić drugie.

¹⁰Mocą tej samej woli jesteśmy uświęceni dzięki złożonej raz na zawsze ofierze, którą było ciało Jezusa Chrystusa.

¹¹Ponadto każdy kapłan przystępuje codziennie do służby i wielokrotnie składa te same ofiary, które w ogóle nie mogą zmazać grzechów.

¹²Jezus natomiast, po złożeniu jednej ofiary za grzechy, na zawsze zasiadł po prawicy Boga

¹³i czeka odtąd, aż Jego wrogowie staną się podnóżkiem dla Jego stóp.

¹⁴Jedną bowiem ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, których uświęca.

¹⁵Poświadcza nam to również Duch Święty, dlatego że po słowach:

¹⁶Takie przymierze zawrę z nimi po upływie tych dni — mówi Pan: Moje prawa włożę w ich serca i wypiszę je na ich umysłach,

¹⁷dodaje: a ich grzechów i nieprawości już więcej nie wspomnę.

¹⁸Tam, gdzie jest przebaczenie, nie ma już potrzeby składania ofiary za grzech.

¹⁹Bracia, ponieważ dzięki krwi Jezusa mamy odwagę wkroczyć do miejsca najświętszego

²⁰nowo utworzoną i żywą drogą, którą nam utorował poprzez zasłonę, czyli przez swoje ciało,

²¹a także wielkiego Kapłana nad domem Bożym,

²²przychodźmy ze szczerym sercem, z całkowitą pewnością wiary, z sercem oczyszczonym z wyrzutów sumienia i ciałem obmytym wodą czystą.

²³Niewzruszenie trzymajmy się nadziei, którą wyznajemy, gdyż Ten, który złożył obietnicę, jest wierny.

²⁴Myślmy o sobie nawzajem, jak pobudzać się do miłości i dobrych uczynków.

²⁵Nie opuszczajmy przy tym wspólnych spotkań, co jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodawajmy sobie otuchy, i to tym bardziej, im wyraźniej widać, że zbliża się ten Dzień.

²⁶Jeśli bowiem po otrzymaniu poznania prawdy rozmyślnie grzeszymy, nie pozostaje już żadna ofiara za grzechy.

²⁷Zostaje tylko jakaś straszna perspektywa sądu i żar ognia mający trawić przeciwników.

²⁸Kto łamie Prawo Mojżesza, ten bez litości, na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków, ponosi śmierć.

²⁹Rozważcie zatem, o ile sroższej kary winien będzie ten, kto podeptał Syna Bożego, zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski!

³⁰Znamy przecież Tego, który powiedział: Zemsta do mnie należy, Ja odpłacę; oraz: Pan będzie sądził swój lud.

³¹Strasznie jest wpaść w ręce żywego Boga!

³²Przypomnijcie też sobie dawniejsze lata, kiedy — już jako oświeceni — nie ulegliście mimo wielkich cierpień,

³³czy to jako publicznie zawstydzani przez zniewagi i udręki, czy też jako stojący u boku tych, których tak traktowano.

³⁴Bo przecież dzieliliście cierpienia z więźniami i z radością przyjęliście grabież swego mienia, wiedząc, że sami posiadacie majątek lepszy — i trwały.

³⁵Nie traćcie więc swojej odważnej ufności, która niesie z sobą wielką nagrodę.

³⁶Potrzeba wam wytrwałości, abyście — po wypełnieniu woli Boga — dostąpili spełnienia obietnicy.

³⁷Bo jeszcze tylko chwila, a przyjdzie Ten, który nadchodzi, i nie będzie zwlekał.

³⁸A mój sprawiedliwy z wiary żyć będzie; lecz jeśli się cofnie, przestanie być miły mojej duszy.

³⁹My jednak nie jesteśmy z tych, którzy się cofają na własną zgubę, ale z tych, którzy wierzą — dla zachowania duszy.