Read Sangir LUKAS 15 Bible Online

LUKAS 15 - Sangir bible

LUKAS 15

¹ Su ěllo sěmbaụ l᷊awọ maghaghělle bea ringangu taumata ilẹ̌ěnsilẹ̌ dal᷊aị kahian sěngkawanuang, nahunděnta rumaringihẹ̌ si Yesus.

²Tau Farisi ringangu manga mananětiro agama e měngkate sụsimbulung. I sire měmpẹ̌bera, ”Sih, tau ěndaị e manarimạ si sire taumata apan daral᷊aị dingangu kụkaěng sěngkakaěng dingangi sire!”

³Ual᷊ingu ene i Yesus nẹ̌běkem papinintu ini si sire.

⁴”Kereu piạ sěngkatau wọu tal᷊oarang kamene piạ dombane mahasụ, mase kailangengu sěmbaụ — kai apạe koatenge? Semben těngadẹ̌ i sie sarung maněntang u domba siom pul᷊o sio e su wimbaengu rěmpugẹ̌ kụ dumal᷊eng mědeạ sěmbaụ nailang e sarangkewe ikareạ.

⁵Kụ kereu ikareạ kapia domba ene ute, i sie kereng kal᷊uase hakịu nilěngkange domba ene su wěmbange,

⁶mase nịbawawane napul᷊ẹ. Bọu e i sie kimui manga hapịe ringangu manga l᷊ampunge kụ nẹ̌bera, ’Mahịe i kitẹ mahul᷊uasẹ̌! Dombaku nailang e seng takụ kinareạ kapia!’

⁷Tangu, kerene lai su sorga piạ dal᷊uasẹ̌ masaria kahian sěngkatau taumata warạdosa nẹ̌tobatẹ̌, limembo wọu siom pul᷊o sio taumata seng mapia kụ tawahal᷊uasʼu měmpẹ̌tobatẹ̌.”

⁸”Arau kereu piạ sěngkatau wawine piạ doite sal᷊aka mapul᷊ong kal᷊ěpa kutẹu nikailangengu sěngkal᷊ěpa — apạe koatenge? I sie sarung měndikọ sol᷊o kụ manapu wal᷊ene mase mẹ̌deạ suapan tampạ sarạeweng ikareạ doite ene.

⁹Su tempong i sie nakareạ doitẹ̌ ene, i sie kimui manga hapịe ringangu manga l᷊ampunge, mase nẹ̌bera, ’Iạ e mal᷊uasẹ̌ kahěngang batụu seng kinareạ doitẹ̌ku e nailang. Mahịe i kitẹ mahul᷊uasẹ̌!’

¹⁰Kerene lai malạekatʼu Mawu Ruata lụl᷊iageng kereu sěngkatau taumata waradosa mẹ̌tobatẹ̌ bọu kal᷊awọu rosane. Pěmpangimangko!”

¹¹Mawu Yesus něhengetang lai, ”Piạ sěngkatau matimadẹ̌ piạ anạe esẹ duang katau.

¹²Sembaụ tuari nẹ̌bera si sie, ’Amang onggọe siạ darotong bageangku su orasẹ̌ ini wọu kakakalạ i kitẹ.’ Tangu i amange nẹ̌papahiạeng kakalạe su anạ e rarua.

¹³Mangạ e pira ěllo tuhụ e tangu anạ e tuari e nẹ̌bal᷊ụ pusakạ bahạgeange, mase i sie nakoạ sol᷊ong banua marau. Sene i sie nẹ̌batụe kapulunẹ nẹ̌gagholọ u roitẹ̌ su pẹ̌bawiahẹ̌ mělẹ̌lambaihang tạ kěhase.

¹⁴Sarạeng doite seng nasuẹ e kěbị, nariadi su wanua ene kal᷊ahutung marasai, hakịu i sie nanětạ e nikakawusange.

¹⁵Ene i sie rimal᷊engke něhal᷊ẹ̌ e su sěngkatau měmamamunarane sene, kụ nirolohe i sie sol᷊ong baelẹ̌, niapělukadẹ̌ manga wawi.

¹⁶I sie měngkatewe lunu-lunusẹ̌ hakịu mapulu měloho tiange ringangu kaěngu wawi e. Maning seng kerẹen kal᷊unuse, kaiso mang tạ u sarang sěngkatau nakaonggọu kaěng si sie.

¹⁷Pěngěnsueěnge i sie nẹ̌kakal᷊iu naunge kụ nẹ̌bera, ’Taumata apang mělẹ̌hal᷊ẹ̌ su anung amangku e kai kẹ̌kal᷊emboěngu kaěnge kụ iạ e ěndaung matẹen lunusẹ̌.

¹⁸Iạ e mẹ̌buạko kụ mẹ̌sul᷊eko sol᷊ong anung amangku, ringangu mẹ̌bera: Amang, iạ nẹ̌dosa su Mawu ringangu si Amang.

¹⁹Iạ sembeng ta hinone isẹ̌bạ anạu. Iạ koạ e kere sěngkatau taumatan sewa si Amang.’

²⁰Tangu i sie měngkatewe nẹ̌buạ sol᷊ong anung amange. Kutẹu wẹ̌dang marau wọu wal᷊e i sie seng nikasilong amange. Kụ naunge měngkatewe nẹ̌kakal᷊ẹ̌kaden tatal᷊ěntụ, i sie timal᷊ang nělahěkụ dingangu riměngu.

²¹’Amang,’ angkuěng u anạ e, ’iạ e seng nẹ̌dosa su Mawu ringangu si Amang. Sembeng ta hinone iạ isěbạ anạ i Amang.’

²²Arawe i amange kimui manga ěllange dingangu něhengetang, ’Lighạko! Al᷊ạ lakụ kal᷊ěnggihange kụ luheko si sie. Luhein sinsing su tal᷊imẹ̌done ringangu sapatu su l᷊aede.

²³Bọu e al᷊ạko anạ u sapi riọ matawa kụ potọko! I kitẹ deng mahungkaěng dingangu mahul᷊iagẹ̌.

²⁴U anạku ini e nạung nate, kutẹu nẹ̌biahẹ̌ kapia; i sie nạung nailang kutẹu kinareạ saụ.’ Mase i sire nanětạe nẹ̌sal᷊iwang.

²⁵Kạpẹ̌sẹ̌sal᷊iwange, anạ iakang kai su waelẹ̌. Sarangke i sie sụsongo kụ naranịeng bal᷊e, i sie nakaringihẹ̌ tingihu musikẹ̌ dingangu sal᷊ai.

²⁶I sie kimuị e sěngkatau wọu manga ěllange, mase nakiwal᷊o, ’Měnsang kawe piạ apa e ini su wal᷊e?’

²⁷Ěllange simimbang, ’Tuarin Tuang kai nasongo! Kụ i amang i Tuang seng nakipotọ u anạ u sapi matawa, batụu anạ e saụbe kinareạ su ral᷊ungu kapapian badang!’

²⁸Anạ e iakang měngkatewe l᷊imangehẹ̌ kụ mạdiri taraị dumangeng su wal᷊e. Kụ katewe i amange tanaẹ limintụ nanahionge si sie.

²⁹Arawe i sie kai simimbang, ’Seng pira-pira e su taunge karěngụe iạ mělẹ̌hal᷊ẹ̌ baugʼi Amang kai tawẹ sarang sěnsul᷊e iạ limawang parentang Amang. Kụ kai apạ e nikaonggọ i Amang si siạ? Kadiongeng deng manga kambing sěmbaụ? Kai i Amang tawe nangonggọ tadeạu iạ demben makapẹ̌sal᷊iwang dingangu manga hapịku!

³⁰Anạ i Amang ene seng něngěnsue kakakalạ i Amang dingangu wawine tahasundal᷊ẹ̌, kai sarạeng i sie nawal᷊ị e i Amang nakipotọ u anạ u sapi matawa si sie!’

³¹’Anạku!’ angkuěng i amange, ’i kau e sěntiniạ měngkatewe su anuku. Kụ apạewen si siạ e, měngkai si kau l᷊ai.

³²Arawe i kitẹ mambeng hinone mẹ̌dal᷊uasẹ̌ dingangu mahul᷊iagẹ̌ e, watụ u tuarinu e nạung nate kutẹu ěndaị saụ nẹ̌biahẹ̌; i sie nạung nawuhị kutẹu ěndaị saụbe kinareạ kapia.’ ”