Read Sanskrit साधोः मत्तिनः अनुसारं शुभः समाचारः 13 Bible Online

साधोः मत्तिनः अनुसारं शुभः समाचारः 13 - Sanskrit bible

साधोः मत्तिनः अनुसारं शुभः समाचारः 13

¹कस्‍मिंश्‍चिद्‌ दिवसे येशुः गेहात्‌ निर्गत्‍य समुद्रतटम्‌ आगत्‍य आस्‍त।

²तस्‍य समीपं लोकानां महान्‌ निचयः उपायातः, अतः नावि अरोहितवान्‌, समूहः तटे एव अतिष्‍ठत्‌।

³ततः दृष्‍टान्‍तवचनैः सः बहुविधाः वार्ताः अकथयत्‌। तेन कथितम्‌ - “शृणुत! बीजानां वप्‍ता बीजानि वप्‍तुं निर्गतः।

⁴वपनकाले कानिचित्‌ बीजानि मार्गस्‍य पार्श्‍वे अपतन्‌, नभसः खगैः तानि बीजानि भक्षितानि।

⁵अन्‍यानि बीजानि प्रस्‍तरैः आकीर्णभूतले पतितानि। यत्र तेषां कृते प्राचुर्येण मृत्तिका न आसीत्‌। मृत्तिकायाः गंभीरत्‍वस्‍य अभावात्‌, तानि अचिरेण प्ररूढ़ानि।

⁶समारूढे़ तु भास्‍करे प्‍लुष्‍टानि, मूलाभावात्‌ च सद्‌यः शोषं गतानि।

⁷अपराणि तु बीजानि कण्‍टकेषु च न्‍यपतन्‌। किन्‍तु तानि कण्‍टकैः निरुद्‌ध्‍वा पीडितानि च।

⁸कानिचित्‌ तु उत्तमभूमौ अपतन्‌, फलितानि च, कानिचित्‌ तु शतगुणम्‌, अन्‍यानि षष्‍टिगुणम्‌ अपराणि त्रिंशदगुणम्‌।

⁹यस्‍य श्रोत्रे स्‍तः, असौ शृणोतु।”

¹⁰येशोः शिष्‍याः समागत्‍य तं पृष्‍टवन्‍तः, “भवान्‌ इमान्‌ लोकान्‌ दृष्‍टान्‍तेषु किमर्थम्‌ शिक्षयते?”

¹¹सः प्रत्‍युतरत्‌, “युष्‍मभ्‍यम्‌ स्‍वर्गराज्‍यस्‍य भेदान्‌ ज्ञातुं समर्थता दत्ता आस्‍ते, किन्‍तु न एतेभ्‍यः,

¹²यतः हि यस्‍य विद्‌यते, तस्‍मै प्रदास्‍यते, तस्‍य पार्श्‍वे अत्‍यधिकः भविष्‍यति। यस्‍य पार्श्‍वे किंचित्‌ अस्‍ति तस्‍मात्‌ तत्‌ अपि नेष्‍यते।

¹³अहं तेभ्‍यः दृष्‍टान्‍तेषु शिक्षये, यतः पश्‍यन्‍तः अपि न पश्‍यन्‍ति, शृण्‍वन्‍तः अपि न शृण्‍वन्‍ति न तु बुध्‍यन्‍ते।

¹⁴यशायाहस्‍य भविष्‍योक्‍तिः तेषु सिध्‍यति - ‘यूयं श्रुत्‍वापि नहि भोत्‍स्‍यध्‍वे। अवलोक्‍यापि न अवलोकयिष्‍यथ।

¹⁵यतो सर्वे हतबुद्धयः जनाः इमे स्‍वश्रोत्रैः श्रोतुम्‌ न इच्‍छन्‍ति। एतैः स्‍वनेत्राणि निमीलितानि, कुत्रचित्‌ एवं न भवेत्‌ स्‍वनेत्रैः द्रक्ष्‍यन्‍ति कर्णैः श्रोष्‍यन्‍ति बुद्ध्‌या ज्ञास्‍यन्‍ति मत्‌ प्रति प्रत्‍यगमिष्‍यन्‍ति च मया ते स्‍वस्‍थाः भविष्‍यन्‍ति।’

¹⁶युष्‍माकं नेत्राणि धन्‍यानि, यतः पश्‍यन्‍ति, धन्‍याः युष्‍माकं कर्णाः यतः ते शृण्‍वन्‍ति।

¹⁷अहं युष्‍मान्‌ वदामि यूयं यत्‌ पश्‍यथ, यत्‌ च युष्‍माभिः कर्णैः संश्रूयते, तानि सर्वाणि श्रोतुं द्रष्‍टुं च अनेकाः नबिनः धार्मिकाश्‍च ऐच्‍छन्‌, परन्‍तु तैः न दृष्‍टम्‌ न श्रुतम्‌ च।

¹⁸“इदानीं यूयं वप्‍तुः दृष्‍टान्‍तं शृणुत।

¹⁹कश्‍चित्‌ राज्‍यस्‍य वाक्‍यं शृण्‍वन्‌ अपि न बुध्‍यते, तदा तस्‍य मनसि यत्‌ उप्‍तं, दुष्‍टः आगत्‍य, समादाय च गच्‍छति, ते ईदृशाः जनाः सन्‍ति, ये पथः पार्श्‍वे उप्‍ताः।

²⁰यानि बीजानि पाषाणभूमौ उप्‍तानि, ते नराः सन्‍ति ये वचनं श्रुत्‍वा एव प्रसन्‍नतया तत्‌ गृह्‌णन्‍ति,

²¹परन्‍तु मूलस्‍य अभावे क्षणस्‍थिराः। वचनस्‍य कारणात्‌ संकटेषु विचलिताः भवन्‍ति।

²²यानि बीजानि कंटकेषु उप्‍तानि, ते जनाः सन्‍ति ये वचनं शृण्‍वन्‍ति, परन्‍तु धनस्‍य मोहः तथा सांसारिकी चिन्‍ता तत्‌ वचनं पीडयतः, अतः निष्‍फलाः भवन्‍ति।

²³बीजानि यानि उत्तमभूमौ उप्‍तानि ते सम्‍यक्‌ उप्‍ताः नराः, ये वचनानि शृण्‍वन्‍ति, अवबुध्‍यन्‍ते च, फलयुक्‍ताः भवन्‍ति - कश्‍चित्‌ शतगुणं कश्‍चित्‌ षष्‍ठिगुणं, कश्‍चित्‌ त्रिंशत्‌ गुणम्‌। यस्‍य कर्णौ स्‍तः सः शृणोतु।”

²⁴येशुः तेषां समक्षे एकम्‌ अन्‍यं दृष्‍टान्‍तं प्रस्‍तुतवान्‌, “स्‍वर्गस्‍य राज्‍यं तस्‍य मनुष्‍यस्‍य सदृशः अस्‍ति, येन स्‍वक्षेत्रे सुबीजम्‌ उप्‍तम्‌।

²⁵किन्‍तु लोकेषु सुप्‍तेषु, तस्‍य शत्रुः आगच्‍छत्‌, गोधूमेषु च वन्‍यानि बीजानि उप्‍त्‍वा जगाम।

²⁶ततः शस्‍यानि प्ररुह्‌य फलवन्‍त्‍यानि अभवन्‌, तदा वन्‍यानि बीजानि अपि दृष्‍टिगोचराणि अभवन्‌।

²⁷दासाः ततः स्‍वामिनं समागत्‍य इदम्‌ अवदन्‌, “स्‍वामिन्‌! किं भवान्‌ क्षेत्रे सुबीजानि न उप्‍तवान्‌? क्षेत्रे वन्‍यबीजानि कथं जातानि सन्‍ति?

²⁸स्‍वामी तान्‌ अब्रवीत्‌ - वैरिणा केनचित्‌ कृतम्‌। दासाः तं पुनः अपृच्‍छन्‌, किं भवान्‌ इच्‍छति वयं वन्‍यबीजानां संग्रहं कुर्याम?

²⁹स्‍वामी तान्‌ प्रत्‍युत्तरितवान्‌ - मा एवम्‌ स्‍यात्‌ यतः एवं न सम्‍भवेत्‌, युष्‍माभिः वन्‍यबीजानि संग्रहणसमये तैः सह सकलाः गोधूमाः अपि उन्‍मूलिताः करिष्‍यन्‍ते। उभयोः कर्त्तनं यावत्‌ सहवृद्धेः प्रतीक्ष्‍यध्‍वम्‌।

³⁰कर्त्तनस्‍य समये अहं कर्त्तकान्‌ कथयिष्‍यामि प्रथमं वन्‍यबीजानि संगृह्‌णीत, ततः परम्‌ तानि कूर्चेषु दाहनार्थम्‌ बध्‍नीत, ततः गोधूमान्‌ मम कुशूलेषु संगृह्‌णीत।”

³¹पुनः तेषां समक्षे एकं दृष्‍टान्‍तम्‌ अभाषत, स्‍वर्गराज्‍यं सर्षपबीजेन सदृशम्‌ वर्तते, यत्‌ आदाय कश्‍चित्‌ नरः आत्‍मनः क्षेत्रे उप्‍तवान्‌।

³²एतत्‌ तु सर्वबीजेषु क्षोदीयः, परन्‍तु वृद्‌ध्‍वा सर्वेभ्‍यः शस्‍येभ्‍यः वृहत्‌ जायते, यस्‍य शाखासु खगाः निवसन्‍ति।

³³येशुः तान्‌ एकम्‌ अन्‍यं दृष्‍टान्‍तम्‌ अश्रावयत्‌ “स्‍वर्गस्‍य राज्‍यं तेन किण्‍वेन सदृशम्‌ अस्‍ति, तत्‌ आदाय कयाचिद्‌ योषिता द्रोणत्रयमितैः गोधूमचूर्णकैः सह सम्‍यक्‌तया मिश्रितवती, सकलं चूर्णकम्‌ किण्‍वरूपेण अभवत्‌।”

³⁴येशुः दृष्‍टान्‍तवचनैः सर्वम्‌ सर्वान्‌ व्‍यबोधयत्‌। विना दृष्‍टान्‍तवचनं तान्‌ किञिचत्‌ न जगाद,

³⁵येन नबिना प्रोक्‍तम एतत्‌ वाक्‍यं पूर्णं व्रजेत्‌ “अहं सर्वदा दृष्‍टान्‍तवाक्‍यानि व्‍याहरिष्‍यामि। आ जगत्‍सृष्‍टितः यत्‌ गूढं वर्तते, तम्‌ अहं प्रकटं करिष्‍यामि।”

³⁶सकलान्‌ लोकान्‌ विसृज्‍य येशुः गृहम्‌ आगच्‍छत्‌। तस्‍य शिष्‍याः तम्‌ उपेत्‍य बभाषिरे, प्रभो! क्षेत्रे वन्‍यबीजानां दृष्‍टान्‍तम्‌ अस्‍मान्‌ बोधय।

³⁷येशुः तान्‌ अब्रवीत्‌ - “सुबीजानां वप्‍ता मानवपुत्रः,

³⁸क्षेत्रं जगत्‌,

³⁹वन्‍यबीजं वैरी दुष्‍टः; कर्त्तनम्‌ जगतः अन्‍तः अस्‍ति, कर्त्तितारश्‍च स्‍वर्गस्‍य दूताः सन्‍ति।

⁴⁰यथा जनाः वन्‍यानि बीजानि संगृह्‌य अग्‍नौ दाहयन्‍ति, तथैव जगतः अन्‍ते भविष्‍यति।

⁴¹मानवपुत्रः स्‍वीयान्‌ स्‍वर्गदूतान्‌ प्रेषयिष्‍यति। ते तस्‍य राज्‍यस्‍य सर्वान्‌ अधार्मिकान्‌ जनान्‌ बाधकद्रव्‍यानि च संगृह्य अग्‍निकुण्‍डे प्रक्षेप्‌स्‍यन्‍ति।

⁴²तत्र ते रोदनं दन्‍तघर्षणम्‌ करिष्‍यन्‍ति।

⁴³तदा धार्मिकाः स्‍वपितुः राज्‍ये सूर्यवत्‌ भास्‍यन्‍ति। यस्‍य श्रोत्रे स्‍तः, सः शृणोतु।

⁴⁴“स्‍वर्गराज्‍यं क्षेत्रे निगूढ़धनेन सदृशं वर्तते, यत्‌ कश्‍चित्‌ जनः लभते, पुनः तत्र निगूढ़यति। सः आनन्‍देन सह गच्‍छति, सर्वस्‍वं विक्रीय तत्‌ क्षेत्रं क्रीणाति च।

⁴⁵“स्‍वर्गराज्‍यं पुनः तस्‍य वणिजः इव अस्‍ति, यः उत्तममुक्‍तानाम्‌ अनुसंधाने आसीत्‌।

⁴⁶यः एकां बहुमूल्‍यकाम्‌ मुक्‍तामासाद्‌य सानन्‍दः प्रतिगच्‍छति। स्‍वं सर्वस्‍वं विक्रीय ताम्‌ मुक्‍तां क्रीणाति।

⁴⁷“पुनः स्‍वर्गराज्‍यं तेन जालेन सदृशम्‌ अस्‍ति, यत्‌ सर्वविधान्‌ मत्‍स्‍यकान्‌ गृह्‌णाति।

⁴⁸तस्‍य जाले पूर्णे सति मत्‍स्‍यजीविनः तत्‌ तटम्‌ आनयन्‍ति। तत्र ते उपविश्‍य सुमत्‍स्‍यकान्‌ पात्रेषु संग्रह कुर्वन्‍ति, कुत्‍सितान्‌ बहिः क्षिपन्‍ति।

⁴⁹संसारस्‍य अन्‍ते एवमेव भविष्‍यति। स्‍वर्गदूताः गत्‍वा धार्मिकाणाम्‌ मध्‍यतः दुष्‍टान्‌ जनान्‌ पृथक्‌कृत्‍य

⁵⁰अग्‍निकुण्‍डके क्षेप्‍स्‍यन्‍ति। तत्र ते जनाः दन्‍तकान्‌ दन्‍तैः धर्षिष्‍यन्‍ति रोदिष्‍यन्‍ति च।

⁵¹“किं यूयं सर्वम्‌ एतद्‌ अबुध्‍यध्‍वम्‌? शिष्‍याः तम्‌ अकथयन्‌ - “अस्‍माभिः ज्ञातं सर्वम्‌।”

⁵²येशुः तान्‌ उवाच - “प्रत्‍येकः शास्‍त्री यः स्‍वर्गराज्‍यस्‍य विषये शिक्षितः, असौ तेन गृहस्‍थेन सदृशः यः निजकोषतः पुराणानि नवानि च वस्‍तूनि निःसारयति।”

⁵³दृष्‍टान्‍तेषु समाप्‍ते येशुः तत्रतः जगाम।

⁵⁴येशुः स्‍वकं नगरम्‌ आगतवान्‌, यत्र सः जनान्‌ तेषां सभागृहे उपदिशति स्‍म। जनाः विस्‍मयभूताः अकथयन्‌, “अस्‍मै इदं ज्ञानम्‌ सामर्थ्‍यञच कुत्रतः अलभेताम्‌?

⁵⁵किम्‌ असौ तक्ष्‍णः पुत्रः न वर्तते? किं मरिया अस्‍य माता न? किं याकूबः, यूसुफः, सिमोनः, यूदसः अस्‍य भ्रातरः न सन्‍ति?

⁵⁶किं अस्‍य सर्वाः भगिन्‍यश्‍च अस्‍माकं मध्‍ये न सन्‍ति? तद्‌ एतत्‌ सर्वम्‌ अस्‍मै कुत्रतः प्राप्‍तम्‌?”

⁵⁷सर्वे येशौ विश्‍वासं कर्तुम्‌ न अशक्‍नुवन्‌। येशुः तान्‌ अवदत्‌ - “स्‍वस्‍मिन्‌ नगरे स्‍वके गेहे च नबिनः सम्‍मानः न भवति।”

⁵⁸जनानाम्‌ अविश्‍वासकारणात्‌ बहवः चमत्‍काराः तेन न दर्शिताः।