Read Sanskrit साधोः मत्तिनः अनुसारं शुभः समाचारः 21 Bible Online

साधोः मत्तिनः अनुसारं शुभः समाचारः 21 - Sanskrit bible

साधोः मत्तिनः अनुसारं शुभः समाचारः 21

¹यदा येरुसलेमम्‌ एत्‍य जैतूननामके गिरौ स्‍थितं बेतफगेनाम ग्रामम्‌ आगतवान्‌, येशुः द्वौ शिष्‍यौ इदं वचः प्रोक्‍तवान्‌,

²“सम्‍मुखस्‍थम्‌ अमुं ग्रामं युवाम्‌ गच्‍छतम्‌। तत्र एकां सवत्‍सां गर्दभीं युवाम्‌ बद्धाम्‌ आसाद्‌य, मुक्‍त्‍वा तौ मम अन्‍तिकम्‌ आनयतम्‌।

³यदि कश्‍चिद्‌ किंचित्‌ वदेत्‌, तदा तं वदतम्‌ इदम्‌, प्रभोः आभ्‍यां कार्यम्‌ अस्‍ति, सः तौ शीघ्रं विसृज्‍यति।”

⁴एतद्‌ अर्थम्‌ इदं वृत्तं सम्‍पद्‌यत, एषा नबिनः वाणी सर्वथा पूर्णतां व्रजेत्‌ -

⁵सियोननगरीं वदतु पश्‍य! तव राजा तव अन्‍तिकम्‌ आगच्‍छति। सः विनम्रः अस्‍ति। सः गर्दभीं सवत्‍साम्‌ - आरूढः आयाति।

⁶शिष्‍यौ गत्‍वा यथादिष्‍टं येशुना तथा चक्रतुः। तौ तां गर्दभीं, तस्‍याः पोतं च आनयेताम्‌ ततः तौ तयोः स्‍ववस्‍त्राणि अस्‍थापयताम्‌।

⁷येशुः ततः उपविष्‍टवान्‌।

⁸जनानां समूहेषु बहवः जनाः स्‍ववस्‍त्राणि तस्‍य मार्गे व्‍यस्‍तारयन्‌। अन्‍ये च वृक्षाणां शाखां छित्‍वा मार्गे विस्‍तारयामासुः।

⁹येशोः अग्रे तथा पश्‍चाद्‌ गन्‍छन्‍तः बहवः जनाः इमं वाक्‍यं उच्‍चैः स्‍वरेण उदच्‍चारयन्‍तः वदन्‍ति स्‍म, “दाऊदस्‍य वंशराजस्‍य जय! धन्‍यः असौ यः प्रभोः नाम्‍नि एति, सर्वोच्‍चे स्‍वर्गे भूयाद्‌ जयध्‍वनिः भवेत्‌।”

¹⁰यदा येशुः येरुसलेमम्‌ आगच्‍छत्‌, तदा समस्‍तनगरे कोलाहलः अभवत्‌। जनाः मिथो पर्यपृच्‍छन्‌ “कः अयम्‌ इति?”

¹¹जनाः तान्‌ प्रति इदम्‌ उदुः, “अयं गलीलप्रदेशस्‍य नासरतवासी नबी येशुः वर्तते।”

¹²येशुः मन्‍दिरे अप्रविशत्‌, तस्‍मात्‌ धर्मस्‍थलात्‌ सकलान्‌ क्रयविक्रयकारिणः बहिः चकार। मुद्रायाः आसनानि, वणिजां कपोतानां च विक्रयम्‌ कुर्वतां न्‍यब्‍जयामास आसनानि, तान्‌ उक्‍तवान्‌, “लिखितं वर्तते -

¹³मदीयं गृहं प्रार्थनागृहम्‌ कथयिष्‍यते, परन्‍तु युष्‍माभिः तत्‌ दस्‍यूनाम्‌ गृहं क्रियते।”

¹⁴मन्‍दिरे अन्‍धाः खत्र्जकाश्‍च येशोः समीपे आगच्‍छन्‌, येशोः तान्‌ सर्वान्‌ निरामयान्‌ चकार।

¹⁵यदा पुरोहिताः शास्‍त्रिणश्‍च तस्‍य चमत्‍कारान्‌ अपश्‍यन्‌, तथैव मन्‍दिरे बालकैः प्रोच्‍यमानम्‌ इदं वचः “जयो दाऊदपुत्रस्‍य भूयात्‌” अशृण्‍वन्‌, तदा क्रुद्धाः भूत्‍वा

¹⁶येशुम्‌ अवदन्‌, “किं त्‍वं शृणोषि एते बालकाः किं निगदन्‍ति?” येशुः तान्‌ प्रति इत्‍थम्‌ उवाच “मया सर्वम्‌ संश्रूयते। युष्‍माभिः खलु कदाचित्‌ एतत्‌ न पठितं, बालकानां शिशूनां च स्‍तनपायिनाम्‌ मुखेन त्‍वं स्‍वकीयगुणगानं कारितवान्‌ असि।”

¹⁷एतद्‌ उक्‍त्‍वा येशुः तान्‌ त्‍यक्‍तवान्‌, नगराद्‌ निर्गत्‍य बेतनियाहग्रामं जगाम। तत्रैव तां निशां यापयामास।

¹⁸प्रभाते नगरं प्रति आगच्‍छन्‌ येशुः क्षुधया पीडितः बभूव।

¹⁹पथि अंजीरवृक्षं विलोक्‍य तस्‍य समीपे ययौ। तस्‍मिन्‌ तु पत्रेभ्‍यः किंचिद्‌ न एव अन्‍यत्‌ दृष्‍टवान्‌, अवदत्‌ च, “त्‍वयि कदापि पुनः फलम्‌ न भवेत्‌,” तत्‍क्षणमेव अंजीरस्‍य असौ वृक्षः शुष्‍कतां गतः।

²⁰एतत्‌ आलोक्‍य शिष्‍याः विस्‍मिताः तम्‌ इदं पृष्‍टवन्‍तः, “अंजीरस्‍य अयं वृक्षः कथं शुष्‍कः भूतः अस्‍ति।”

²¹येशुः तान्‌ प्रति अवादीत्‌ - “युष्‍मान्‌ ब्रवीमि - यदि युष्‍माकं विश्‍वासः भवेत्‌, संशयं न कुरुध्‍वे, तदा न केवलम्‌ तत्‌ करिष्‍यध्‍वे, यन्‍मया कृतम्‌, किन्‍तु एतां गिरिं कथयथ - उत्‍पत्‍य, समुद्रे पत, तदा एवं सेत्‍स्‍यति।

²²विश्‍वासेन सह प्रार्थनायां यत्‌ किंचिद्‌ याचिष्‍यध्‍वे, तत्‌ सर्वम्‌ लप्‍स्‍यध्‍वे।”

²³मन्‍दिरं प्रविश्‍य येशुः शिक्षितुम्‌ आरेभे। तदा महापुरोहिताः समाजस्‍य धर्मवृद्धाः तं पप्रच्‍छुः, भवान्‌ केन अधिकारेण इदं सर्वम्‌ कुरुते? इमम्‌ अधिकारं तुभ्‍यम्‌ कः दत्तवान्‌ इति?

²⁴येशुः तान्‌ प्रत्‍युवाच, “अहमपि युष्‍मान्‌ प्रश्‍नमेकं प्रष्‍टुम्‌ इच्‍छामि। यदि युष्‍माभिः सम्‍यक्‌ उत्तीर्यते, तदा अहम्‌ अपि युष्‍मान्‌ वदिष्‍यामि केन अत्र अहम्‌ अधिकृतः।

²⁵जलसंस्‍कारदाता योहनः कुत्रस्‍य आसीत्‌? मनुष्‍येभ्‍यः अथवा स्‍वर्गलोकतः?” मिथः विचारयन्‍तः सर्वे बभाषिरे - “यदि वयं ब्रूमहे “स्‍वर्गस्‍य” तदा असौ अस्‍मान्‌ कथयिष्‍यति “तदा यूयं सर्वे तस्‍मिन्‌ विश्‍वासं किमर्थम्‌ न अकुरुत?”

²⁶यदि वयं ब्रूमहे; “मनुष्‍यानाम्‌” तदा जनेभ्‍यः भयम्‌ अस्‍ति, यतः योहनः सर्वैः नबी मन्‍यते। अतः ते येशुम्‌ उत्तरम्‌ अददुः,

²⁷“वयं न जानीम।” येशुः अपि तान्‌ अवादीत्‌, “तदा अहम्‌ अपि न वक्ष्‍यामि, यत्‌ केन अधिकारेण इदं सर्वम्‌ करोमि।”

²⁸“युष्‍माकं को विचारः वर्तते? कस्‍यचिद्‌ मनुष्‍यस्‍य द्वौ पुत्रौ आस्‍ताम्‌। सः प्रथमं पुत्रम्‌ उपेत्‍य इदम्‌ अभाषत, “पुत्र! याहि, अद्यः द्राक्षाक्षेत्रे कार्यम्‌ कुरु।”

²⁹पुत्रः प्रत्‍युतरत्‌, “अहं न गमिष्‍यामि।” परन्‍तु पश्‍चात्‌ तं पश्‍चात्तापम्‌ अभवत्‌, सः अगच्‍छत्‌।

³⁰पिता द्वितीयं पुत्रं तथैव निजगाद। सः प्रत्‍युतरत्‌ “आम्‌ तात” किन्‍तु असौ न जगाम।

³¹यूयं वदथ द्वयोः केन पितुः आज्ञा अनुवर्त्तिता।” ते अकथयन्‌, “प्रथमेन, येशुः तान्‌ इदम्‌ अब्रवीत्‌, “अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि - शुल्‍कादायिनः नराः तथा वारस्‍त्रियः युष्‍मतः प्रथमं प्रभोः राज्‍यं प्रवेक्ष्‍यन्‍ति।

³²योहनः युष्‍मान्‌ धार्मिकतायाः मार्गम्‌ दर्शितुम्‌ आगच्‍छत्‌, परन्‍तु तस्‍मिन्‌ युष्‍माभिः विश्‍वासः न कृतः, परन्‍तु शुल्‍कादायिनः वेश्‍याश्‍च तस्‍मिन्‌ विश्‍वासं कृतवन्‍तः। इदं दृष्‍ट्‌वा अपि युष्‍माभिः पश्‍चात्तापः न कृतः, यूयं तस्‍मिन्‌ न विश्‍वास अकुरुत।”

³³“एकं दृष्‍टान्‍तवचनं युष्‍माभिः श्रूयताम्‌ इदम्‌। कश्‍चिद्‌ भूमिपतिः द्राक्षायाः एकम्‌ उद्‌यानम्‌ अरोपयत्‌, तत्‌ परितः प्राचीरं निर्माय, तस्‍मिन्‌ रसकुण्‍डम्‌ अखानयत्‌। तत्र एकं हर्म्‍यम्‌ निर्माय करदायिषु कृषकेषु भूमिपस्‍तु तं दत्‍वा परदेशं गतवान्‌।

³⁴फलकाले आसन्‍ने स्‍वफलांशं जिघृक्षुकः कृषकाणां समीपं स्‍वान्‌ सवेकान्‌ प्रेषयामास।

³⁵परन्‍तु कृषकाः दासान्‌ धृत्‍वा तेषाम्‌ एकम्‌ अताडयन्‌, अन्‍यं च अध्‍नन्‌, अन्‍यं च प्रस्‍तरैः अध्‍नन्‌।

³⁶तत्‍पश्‍चात्‌ अधिकान्‌ दासान्‌ भूमिपतिः प्रेषितवान्‌, एतान्‌ प्रति अपि कृषकाः तथैव आचारं चक्रुः।

³⁷ततः भूमिपतिः इत्‍थं चिन्‍तयित्‍वा स्‍वं पुत्रं तेषां समीपे प्रेषितवान्‌, “ते मदीयपुत्रस्‍य समादरं करिष्‍यन्‍ति।”

³⁸परन्‍तु पुत्रं दृष्‍ट्‌वा कृषकाः अन्‍योन्‍यं बभाषिरे, “अयं तु उत्तराधिकारी वर्तते। अतः आगच्‍छत वयम्‌ इमं हन्‍याम, अस्‍य सकलं दायस्‍य अंशम्‌ आत्‍मसात्‌ कुर्याम।”

³⁹ते तं धृत्‍वा द्राक्षायाः उद्यानात्‌ बहिः कृत्‍वा अध्‍नन्‌।

⁴⁰यदा द्राक्षायाः उद्यानस्‍य स्‍वामी प्रत्‍यागमिष्‍यति, तदा कृषकैः सह किं करिष्‍यति?”

⁴¹ते येशुम्‌ अवदन्‌, स्‍वामी सर्वान्‌ तान्‌ हनिष्‍यति, उद्यानं तेषु एव कृषकेषु अर्पयिष्‍यति, ये फलांशं यथाकालं तस्‍मै दास्‍यन्‍ति।”

⁴²येशुः तान्‌ अकथयत्‌, “किं युष्‍माभिः धर्मग्रन्‍थे न पठितम्‌? शिल्‍पिभिः यः प्रस्‍तरः न उपयोगी, इति धिया निराकृतः, सोऽयं दृढ़कोणस्‍य प्रस्‍तरः अभवत्‌। इदं प्रभोः कार्यम्‌ अस्‍ति। अयम्‌ अस्‍माकं दृष्‍टौ अभूतपूर्वः अस्‍ति।

⁴³अतएव अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि - स्‍वर्गराज्‍यं युष्‍मत्तः अपहरिष्‍यते, इदृशेभ्‍यः राष्‍ट्रेभ्‍यः दास्‍यते, ये अस्‍य उचितफलं जनिष्‍यन्‍ति।

⁴⁴”यः अस्‍मिन्‌ प्रस्‍तरे पतिष्‍यति सः खण्‍डशः भविष्‍यति। यस्‍मिन्‌ सः पाषाणः पतिष्‍यति, तं चूर्णयिष्‍यति।”

⁴⁵महापुरोहिताः फरीसिनश्‍च अवागच्‍छन्‌ यत्‌ तस्‍य दृष्‍टान्‍तेन ते संबंधिताः सन्‍ति। ते येशुं धर्तुम्‌ ऐच्‍छन्‌, परन्‍तु जनेभ्‍यो विभ्‍यति स्‍म, यतः ते जनाः येशुं नबीम्‌ अमन्‍यन्‍त।