Read Sanskrit साधोः मत्तिनः अनुसारं शुभः समाचारः 24 Bible Online

साधोः मत्तिनः अनुसारं शुभः समाचारः 24 - Sanskrit bible

साधोः मत्तिनः अनुसारं शुभः समाचारः 24

¹येशुः मन्‍दिराद्‌ बहिः विनिष्‍क्रम्‍य गच्‍छन्‌ आसीत्‌। शिष्‍याः तम्‌ एत्‍य मन्‍दिरस्‍य भवनानि अदर्शयन्‌।

²येशुः तान्‌ आह, “यूयं सर्वम्‌ पश्‍यथ? अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि - न अत्र एकः प्रस्‍तरस्‍य उपरि प्रस्‍तरः स्‍थातुं शक्ष्‍यति - सर्वे हि पातयिष्‍यन्‍ते।”

³यदा येशुः जैतूनगिरिम्‌ एत्‍य उपविष्‍टवान्‌, शिष्‍याः तम्‌ एकान्‍तम्‌ आसाद्‌य इदं बभाषिरे, “अस्‍मान्‌ ब्रवीतु कदा तत्‌ सम्‍भविष्‍यति? भवतः आगमनस्‍य, तथा युगान्‍तस्‍यापि अभिज्ञानं किं भविष्‍यति?”

⁴येशुः तान्‌ प्रति उवाच, “यूयं सावधानतया स्‍थिताः वर्तध्‍वं, येन न हि अत्र युष्‍मान्‌ कोऽपि वञ्‌चयेत्‌।

⁵यतो मदीयं नाम गृहीत्‍वा बहवः जनाः आगत्‍य कथयिष्‍यन्‍ति “मसीहोऽहमेव”, इति भाषमाणाश्‍च ते बहून्‌ वत्र्चयिष्‍यन्‍ति।

⁶युद्धस्‍य कथाः, तस्‍य किंवदन्‍तीश्‍च श्रोष्‍यथ। यूयम्‌ एतत्‌ निशम्‍य अपि न उदि्‌वजध्‍वं कथंचन। यतः अनिवार्यतः सर्वमेतत्‌ हि सम्‍भविष्‍यति। परन्‍तु अयं न अन्‍तिमः परिणामः वर्तते।

⁷राष्‍ट्रं राष्‍ट्रस्‍य, राज्‍यं राज्‍यस्‍य अपि विरोधे भविष्‍यति। स्‍थाने स्‍थाने दुर्भिक्षः, रोगमयः, भूकम्‍पः आदयः भविष्‍यन्‍ति।

⁸एतासाम्‌ विपत्तीनाम्‌ आरंभः मात्रम्‌ भविष्‍यति।

⁹तस्‍मिन्‌ काले जनाः युष्‍मान्‌ ग्राहयित्‍वा अतियन्‍त्रणाम्‌ प्रदाय पीडयिष्‍यन्‍ति मारयिष्‍यन्‍ति च।

¹⁰मम नामतः सर्वराष्‍ट्राणि युष्‍मान्‌ द्वेक्ष्‍यन्‍ति। बहवः लोकाः स्‍वकर्मतः स्‍खलिष्‍यन्‍ति। एके अन्‍यान्‌ ग्राहयिष्‍यन्‍ति, ते मिथः विद्वेक्ष्‍यन्‍ति।

¹¹बहवः दम्‍भिनः नबिनः प्रकटाः भविष्‍यन्‍ति।

¹²अधर्मस्‍य वार्धक्‍यात्‌ जनेषु मध्‍ये प्रेमभावः च ह्रासम्‌ एष्‍यति। परन्‍तु यः अन्‍तं यावत्‌ धैर्यात्‌ न विचलिष्‍यति,

¹³सः एव मुक्‍तिम्‌ एष्‍यति।

¹⁴अस्‍मिन्‌ कृत्‍स्‍ने संसारे राज्‍यस्‍य अस्‍य शुभसंवादस्‍य प्रचारः करिष्‍यते, येन सर्वेभ्‍यः राष्‍ट्रेभ्‍यः अस्‍य साक्ष्‍यं लप्‍स्‍यते, तदा अन्‍तः आगमिष्‍यति।

¹⁵“यदा यूयं ध्‍वंसकारि वीभत्‍स दृश्‍यं द्रक्ष्‍यथ, यथा नबिना दानियेलेन भाषितम्‌ - पाठकः जानीयात्‌,

¹⁶ये जनाः यहूदाप्रदेशे स्‍युः, द्रुतम्‌ गिरिम्‌ पलायनं कुर्युः,

¹⁷यश्‍च प्रासादपृष्‍ठे स्‍यात्‌ सः तस्‍मात्‌ न अवरोहतु स्‍वगृहात्‌ किंचिद्‌ आदातुम्‌।

¹⁸यः स्‍वक्षेत्रे च स्‍थितस्‍तु, असौ स्‍वोत्तरीयं समादातुं न प्रत्‍यावर्त्तेत्‌।

¹⁹ताः स्‍त्रियश्‍च सन्‍तापभाजनानि सन्‍ति, याः तेषु दिनेषु गर्भिण्‍यः अथवा स्‍तन्‍यप्रदायिकाः भविष्‍यन्‍ति।

²⁰प्रार्थयध्‍वं यूयं यथा युष्‍मत्‍पलायनम्‌ शीतकाले अथवा विश्रामदिवसे न सम्‍भवेत्‌।

²¹यतो तेषु दिवसेषु एतादृक्‌ महत्‌ संकटं भविष्‍यति, आजगतः आरम्‍भात्‌ अद्य अवधि अपि न कदापि अभवत्‌ न भविष्‍यति।

²²तानि दिनानि न्‍यूनानि न व्‍यधास्‍यन्‍त चेत्‌ तदा नाऽभविष्‍यद्‌ ध्रुवं कश्‍चित्‌ प्राणी जगतीतले; परन्‍तु वृतानां जनानां कारणात्‌ तानि दिनानि न्‍यूनानि करिष्‍यन्‍ते।

²³“तस्‍मिन्‌ काले कश्‍चित्‌ नरः युष्‍मान्‌ एवं ब्रवीति चेत्‌, “पश्‍यत अत्र मसीहः अस्‍ति, तत्र वा असौ वर्तते, तर्हि तत्र न विश्‍वासः विधातव्‍यः;

²⁴यतः तदा मिथ्‍यामसीहाः नबिनश्‍च दृक्‌पथम्‌ आयास्‍यन्‍ति ते तथा चिह्नानि, चमत्‍कारान्‌ दर्शयिष्‍यन्‍ति। यदि साध्‍यं स्‍यात्‌ ते वृणीतान्‌ अपि प्रथभ्रष्‍टान्‌ कर्तुम्‌ यतिष्‍यन्‍ते।

²⁵पश्‍यत, मया पूर्वमेव यूयं प्रबोधिताः।

²⁶“यदि ते युष्‍मान्‌ कथयेयुः, पश्‍यत! सः निर्जनप्रदेशे वर्तते, तदा तत्र युष्‍माभिः न गन्‍तव्‍यम्‌; अथवा सः तत्र गृहाभ्‍यन्‍तरे स्‍थितः, युष्‍माभिः विश्‍वासः न कर्तव्‍यः

²⁷यथा क्षणप्रभा पूर्वदिक्‍तः निर्गत्‍य पश्‍चिमाम्‌ दिशां यावत्‌ सुप्रकाशं वितरति, तथैव मानवपुत्रस्‍य आगमनं भविष्‍यति।

²⁸“यत्र शवः, तत्रैव गृध्राणां चयः भविष्‍यति।

²⁹“तेषां दिनानां संकटस्‍य अनन्‍तरं, त्‍वरितं रविः अन्‍धकारमयः भविष्‍यति, चन्‍द्रः निष्‍प्रभः भविष्‍यति, नक्षत्राणि नभसः पतिष्‍यन्‍ति, गगनस्‍य शक्‍तयः विचलिष्‍यन्‍ति।

³⁰तदा व्‍योम्‍नि मानवपुत्रस्‍य चिह्नम्‌ आलोकयिष्‍यते। पृथिवीतलस्‍य सकलानि राष्‍ट्राणि स्‍व वक्षांसि ताडयिष्‍यन्‍ति, मानवपुत्रम्‌ अमितया शक्‍त्‍या अन्‍वितम्‌ वारिवाहस्‍य रथस्‍य उपरि आयान्‍तं द्रक्ष्‍यन्‍ति।

³¹महातूर्यरवैः सह स्‍वान्‌ दूतान्‌ प्रहेष्‍यति। ते च चतसृभ्‍यः दिग्‍भ्‍यः च, व्‍योम्‍नः एकप्रदेशतः अपरं प्रदेशं यावद्‌ तस्‍य वृणीतान्‌ मानवान्‌ एकत्र संग्रहीष्‍यन्‍ति।

³²“अंजीरवृक्षतो यूयं शिक्षाम्‌ आदातुम्‌ अर्हथ। यदा तस्‍य प्रशाखासु कोमलत्‍वं प्रजायते, तथा तासु कोमलानि पत्राणि प्रस्‍फुटन्‍ति, तदा यूयं विजानीथ, ग्रीष्‍मकालः समागतः।

³³एवमेव यदा यूयं सर्वाणि एतानि द्रक्ष्‍यथ, तदा सः समीपे स्‍थितः द्वारस्‍थः च इति वेत्‍स्‍यथ।

³⁴अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि - एतद्‌ युगीनमर्त्‍यानां समाप्‍तेः पूर्वमेव एतद्‌ सर्वम्‌ घटिष्‍यते।

³⁵स्‍यात्‌ इयं विचलेद्‌ भूमिः नभः च चलितं भवेत्‌, परन्‍तु मद्‌ वाक्‍यानि कदापि न विचलिष्‍यन्‍ति।

³⁶“तस्‍य दिनस्‍य, दण्‍डस्‍यापि च विषये कोऽपि न जानाति - न तु स्‍वर्गदूतगणाः न पुत्रः, केवलं पिता एव विजानाति।

³⁷“नूहस्‍य दिनेषु यत्‌ किंचित्‌ अभवत्‌, तत्‌ सर्वम्‌ मानवपुत्रस्‍यापि समये भविष्‍यति।

³⁸जलप्‍लावनतः पूर्वम्‌, यावत्‌ नूहः न प्राविशत्‌ पोते, तावत्‌ जनाः भोजनपानयोः रताः आसन्‌, विवाहादेरामोदे व्‍यापृताश्‍च, ते न अजानन्‌ किंचित्‌।

³⁹यावत्‌ तत्‌ प्‍लावनम्‌ समागत्‍य च सर्वान्‌ तान्‌ समाहृत्‍य न्‍यमज्‍जयत्‌। तथैव मानवपुत्रस्‍य आगमने अपि भविष्‍यति।

⁴⁰तस्‍मिन्‌ समये क्षेत्रे नरद्वयोः तिष्‍ठतः, एकः ग्राहिष्‍यते, अन्‍यश्‍च तत्रैव त्‍यक्ष्‍यते।

⁴¹तथा पेषणकर्मणि नियुक्‍तयोः द्वयोः नार्योः, एका उत्‍थापयिष्‍यते, अपरा तत्रेव त्‍यक्ष्‍यते।

⁴²“अतो यूयं प्रजागृत, युष्‍माभिः न ज्ञायते, यत्‌ युष्‍माकं प्रभुः कस्‍मिन्‌ दिने समेष्‍यति।

⁴³यूयमेतद्‌ अवगच्‍छत, यदि अज्ञास्‍यत्‌ गृहप्रभुः यामिन्‍याः कस्‍मिन्‌ प्रहरे तस्‍करः आयाति, अजागरिष्‍यत्‌ स्‍वामी तस्‍मिन्‌ क्षणे तथा च सन्‍धिभेदं स्‍वगृहे न अदास्‍यत्‌।

⁴⁴युष्‍माभिः अपि सर्वैः प्रस्‍तुतैः स्‍थातव्‍यम्‌ सदा। यतो मानवपुत्रः तस्‍मिन्‍नेव क्षणे खलु आयास्‍यति, यस्‍तु क्षणो युष्‍माभिः न अवगंस्‍यते यत्‌ अयं मानवपुत्रस्‍य आगमनस्‍य वर्तते।

⁴⁵“को असौ विश्‍वासपात्रः बुद्धिमान्‌ च सेवकः अस्‍ति, यं तदीयः प्रभुः स्‍वेषु भृत्‍येषु नियुक्‍तवान्‌। यो यथासमयं तस्‍य भृत्‍येभ्‍यो भक्ष्‍यवस्‍तुनः यथोचितं वितरणं कुर्यात्‌?

⁴⁶धन्‍योऽसौ सेवकः यस्‍य स्‍वामी तं सेवकम्‌ यथादिष्‍टं कुर्वाणं प्राप्‍य सन्‍तोषम्‌ एष्‍यति।

⁴⁷अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि, स्‍वामी तं सेवकं स्‍वाधिकारस्‍थिते कृत्‍स्‍ने सर्वस्‍वे अधिकरिष्‍यति।

⁴⁸“परन्‍तु यदि “स्‍वामी आगमने विलम्‍बं कुरुते” इति मनसि निगद्‌य,

⁴⁹सः दुष्‍टसेवकः अपरान्‌ सेवकान्‌ ताडयितुं प्रवर्तते, प्रमत्तैः मानवैः सह भोक्‍तुं सुरापानं करोति,

⁵⁰तदा तदीयः स्‍वामी तस्‍मिन्‌ दिने समेष्‍यति, यदा सः सेवकः तस्‍य प्रतीक्षां न करिष्‍यति, तस्‍मिन्‌ क्षणे आयास्‍यति, यत्‌ सः न ज्ञास्‍यते।

⁵¹आगत्‍य सः कशाघातैः सेवकं ताडयिष्‍यति, दम्‍भिनां योग्‍यैः दण्‍डैः दण्‍डयिष्‍यति च। तत्र जनाः रोदिष्‍यन्‍ति, दन्‍तकान्‌ च घर्षिष्‍यन्‍ति।