Read Sanskrit साधोः मारकुसस्‍य (मरकुसस्‍य) अनुसारं शुभसमाचारः 1 Bible Online

साधोः मारकुसस्‍य (मरकुसस्‍य) अनुसारं शुभसमाचारः 1 - Sanskrit bible

साधोः मारकुसस्‍य (मरकुसस्‍य) अनुसारं शुभसमाचारः 1

¹परमेश्‍वरस्‍य पुत्रस्‍य येशोः मसीहस्‍य शुभसमाचारस्‍य प्रारंभः।

²नबिनः यशायाहस्‍य ग्रन्‍थेषु लिखितमस्‍ति, परमेश्‍वरः कथयति - पश्‍य, अहं स्‍वं दूतं तव पूर्वम्‌ प्रेषयामि। यः तव पन्‍थानं प्रशस्‍तं करिष्‍यति।

³निर्जनप्रदेशे घोषयितुः स्‍वरः - प्रभोर्मार्गम्‌ प्रस्‍तूयताम्‌; तत्‍पथम्‌ ऋजुं कुरु च।

⁴अस्‍य अनुसारम्‌ एव जलसंस्‍कारदातायोहनः निर्जनप्रदेशे प्रकटः अभवत्‌। यः पापेभ्‍यो विमुक्‍त्‍यर्थम्‌, पश्‍चात्तापस्‍य जलसंस्‍कारस्‍य उपदेशम्‌ ददे।

⁵समस्‍तस्‍य यहूदाप्रदेशस्‍य तथा येरुसलेमस्‍य लोकाः योहनस्‍य अन्‍तिकम्‌ आगत्‍य स्‍वपापानि स्‍वीकुर्वाणाः यर्दननद्‌याम्‌ तेन जलसंस्‍कारं गृह्‌णन्‍ति स्‍म।

⁶योहनः उष्‍ट्रलोमविनिर्मितम्‌ वस्‍त्रम्‌ पर्यधात्‌, तथा तस्‍य कटौ चर्मपट्टिका बद्धा आसीत्‌। तस्‍य भोजनानि वन्‍यमधु, पतंगाश्‍च आसन्‌।

⁷सः स्‍वकीये उपदेशे अभाषत, “मत्‍पश्‍चाद्‌ यः समागन्‍ता, असौ मत्तः शक्‍तिमत्तरः। अहं तु तस्‍य उपानहस्‍य बन्‍धनीम्‌ अपि मोक्‍तुम्‌ अर्हः न अस्‍मि।

⁸अहं जलेन युष्‍मभ्‍यं जलसंस्‍कारम्‌ अददम्‌, सः युष्‍मभ्‍यम्‌ पवित्रात्‍मना दास्‍यति।”

⁹तेषु दिनेषु येशुः गलीलप्रदेशस्‍य नासरतात्‌ आगतवान्‌। तेन योहनेन यर्दननद्‌यां जलसंस्‍कारः गृहीतः।

¹⁰येशुः तोयात्‌ बहि निर्गच्‍छन्‌ एव आसीत्‌ तस्‍मिन्‍नेव क्षणे स्‍वर्गद्वारम्‌ अपावृतम्‌, तथा कपोतरूपे सः प्रभोः आत्‍मानम्‌ ऐच्‍छत।

¹¹स्‍वर्गाद्‌ इयं श्रुतिः आगता, “त्‍वं मदीयः प्रियः पुत्रः, त्‍वयि अहम्‌ अति प्रसन्‍नोऽस्‍मि।”

¹²तत्‍पश्‍चात्‌ आत्‍मा येशुं निर्जनप्रदेशं नीतवान्‌।

¹³सः तत्र चत्‍वारिंशत्‌ दिनानि अनिवसत्‌। शातनः तस्‍य कठिनपरीक्षां चकार। येशुः वन्‍यपशुभिः सह अवसत्‌, स्‍वर्गदूताः असेवन्‍त च।

¹⁴योहने निगृहीते येशुः गलीलप्रदेशेः आगच्‍छत्‌। इदं ब्रुवन्‌ परमेश्‍वरस्‍य शुभसमाचारस्‍य प्रचारम्‌ अकरोत्‌,

¹⁵“समयः पूर्णतां प्राप्‍तः, प्रभोः राज्‍यम्‌ उपस्‍थितम्‌, पश्‍चात्तापं कृत्‍वा शुभसमाचारे विश्‍वासं विधत्त च।”

¹⁶गलीलस्‍य समुद्रस्‍य तटेन व्रजन्‌, येशुः सिमोनं, तस्‍य बन्‍धुम्‌ अन्‍दे्रयसम्‌ च अपश्‍यत्‌। तौ सागरे जालं क्षिपन्‍तौ आस्‍ताम्‌, यतः तौ धीवरौ आस्‍ताम्‌।

¹⁷येशुः तौ भ्रातरौ प्राह, “युवां माम्‌ अनुव्रजतम्‌, अहं युवां मानवग्राहिधीवरौ विधास्‍यामि।”

¹⁸तौ सद्‌यः जालं त्‍यक्‍त्‍वा तम्‌ अनुजग्‍मतुः।

¹⁹अग्रे गत्‍वा येशुः जेबेदिपुत्रं याकूबं, तत्‍सहोदरम्‌ योहनम्‌ अपि अपश्‍यत्‌। तौ नौकायां स्‍वीयजालानां जीर्णोद्धारस्‍य कर्मणि व्‍यापृतौ आस्‍ताम्‌।

²⁰तस्‍मिन्‍नेव क्षणे येशुः तौ भ्रातरौ समाह्‌वयत्‌। तौ पितरं जेबेदिनम्‌ वेतनभोगिभिः सह नौकायामेव विहाय येशुम्‌ अनुगतवन्‍तौ।

²¹ततः सर्वे कफ़रनहूमम्‌ आगच्‍छन्‌। विश्रामदिवसे प्राप्‍ते, येशुः सभागृहम्‌ प्राविशत्‌,

²²जनान्‌ उपदेष्‍टुम्‌ आरब्‍धवान्‌। तस्‍य उपदेशं श्रुत्‍वा सर्वे विस्‍मिताः अभवन्‌; यतः सः शास्‍त्रिणः इव न, परन्‍तु अधिकारेण सह उपदिष्‍टवान्‌।

²³सभागृहे एकः अपदूतग्रस्‍तः जनोऽपि आसीत्‌। सः उत्‍क्रोशन्‌ अभाषत,

²⁴“येशो नासरिन्‌! तवऽस्‍माभिः किं प्रयोजनम्‌? अस्‍माकं सर्वनाशाय किं त्‍वमत्र समागतः? अहं जानामि कस्‍त्‍वम्‌ - “त्‍वम्‌ ईश्‍वरेण प्रेषितः परमः पावनो नरः।”

²⁵येशुः तम्‌ इदम्‌ ब्रुवन्‌ अभर्त्‍सयत्‌, “त्‍वया मौनम्‌ अश्रीयताम्‌, अस्‍मात्‌ नरात्‌ शीघ्रं विनिःसर।”

²⁶अपदूतः तं धुन्‍वन्‌ चीत्‍कारं कुर्वन्‌ तस्‍मात्‌ नरात्‌ बहिः आगतः।

²⁷सर्वे जनाः विस्‍मिताः मिथः अवदन्‌, “किमिदम्‌? सः अधिकारेण सह ब्रवीति। सः अपवित्रात्‍मनः अपि आज्ञापयति, ते तस्‍य आदेशं पालयन्‍ति च।”

²⁸येशोः ख्‍यातिः शीघ्रमेव गलीलियाप्रान्‍तस्‍य कोणे-कोणे प्रसारिता।

²⁹सभागृहात्‌ विनिःसृत्‍य याकूबयोहनौ नीत्‍वा सिमोनान्‍द्रेयसयोः गृहम्‌ आगतवान्‌।

³⁰सिमोनस्‍य श्‍वश्रूः ज्‍वरेण प्रपीडिता आसीत्‌। जनाः शीघ्रमेव तस्‍याः अवस्‍थां विन्‍यवेदयन्‌।

³¹येशुः तामुपेत्‍य तस्‍याः हस्‍तं धृत्‍वा ताम्‌ उत्‍थापयत्‌। सा च सद्‌यः ज्‍वरात्‌ मुक्‍ता पूर्ववत्‌ तान्‌ असेवत।

³²सन्‍ध्‍याकाले समायाते, सूर्ये चास्‍ताचलं गते, जनाः तस्‍य अन्‍तिकं रुग्‍णान्‌ अपदूतान्‌ च अनयन्‌।

³³समस्‍तं नगरं द्वारि समागत्‍य स्‍थितम्‌ अभवत्‌।

³⁴येशुः नानाविधव्‍याधिग्रस्‍तान्‌ निरामयान्‌ अकरोत्‌। अपदूतान्‌ अपभाषितुम्‌ न अनुजज्ञे, यतः ते अजानन्‌ कः अयम्‌ अस्‍ति इति।

³⁵अन्‍यस्‍मिन्‌ दिने येशुः प्रातः उत्‍थाय गृहात्‌ निर्गत्‍य एकस्‍मिन्‌ निर्जनस्‍थाने प्रार्थनायां व्‍यापृतः आसीत्‌।

³⁶सिमोनः संगिभिः सह तम्‌ अन्‍वेष्‍टुम्‌ विनिर्गतः। तम्‌ आसाद्‌य अब्रवीत्‌ -

³⁷“सर्वे भवतः अन्‍वेषणे रताः।”

³⁸येशुः तान्‌ अब्रवीत्‌, “निकटस्‍थितान्‌ ग्रामान्‌ गच्‍छामः, मया तत्रापि शिक्षणं दातव्‍यम्‌ अस्‍ति। यतः एतदर्थमेव अहम्‌ आयातोऽस्‍मि।”

³⁹सः तेषां सभागृहेषु उपदेशं ददन्‌ अपदूतान्‌ निःसारयन्‌ समस्‍तगलीलप्रदेशे अभ्रमत्‌।

⁴⁰कश्‍चित्‌ कुष्‍ठी येशुम्‌ उपागमत्‌, जानुभ्‍याम्‌ उपविश्‍य तम्‌ अनुनयन्‌ अब्रवीत्‌, “भवान्‌ इच्‍छेत्‌ चेत्‌ तर्हि मां शुचिम्‌ कर्तुम्‌ शक्‍नोति।”

⁴¹येशुः करुणाविष्‍टः, इदं ब्रुवन्‌ स्‍वहस्‍तेन तमस्‍पृशत्‌, “अहम्‌ इच्‍छामि-त्‍वं शुची भव।”

⁴²सः तत्‍क्षणमेव कुष्‍ठात्‌ मुक्‍तः अभवत्‌, शुद्धश्‍च अभवत्‌।

⁴³येशुः कठोरनिर्देशं दत्‍वा शीघ्रमेव विसृज्‍य तमाह,

⁴⁴“सावधान! किंचित्‌ कम्‌ अपि मा वद। गत्‍वा आत्‍मानं पुरोहितं दर्शय, स्‍वशुद्‌धीकरणाय मूसाद्वारा समादिष्‍टं वस्‍तु अर्पय, येन तव स्‍वास्‍थ्‍यलाभः प्रमाणितः भवेत्‌।”

⁴⁵परन्‍तु सः ततः गत्‍वा तस्‍य वृत्तस्‍य चर्चां सर्वत्र कर्तुम्‌ आरब्‍धवान्‌। अतः येशुवे प्रकटरूपे नगरेषु प्रवेशः दुष्‍करः अभवत्‌; अतः सः निर्जनस्‍थानेषु वसति स्‍म। तथापि जनाः तस्‍य समीपम्‌ आगच्‍छन्‌।