Read Sanskrit साधोः मारकुसस्‍य (मरकुसस्‍य) अनुसारं शुभसमाचारः 15 Bible Online

साधोः मारकुसस्‍य (मरकुसस्‍य) अनुसारं शुभसमाचारः 15 - Sanskrit bible

साधोः मारकुसस्‍य (मरकुसस्‍य) अनुसारं शुभसमाचारः 15

¹प्रभाते भविते सति नेतारः शास्‍त्रिणः महायाजकाश्‍च, अर्थात्‌ कृत्‍स्‍ना महासभा निर्णितवती। तत्‍पश्‍चात्‌ येशुं बध्‍वा पिलातुसहस्‍तयोः अददुः।

²पिलातुसः तं पृष्‍टवान्‌, “किं त्‍वं यहूदिनाम्‌ राजा वर्तसे?” येशुः प्रत्‍युवाच, “भवता सत्‍यमेव उच्‍यते।”

³तदा याजकाः तस्‍मिन्‌ बहून्‌ अभियोगान्‌ अकुर्वन्‌।

⁴पिलातुसः तदा येशुम्‌ पुनः अवदत्‌, “इमे त्‍वयि अनेकान्‌ अभियोगान्‌ कुर्वन्‍ति, एतेषां किंचित्‌ उत्तरं त्‍वत्‍पार्श्‍वे न विद्‌यते?”

⁵येशुः पुनः अपि एकं शब्‍दं तस्‍य उत्तरे न अवदत्‌। तदा पिलातुसस्‍य मनसि महाविस्‍मयः अभवत्‌।

⁶पर्वणि प्रतिवर्षम्‌ राज्‍यपालः जनेच्‍छया कारागृहे बद्‌धं कत्र्चित्‌ एकं नरम्‌ अमोचयत्‌।

⁷तदा बराब्‍बसः नाम कश्‍चित्‌ नरः तैः उपप्‍लवकारिभिः साद्‌र्धम्‌ राजद्रोहस्‍य समये, यैः महती हत्‍या कृता, कारागृहे चिरात्‌ बद्‌धः आसीत्‌।

⁸जनानां निचयः राज्‍यपालम्‌ एत्‍य न्‍यवेदयत्‌, “भवता विहितं पूर्वम्‌ नित्‍यम्‌ अन्‍यान्‌ प्रति यथा कृपया क्रियताम्‌ अस्‍माकं कृतेऽपि तथैव।”

⁹पिलातुसः तदा तान्‌ प्राह, किं यूयम्‌ अभिवात्र्छथ यदहं यहूदिनां राजानं मुत्र्चेयं हि युष्‍माकं कृते।

¹⁰यतः असौ जानाति स्‍म यदेतैः महापुरोहिताः ईर्ष्‍यावशात्‌ येशुः समर्पितः,

¹¹परन्‍तु महापुरोहिताः जनान्‌ उदसाहयन्‌ - बराब्‍बसं मोक्‍तुं ते याचयेयुः।

¹²पिलातुसः पुनः सर्वान्‌ पृष्‍टवान्‌ - “मया तं प्रति कीदृशः व्‍यवहारः कर्तव्‍यः युष्‍माभिः यश्‍च यहूदिनां राजा उच्‍यते।”

¹³ते तं प्रत्‍यवोचन्‍त “क्रूसम्‌ आरोप्‍यताम्‌ अयम्‌।”

¹⁴पिलातुसः तान्‌ प्राह - “अपराद्‌धम्‌ अनेन किम्‌?” परन्‍तु ते उच्‍चैः स्‍वरैः भाषितुम्‌ आरब्‍धवन्‍तः - “अस्‍मै क्रूसं ददीत, अस्‍मै क्रूसं ददीत।”

¹⁵तदा पिलातुसः तेषाम्‌ अभीप्‍सितं कर्तुम्‌ निश्‍चितवान्‌। तेषाम्‌ इच्‍छानुसारं सः बराब्‍बसम्‌ अमोचयत्‌ येशुं कशाघातैः ताडयितुम्‌ आदिश्‍य क्रूसम्‌ आरोपणाय सैनिकानाम्‌ हस्‍तेषु असमर्पयत्‌।

¹⁶ततः ते सैनिकाः येशुं राज्‍यपालस्‍य भवनस्‍य अभ्‍यन्‍तरं नीत्‍वा, तं परितः कृत्‍स्‍नं सैन्‍यदलं स्‍थापितवन्‍तः।

¹⁷ते रक्‍तवर्णकम्‌ कत्र्चुकं परिधाप्‍य एनं कण्‍टकैः मुकुटं निर्माय तस्‍य शिरसि स्‍थापितवन्‍तः। तं

¹⁸“यहूदिनां महाराज! त्‍वां वयम्‌ नमस्‍कुर्महे” एवम्‌ भाषमाणाः तम्‌ अभ्‍यवादयन्‌।

¹⁹तस्‍य शिरः नलेन अताडयन्‌, देहे न्‍यष्‍ठीवन्‌, जानुपातं च प्राणमन्‌।

²⁰तम्‌ इत्‍थम्‌ उपहस्‍य कत्र्चुकम्‌ उत्तार्य तस्‍य स्‍वकीयं वस्‍त्रं पर्यधापयन्‌।

²¹ते येशुं क्रूसारोपणाय नगराद्‌ बहिः नीतवन्‍तः। ते कुरेनेवासिनं सिकन्‍दररुफुसयोः पितरम्‌, क्षेत्रात्‌ आगच्‍छन्‍तं सिमोनं येशोः क्रूसं वोढुम्‌ अबाधयन्‌।

²²ते येशुं गोलगोथाम्‌ अभिधं स्‍थलम्‌, यदर्थतः कपालस्‍य स्‍थानम्‌ इति अभिधीयते, नीतवन्‍तः।

²³तत्र सैनिकाः पित्तेन मिश्रितम्‌ द्राक्षारसं पाययितुम्‌ ऐच्‍छन्‌, परन्‍तु येशुः न गृहीतवान्‌।

²⁴ततः तं क्रूसमारोप्‍य, तथा तस्‍य वस्‍त्राणि मिथः विभजमानाः, केन किं लभ्‍यताम्‌ इति विज्ञातुं गुटिकापातं स्‍वमध्‍ये विभाजनमं कृतवन्‍तः।

²⁵यदा ते सैनिकाः येशुं क्रूसम्‌ अरोपयन्‌, तदा प्रथमः पहरः समाप्‍तिम्‌ आरूढः आसीत्‌। तस्‍य अभियोगपत्रम्‌ इत्‍थम्‌ आसीत्‌ - “यहूदिनाम्‌ राजा।”

²⁶

²⁷तेन सार्द्धम्‌ द्वौ दस्‍यू क्रूसम्‌ आरोपितौ। एकस्‍तु दक्षिणे, अपरः तस्‍य वामे।

²⁸(इत्‍थं धर्मशास्‍त्रस्‍य इदं वचः सिद्‌धम्‌ अभवत्‌ - तस्‍य गणना दुष्‍कर्मकारिणाम्‌ मध्‍ये अभवत्‌।)

²⁹तेन पथा व्रजन्‍तः जनाः येशोः निन्‍दां कुर्वन्‍तः शिरांसि चालयन्‍तः इत्‍थं तम्‌ अकथयन्‌ ”अरे मन्‍दिरभत्र्जक! तथा दिनत्रये तस्‍य पुनः निर्माणकारक!

³⁰क्रूसाद्‌ अवतीर्य आत्‍मनः रक्षणं कुरु।”

³¹महापुरोहिताः शास्‍त्रिणश्‍च तस्‍य उपहासं कुर्वन्‍तः मिथः ते अकथयन्‌, अनेन अन्‍ये रक्षिताः, आत्‍मानं तु एषः रक्षितुं न शक्‍नोति !

³²अयम्‌ इस्राएलस्‍य नराधिपः मसीहस्‍तु वर्तते। इदानीम्‌ एषः क्रूसात्तु शीघ्रम्‌ एव अवरोहतु, यस्‍मात्‌ एतद्‌ विलोक्‍य अस्‍मासु विश्‍वासः भवेत्‌।” तेन साद्‌र्धम्‌ ययोः द्वयोः क्रूसारोपणं ववृते, तौ चापि दस्‍यूः येशोः उपहासम्‌ अकुरुताम्‌।

³³आ मध्‍याह्‌नात्‌ तृतीयं प्रहरं यावत्‌ भूतले तिमिरः आच्‍छादितः आसीत्‌,

³⁴तृतीये प्रहरे येशुः उच्‍चस्‍वरैः अवदत्‌, ”एलोई! एलोई! लमा सबकतानी!” अस्‍य अर्थर्ः अस्‍ति, ”मत्‍प्रभो! मत्‍प्रभो! कस्‍मात्‌ मां परित्‍यक्‍तवान्‌ असि।”

³⁵इदं श्रुत्‍वा तत्रस्‍थाः केचन मानवाः अवदन्‌, “पश्‍यत एषः एलियाहम्‌ आह्‌वयति।”

³⁶तेषु एकः च धावित्‍वा वारिशोषकम्‌ आम्‍लरसेन पूर्णमार्द्रीचकार, नलाग्रे दृढं बद्‌ध्‍वा तं येशवे दत्‍वा प्राह - “तिष्‍ठत वयम्‌ पश्‍यामः, एलियाहः एनं क्रूसात्‌ अवतारयितुम्‌ आयाति वा न।”

³⁷तदा येशुः प्रोच्‍चं रवं समुच्‍चार्य दिवंगतः।

³⁸तदा मन्‍दिरस्‍य महान्‌ पटः ऊर्ध्‍वात्‌ अधं यावत्‌ विदीर्णः सन्‌ सद्‌यः द्विखण्‍डताम्‌ अभवत्‌।

³⁹शतपतिः येशोः सम्‍मुखे स्‍थितः आसीत्‌। सः आश्‍चर्येन सह इदम्‌ उक्‍तवान्‌, “नूनम्‌ एव अयम्‌ ईशपुत्रः आसीत्‌।”

⁴⁰तत्र काश्‍चन स्‍त्रियः दूरतः वीक्षमाणाः आसन्‌। तासां मरियामगदेलेनी, कनिष्‍ठयाकूबस्‍य तथा यूसुफस्‍य जननी मरिया, सलोमी च आसन्‌।

⁴¹यदा येशुः गलीलप्रदेशे आसीत्‌, ताःतेन सह स्‍थिताः, तस्‍य परिचरन्‍ति स्‍म। अपराश्‍च नार्यः अपि तत्र आसन्‌, याः येशुना साद्‌र्धम्‌ येरुसलेमम्‌ आगताः आसन्‌।

⁴²तदा सन्‍ध्‍याकालः आसीत्‌, भृगुवासरम्‌ दिनं च, अर्थात्‌ विश्रामदिवसस्‍य प्रथमं दिनम्‌।

⁴³अतः अरिमतियाहस्‍य यूसुफः, धर्ममहासभायाः एकः सम्‍मानितः सदस्‍यः, यः परमेश्‍वरस्‍य राज्‍यस्‍य प्रतीक्षायाम्‌ आसीत्, सः निर्भयो भूत्‍वा पिलातुसं येशोः मृतशरीरं याचितवान्‌।

⁴⁴पिलातुसः आश्‍चर्यचकितः अभवत्‌ यत्‌ येशोः शीघ्रमेव अम्रियत।

⁴⁵सः शतपतिम्‌ आहूय पृष्‍टवान्‌, येशुः अम्रियत वा न। शतपतिना अस्‍य सूचनां प्राप्‍त्‍वा यूसुफाय शवम्‌ अदापयत्‌।

⁴⁶यूसुफः क्षौमवस्‍त्रं क्रीत्‍वा येशोः शवं क्रूसतः उत्तार्य तेन वाससा अवेष्‍टयत्‌। शिलामध्‍ये विनिर्मिते शवागारे तं स्‍थापितवान्‌। शवागारमुखे एकं प्रस्‍तरम्‌ लोटयामास।

⁴⁷मरियामगदेलेना, यूसुफमाता मरिया अपश्‍यताम्‌ कुत्र सः निधीयते।