Read Sanskrit साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 11 Bible Online

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 11 - Sanskrit bible

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 11

¹एकस्‍मिन्‌ दिवसे येशुः प्रार्थनां कुर्वन्‌ आसीत्‌। प्रार्थनायाः समाप्‍तौ तस्‍य कश्‍चित्‌ शिष्‍यः तम्‌ उवाच, “प्रभो! अस्‍मान्‌ सर्वान्‌ प्रार्थनायाः विधिं शिक्षय, यथा योहनः स्‍वकान्‌ शिष्‍यान्‌ अशिक्षयत्‌।”

²येशुः तम्‌ उवाच, इत्‍थं प्रार्थय - “हे पितः! ते पवित्रं नाम पूज्‍येत्‌। ते राज्‍यम्‌ आयातु। ते सदच्‍छिा पृथिव्‍याम्‌ अपि स्‍यात्‌ यथा स्‍वर्गराज्‍ये वर्तते।

³अस्‍मभ्‍यम्‌ प्रतिदिनस्‍य आहारम्‌ ददातु।

⁴अस्‍माकम्‌ अपराधान्‌ क्षाम्‍येत्‌, यथा वयम्‌ अपि स्‍वान्‌ अपराधिनः क्षाम्‍यामः परीक्षायाम्‌ अस्‍मान्‌ न पातयतु।”

⁵पुनः येशुः तान्‌ अवदत्‌ - “युष्‍मासु यदि कश्‍चन अर्द्धरात्रौ कस्‍यचित्‌ मित्रस्‍य गृहं गत्‍वा वदति, मित्र! त्‍वं साम्‍प्रतम्‌ मित्रस्‍य भक्षणार्थम्‌ तिस्र रोटिकां मे ऋणं देहि,

⁶यतः यात्रां प्रकुर्वाणं मे मित्रं गृहमागतम्‌ तस्‍मै तु भोजनं दातुं मद्‌गृहे कित्र्चन नास्‍ति।

⁷एवं श्रुत्‍वा तस्‍य मित्रम्‌ गृहाभ्‍यन्‍तरसंस्‍थितः वदिष्‍यति, साम्‍प्रतम्‌ न क्‍लिश्‍नातु, यतः द्वारम्‌ अर्गलवद्धम्। बालकाश्‍च मया सार्द्धम्‌ सर्वे शय्‍यामधिश्रिताः।

⁸अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि - सः मित्रम्‌ अस्‍ति इति हेतुना यद्‌यपि उत्‍थाय दातुं न उद्‌यतः अस्‍ति, तथापि सः तस्‍य आग्रहात्‌ समुत्‍थाय यावत्‌ तदपेक्षिताः रोटिकाः सन्‍ति, तावती रोटिकाः तस्‍मै दास्‍यते।

⁹अहं युष्‍मान्‌ वदामि - “याचध्‍वम्‌ प्राप्‍स्‍यथ, अन्‍विष्‍यत यूयम्‌ आप्‍स्‍यथ, द्वारम्‌ आहत, युष्‍मभ्‍यं द्वारम्‌ उद्‌घाटयिष्‍यते।

¹⁰यतः यः याचते, तस्‍मै दीयते यः च अन्‍विष्‍यति तस्‍मै प्राप्‍यते, यः कश्‍चिद्‌ द्वारम्‌ हन्‍ति, तस्‍मै तत्‌ उद्‌घाट्‌यते।”

¹¹“यदि त्‍वदीयः पुत्रः त्‍वां रोटिकां याचते, तदा युष्‍मासु कः पिता तस्‍मै प्रस्‍तरं दास्‍यति, मीनं याचते वा, तस्‍मै सर्पम्‌ प्रदास्‍यति?

¹²अण्‍डं वा याचितस्‍तेन पुत्रेणासौ पिता किम्‌ नु तस्‍मै वृश्‍चिकम्‌ दास्‍यति?

¹³दुर्जना अपि यूयं, स्‍वसन्‍तानेभ्‍यः स्‍वभावतः साधूनि वस्‍तूनि दातुं जानीथ, तथा कथं स्‍वर्गस्‍थः पिता याचकेभ्‍यः पवित्रम्‌ आत्‍मानं न प्रदास्‍यति?”

¹⁴एकदा येशुः एकस्‍मात्‌ मूकात्‌ अपदूतं बहिः अपसारितवान्‌। अपदूतेन सः मूकः आसीत्‌। निष्‍कासनात्‌ पश्‍चात्‌ मूकः वक्‍तुम्‌ प्रचक्रमे। इदं दृष्‍ट्‌वा जनाः विस्‍मिताः जाताः।

¹⁵परन्‍तु तेषु केचित्‌ अवदन्‌, “असौ अपदूतानाम्‌ नायकस्‍य बेलजेबुलस्‍य साहाय्‍येन अपदूतान्‌ निष्‍कासयति।”

¹⁶केचित्‌ तं परीक्षमाणाः कस्‍यचित्‌ स्‍वर्गीयस्‍य अभिज्ञानविशेषस्‍य प्रदर्शनम्‌ अयाचन्‍त।

¹⁷येशुः तेषाम्‌ अभिप्रायं ज्ञात्‍वा तान्‌ इदम्‌ अब्रवीत्‌, “यत्‌ राज्‍यं समूहे भिनक्‍ति, तत्‌ समूलं विनश्‍यति।

¹⁸यदि शैतानस्‍य राज्‍यं समूहे भिनक्‍ति, तदा तस्‍य राज्‍यं कथं स्‍थायी भवेत्‌?

¹⁹यूयं वदथ यदहं बेलजे़बुलस्‍य शक्‍त्‍या अपदूतान्‌ निःसारयामि, युष्‍माकं वंशजाः कस्‍य शक्‍त्‍या तान्‌ निःसारयन्‍ति? अतः ते युष्‍माकं न्‍यायं करिष्‍यन्‍ति।

²⁰परन्‍तु प्रभोः शक्‍त्‍या अपदूतान्‌ निःसारयामि चेत्‌, नूनं युष्‍मत्‍समीपं प्रभोः राज्‍यम्‌ उपस्‍थितम्‌।

²¹“यदि कश्‍चित्‌ बलवान्‌ अस्‍त्रसंयुतः स्‍वगेहस्‍य रक्षणे तत्‍परः तस्‍य सम्‍पत्तिः रक्षिता।

²²परन्‍तु कश्‍चित्‌ अपरः ततोऽपि बलवत्तरः बलादाक्रम्‍य युद्‌ध्‍वा यदि तं पराजयते, तदा स तस्‍य विश्‍वासस्‍थानम्‌ अस्‍त्रादिकं ग्रहीष्‍यते, धनं चापि सर्वम्‌ हृत्‍वा विभक्ष्‍यति।

²³“यः मया सह नास्‍ति, असौ मम विरोधी, यश्‍च मया साकं नास्‍ति संचये, असौ वितरति।”

²⁴“यदा कश्‍चित्‌ अशुद्धात्‍मा मानवात्‌ निःसरति, असौ पर्यटन्‌ निर्जनस्‍थाने विश्रामं लब्‍धुम्‌ ईहते। विश्रामस्‍थानं न लब्‍ध्‍वा वदति, “पुनः तदेव स्‍व गेहं गच्‍छामि, यस्‍मात्‌ निर्गतः अहम्‌।”

²⁵प्रत्‍यागत्‍य तद्‌गेहं मार्जितम्‌ सज्‍जितम्‌ च दृष्‍ट्‌वा,

²⁶असौ गत्‍वा स्‍वतोऽपि बलवत्तरान्‌ सप्‍त दुष्‍टतरान्‌ अपदूतान्‌ आनयति। सर्वे तस्‍मिन्‌ गृहे प्रविश्‍य निवसन्‍ति। एतेन तस्‍य मनुष्‍यस्‍य वर्तमाना दशा पूर्वस्‍या अपि अवस्‍थायाः अधिका निकृष्‍टा जायते।”

²⁷येशुः एवं भाषमाणः एव आसीत्‌, जनमध्‍यात्‌ काचन स्‍त्री उच्‍चैः इदं वचः अब्रवीत्‌, “धन्‍यः अस्‍ति सः गर्भः, यः भवन्‍तम्‌ अधारयत्‌। धन्‍यं स्‍तनद्वयम्‌ ययोः दुग्‍धं भवान्‌ पीतवान्‌।”

²⁸येशुः ताम्‌ उवाच, “साधु ! किन्‍तु ततोऽधिकाः धन्‍यास्‍ते ये प्रभोः वाक्‍यं शृण्‍वन्‍ति पालयन्‍ति च।”

²⁹ततः लोकसमूहेषु समागच्‍छत्‍सु सर्वतः, येशुः तान्‌ सम्‍बोध्‍य वक्‍तुं प्रचक्रमे, “अयं दुष्‍टात्‍मनः वंशः अस्‍ति। मत्तः अभिज्ञानम्‌ इच्‍छति। योनः अभिज्ञानात्‌ अन्‍यत्‌ तस्‍मै न दास्‍यते।

³⁰यथा योना नीनवेवासिनां कृते अभिज्ञानं जातः, तथैवायं मानवपुत्रः अपि एतस्‍य वंशस्‍य कृते अभिज्ञानं भविष्‍यति।

³¹न्‍यायस्‍य दिवसे दक्षिणस्‍य दिशः राज्ञी एतैः जनैः साकं उत्‍थाय, एतान्‌ दोषीकरिष्‍यति। यतः सा सुलेमानस्‍य प्रज्ञावचः श्रोतुं भुवः सीमान्‍तभागेभ्‍यः समागता।

³²पश्‍यत अत्र सोऽस्‍ति यः सुलेमानाद्‌ अपि अवश्‍यं महत्तरः वर्तते। न्‍यायस्‍य दिने सर्वे नीनवेनिवासिनः एतेन वंशेन सह उत्‍थास्‍यन्‍ति तथा एतं वंशं दोषीकरिष्‍यन्‍ति। यतः ते योनः वाक्‍यानि श्रुत्‍वा पुरा पश्‍चात्तापम्‌ अकुर्वन्‌, पश्‍यत च अत्र सोऽस्‍ति यः योनः अपि महत्तरः वर्तते!

³³“दीपिकां प्रज्‍वाल्‍य लोकाः गुप्‍तां ताम्‌ न स्‍थापयन्‍ति। द्रोणस्‍य अपि न नीचैः किन्‍तु तां दीपाधारोपरि, येन तद्‌गृहान्‍तः प्रवेशिनः तस्‍य प्रकाशं पश्‍यन्‍तु।

³⁴तव चक्षु देहस्‍य दीपकः अस्‍ति। नेत्रे स्‍वस्‍थे ते कृत्‍स्‍नम्‌ शरीरं प्रकाशवत्‌ अस्‍ति। तयोः अस्‍वस्‍थे सति देहस्‍ते असौ तमोमयः वर्तते।

³⁵अतः त्‍वया अप्रमत्तेन वर्तितव्‍यं, तव अन्‍तर्ज्‍योतिः अन्‍धकारमया न भवेत्‌।

³⁶यदि त्‍वदीयदेहः अयं कृत्‍स्‍नः दीप्‍तिमयो अस्‍ति, न कश्‍चिदपि तस्‍य अंशः तिमिरः अस्‍ति, तदा सः देहः सर्वांगः सुप्रकाशवान्‌ भविष्‍यति, यथा प्रदीपः स्‍वया प्रभया त्‍वां प्रकाशयति।”

³⁷उपदेशात्‌ परं येशुः केनापि फरीसिना निमन्‍त्रितः तस्‍य गृहं तेन साकम्‌ आगतवान्‌। तद्‌ दृष्‍ट्‌वा असौ फरीसी तु विस्‍मतः जातः यतः येशुः भोजनतः पूर्वम्‌ हस्‍तौ न प्रक्षालयत्‌।

³⁸प्रभुः तम्‌ अवदत्‌,

³⁹“युष्‍माभिः फरीसिभिः पानपात्रस्‍य स्‍थलस्‍य बहिः शुदि्‌धः क्रियते। युष्‍माकम्‌ अन्‍तः तु लोभेन दुर्वृत्त्या च पूर्णः।

⁴⁰दुर्बुद्‌धयः! किम्‌ एकेन बहिरन्‍तः न निर्मिते।

⁴¹युष्‍माकं यत्‌ अन्‍तः आस्‍ते, तस्‍मात्‌ यथाशक्‍तिम्‌ दरिद्रेभ्‍यः दत्त, पश्‍यत युष्‍मदर्थम्‌ सर्वम्‌ वस्‍तु शुद्धं भविष्‍यति।

⁴²“फरीसिनः धिक्‌ युष्‍मान्‌! “यूयं शाकस्‍य, राशनस्‍य, दशमांशन्‍तु प्रयच्‍छथ, परन्‍तु न्‍यायम्‌ परमेश्‍वरस्‍य च प्रेम च उपेक्षध्‍वे। एतदेव समीचीनम्‌ आसीत्‌ युष्‍मत्‍कृते, तस्‍य पूर्त्तिः तु कार्यस्‍य, न उपेक्षा अपि च अनयोः द्वयोः।

⁴³यूयं समाजगेहेषु श्रेष्‍ठम्‌ आसनम्‌, हट्‌टेषु अभिवादम्‌ इच्‍छथ,

⁴⁴अतः धिक्‍कारम्‌ अर्हथ। यतः यूयं शवागारैः आच्‍छन्‍नैः सदृशाः स्‍थ, ये जनैः नैव दृश्‍यन्‍ते, न ज्ञायन्‍ते तथा अजानन्‍तः जनाः पादाक्रान्‍तान्‌ प्रकुर्वन्‍ति, अतः धिक्‌कारम्‌ अर्हथ।”

⁴⁵एवं भाषमाणं तं कश्‍चित्‌ शास्‍त्री प्रोवाच, “गुरो! त्‍वम्‌ एवं व्‍याहृत्‍य अस्‍मान्‌ अपि अपमन्‍यसे।”

⁴⁶येशुः प्रत्‍युवाच, “यूयं शास्‍त्रिणः जनाः, अन्‍यान्‌ तु दुर्वहैः भारैः भारिणः कर्तुम्‌ इच्‍छथ, किन्‍तु यूयं महाभारेण एकया अंगुल्‍या अपि तान्‌ स्‍वयम्‌ न एव स्‍प्रष्‍टुं समीहध्‍वे,

⁴⁷अतो धिक्‍कारमर्हथ ! यतः यूयं शवागारान्‌ नबिनां कृते निर्मीथ, युष्‍माकं पूर्वपुरुषैः पूर्वम्‌ ये हताः।

⁴⁸इत्‍थं तानि कुकर्माणि विहितानि स्‍वपूर्वजैः अनुमोदध्‍वे, अतः धिक्‍कारमर्हथ। युष्‍माकं पूर्वपुरुषाः नबिनां वधं कृतवन्‍तः। यूयं च नबिनां कृते शवागारान्‌ निर्मिमीध्‍वे।

⁴⁹“अतः परमेश्‍वरस्‍य प्रज्ञा अपि इदं वचः अकथयत्‌ तान्‌ प्रति, “अहं नबिनः प्रेरितान्‌ च प्रेषयिष्‍यामि। ते च कांश्‍चिद्‌ हनिष्‍यन्‍ति। तथैव केषुचित्‌ अत्‍याचारांश्‍च विधास्‍यन्‍ति।

⁵⁰यतः सृष्‍टेः आरंभात्‌ यत्‌ शोणितं प्रवाहितम्‌, नबिनां सर्वेषाम्‌ अहाबिलस्‍य शोणितात्‌, जकर्याहरक्‍तं, यावत्‌ यः वेद्‌याः मन्‍दिरगर्भस्‍य अन्‍तराले हतः, तस्‍य सर्वस्‍य पापस्‍य कर्मणः प्रतिशोधनम्‌ अधुनातनवंश्‍यानां शिरसि एव पतिष्‍यति।

⁵¹

⁵²अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि एतत्‌ निश्‍चितं तस्‍य शोधनम्‌ अधुनातनवंश्‍यानां विधातव्‍यं भविष्‍यति। यूयं शास्‍त्रिणः ज्ञानस्‍य कुत्र्जिकाम्‌ अपाहरन्‌, यूयं नैव प्रविशथ स्‍वयम्‌, तथा युष्‍माभिः सर्वे प्रविविक्षवः निवारिताः, अतः धिक्‍कारमर्हथ।”

⁵³यदा येशुः गृहात्‌ बहिः अगच्‍छत्‌ ततः अखिलाः फरीसिनः शास्‍त्रिणः च व्‍यग्रीभूय तम्‌ अनुगच्‍छन्‌।

⁵⁴परस्‍परं मिलित्‍वा च प्रत्‍युत्तरम्‌ आकस्‍मिकम्‌ बहूनां प्रश्‍नानां तं याचितुम्‌ आरब्‍धवन्‍तः।