Read Sanskrit साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 12 Bible Online

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 12 - Sanskrit bible

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 12

¹तस्‍मिन्‌ काले तु लोकानाम्‌ उपमर्द्दः तथाऽभवत्‌, यथा सर्वे परस्‍परम्‌ मर्द्दयन्‍तः आसन्‌। तथा येशुः स्‍वकान्‌ शिष्‍यान्‌ वक्‍तुं प्रचक्रमे, “सावधानाः सदा यूयं तिष्‍ठत एषु फरीसिषु, यतः फरीसिनः सर्वे जिह्‌मवृत्तयः वर्तन्‍ते।

²अस्‍मिन्‌ लोके तादृशं कित्र्चत्‌ वस्‍तु तिरोहितम्‌ नास्‍ति, यत्‌ लोकानां समक्षम्‌ आविर्भूतं न भविष्‍यन्‍ति। न चापि तादृशं कित्र्चिद्‌ यत्‌ निगूढं वर्तते। अवश्‍यमेव काले तल्‍लोकैः ज्ञातं भविष्‍यति।

³अतः युष्‍माभिः यत्‌ वचः तमसि व्‍याहृतं तत्‌ सर्वलोकानां प्रकाशे निश्‍चयं श्रावयिष्‍यते। यूयं रहसि लोकानां कर्णरन्‍ध्रेषु यत्‌ वचः शनैः वदथ, तत्‌ उच्‍चैः उद्‌घोषयिष्‍यते।

⁴“मदीयबन्‍धवो! अहम्‌ युष्‍मान्‌ सर्वान्‌ एवं ब्रवीमि, “तेभ्‍यः मा बिभीत, ये देहं ध्‍नन्‍ति, किन्‍तु ततोऽधिकम्‌ कित्र्चत्‌ कर्तुम्‌ सामर्थ्‍यः तेषु न वर्तते।

⁵अहं युष्‍मान्‌ विबोधये, कुतस्‍त्‍विति भेतव्‍यम्‌। भेतव्‍यं तु ततोऽवश्‍यं यो हत्‍वा तदनन्‍तरम्‌ सामर्थ्‍येन नरके निक्षेप्‍तुं विशिष्‍टोऽस्‍ति। अतो तस्‍मात्‌ बिभीत, पुनश्‍चाहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि, यो हन्‍तुं, नरके निक्षेप्‍तुं च शक्‍नोति।

⁶“किं ताम्रखण्‍डद्वयेन पत्र्च चटकाः न विक्रीयन्‍ते? तथापि तेषु एकमपि प्रभुः न विस्‍मरति?

⁷युष्‍माकं शिरसः सर्वे कचाः गणिताः सन्‍ति। अतः मा बिभीत, यतः युष्‍माकं मूल्‍यं चटकाधिकम्‌।

⁸“युष्‍मान्‌ अहं ब्रवीमि एतद्‌ यः नृणाम्‌ पुरतः माम्‌ स्‍वीकरोति, सः परमेश्‍वरस्‍य दूतानां सम्‍मुखम्‌ मानवपुत्रेण सर्वथा स्‍वीकरिष्‍यते।

⁹किन्‍तु नृणां समक्षे यः जनः मां अस्‍वीकुरुते, सः परमेश्‍वरस्‍य दूतानाम्‌ समक्षे अस्‍वीकरिष्‍यते।

¹⁰“यः मानवपुत्रस्‍य विरुद्धं किंचित्‌ वदिष्‍यति, तस्‍मै क्षमा प्राप्‍स्‍यते, परन्‍तु पवित्रात्‍मनः प्रतिकूले यः वदिष्‍यति, तस्‍मै क्षमा न मिलिष्‍यति।

¹¹युष्‍माभिः चिन्‍ताकुलैः नैव भवितव्‍यम्‌, इदं विचिन्‍त्‍य यत्‌ यदा ते युष्‍मान्‌ सभागृहाणां न्‍यायाधीशानां, तथैव प्रशासकानां समक्षं नेष्‍यन्‍ति, चेत्‌, तदा कथम्‌ यूयं प्रतिभाषिष्‍यध्‍वे, किं वा स्‍वतः वदिस्‍यथ,

¹²यतः तदा पवित्रात्‍मा युष्‍मान्‌ वक्‍तुं शिक्षयिष्‍यति।”

¹³अतः कश्‍चन लोकानां मध्‍यात्‌ येशुम्‌ अवदत्‌ - “मे भ्रातरं ब्रूहि, सः मह्‌यम्‌ पितुः रिक्‍थं विभज्‍येत्‌।”

¹⁴येशुः तं प्रत्‍यवदीत्‌, “भ्रातः ! कः मां युवयोः व्‍यवस्‍थापकम्‌ वा सम्‍पदां विभाजकम्‌ नियुक्‍तवान्‌?”

¹⁵सः पुनः तान्‌ अवोचत्‌, “सावधानाः यूयं भवत, तथा लोभात्‌ सर्वथा आत्‍मनः रक्षत। यतः धनेन धनिनः जीवनरक्षा न भवति।”

¹⁶पुनः सः तान्‌ दृष्‍टान्‍तम्‌ अब्रवीत्‌,” कस्‍यचिद्‌ धनिनः भूमिः शस्‍यसम्‍पदा सम्‍पन्‍ना आसीत्‌।

¹⁷सः तां भूमिं दृष्‍ट्‌वा मनसि इत्‍थं व्‍यतर्कयत्‌, अहं किं करोमि, भूमिसम्‍भूताः शस्‍येभ्‍यः मद्‌गेहे पर्याप्‍तं स्‍थानं न विद्‌यते।

¹⁸तदा सः मनसि प्रोक्‍तवान्‌ अहमेवं करिष्‍यामि, स्‍वान्‌ सर्वान्‌ कुशूलान्‌ भड्‌.क्‍त्‍वा निर्माम्‍येतान्‌ महत्तरान्‌। ततः सर्वाणि अन्‍नानि, सकलानि वित्तानि च तत्रैव,

¹⁹संचित्‍य, आत्‍मानम्‌ वक्ष्‍ये - भ्रातः! ते पार्श्‍वे बहुवर्षार्थम्‌ वित्तं संचितम्‌। अतः विश्राम्‍य त्‍वं खाद, पिब मोद च सर्वथा।

²⁰परन्‍तु परमेश्‍वरः तु तमाह, दुर्बुद्‌धे! रात्रावस्‍यां तव प्राणाः प्रतिसंहृताः ग्राहष्‍यिन्‍ते, ततस्‍ते सकलं वित्तं बहुयत्‍नेन संचितम्‌, त्‍वत्तः परं कस्‍य हस्‍तं गमिष्‍यति?

²¹इयमेव तस्‍य गतिः स्‍वार्थम्‌ धनसंग्राहिणः, यतः सः परमेश्‍वरस्‍य दृष्‍टौ धनी न वर्तते।”

²²येशु स्‍वान्‌ शिष्‍यान्‌ अब्रवीत्‌, “अतएव युष्‍मान्‌ ब्रवीमि - न एव जीवननिर्वाहः चिन्‍तनीयः कदाचन, वयं किं परिधास्‍यामः किंवा वयम्‌ भोक्ष्‍यामहे।

²³यतः जीवनं, भोजनात्‌ श्रेष्‍ठं वर्तते, तथैव देहोऽपि वसनात्‌ विशिष्‍यते।

²⁴वायसान्‌ वीक्षध्‍वं, तैः तु न उप्‍यते नापि कृत्‍यते, नापि तेषां कुशूलः वा भण्‍डारगृहः विद्‌यते। तथापि परमेश्‍वरः वायसान्‌ नित्‍यं पुष्‍णाति। यूयं तु वायसेभ्‍यः कतिगुणाधिकाः श्रेष्‍ठाः।

²⁵चिन्‍तयित्‍वाऽपि युष्‍माकं कोहि वद्‌र्धयितुं क्षमः स्‍वायुषः निश्‍चितात्‌ कालात्‌ एकम्‌ अपि अधिकं क्षणम्‌?

²⁶यूयम्‌ एतत्‌ लघिष्‍ठं कार्यम्‌ कर्तुम्‌ न शक्‍नुथ, तत्‌ कथम्‌ अन्‍य- कार्याणां चिन्‍तया समाकुलाः स्‍थ?

²⁷“पुष्‍पाणि पश्‍यत, कथं तानि वद्‌र्धन्‍ते। तानि न श्रमं कुर्वन्‍ति, न कृन्‍तन्‍ति। तथापि अहं युष्‍मान्‌ वच्‍मि -

²⁸सुलेमानोऽपि, कृत्‍स्‍नैः स्‍वविभवैः अपि तेषाम्‌ एकस्‍य इव आभातुं न अशक्‍नोत्‌।

²⁹यदि क्षेत्रे तृणं तु अद्‌यः वर्तते किन्‍तु श्‍वः च तत्‌ चुल्‍लिकायां सुनिक्षिप्‍तं भवेत्‌, तथापि तत्‌ तृणं चापि प्रभुः परिधापयति,

³⁰तत्‌ कथं न हि युष्‍माकं देहानाम्‌ परिधापनम्‌ प्रभुः विधास्‍यते? रे अल्‍पविश्‍वासिनः जनाः! अतः भोजनपानादिचिन्‍ता नैव कुरुध्‍वम्‌। युष्‍मत्‍पिता तु सर्वम्‌ जानीते युष्‍मदपेक्षितम्‌।

³¹अतः तस्‍यैव राज्‍यस्‍य अन्‍वेषणे यत्‍नम्‌ कुरुध्‍वम्‌। एतानि सर्वाणि वस्‍तूनि युष्‍मभ्‍यम्‌ अनायासेन सुलभानि भविष्‍यन्‍ति।

³²हे अल्‍पसमूह ! मा बिभेतु, यतः युष्‍मत्‍पिता युष्‍मभ्‍यं राज्‍यं दातुम्‌ इच्‍छति।

³³स्‍वधनं सर्वम्‌ बिक्रीणीत, भिक्षायां तन्‍मुक्‍तहस्‍तं दत्त। स्‍वधनकोषः ईदृशः भवेत्‌ यः अनश्‍वरः भवेत्‌। स्‍वर्गे अक्षयः महान्‌ एकः धनराशिः निविशत तत्र न चौरो व्रजति, न कीटस्‍तं क्षिणोति।

³⁴यतः यत्र युष्‍माकं वित्तं, तत्रैव चित्तं रंस्‍यते।

³⁵“युष्‍माकं कटयः बद्‌धाः, दीपकाः प्रोज्‍ज्‍वलाः स्‍युः च।

³⁶यूयं च तैः सेवकैः सदृशाः स्‍यात, ये वरयात्रातः स्‍वप्रभोः प्रत्‍यावर्तनम्‌ प्रतीक्षन्‍ते, कदा असौ समागत्‍य कपाटं प्रहरिष्‍यति। यदा सत्‍वरम्‌ अस्‍माभिः द्‌वारम्‌ उद्‌घाटयिष्‍यते,

³⁷धन्‍याः भृत्‍याः, यान्‌ एत्‍य स्‍वामी जाग्रतः पश्‍यति। अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि - कटिं बद्‌ध्‍वा सः सेवकान्‌ भोजनाय उपवेश्‍य एतान्‌ एकम्‌ एकं भोजयिष्‍यति।

³⁸धन्‍याः ते सेवकाः यान्‌ प्रभुः एवं प्रजाग्रतः रात्रेर्यामे द्वितीये वा तृतीये अपि एत्‍य पश्‍यति!

³⁹यूयम्‌ एतत्‌ विजानीत, गृहप्रभुः न जानीते, यत्‌ तदीयं गृहं कस्‍मिन्‌ काले चौरः समेष्‍यति, यद्‌ अज्ञास्‍यत्‌ इदम्‌ स्‍वामी तदा असौ नाऽसहिष्‍यत्‌ सन्‍धिच्‍छेदं स्‍वगेहस्‍य चौरेण कथंचन,

⁴⁰अतः युष्‍माभिः सज्‍जैः स्‍थीयतां सदा। यतः यूयं न जानीथ मानवपुत्रः कस्‍मिन्‌ क्षणे आयाति। युष्‍माकं सः क्षणः कल्‍पनायाः विषयः न अस्‍ति, तस्‍मिन्‌ क्षणे मानवपुत्रः आगमिष्‍यति।”

⁴¹पतरसः येशुम्‌ अपृच्‍छत्‌, “प्रभो! किं भवान्‌ दृष्‍टान्‍तम्‌ इमम्‌ अस्‍मभ्‍यमेव कथयति, सर्वेभ्‍यः वा?”

⁴²प् रभुः अवदत्‌ - “को नु अस्‍ति एतादृशः लोके विश्‍वस्‍तः बुद्धिमान्‌ च अर्थाधिकारी, यदीयस्‍तु स्‍वामी स्‍वेषु भृत्‍येषु नियुड्‌.क्‍ते तं यथाकालं भोजनं वितर्तुम्‌।

⁴³असौ सेवकः धन्‍यः, यं स्‍वामी आगत्‍य तथैव समाचरन्‍तं प्राप्‍नोति।

⁴⁴अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि, स्‍वामी तं सेवकं स्‍वसम्‍पूर्णसम्‍पत्तौ नियोक्ष्‍यते।

⁴⁵परन्‍तु यदि सः सेवकः मनसि वदेत्‌ - मे स्‍वामी विलम्‍बेन आयाति, इति विचिन्‍त्‍य सर्वान्‌ दासान्‌ दासीश्‍च ताडयति, तथा भोक्‍तुम्‌ पातुं, तथा मद्‌यसेवनम्‌ आरभते,

⁴⁶तदा तस्‍य सेवकस्‍य स्‍वामी तस्‍मिन्‌ क्षणे एव आगमिष्‍यति, यस्‍मिन्‌ सः तस्‍य आगमनम्‌ नापेक्षते। तस्‍मिन्‌ अविज्ञाते तु क्षणे, स्‍वामी तं प्रमादिनं सेवकम्‌ कशाघातैः ताडयिष्‍यति, विश्‍वासघातिनाम्‌ दण्‍डं दास्‍यति च।

⁴⁷“यः सेवकः प्रभोः इच्‍छां विज्ञायापि सुसज्‍जितः न अभूत्‌ तथा तस्‍य इच्‍छायाः अनुरूपं न समाचरत्‌, असौ प्रभूतं दण्‍डम्‌ आप्‍नोति।

⁴⁸यस्‍मै प्रभूतं दत्तम्‌, सः प्रचुरं याचयिष्‍यते। यस्‍मै यदर्पितं तस्‍मात्‌ अधिकं याचयिष्‍यते।”

⁴⁹अहं पृथिव्‍याम्‌ अनलं प्रज्‍वालयितुम्‌ आगतोऽस्‍मि। सोऽधुना प्रज्‍वलितः चेत्‌, मे समीप्‍सितम्‌ सिद्‌धं स्‍यात्‌।

⁵⁰अहम्‌ अत्र एकं जलसंस्‍कारं ग्रहीतुम्‌ समागतः। यावत्‌ सः पूर्णः न भवति, तावद्‌ अहं व्‍याकुलः।

⁵¹“यदि एषः विश्‍वासः युष्‍माकं मनसि स्‍थितः, पृथिव्‍याम्‌ अहम्‌ शान्‍तिं नीत्‍वा अत्र समागतः, तर्हि युष्‍मान्‌ ब्रवीमि - एषा भ्रान्‍तिः वर्तते। यतः लोकेषु अहं विभेदम्‌ आधातुम्‌ आगतः।

⁵²अद्‌यप्रभृति किस्‍ंमश्‍चिद्‌ गृहे यदि पत्र्च जनाः, तेषु विभेदः भविष्‍यति त्रयः द्वयोः विरुद्‌धाः, द्वौ त्रयाणाम्‌ विरुद्‌धौ भविष्‍यतः।

⁵³पिता पुत्रस्‍य, पुत्रश्‍च पितुः विरोधे स्‍थास्‍यतः। माता दुहितुः, मातुः दुहिता विरोधे स्‍थास्‍यतः। श्‍वश्रूश्‍च पुत्रवध्‍वाश्‍च, श्‍वश्रवाः पुत्रवधूस्‍तथा।”

⁵⁴येशुः जनान्‌ अब्रवीत्‌, “पश्‍चिमस्‍य दिशः यूयं उद्‌यन्‍तं वारिदम्‌ च दृष्‍ट्‌वा वदथ, “वृष्‍टिः आयाति, तथैव च जायते।

⁵⁵एवमेव दक्षिणम्‌ वान्‍तं समालोक्‍य यूयं सर्वे कथयथ, ”ग्रीष्‍मवातः प्रवास्‍यति,” तथैव एतद्‌ सम्‍पद्‌यते।

⁵⁶दम्‍भिन! यदि यूयं पृथिव्‍याः व्‍योम्‍नश्‍च रूपं जानीथ, तर्हि कालस्‍य लक्षणं कथं न वित्‍थ?”

⁵⁷युष्‍माभिः कथं स्‍वयम्‌ उचितं न विचार्यते?

⁵⁸यदा यूयं स्‍वैः प्रतिद्वन्‍द्विभिः सह व्‍यवहारमंडपं प्रति प्रस्‍थिताः, पथि तैः सह सामत्र्जस्‍यं कर्तुम्‌ यत्‍नं कुरुत। नो चेत्‌ ते प्रतिपक्षाः युष्‍मान्‌ बलादाकृष्‍य न्‍यायकर्तुः सम्‍मुखे नेष्‍यन्‍ति, तत्र सः च युष्‍मान्‌ राजकीयपुरुषेभ्‍यः अर्पयिष्‍यति, राजपुरुषाः च कारागारे क्षेप्‍स्‍यन्‍ति।

⁵⁹अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि-कपद्‌र्दकः अन्‍तिमोऽपि युष्‍माभिः न संशोधितः, तावत्‌ तस्‍मात्‌ स्‍थानात्‌ युष्‍माकं निष्‍क्रमणं सुकरं न भविष्‍यति।”