Read Sanskrit साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 13 Bible Online

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 13 - Sanskrit bible

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 13

¹तस्‍मिन्‌ काले केचित्‌ तस्‍मै न्‍यवेदिषुः गलीलियानां वृतान्‍तं, यत्‌ तेषां निजशोणितम्‌ पिलातुसेन यज्ञीयानां पशूनां च रक्‍तेन सह मिश्रितम्‌ इति। एतान्‌

²येशुः अब्रवीत्‌ - “किं यूयं मन्‍यध्‍वे यत्‌ एते गलीलीनिवासिनः, गलीलिभ्‍यः चान्‍येभ्‍यः अधिकपापिनः आसन्‌? यतः तैरेव दारुणं व्‍यसनम्‌ अनुभूतम्‌?

³अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि - तत्‌ तादृशं न वर्तते। परन्‍तु पश्‍चात्तापः चेद्‌ युष्‍माभिः न विधीयते यूयं सर्वेऽपि तथैव नष्‍टाः भविष्‍यथ।

⁴अथवा शिलोहस्‍य मीनारस्‍य पतनेन ये अष्‍टादशजनाः मृत्‍युम्‌ आप्‍तवन्‍तः, किं ते येरुसलेमवासिभ्‍यः अधिकाः अपराधिनः आसन्‌?

⁵अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि न तत्‌ तथा वर्तते, किन्‍तु सर्वे अनुतापं चेत्‌ न कुरुध्‍वे, नशिष्‍यथ।”

⁶ततः येशुः इदम्‌ दृष्‍टान्‍तं वचनम्‌ अश्रावयत्‌, “कस्‍यचित्‌ मनुष्‍यस्‍य द्राक्षोद्‌याने एकः अंजीरवृक्षः आसीत्‌। उद्‌यानपतिः तस्‍मिन्‌ फलम्‌ अन्‍वेष्‍टुम्‌ आगतः किन्‍तु तेन वृक्षे एकम्‌ फलम्‌ अपि न प्राप्‍तम्‌।

⁷तदा सः द्राक्षोद्‌यानस्‍य रक्षकम्‌ अवदत्‌, पश्‍य! अहं त्रीणि वर्षाणि यावत्‌ अस्‍मिन्‌ अंजीरवृक्षे फलम्‌ अन्‍वेष्‍टुमायामि, किन्‍तु कित्र्चन न प्राप्‍नोमि। अतः त्‍वम्‌ एनम्‌ अनुच्‍छिन्‍धि निष्‍फलं भूमिपीडकम्‌।

⁸रक्षकः अवदत्‌ - स्‍वामिन्‌! वृक्षं वर्षम्‌ यावत्‌ स्‍थातुम्‌ अनुजानिहि। अहं तु परितः चैनम्‌ आलवालकम्‌ खनिष्‍यामि। ततः तं उर्वरकेण पूरयिष्‍यामि,

⁹ततोऽपि नो चेत्‌ फलति तदा एषः उच्‍छेत्‍स्‍यते।”

¹⁰येशुः विश्रामस्‍य दिने क्‍वचित्‌ सदसि उपदिशन्‌ आसीत्‌।

¹¹तत्र काचित्‌ स्‍त्री समागता। सा तु अपदूतेन अभिभूता अष्‍टादशवर्षाणि रोगेण पीडिता आसीत्‌। सा रोगेण भूयसा अवनता आसीत्‌। सा सम्‍पूर्णतः ऋजुः स्‍थातुं न अशक्‍नोत्‌।

¹²येशुः तां दृष्‍ट्‌वा स्‍वपार्श्‍वे आहूय एवं जगाद - “नारि! त्‍वं निजदौर्बल्‍यात्‌ परिमुक्‍ता असि।”

¹³येशुः ताम्‌ निजपाणिना अस्‍पृशत्‌, तत्‌ क्षणं सा ऋजुः भूत्‍वा परमेश्‍वरस्‍य स्‍तुतिम्‌ अकरोत्‌।

¹⁴सभागृहस्‍य अधिकारी दृष्‍ट्‌वा क्रुद्‌धः अभवत्‌, यतः सः विश्रामदिवसे तां निरामयाम्‌ अकरोत्‌। सः जनान्‌ प्राह - “षट्‌ कार्यदिनानि सन्‍ति, अतः स्‍वास्‍थ्‍यलाभाय तेषु षट्‌सु दिनेषु आगच्‍छन्‍तु - न तु विश्रामदिवसे।”

¹⁵परन्‍तु येशुः तं प्रत्‍युवाच - “रे दम्‍भिन! किंस्‍वित्‌ युष्‍माकम्‌ एकः क्‍वचित्‌ विश्रामदिवसे अनड्‌वाहं गर्दभं वा गोष्‍ठात्‌ गर्दभगोष्‍ठात्‌ वा मुक्‍त्‍वा स्‍वं गां स्‍वकीयं गर्दभं वा जलं पाययितुं जलाशयम्‌ न नयते?

¹⁶इयं नारी, अब्राहमस्‍य सुता, अष्‍टादशवर्षाणि अपदूतेन बद्धा आसीत्‌, विश्रामदिवसे सा चेद्‌ बन्‍धनान्‍मोचिता मया, एतत्‌ कार्यम्‌ युष्‍माकं नोचितं प्रतिभाति किम्‌।”

¹⁷येशोः एतैः शब्‍दैः विरोधिनः लज्‍जाम्‌ आप्‍नुवन्‍तः; किन्‍तु समस्‍ता जनता तस्‍य चमत्‍कारं दृष्‍ट्‌वा आनन्‍दिता आसीत्‌।

¹⁸येशुः आह, “परमेश्‍वरस्‍य राज्‍यं केन सदृशं वर्तते? केन वा वस्‍तुना तत्‌ समानं कर्तव्‍यम्‌?

¹⁹तत्‌ तेन सर्षपबीजेन सदृशम्‌ वर्तते, सद्‌बीजं कश्‍चित्‌ मानवः स्‍वोद्‌याने उप्‍तवान्‌। तत्‌ च वृद्‌ध्‍वा महद्‌ वृक्षः कालेन समजायत। तस्‍य शाखासु व्‍योमचारिणः विहगाः न्‍यवसन्‌।”

²⁰येशुः पुनः अवदत्‌, “केन वा वस्‍तुना परमेश्‍वरस्‍य राज्‍यम्‌ तुलयामि?

²¹परमेश्‍वरस्‍य राज्‍यं तेन किण्‍वेन सदृशम्‌ वर्तते, यत्‌ कयाचित्‌ योषिता द्रोणत्रयमितेषु गोधूमचूर्णेषु मध्‍ये मिश्रितवती, येन चूर्णो असौ कृत्‍स्‍नः किण्‍वमयः अभवत्‌।”

²²येशुः प्रतिग्रामं, प्रत्‍येकं नगरं, जनान्‌ उपदिशन्‌ येरुसलेमं प्रति गच्‍छन्‌ आसीत्‌।

²³कश्‍चित्‌ तम्‌ अपृच्‍छत्‌, “प्रभो! किम्‌ अल्‍पा एव जनाः मोक्षं प्राप्‍नुवन्‍ति? येशुः तम्‌ अब्रवीत्‌,

²⁴“त्‍वं पूर्णतः संकीर्णेन च द्वारेण प्रवेशाय प्रयत्‍नं कुरु, यतः बहवः प्रवेष्‍टुं यतिष्‍यन्‍ते, किन्‍तु ते नैव शक्ष्‍यन्‍ति।

²⁵यदा गृहस्‍वामी समुत्‍थाय द्वारं पिधाय अन्‍तः स्‍थास्‍यति, यूयं सर्वे तत्र बहिः स्‍थिताः द्वारम्‌ हन्‍तुम्‌ आरभ्‍य गृहाधिपम्‌ वक्ष्‍यध्‍वे, “प्रभो! अस्‍मदर्थम्‌ गृहद्वारम्‌ उद्‌घाटय।” तदा सः युष्‍मान्‌ कथयिष्‍यति, “अहं न जानामि कस्‍मात्‌ स्‍थानात्‌ यूयम्‌ आगताः कुकर्मिणः। मत्तः यूयम्‌ अपसरत।”

²⁶तदा यूयम्‌ इदं वक्‍तुं प्रारप्‍स्‍यध्‍वे - “भवत्‍समक्षम्‌ अस्‍माभिः भुक्‍तं, पीतं तथा भवान्‌ अस्‍माकं चत्‍वरेषु अस्‍मान्‌ उपदिशत्‌।”

²⁷परन्‍तु सः युष्‍मान्‌ कथयिष्‍यति, “अहं न जानामि कुतः यूयं स्‍थ। रे कुकर्मिणः ! सर्वे मत्तः दूरं हि तिष्‍ठत।

²⁸यदा यूयम्‌ अब्रहामम्‌ इसहाकं याकूबं तथैव सर्वान्‌ नबिनः प्रभोः राज्‍ये, आत्‍मनश्‍च बहिः क्षिप्‍तान्‌ वीक्षिष्‍यध्‍वे तदा रोदिष्‍यथ, दन्‍तैश्‍च दन्‍तान्‌ घर्षयिष्‍यथ।

²⁹पूर्वस्‍याः पश्‍चिमस्‍याः, तथैव उत्तरतः दक्षिणस्‍य च दिग्‍भ्‍यः जनाः परमेश्‍वरस्‍य राज्‍ये भोज्‍ये सम्‍मिलिताः भविष्‍यन्‍ति।

³⁰पश्‍यत, एतेषु अन्‍ते ये केचित्‌ आगताः, ते प्रथमं चोपस्‍थिताः, ते अन्‍तिमं स्‍थानं लप्‍स्‍यन्‍ते, ये प्रथमागताः सन्‍ति।

³¹तस्‍मिन्‌ काले केचित्‌ फरीसिनः समागत्‍य तम्‌ उचुः, “दूरं याहि, यतः हेरोदेसः त्‍वां जिघांसति।”

³²येशुः तान्‌ अब्रवीत्‌ - “गत्‍वा तं गोमायुं ब्रूत - अहम्‌ अद्यः श्‍वः चापदूतान्‌ निःसारयामि तथा रोगाभिभूतान्‌ च रोगमुक्‍तान्‌ करोमि, तृतीये दिवसे कार्यम्‌ समाप्‍स्‍यति।

³³अद्यः, श्‍वश्‍च, परश्‍वश्‍च मया यात्रा विधास्‍यते, यतः कश्‍चित्‌ नबी येरुसलेमनगराद्‌ बहिः मृत्‍युं प्राप्‍नुयात्‌, एतत्‌ कदाचित्‌ न भविष्‍यति।

³⁴अथ असौ येरुसलेमं धिक्‌ कुर्वन्‌ इदम्‌ अब्रवीत्‌, “येरुसलेमनगरि ! त्‍वं नबिनां हत्‍यां कुरुषे, त्‍वदन्‍तिकं प्रहितान्‌ च त्‍वं प्रस्‍तरैः ताडयसि। अहं तु ते शावकानां संग्रहम्‌ कर्तुम्‌ इच्‍छामि, यथा कुक्‍कुटी स्‍वीयान्‌ शावकान्‌ पक्षयोरधः संगृह्‌णाति इति। बहुशः त्‍वं मया उक्‍तः न मन्‍यसे।

³⁵पश्‍य ! तवगृहं तव कृते निर्जनी करिष्‍यते। अहं त्‍वां ब्रवीमि, त्‍वं मां तावद्‌ द्रष्‍टुं न शक्ष्‍यसि यावत्‌ त्‍वया न वक्ष्‍यते, “धन्‍यः असौ यः प्रभोः नाम्‍ना आयाति।”