Read Sanskrit साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 17 Bible Online

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 17 - Sanskrit bible

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 17

¹येशुः स्‍वान्‌ शिष्‍यान्‌ अवदत्‌ - “स्‍खलनं ध्रुवम्‌। किन्‍तु स्‍खलनहेतवः ये सन्‍ति, ते धिक्‍कार्याः।

²क्षुद्राणामपि जन्‍तुनाम्‌ एकस्‍य अपि कृते नरः पापहेतुश्‍च जायते, तस्‍य कंठे तु पेषणीम्‌ वद्‌ध्‍वा सागरे तस्‍य निमज्‍जनम्‌ वरम्‌ अस्‍ति,

³अतः सावधानाः स्‍थ सर्वदा।” s क्षमाशीलता “यदि कश्‍चित्‌ तव भ्राता त्‍वां प्रति पापं चरति, तं भर्त्‍सय, अनुतापं चेत्‌ कुरुते तर्हि क्षम्‍य।

⁴एकस्‍मिन्‌ दिवसे त्‍वां प्रति सप्‍तवारं पापं कृत्‍वा, पुनः सप्‍तवारं समागत्‍य वदति - “भ्रातः! अहम्‌ भृशम्‌ अनुतापेन अन्‍तज्‍वालं ज्‍वलामि, तं क्षमस्‍व।”

⁵प्रेरिताः येशुम्‌ अवदन्‌, “अस्‍माकं विश्‍वासम्‌ वार्धयेत्‌।” ततः येशुः प्रत्‍युवाच - “युष्‍माकं हृदये यदि सर्षपबीजतुल्‍योऽपि विश्‍वासः वर्तते, तर्हि पुरः स्‍थितं वृक्षम्‌ एनम्‌ नूप्‍दस्‍य वृक्षं वदत -

⁶“त्‍वं उन्‍मूलयित्‍वा भूत्‍वा सागरे रोपितः भव, सः युष्‍माकम्‌ एताम्‌ आज्ञाम्‌ अवश्‍यं पालयिष्‍यति।”

⁷“युष्‍माकं कस्‍यचित्‌ दासः हलवाहनम्‌ विधाय, पशूनां चारणं वा कृत्‍वा क्षेत्रात्‌ निवर्तते, चेत्‌ तदा युष्‍मासु को इदृशः वर्तते, यः तं वदिष्‍यति, “आगच्‍छ भोजनम्‌ कर्तुम्‌ शीघ्रम्‌ अत्र उपविश?

⁸किं सः तं दासम्‌ एवं न वदिष्‍यति, मम आहारं शीघ्रं प्रस्‍तुतं कुरु। यावत्‌ मम भोजनं पानकं च न प्रवर्तते, तावत्‌ वद्‌धकटिस्‍त्‍वं मम परिचर्याम्‌ कुरु। ततः त्‍वमपि खादनं पानं च कुरु?

⁹किमसौ सेवकः, तस्‍य स्‍वामी तं यत्‌ आदिष्‍टवान्‌, तदसौ कृतवान्‌, इति हेतोः सः तं प्रति आभारं प्रदर्शयति?

¹⁰युष्‍माकं सर्वेषाम्‌ इयमेव दशा वर्तते। अतः सर्वान्‌ आदेशान्‌ अनुपाल्‍य प्रभोः अग्रे वदत, वयम्‌ अयोग्‍याः दासाः स्‍म अस्‍माभिः केवलम्‌ कर्तव्‍यमात्रं कृतम्‌।”

¹¹येशुः येरुसलेमनगरं प्रति गच्‍छन्‌,

¹²समारियायाः तथा गलीलप्रदेशानाम्‌ सीमाक्षेत्राणाम्‌ अन्‍तरस्‍थितम्‌ कस्‍मिन्‌ ग्रामे दशकुष्‍ठिनः दृष्‍टवान्‌।

¹³ते कुष्‍ठिनः दूरस्‍थाः एव उच्‍चैः इदम्‌ अवदन्‌ - “हे येशो! हे गुरो! त्‍वम्‌ अस्‍मासु दयस्‍व।”

¹⁴येशुः तान्‌ अवलोक्‍य आह - “याजकान्‌ उपगच्‍छत। उपगम्‍य यूयं तान्‌ दर्शयत।” तस्‍मिन्‌ विश्‍वस्‍य कुष्‍ठिनः प्रस्‍थिताः, किन्‍तु पथ्‍येव सर्वे निरामयाः जाताः।

¹⁵तेषु एकः आत्‍मनम्‌ निरामयम्‌ अवलोक्‍य, प्रत्‍यावर्त्‍य उच्‍चस्‍वरेण येशोः अस्‍तौत्‌।

¹⁶येशवे धन्‍यवादं निवेदयन्‌ तस्‍य पादयोः न्‍यपतत्‌, असौ समारितानी आसीत्‌।

¹⁷येशुः तदा तं पप्रच्‍छ “किं दशस्‍वस्‍थाः नाभवन्‌। यदि सर्वे स्‍वस्‍थाः जाताः, कुत्र नव सन्‍ति?

¹⁸अस्‍माद्‌ विदेशिनः कश्‍चिदन्‍यः किं न लक्षितः, यः प्रत्‍यावृत्‍य परमेश्‍वरं स्‍तूयात्‌।”

¹⁹ततः परम्‌ येशुः तं प्रति प्राह - “उत्तिष्‍ठ, गच्‍छ, स्‍वकीयेन विश्‍वासेन उद्‌धृतः असि।”

²⁰एकदा फरीसिनः येशुम्‌ अपृच्‍छन्‌ परमेश्‍वरस्‍य राज्‍यं कदा आयास्‍यति। तदा येशुः तान्‌ जगाद - “परमेश्‍वरस्‍य राज्‍यं प्रकटरूपे न आगच्‍छति।

²¹जनाः वक्‍तुम्‌ न शक्ष्‍यन्‍ति - पश्‍यत! अत्र सः वर्तते, अथवा पश्‍यत! सः तत्र वर्तते, यतः प्रभो राज्‍यं युष्‍माकमेव मध्‍ये वर्तते।”

²²येशुः स्‍वान्‌ शिष्‍यान्‌ जगाद - “समयः ईदृशः आयास्‍यति यदा यूयं मानवपुत्रस्‍य एकम्‌ दिनम्‌ द्रष्‍टुम्‌ उत्‍सुकाः भविष्‍यथ किन्‍तु न शक्ष्‍यथ।

²³जनाः युष्‍मान्‌ वक्ष्‍यन्‍ति, पश्‍यत सः अत्र वर्तते; अथवा तत्र सोऽस्‍ति; तदा यूयं तत्र न गमिष्‍यथ, तत्र न धाविष्‍यथ।

²⁴यथा विद्‌युत्‌ आकाशस्‍य एकभागतः निःसृत्‍य चापरं भागं विद्‌योतते, तथा मानवपुत्रः अपि स्‍वे दिने प्रतिभास्‍यति।

²⁵प्रथमं तेन बहूनि दुःखानि सोढव्‍यानि, सर्वश्‍च लोकनिचयः एतद्‌युगसमुद्‌भवः अमन्‍यमानः तं, तस्‍य प्रत्‍याख्‍यानं करिष्‍यति।”

²⁶“यद्‌ यद्‌ नूहकालेषु अभवत्‌, तत्‌ तत्‌ मानवपुत्रकालेऽपि सम्‍भविष्‍यति।

²⁷नूहस्‍य पोतारोहदिनं यावत्‌ जनाः अश्‍नन्‍ति स्‍म, पिबन्‍ति स्‍म तथा उद्‌वहन्‍ति स्‍म। तदा जलप्‍लवः आगत्‍य सर्वम्‌ जगत्‌ अनश्‍यत्‌।

²⁸लोटस्‍य दिवसेष्‍वपि तदेव सकलं जातम्‌। सर्वे आश्‍नन्‌ तथा अपिबन्‌, अक्रीणन्‌ व्‍यक्रीणन्‌ तथा वृक्षाणां रोपणं गेहनिर्माणं च अकुर्वन्‌।

²⁹यस्‍मिन्‌ दिने लोटः सोदोमतः प्रत्‍यागच्‍छत्‌, तस्‍मिन्‌ दिने व्‍योमनः वह्निगन्‍धकौ वर्षन्‍तौ सर्वमेव चराचरम्‌ अनश्‍यताम्‌।

³⁰मानवपुत्रस्‍य आविर्भावस्‍य दिने अपि तत्‌ सर्वम्‌ तथैव भविष्‍यति।”

³¹“अतः तस्‍मिन्‌ दिने यः गृहपृष्‍ठके स्‍थितः स्‍यात्‌, तथा च तस्‍य वस्‍तूनि गृहमध्‍ये स्‍थितानि चेत्‌, असौ तानि गृहीतुम्‌ अधः न आगच्‍छेत्‌। क्षेत्रस्‍थः यः, सोऽपि गृहं न आगच्‍छतु।

³²यूयं लोटस्‍य पत्‍नीं स्‍मरत।

³³यः स्‍वजीवनं रक्षितुं यतिष्‍यते असौ तत्‌ नशिष्‍यति, यः स्‍वजीवनं नशिष्‍यति, तस्‍य जीवनं सुरक्षितं भविष्‍यति।

³⁴अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि - “तस्‍यां रात्रौ शयानयोः, एकस्‍यां खट्‌वायामेकः उत्‍थापयिष्‍यते, अन्‍यस्‍तु तत्रैव परित्‍यक्ष्‍यते।

³⁵युगपत्‌ पेषणीकार्ये रतयोः योषितयोः तयोः एका ग्रहीष्‍यते अन्‍यतरा परित्‍यक्ष्‍यते।”

³⁷तदा शिष्‍याः तम्‌ अपृच्‍छन्‌ - प्रभो! तत्‌ कुत्र भविष्‍यति? येशुः प्रत्‍युवाच, “यत्र शवः भवन्‍ति, तत्रैव गृध्राः अपि एकत्राः भविष्‍यन्‍ति।”