Read Sanskrit साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 18 Bible Online

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 18 - Sanskrit bible

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 18

¹सर्वदा प्रार्थना कार्या, त्‍यक्‍तव्‍या उत्‍साहहीनता। एतत्‌ बोधयितुं येशुः तान्‌ इमं दृष्‍टान्‍तम्‌ अश्रावयत्‌ -

²“कस्‍मिंचित्‌ नगरे कश्‍चन व्‍यवस्‍थापकः आसीत्‌। सः न प्रभोः बिभेति स्‍म, न कत्र्चन अगण्‍यत्‌।

³तत्रैव काचित्‌ विधवा वसति स्‍म। सा व्‍यवस्‍थापकम्‌ एत्‍य, प्रतिदिनं प्रार्थयामास, त्‍वं प्रतिपक्षात्‌ विरुद्‌धं मह्‌यम्‌ न्‍यायं दापय।

⁴किन्‍तु तस्‍याः प्रार्थना तेन दीर्घकालं न संश्रुता। अथासौ व्‍यवस्‍थापकः स्‍वे मनसि एवम्‌ अभाषत, परमेश्‍वरात्‌ मे भयं नास्‍ति, मानवस्‍य तु का कथा,

⁵किन्‍तु मां पतिहीनेयं दीना क्‍लिश्‍नाति प्रत्‍यहम्‌ अतो अन्‍यायं निराकृत्‍य इमां समुद्‌धारयामि। नोचेदियं समागत्‍य भूयः भूयः निरन्‍तरम्‌ अभ्‍यर्थयन्‍ती नितरां मां व्‍याकुलं करिष्‍यति।”

⁶येशुः अवदत्‌ - “शृणुथ सः अधर्मी व्‍यवस्‍थापकः किं वदति?

⁷तर्हि परमेश्‍वरः किं तस्‍य ये जनाः वरिताः सन्‍ति, तदा रात्रिन्‍दिवं तस्‍य स्‍तुतिं कर्तुम्‌ उद्‌यताः, तेषाम्‌ अभ्‍यर्थनां श्रुत्‍वा औदासीन्‍यं ग्रहीष्‍यति?

⁸अहं ब्रवीमि सः तेभ्‍यः शीघ्रं न्‍यायं विधास्‍यति। किन्‍तु मानवपुत्रः यदा भूमिम्‌ एष्‍यति, किं तदा सोऽत्र विश्‍वासमवशिष्‍टमवाप्‍स्‍यति?”

⁹केचित्‌ आत्‍मविश्‍वासेन सह आत्‍मानम्‌ धर्मिणः अमन्‍यन्‍त, अपरान्‌ अधर्मिणः। तादृशान्‌ मानवान्‌ येशुः इत्‍थम्‌ उदाहरत्‌ -

¹⁰“द्वौ नरौ प्रार्थनां कर्तुम्‌ मन्‍दिरं जग्‍मतुः। एकः फरीसी आसीत्‌, अपरः शुल्‍कग्राहकः।

¹¹फरीसी तु समुत्‍थाय स्‍वमनसि प्रार्थनाम्‌ अकरोत्‌, हे प्रभो! तुभ्‍यं धन्‍यवादान्‌ अहं ददामि। यतोऽहं नान्‍यैः सदृशः परस्‍वापहारी, अन्‍यायी, व्‍यभिचारी अस्‍मि, नाप्‍यहम्‌ अनेन शुल्‍क-संग्राहकेण सदृशः अस्‍मि।

¹²अहं सप्‍ताहे द्विवारम्‌ उपवासं करोमि। कृत्‍स्‍नस्‍य आयस्‍य दशमांशं ददामि।

¹³शुल्‍कदायी ततः कित्र्चित्‌ दूरम्‌ अवस्‍थितः उर्ध्‍वम्‌ स्‍वर्गम्‌ प्रति द्रष्‍टुं साहसं नाकरोत्‌। केवलं स्‍वोरः ताडयन्‌ वदति स्‍म, हे प्रभो! मयि पापिनि त्‍वं दयस्‍व।

¹⁴ततः असौ पापमुक्‍तः सानन्‍दः स्‍वं गृहं ययौ। यतो यः आत्‍मानं सर्वेषां गुरुम्‌ मन्‍यते, सः अस्‍मिन्‌ लोके लघुः विधीयते। किन्‍तु यः आत्‍मानं लघिष्‍ठं मन्‍यते सः अस्‍मिन्‌ लोके गरिष्‍ठत्‍वेन गण्‍यते।”

¹⁵जनाः स्‍वान्‌ शिशून्‌ येशोः समीपे आनयन्‍ति स्‍म, प्रत्‍ययात्‌ सः तान्‌ स्‍वहस्‍तस्‍य संस्‍पर्शेन अनुकम्‍पेत। शिष्‍याः तु तद्‌ दृष्‍ट्‌वा तान्‌ अभर्त्‍सयन्‌।

¹⁶किन्‍तु येशुः बालकान्‌ समाहूय अवदत्‌ च, “शिशवः ये मत्‍समीपं समायातुं समुत्‍सुकाः तेभ्‍यः अवरोधं मा कुरुत। यतः प्रभोः राज्‍यम्‌ ईदृशानां बालकसदृशानां जनानाम्‌ अस्‍ति।

¹⁷अहं ब्रवीमि यः कश्‍चन्‌ शिशोः यथा, प्रभोः राज्‍यं न गृह्‌णाति, असौ तत्र न वेक्ष्‍यति।”

¹⁸कश्‍चित्‌ अभिजातः येशुम्‌ अपृच्‍छत्‌, “सद्‌गुरो! मया अनन्‍तजीवनं प्राप्‍तुं किं कर्तव्‍यम्‌?”

¹⁹येशुः तमुवाच, “मां भद्रं कथम्‌ भाषसे? केवलः परमेश्‍वरः भद्रः वर्तते।

²⁰त्‍वं प्रभोः आज्ञाः जानासि, व्‍यभिचारम्‌, हत्‍याम्‌, चौर्यं, मृषा साक्ष्‍यं तु यत्‌ सर्वमेतत्‌ परित्‍यज्‍य, मातरं पितरं च मन्‍यस्‍व।”

²¹सः अब्रवीत्‌, “एतत्‌ सर्वम्‌ मया बाल्‍यात्‌ सुपालितम्‌।”

²²एतत्‌ श्रुत्‍वा येशुः प्रत्‍युवाच, “एका तु न्‍यूनता त्‍वयि वर्तते। स्‍वं सर्वस्‍वं विक्रीय दरिद्रेभ्‍यः देहि। तथा कृते त्‍वदर्थम्‌ तत्‌ स्‍वर्गे रक्षितम्‌ स्‍थास्‍यति। ततः परं समागत्‍य माम्‌ अनुयाहि।”

²³तत्‌ श्रुत्‍वा सः अतिखिन्‍नः अभूत्‌ यतः सः महाधनी आसीत्‌।

²⁴येशुः तम्‌ अतिशोकार्त्तम्‌ दृष्‍ट्‌वा अब्रवीत्‌, “धनिकानां प्रभोः राज्‍ये प्रवेशः कियत्‌ दुष्‍करः अस्‍ति।

²⁵सूचीच्‍छिद्रेण उष्‍ट्रस्‍य निर्गमः सुसाध्‍यः वर्तते, किन्‍तु धनिकानां प्रभोः राज्‍ये प्रवेशः तु अति दुष्‍करः वर्तते।”

²⁶श्रोतारः तदा तम्‌ अपृच्‍छन्‌, “तर्हि को मुक्‍तिम्‌ आप्‍स्‍यति?”

²⁷येशुः तान्‌ प्रत्‍युवाच, “मनुष्‍याणां कृते यत्‌ तु संभवं न वर्तते, परमेश्‍वरस्‍य कृते तत्‌ सर्वम्‌ संभवं वर्तते।”

²⁸तदा पतरसः प्रोक्‍तवान्‌, “वयं सर्वम्‌ विहाय भवन्‍तम्‌ अनुगच्‍छामः।”

²⁹येशुना कथितम्‌, “अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि, न कश्‍चित्‌ तादृशः जनः, यस्‍तु प्रभोः राज्‍यं प्राप्‍तुं, गृहं पत्‍नीं च बान्‍धवान्‌, जनकौ, पुत्रपौत्रान्‌ च त्‍यक्‍त्‍वान्‌,

³⁰तेभ्‍यः अधिकम्‌ अस्‍मिन्‌ लोके, स्‍वर्गे चानन्‍तजीवनम्‌ न लप्‍स्‍यते।”

³¹ततः द्वादशशिष्‍यान्‌ पृथगाहूय येशुः कथितवान्‌, “पश्‍यत, वयं येरुसलेमं गच्‍छामः। मानवपुत्रसम्‍बन्‍धे नबिभिः यत्‌ किंचित्‌ लिखितं, तत्‌ तु सर्वम्‌ परिपूर्णम्‌ भविष्‍यति।

³²असौ अन्‍यजातीनाम्‌ अधीनः विधास्‍यते। ते तस्‍य तिरस्‍कारं उपहासं च करिष्‍यन्‍ति।

³³ते तस्‍मिन्‌ निष्‍ठीवन्‍तः, कशाभिः समाध्‍नन्‍तः तं हनिष्‍यन्‍ति। तृतीये तु दिवसे सः पुनरुज्‍जीवितः भविष्‍यति।”

³⁴किन्‍तु द्वादशशिष्‍यैः तस्‍य वचः न कित्र्चन्‌ ज्ञातम्‌। यतः एतेषां शब्‍दानाम्‌ अर्थः तेभ्‍यः तिरोहितः आसीत्‌। अतः ते ज्ञातुम्‌ न अशक्‍नुवन्‌।

³⁵यदा असौ येरीहोनगरं निकषा समुपस्‍थितः, एकम्‌ अन्‍धं पथः पार्श्‍वे भिक्षमाणं व्‍यलोकयत्‌।

³⁶अन्‍धः, जनसमूहस्‍य स्‍वसान्‍निध्‍यात्‌ गच्‍छन्‍तं शब्‍दम्‌ आकर्ण्‍य पृष्‍टवान्‌ किं भूतमिति।

³⁷लोकाः तम्‌ अब्रूवन्‌, येशुः नासरी गच्‍छन्‌ अस्‍ति।

³⁸ततः सः क्रोशन्‌ अवदत्‌, “हे येशो! दाऊदात्‍मज! मयि दयस्‍व।”

³⁹अग्रगामिनः तं तूष्‍णीं तिष्‍ठेति तर्जयन्‍तवन्‍तः। किन्‍तु असौ ततः अपि अधिकम्‌ क्रोशन्‌ उच्‍चैः उवाच, “दाऊदपुत्र! मयि दयस्‍व।”

⁴⁰येशुः स्‍थित्‍वा तं स्‍वसमीपम्‌ आनेतुम्‌ आदिष्‍टवान्‌। तस्‍मिन्‌ उपागते येशुः पृष्‍टवान्‌,

⁴¹“किम्‌ इच्‍छसि? मया तुभ्‍यम्‌ किं कर्तव्‍यम्‌?” अन्‍धः प्रत्‍युतरत्‌, “प्रभो! मम द्रष्‍टुं पुनः शक्‍तिः भवेत्‌।”

⁴²येशुः तम्‌ आह, “स्‍वेन एव विश्‍वासेन त्‍वम्‌ उद्‌धृतः।”

⁴³तत्‍क्षणादेव अन्‍धस्‍तु द्रष्‍टुं शक्‍तः बभूव। सः परमेश्‍वरस्‍य च प्रशंसन्‌ येशुम्‌ अनुयातवान्‌। उपस्‍थिताः जनाः एतत्‌ दृष्‍ट्‌वा प्रभुम्‌ स्‍तुतिम्‌ चक्रुः।