Read Sanskrit साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 19 Bible Online

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 19 - Sanskrit bible

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 19

¹येशुः येरीहोनगरं प्रविश्‍याग्रे गच्‍छन्‌ आसीत्‌।

²जके्‌युसः अभिधः एकः जनः आसीत्‌। सः धनवान्‌ आसीत्‌।

³सः येशुं द्रष्‍टुम्‌ इच्‍छति स्‍म। परन्‍तु असौ लघुकायः आसीत्‌, अतः जनसम्‍मर्दतः येशुं द्रष्‍टुम्‌ न शशाक।

⁴अतः अग्रे धावित्‍वा उडुम्‍बरस्‍य वृक्षम्‌ आरूढ़वान्‌।

⁵येशुः तत्र समागत्‍य उन्‍मुखीभूय तं जगाद, “हे जकेयुस! वृक्षतः अधः शीघ्रं आगच्‍छ, अद्‌यः मया तव गृहे स्‍थातव्‍यम्‌।

⁶असौ शीघ्रम्‌ अवतीर्य येशुं स्‍वगृहमानयत्‌ स्‍वागतं च कृतवान्‌।

⁷एतत्‌ दृष्‍ट्‌वा सकलाः लोकाः ईर्ष्‍ययेदं मिथः अवदन्‌, “असौ पापिष्‍ठस्‍य गृहं प्रविष्‍टः अस्‍ति।”

⁸सः दाढ्‌र्येन येशुम्‌ एतत्‌ अब्रवीत्‌, “प्रभो! पश्‍य स्‍वकीयस्‍य सर्वस्‍वस्‍यांशमदर्धकम्‌ दीनेभ्‍यः वितरिष्‍यामि, तथा यदि कस्‍यचित्‌ मृषादोषम्‌ आरोप्‍य किमप्‍यपहृतं तर्हि तस्‍मै तस्‍य चतुर्गुणम्‌ प्रत्‍यर्पयिष्‍यामि।”

⁹येशुः तमाह, “अद्‌यः अस्‍मिन्‌ गृहे मुक्‍तिः समागता, यतः अयमपि अब्राहमस्‍य सन्‍तानः वर्तते।

¹⁰प्रनष्‍टं समन्‍वेष्‍टुं तमेव रक्षितुम्‌ मानवपुत्रः जगतीतले अवतीर्णः वर्तते।”

¹¹श्रोतारः एतानि वचनानि शृण्‍वन्‍तः आसन्‌, तदा येशुः एकम्‌ अन्‍यं दृष्‍टान्‍तम्‌ प्रोक्‍तवान्‌, “यतः येशुं येरुसलेमं निकषा प्राप्‍य ते अवगच्‍छन्‌ यत्‌ परमेश्‍वरस्‍य राज्‍यं शीघ्रमेव आविर्भविष्‍यति।

¹²येशुः जगाद, “कश्‍चित्‌ उच्‍चवंशस्‍य मानवः राज्‍यपदं प्राप्‍त्‍वा प्रत्‍यागन्‍तुम्‌ दूरदेशं गतवान्‌।

¹³प्रस्‍थानस्‍य पूर्वम्‌ दश दासान्‌ आहूय, तेभ्‍यः दशस्‍वर्णमुद्राः दत्त्वा अब्रवीत्‌, “यावत्‌ अहम्‌ आगच्‍छामि तावत्‌ व्‍यापारम्‌ कुरुत।”

¹⁴“तत्‍पुरवासिनः तस्‍मै द्रुह्‌यन्‍ति स्‍म, अतः दूतान्‌ प्रहित्‍य तत्‍पश्‍चादेवं ते निवेदयन्‌, असौ नरः अस्‍माकं राजा कथत्र्चन न स्‍याद्‌। यतः तस्‍य राजत्‍वम्‌ अस्‍माभिः न अभिमन्‍यते।

¹⁵“सः राजपदं प्रात्‍वा पुनरागतः। तदा सः तेषां दासानां येभ्‍यः मुद्राः अर्पयत्‌, आहवयत्, यतः केन किम्‌ अर्जितम्‌ व्‍यापारेण इति ज्ञातुम्‌ इच्‍छतिस्‍म।

¹⁶ततः प्रथमः आगत्‍य जगाद, प्रभो! मया भवतः मुद्रया अपरा दश मुद्राः अर्जिताः।

¹⁷स्‍वामी तमाह, ‘धन्‍योऽसि भद्र सेवक! क्षोदिष्‍ठेषु अपि कार्येषु विश्‍वस्‍तः, अहं नगराणां दशानां त्‍वाम्‌ अधिपत्‍ये नियुक्‍तयामि।’

¹⁸द्वितीयः अवदत्‌, स्‍वामिन्‌! भवतः मुद्रया मया पत्र्च समर्जिताः।

¹⁹स्‍वामी तम्‌ अब्रवीत्‌, ‘तुभ्‍यं पत्र्चनगराणाम्‌ अधिकारः लप्‍स्‍यते।’

²⁰तृतीयस्‍तु आगत्‍य अकथयत्‌, “स्‍वामिन्‌, पश्‍य त्‍वदीयेयं मुद्रा या मह्‌यम्‌ अर्पिता, सा मया मुखमार्जन्‍या बद्‌धवा रक्षिता।

²¹अहं त्‍वत्तः बिभेमि स्‍म, यतः त्‍वं कठोरः नरः वर्तते। यतः यत्‌ द्रव्‍यं न निक्षिप्‍तं तत्‌ त्‍वया निष्‍कास्‍यते, क्षेत्रे अनुप्‍त्‍वा बीजानि, त्‍वं शस्‍यानि कृन्‍तसि।”

²²स्‍वामी तम्‌ आह, “रे दुष्‍ट सेवक! अहं तव शब्‍दैः एव तव न्‍यायं करिष्‍यामि। त्‍वया यदि विज्ञातं, यत्‌ अहं कठोरः नरः अस्‍मि, अनिक्षिप्‍य द्रव्‍यम्‌ संग्रहम्‌ करोमि, अनुप्‍त्‍वा कृन्‍तामि च,

²³तर्हि कथं मम धनं वणिजः हस्‍ते न निक्षिप्‍तम्‌। तथा कृते मया तत्‌ धनं वार्धुष्‍येन सह आप्‍तम्‌ स्‍यात्‌।

²⁴ततः स्‍वामी समीपस्‍थान्‌ जनान्‌ एवं समादिशत्‌, ‘यूयम्‌ अस्‍मात्‌ कुभृत्‍यात्‌ तां स्‍वर्णमुद्रां गृहीत्‍वा तस्‍मै दत्त येन दशमुद्राः अर्जिताः।’

²⁵ते स्‍वामिनमवदन्‌, तस्‍य पार्श्‍वे तु दशमुद्राः सन्‍ति।

²⁶अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि-यस्‍य पार्श्‍वे कित्र्चन अस्‍ति, तस्‍मै अधिकम्‌ दास्‍यते; किन्‍तु यस्‍य पार्श्‍वे कित्र्चन न अस्‍ति, तस्‍मात्‌ तत्‌ अपि अपहारिष्‍यते।

²⁷मम शत्रून्‌, ये मम राजत्‍वं न स्‍वीकुर्वन्‍ति, तान्‌ अत्र आनीत्‍वा ह्‌नन्‍तु।”

²⁸एतां कथां कथयित्‍वा येशुः येरुसलेमं प्रति प्रतस्‍थे।

²⁹यदा येशुः जैतुननामपर्वतं निकषा, बेथफ़गेबेतनियाहयोः ग्रामं निकषा आगच्‍छत्‌,

³⁰तदा द्वौ शिष्‍यौ इदम्‌ प्रोच्‍य प्रेषितवान्‌ - “सम्‍मुखस्‍थम्‌ ग्रामं युवाम्‌ गच्‍छतम्‌ तत्र गत्‍वा युवाम्‌ एकं वद्‌धं वत्‍सकं गर्दभं द्रक्षयथः, यस्‍य पृष्‍ठे कोऽपि न उपविष्‍टः अस्‍ति।

³¹तं गर्दभवत्‍सकं मुक्‍त्‍वा युवाम्‌ आनयतम्‌। कश्‍चित्‌ युवाम्‌ यदि पृच्‍छति, किमर्थम्‌ एतं विमुत्र्चथः, तर्हि वदतम्‌ - प्रभुः अपेक्षते।”

³²तौ प्रहितौ गत्‍वा यथोक्‍तं तत्र प्रापतुः।

³³अथ गर्दभवत्‍सं तं विमुत्र्चन्‍तौ विलोक्‍य, तयोः स्‍वामिनः ऊदुः, “कथमेतं विमुत्र्चथः?”

³⁴तौ अवदताम्‌ - “एतेन वत्‍सेन प्रभोः प्रयोजनम्‌ आस्‍ते।”

³⁵शिष्‍यौ तं गर्दभवत्‍सं येशुसन्‍निधिम्‌ आनयताम्‌, वस्‍त्रैः सुसज्‍जिते तस्‍मिन्‌ वत्‍से येशुम्‌ उपवेश्‍यताम्‌।

³⁶यथा यथा सः यात्रायां वत्‍सेनाग्रेसरः अभवत्‌, जनाः तस्‍य मार्गे स्‍ववस्‍त्राणि विस्‍तृतवन्‍तः।

³⁷यदा सः जैतूननाम्‍नः गिरेः उपत्‍यकाम्‌ प्राप्‍नोत्‌, कृत्‍स्‍नः शिष्‍यसमूहः आनन्‍दिताः भावविह्‌वलाः भूत्‍वा, पूर्व दृष्‍टेभ्‍यसर्वेभ्‍यः चमत्‍कारेभ्‍यः इत्‍थम्‌ परमेश्‍वरस्‍य स्‍तुतिं कर्तुम्‌ आरब्‍धवन्‍तः -

³⁸धन्‍यः असौ राजा वर्तते, यः प्रभोः नाम्‍नि समायाति! स्‍वर्गे शान्‍तिः! सर्वोच्‍चस्‍वर्गे महिमा!

³⁹जनतायाः मध्‍ये केचित्‌ फरीसिनः आसन्‌। ते येशुम्‌ अवदन्‌, गुरो! स्‍वशिष्‍यान्‌ तर्जय।

⁴⁰परन्‍तु येशुः तान्‌ प्रत्‍युवाच - “अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि, यदि एते तूष्‍णीम्‌ भवन्‍ति तर्हि प्रस्‍तराः क्रोक्ष्‍यन्‍ति।”

⁴¹येशुः येरुसलेमनगरस्‍यान्‍तिकं गतः। नगरं निरीक्ष्‍य विलपन्‌

⁴²इदम्‌ अब्रवीत्‌, “हा! कियत्‌ शोभनं ते स्‍यात्‌ अस्‍मिन्‌ शुभे दिवसे यदि त्‍वया अपि अवगतं भवेत्‌, केषु वचनेषु तव शान्‍तिः अस्‍ति। परन्‍तु इदानीं तद्‌ वृत्तं तिरोहितम्‌ वर्तते।

⁴³यतः त्‍वयि तानि दिनानि आगमिष्‍यन्‍ति, यदा तव शत्रवः सर्वतः त्‍वां वेष्‍टयिष्‍यन्‍ति,

⁴⁴त्‍वां, तवान्‍तः स्‍थितान्‌ च सर्वान्‌ जनान्‌ धराशायिनः विधास्‍यन्‍ति। त्‍वयि प्रस्‍तरोपरि अपरं प्रस्‍तरं कमपि नैव शेषयिष्‍यन्‍ति; यतः त्‍वं प्रभोः आगमनस्‍य शुभकालं उपेक्षितवान्‌।”

⁴⁵येशुः मन्‍दिरे प्रविश्‍य क्रयविक्रयकारिणः एवं वदन्‌ बहिष्‍कर्तुम्‌ आरब्‍धवान्‌,

⁴⁶“लिखितमस्‍ति मम गृहं प्रार्थनागृहं भविष्‍यति, किन्‍तु युष्‍माभिः तत्‌ दस्‍यूनां निवासः विनिर्मितम्‌।”

⁴⁷येशुः प्रत्‍यहं सर्वान्‌ जनान्‌ शिक्षयति स्‍म। याजकाः शास्‍त्रिणः, जनानां नेतारः तस्‍य वधस्‍य उपायस्‍य अन्‍वेषणे निरताः आसन्‌।

⁴⁸ते न अजानन्‌ किं कर्तव्‍यम्‌ उचितम्‌ आसीत्‌; यतः सर्वे जनाः रुच्‍या सह तस्‍य उपदेशं शृण्‍वन्‍ति स्‍म।