Read Sanskrit साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 2 Bible Online

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 2 - Sanskrit bible

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 2

¹तेषु दिनेषु रोमनसम्राट्‌ औगुस्‍तुसः समस्‍तस्‍य जगतः गणनां कारयितुं राजाज्ञाम्‌ अददात्‌।

²इयं प्रथमा जनगणना आसीत्‌। तस्‍मिन्‌ समये क्‍विरिनियुसः सीरियायाः राज्‍यपालः आसीत्‌।

³सर्वे नाम लेखनाय स्‍वं स्‍वं नगरं प्रयाताः।

⁵अतः सः गलीलियायाः नाजरेततः यहूदियायां दाऊदस्‍य नगरे बेतलेहमम्‌ अगच्‍छत्‌।

⁶तस्‍य पत्‍न्‍याः गर्भस्‍य दिनानि पूरितानि,

⁷अतः सा सुतम्‌ एकम्‌ अजनयत्‌। सा बालकं वस्‍त्रैः आच्‍छाद्‌य चरणौ (नादे) स्‍थापितवती, यतः पथिकानाम्‌ आश्रमेषु ताभ्‍याम्‌ स्‍थानं नासीत्‌।

⁸तस्‍मिन्‌ प्रान्‍ते पशुचारकाः क्षेत्रेषु अतिष्‍ठन्‌। ते रात्रौ स्‍वपशुकुलं रक्षन्‍ति स्‍म।

⁹प्रभोः दूतः तेषां समक्षे आगत्‍य स्‍थितः अभवत्‌। परमेश्‍वरस्‍य तेजः तान्‌ परितः प्रज्‍वलितम्‌ अभवत्‌। पशुचारकाः तं दृष्‍ट्‌वा भयभीताः अभवन्‌।

¹⁰स्‍वर्गदूतः तान्‌ प्रति अवदत्‌, मा भयम्‌ आप्‍नुत। पश्‍यत, अहं युष्‍मभ्‍यम्‌ अत्‍यानन्‍दस्‍य शुभसमाचारं श्रावयामि।

¹¹अद्यः दाऊदस्‍य नगरे भवताम्‌ मुक्‍तिदाता प्रभुः मसीहः अजायत।

¹²इदं भवद्‌भ्‍यः अभिज्ञानं भविष्‍यति - भवन्‍तः एकं बालकं वस्‍त्रैः आच्‍छादितं चरणिस्‍थितम्‌ द्रक्ष्‍यन्‍ति।

¹³सहसा तेन स्‍वर्गदूतेन सह स्‍वर्गीयदूतानाम्‌ विशालः समूहः अदृश्‍यत, यः प्रभोः स्‍तुतिं कुर्वन्‌ आसीत्‌ -

¹⁴“सर्वोच्‍चस्‍वर्गे परमेश्‍वरस्‍य महिमा प्रकटिता भवेत्‌ पृथिव्‍यां च तस्‍य कृपापात्रेभ्‍यः शान्‍तिः लभताम्‌, यैः सः प्रसन्‍नः अस्‍ति। पशुचारकानाम्‌ उपहारः

¹⁵स्‍वर्गदूताः स्‍वर्गम्‌ प्रत्‍यावर्तन्‌, तत्‍पश्‍चात्‌ पशुचारकाः मिथः अवदन्‌ - वयं बेतलेहमं गत्‍वा एतां घटनां पश्‍याम;, या प्रभुना अस्‍मासु प्रकटिता अस्‍ति।

¹⁶ते शीघ्रं अगच्‍छन्‌, तथा चरणिस्‍थितं बालकं तस्‍य मातरं च पितरम्‌ प्राप्‍तवन्‍तः।

¹⁷तस्‍य दर्शनस्‍य पश्‍चात्‌ ते अकथयन्‌ यत्‌ अस्‍य बालकस्‍य विषये किं किं कथिताः सन्‍ति।

¹⁸सर्वे श्रोतारः पशुचारकानाम्‌ वचनेषु चकिताः आसन्‌।

¹⁹बालकस्‍य माता इमानि वचनानि स्‍वहृदये संचितवती। सा एतेषु वचनेषु चिन्‍तनमकरोत्‌।

²⁰यथा पशुचारकैः कथिताः, तथैव ते सर्वम्‌ अपश्‍यन्‌, अशृण्‍वन्‌ च; अतः परमेश्‍वरस्‍य गुणगानं कुर्वन्‍तः प्रत्‍यागच्‍छन्‌।

²¹अष्‍टमे दिवसे प्राप्‍ते बालकस्‍य नाम “येशुः” दत्तवन्‍तौ। स्‍वर्गदूतः गर्भाधानस्‍य प्राक्‌ एव इदमेव नाम अददात्‌।

²²संहितायाः अनुसारं शुद्धीकरणस्‍य दिने आगते सति, पितरौ बालकस्‍य समर्पणविधिं कर्तुम्‌ येरुसलेमं नीतवन्‍तौ;

²³यथा प्रभोः संहितायां लिखितमस्‍ति - प्रत्‍येकः प्रथमपुत्रं परमेश्‍वराय अर्पयेत्‌।

²⁴प्रभोः संहितायाः अनुसारं द्वौ पंडुकौ अथवा कपोतस्‍य द्वौ शिशू अर्पणे दातव्‍यम्‌।

²⁵तस्‍मिन्‌ काले सिमोननाम कश्‍चित्‌ धर्मी तथा भक्‍तः पुरुषः आसीत्‌। सः इस्राएलस्‍य प्रतीक्षायाम्‌ आसीत्‌, पवित्रात्‍मना पूर्णश्‍च आसीत्‌।

²⁶पवित्रात्‍मनः प्रेरणया सोऽपि मन्‍दिरम्‌ आयातः।

²⁷पितरौ शिशवे येशवे संहितायाः रीतीः पूरयितुम्‌ यदा तम्‌ अभ्‍यन्‍तरम्‌ आनीतवन्‍तौ,

²⁸तदा सिमोनः शिशुम्‌ स्‍वाड्‌.के नीत्‍वा, परमेश्‍वरस्‍य स्‍तुतिं कुर्वन्‌ अब्रवीत्‌,

²⁹“प्रभो! साम्‍प्रतं त्‍वं स्‍वकीयं वचः पालयन्‌ एतं दासं शान्‍त्‍या सह जगद्‌बन्‍धनात्‌ मुच्‍यतु

³⁰यतः मम नेत्रे तां मुक्‍तिम्‌ अपश्‍यताम्‌

³¹या त्‍वया सर्वराष्‍ट्रेभ्‍यः प्रस्‍तुता।

³²अयम्‌ इतरयहूदिनाम्‌ प्रबोधनाय ज्‍योतिः विद्‌यते, तव प्रजायै इस्राएलस्‍य गौरवश्‍च।”

³³बालकस्‍य विषये सिमोनस्‍य तां स्‍तुतिम्‌ श्रुत्‍वा पितरौ अतिविस्‍मयौ जातौ।

³⁴सिमोनः ताभ्‍याम्‌ आशीर्वादान्‌ समुच्‍चरन्‌ मेरीम्‌ एतत् अब्रवीत्‌, “पश्‍यतु अस्‍य बालकस्‍य कारणात्‌ इस्राएले अनेकानाम्‌ पतनानि उत्‍थानानि च भविष्‍यन्‍ति। अयम्‌ एकः चिह्नः विद्‌यते यस्‍य विरोधः करिष्‍यते।”

³⁵इत्‍थम्‌ अनेकानाम्‌ गुप्‍तविचाराः प्रकटाः भविष्‍यन्‍ति। एकेन चंद्रहासेन तव हृदयं क्षिद्रितं भविष्‍यति।

³⁶अन्‍नानाम वृद्‌धा भविष्‍यवादिनी आशेरवंशस्‍य फनुएलस्‍य पुत्री आसीत्‌, तस्‍याः केवलं सप्‍तवर्षाणां विवाहितजीवनम्‌ आसीत्‌। सा चतुरशीतिवर्षीया आसीत्‌। सा रात्रिन्‍दिवं सोपवासं व्रतं प्रकुर्वाणा मन्‍दिरे निवसति स्‍म।

³⁷

³⁸सा तस्‍मिन्‌ क्षणे तत्र आगत्‍य प्रभोः स्‍तुतिं कुर्वन्‍ती, येरुसलेमस्‍य मुक्‍तेः प्रतीक्षारताः जनेभ्‍यः बालकस्‍य विषये अबोधयत्‌।

³⁹प्रभोः संहितायाः अनुसारं समर्पणविधिं कृत्‍वा तौ गलीलप्रदेशे स्‍वनगरीम्‌ नासरेतं प्रत्‍यागच्‍छताम्‌।

⁴⁰बालकः अवर्धत। तस्‍मिन्‌ बलस्‍य तथा बुद्धेः विकासः अभवत्‌, तस्‍मिन्‌ परमेश्‍वरस्‍य अनुग्रहः अतिष्‍ठत्‌।

⁴¹प्रतिवर्षम्‌ येशोः पितरौ पास्‍कोत्‍सवं सम्‍पादनार्थम्‌ येरुसलेमं गच्‍छतः स्‍म।

⁴²यदा बालः द्वादशवर्षस्‍य अभवत्‌, तदा तौ विधानतः पास्‍कापर्व सम्‍पादनाय येरुसलेमं गतवन्‍तौ।

⁴³पर्वणि समाप्‍ते सति तौ प्रत्‍यावृत्तौ; परन्‍तु किशोरः येशुः पित्रोः अलक्षितः तत्र एव येरुसलेमे अतिष्‍ठत्‌।

⁴⁴तौ अचिन्‍तयताम्‌ यत्‌ बालकः यात्रिणाम्‌ दले अस्‍ति; अतः एकदिनस्‍य यात्रायाः पश्‍चात्‌ एव तं स्‍वकुटुम्‍बिनीनाम्‌ तथा परिचितजनानाम्‌ मध्‍ये अन्‍विष्‍यन्‍ताम्‌।

⁴⁵तेषां मध्‍ये बालकं न प्राप्‍त्‍वा तौ पुनः येरुसलेमं प्रत्‍यगच्‍छताम्‌।

⁴⁶त्रयस्‍य दिनस्‍य पश्‍चात्‌ तौ बालकं मन्‍दिरे शास्‍त्रिणाम्‌ मध्‍ये उपविष्‍टः तेषां वचनानि शृण्‍वन्‌, तान्‌ प्रश्‍नान्‌ कुर्वन्‌ प्राप्‍तवन्‍तौ।

⁴⁷सर्वे श्रोतारः तस्‍य बुद्धेः, उत्तरैश्‍च आश्‍चर्यचकिताः आसन्‌।

⁴⁸तस्‍य पितरौ तं दृष्‍ट्‌वा विस्‍मितौ जातौ। तस्‍य माता तम्‌ अवदत्‌ - “वत्‍स! त्‍वया आवाभ्‍याम्‌ सह ईदृशः व्‍यवहारः किमर्थम्‌ कृतः? पश्‍य, तव पिता अहं च दुःखितौ भूत्‍वा त्‍वाम्‌ अन्‍विष्‍यन्‍तौ अत्र समायातौ।”

⁴⁹बालकः तौ अवदत्‌, “मम अन्‍वेषणस्‍य का आवश्‍यकता? किं भवद्‌भ्‍याम्‌ इदं न जानीतम्‌ यत्‌ अहं निश्‍चयमेव स्‍वपितुः गृहे भविष्‍यामि?”

⁵⁰परन्‍तु बालकस्‍य इदं वचनं तौ न अवगच्‍छताम्‌।

⁵¹येशुः ताभ्‍याम्‌ सह नासरेतम्‌ प्रत्‍यावर्तत्‌, तयोः अधीने अतिष्‍ठत्‌ च। तस्‍य माता इमानि वचनानि हृदये संचितवती।

⁵²येशोः बुदि्‌धः तथा शरीरस्‍य विकासः शनैः शनैः अभवत्‌। सः परमेश्‍वरमनुष्‍ययोः अनुग्रहे अवर्धत।