Read Sanskrit साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 22 Bible Online

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 22 - Sanskrit bible

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 22

¹बेखमीररोटिकायाः पर्व यत्‌ पास्‍काभिधं पर्व (फसह) कथ्‍यते, प्रत्‍यासन्‍नम्‌ आसीत्‌।

²शास्‍त्रिणः, महापुरोहिताश्‍च येशोः वधं चिकीर्षवः उपायान्‍वेषणे आसन्‌, परन्‍तु ते जनेभ्‍यः बिभ्‍यति स्‍म।

³तस्‍मिन्‌ काले शैतानः यूदसे (यहूदि) प्रविष्‍टवान्‌। यूदसः, इस्‍करियोती कथयते स्‍म, द्वादशेषु एकः आसीत्‌।

⁴सः महापुरोहितानां, मन्‍दिरस्‍यारिक्षणां नेतॄणां च सन्‍निकटं गत्‍वा तैः सह मन्‍त्रयामास, यत्‌ केनोपायेन सः येशुं तेभ्‍यः समर्पयेत्‌।

⁵ते अतिप्रसन्‍नाः भूत्‍वा, तस्‍मै रुप्‍यकाणि दातुं प्रतिज्ञां कृतवन्‍तः।

⁶यूदसः तैः सह सहमतः भूत्‍वा, येशोः अवग्रहे प्रयत्‍नशीलः अभवत्‌।

⁷बेखमीररोटिकायाः दिनम्‌ आगतम्‌, यस्‍मिन्‌ मेषबलेः अर्पणम्‌ आवश्‍यकमासीत्‌

⁸येशुः पतरसं योहनं च इत्‍थम्‌ आदिश्‍य प्रेषितवान्‌, “गत्‍वा मदर्थम्‌ पास्‍कोत्‍सवीयभोज्‍यस्‍य प्रबन्‍धं कुरुतम्‌।”

⁹तौ येशुम्‌ अपृच्‍छताम्‌, “भवान्‌ किम्‌ इच्‍छति? कुत्र असौ प्रबन्‍धः भवेत्‌।”

¹⁰येशुः तौ अवदत्‌, “पुरं नगरे प्रविष्‍टे सति कश्‍चित्‌ जलपूर्णम्‌ घटं वहन्‌ एकः नरः युवयोः दृष्‍टिमेष्‍यति। तम्‌ अनुगच्‍छतम्‌ यस्‍मिन्‌ गृहे सः प्रवेक्ष्‍यति।

¹¹तद्‌ गृहस्‍वामिनं कथयतम्‌, गुरुः भवन्‍तम्‌ अवाचयत्‌ - अतिथिशाला कुत्र अस्‍ति, यत्राहं शिष्‍यैः सह पास्‍कोत्‍सवीयभोज्‍यं भोक्ष्‍ये?”

¹²गृहस्‍वामी ऊर्ध्‍वस्‍थाम्‌ एकां शालां सुसज्‍जिताम्‌ दर्शयिष्‍यति। तत्रैव प्रबन्‍धः कुरुताम्‌।

¹³उभौ अगच्‍छताम्‌। येशुना यथाकथितम्‌ तथैव प्राप्‍तवन्‍तौ, भोज्‍यस्‍य व्‍यवस्‍था ताभ्‍याम्‌ कृता च।

¹⁴समये आगते, येशुः द्वादशैः प्रेरितैः सह भोजनं कर्तुम्‌ आरब्‍धवान्‌।

¹⁵सः तान्‌ इदम्‌ उक्‍तवान्‌, “दुःखभोगात्तु पूर्वं युष्‍माभिः सह पास्‍कोत्‍सवीयं भोजनम्‌ कर्तुम्‌ मम बलवती इच्‍छा आसीत्‌,

¹⁶यतः अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि - यावत्‌ इदम्‌ प्रभोः राज्‍ये पूर्णतां न याति, तावत्‌ अहम्‌ इदं पुनः न भक्षयिष्‍ये।”

¹⁷ततः पर येशुः हस्‍ते पानपात्रं गृहीतवान्‌, धन्‍यवादस्‍य प्रार्थनां पठित्‍वा अभाषत, “इदं गृह्‌णीत मिथः विभजध्‍वम्‌।

¹⁸यतः अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि, यावत्‌ परमेश्‍वरस्‍य राज्‍यं न समायाति तावद्‌ पुनः अहं द्राक्षारसं नैव पास्‍यामि।”

¹⁹ततः असौ रोटिकाम्‌ आदाय, धन्‍यवादस्‍य प्रार्थनां पठित्‍वा, तां भड्‌.क्‍त्‍वा इदं ब्रूवन्‌ तेभ्‍यः अददात्‌, “अयं मम देहः अस्‍ति, यः युष्‍मभ्‍यम्‌ दीयते, इमं मम स्‍मृतौ कुरुत।”

²⁰इत्‍थं भोजनस्‍य पश्‍चात्‌, इदं कथयन्‌ पानपात्रम्‌ अददात्‌, “इदं पानपात्रं मम रक्‍तस्‍य नूतनं विधानं वर्तते, इदं युष्‍मभ्‍यम्‌ प्रवाह्‌यते।”

²¹“पश्‍यत, मम विश्‍वासघातिनः हस्‍तः, मम हस्‍तेन सह फलके अस्‍ति।

²²मानवपुत्रस्‍य यथा लिखितम्‌, प्रयाति; परन्‍तु धिक्‌ तं नरं यः, तं ग्राहयति।”

²³तदा ते मिथः पृष्‍टवन्‍तः, अस्‍मासु को इदं कार्यम्‌ करिष्‍यति?

²⁴ततः तेषु विवादः अभवत्‌ यत्‌ अस्‍मासु को सर्वश्रेष्‍ठः।

²⁵येशुः तान्‌ अब्रवीत्‌, “संसारे राजानः स्‍व प्रजासु निरंकुशं शासनं कुर्वन्‍ति, सत्ताधारिणः “उपकारिणः” कथयन्‍ते।

²⁶परन्‍तु युष्‍मासु ईदृशः नास्‍ति। यः युस्‍मासु महान्‌ वर्तते, असौ कनिष्‍ठतमः इव वर्तेत, यः अधिकारी अस्‍ति, सः सेवकः यथा आचरेत्‌।

²⁷अस्‍तु, को महान्‌ वर्तते - सः, यः फलके उपविशति, अथवा सः, यः परिवेशयति? सैव, यः फलके उपविशति। परन्‍तु युष्‍मासु मध्‍ये अहं सेवकः यथा अस्‍मि।

²⁸“यूयं मम विपत्तौ अवस्‍थिताः।

²⁹मे पिता मह्‌यम्‌ राज्‍यं प्रदत्तवान्‌, अतः अहमपि युष्‍मभ्‍यम्‌ इमम्‌ अधिकारं ददामि,

³⁰यत्‌ यूयं सर्वे मम राज्‍ये मम मत्र्चे भोजनं जलपानं च करिष्‍यथ। सिंहासने अधिष्‍ठाय इस्राएलस्‍य द्वादशवंशानां न्‍यायं विधास्‍यथ।

³¹“सिमोन! सिमोन! दुष्‍टात्‍मने यथा गोधूमः चाल्‍यते तथा अभिचालयितुम्‌ अनुमतिः प्राप्‍ता।

³²किन्‍तु मया त्‍वदर्थम्‌ प्रार्थना कृता अस्‍ति, येन तव विश्‍वासः नष्‍टः न भवेत्‌। यदा उचितमार्गे पुनः आगमिष्‍यसि, तदा सर्वान्‌ भ्रात्रृन्‌ त्‍वं स्‍थिरान्‌ करिष्‍यसि।”

³³पतरसः तं जगाद, “प्रभो! त्‍वया साद्‌र्धम्‌ अहं कारागारं तथा मृत्‍युं प्राप्‍तुम्‌ उद्‌यतः अस्‍मि।”

³⁴परन्‍तु येशुः तं जगाद, “पतरस! त्‍वामहं ब्रवीमि प्रातरद्‌यः कुक्‍कुटस्‍य रवात्‌ प्रागेव त्‍वं त्रयवारं मां न स्‍वीकरिष्‍यति, यत्‌ त्‍वां मां जानासि।”

³⁵येशुः तान्‌ पुनः प्राह- “यदा अहं युष्‍मान्‌ धनकोषं, सोपकारद्रव्‍याधारं उपानहौ विना अप्रेषयम्‌, किं तदा कस्‍यापि वस्‍तुनः अभावः अभवत्‌?”

³⁶ते प्रत्‍युतरन्‌, “कस्‍यापि वस्‍तुनः अभावः न अभवत्‌।” येशुः तान्‌ पुनः अवदत्‌, “यस्‍य पार्श्‍वे साम्‍प्रतम्‌ धनकोषः, सः गृह्‌णातु तं, तथा सोपकारद्रव्‍याधारम्‌। यस्‍य पार्श्‍वे इदानीं मुद्राधारः नास्‍ति, सः स्‍ववस्‍त्रं विक्रीय असिं क्रीणातु,

³⁷यतः अहं युष्‍मान्‌ ब्रवीमि यत्‌ धर्मग्रन्‍थे यत्‌ लिखितम्‌ वर्तते तत्‌ मयि सिद्धं भविष्‍यति तस्‍य गणना कुकर्मिषु अभवत्‌। मम विषये यत्‌ प्रोक्‍तमस्‍ति तत्‌ सर्वम्‌ परिपूर्णम्‌ भविष्‍यति।”

³⁸शिष्‍याः प्रोक्‍तवन्‍तः, “प्रभो! पश्‍य, अत्र असियुग्‍मकम्‌ वर्तते।” परन्‍तु येशुः तान्‌ अब्रवीत्‌, “पर्याप्‍तं वर्तते।”

³⁹ततः परं स्‍वस्‍वभावानुसारतः निर्गत्‍य जैतूनगिरिं प्रतस्‍थे। शिष्‍याः अपि तम्‌ अनुगमन्‌।

⁴⁰येशुः तत्र आगत्‍य शिष्‍यान्‌ अवदत्‌, यूयं प्रभुं प्रार्थयत येन यूयं परीक्षायां मा पतेत।”

⁴¹ततः स प्रस्‍तरक्षेपस्‍थानं यावत्‌ पृथकः स्‍थितः जानुभ्‍यां भूमौ पतित्‍वा इमां प्रार्थनाम्‌ अकरोत्‌,

⁴²“हे पितः! यदि त्‍वं कामयसे इदं पानपात्रं मत्तः अपसारयितुं चेत्‌, त्‍वम्‌ इदम्‌ अपसार्य। तथापि मे वात्र्छा न इयं तव इच्‍छा एव सिध्‍यतु। (

⁴³तदानीं तस्‍मै स्‍वर्गस्‍य कश्‍चित्‌ दूतः अदृश्‍यत, तं भृशम्‌ सान्‍त्‍वयामास च।

⁴⁴येशुः तु प्राणपीड़ायां प्रार्थनायां निरतः अभवत्‌। तस्‍य स्‍वेदः शरीरात्‌ शोणितविन्‍दुवत्‌ भूमौ अपतत्‌।)

⁴⁵प्रार्थनातः उत्‍थाय शिष्‍याणां समीपम्‌ आगच्‍छत्‌, शोकात्‌ निन्‍द्राम्‌ उपेयुषाम्‌ दृष्‍ट्‌वा, सः तान्‌ पुनः प्रत्‍यभाषत,

⁴⁶“यूयं कथं निद्राम्‌ उपागताः? उत्तिष्‍ठत, प्रार्थयध्‍वं, येन यूयं कठिनपरीक्षायां मा पतेत।”

⁴⁷येशुः एवं भाषमाणः आसीत्‌, तं जनता उपागता। यूदसः द्वादशेषु एकः, अग्रेअब्रजत्‌। सः येशुम्‌ उपागत्‍य तस्‍य चुम्‍बनम्‌ अकरोत्‌।

⁴⁸येशुः तम्‌ अवदत्‌, यूदस! किम्‌ त्‍वं चुम्‍बनं दत्‍वा मानवपुत्रेण सह विश्‍वासघातं करोषि?

⁴⁹येशोः केचित्‌ संगिनः इदं दृष्‍ट्‌वा तम्‌ अपृच्‍छन्‌, प्रभो! किं वयम्‌ असिं धराम?

⁵⁰तेषाम्‌ एकः महापुरोहितस्‍य दासं प्रहृत्‍य तस्‍य दक्षिणं कर्णम्‌ समूलम्‌ अवचिच्‍छेद।

⁵¹परन्‍तु येशुः अवदत्‌, “बहु संजातम्‌ इति उक्‍त्‍वा तस्‍य कर्णम्‌ संस्‍पृश्‍य तं निरामयम्‌ चक्रे।

⁵²ततः तं धर्तुम्‌ आयातान्‌, महापुरोहितान्‌ तथा मन्‍दिरारक्षिणः सर्वान्‌ नायकान्‌ च अब्रवीत्‌, “यूयं मां ”दस्‍युः अस्‍ति इति” ज्ञात्‍वा धर्तुम्‌ इच्‍छया दण्‍डान्‌ खड्‌गान्‌ गृहीत्‍वा माम्‌ उपागताः?

⁵³अहं प्रतिदिनम्‌ मन्‍दिरे युष्‍माभिः सह अभवम्‌। युष्‍माभिः मयि हस्‍तः न क्षिप्‍तः। परन्‍तु अयं समयः युष्‍माकं वर्तते। इदानीम्‌ अन्‍धकारस्‍य शासनं विराजते।”

⁵⁴ततः ते येशुं गृहीत्‍वा महायाजकसन्‍निधिम्‌ प्रापयन्‌, पतरसः अपि तं दूरादनुयातवान्‌।

⁵⁵प्राङ्‌गणे अग्‍निं प्रज्‍वाल्‍य तं परितः जनाः समासीनाः आसन्‌। पतरसः चापि उपविष्‍टवान्‌।

⁵⁶काचिद्‌ दासी अग्‍नेः प्रकाशे पतरसम्‌ उपविष्‍टम्‌ विलोक्‍य, तस्‍मिन्‌ दृष्‍टिं निपात्‍य च, अवदत्‌, “एषः अपि तेन एव साकम्‌ आसीत्‌।”

⁵⁷पतरसः दास्‍याः वचः अस्‍वीकुर्वन्‌ अभाषत, “अहं तं न जानामि।”

⁵⁸क्षणात्‌, कश्‍चित्‌ तं दृष्‍ट्‌वा इदम्‌ प्रोक्‍तवान्‌, “त्‍वमपि तेषु एक वर्तते ।” पतरस अब्रवीत्‌ - “भ्रातः! अहं नास्‍मि।”

⁵⁹प्रायः घटिकानन्‍तरम्‌ कश्‍चित्‌ अपरः अतिदाढयेन व्‍याजहार-“नूनमेषः अपि तेन एव सह आसीत्‌ यतः एषः अपि गलिलीयः अस्‍ति।

⁶⁰पतरसः प्रत्‍युतरत्‌ “भ्रातः! त्‍वं किं ब्रवीषि इति अहं न जाने।” इत्‍थं पतरसे वदिते, तस्‍मिन्‌ एव क्षणे कुक्‍कुटः रुराव।

⁶¹प्रभुः, मुखं परावर्त्‍य पतरसम्‌ दृष्‍टवान्‌। पतरसः प्रभोः वाक्‍यम्‌ अस्‍मरत्‌, यत्‌ अद्यः कुक्‍कुटस्‍य रवात्‌ प्राक्‌ त्‍वं वारत्रयं माम्‌ अस्‍वीकरिष्‍यसि।

⁶²पतरसः बहिः गत्‍वा स्‍फुटम्‌ रुरोद।

⁶³प्रहरिणः येशोः उपहासम्‌, कुर्वन्‍तः तस्‍मिन्‌ अत्‍याचारान्‌ अपि कुर्वन्‍ति स्‍म।

⁶⁴तस्‍य अक्षिणी वस्‍त्रेण बद्‌ध्‍वा पृष्‍ठे प्रताड्‌य तं पृष्‍टवन्‍तः त्‍वं चेद्‌ नबी असि, ब्रूहि कः त्‍वाम्‌ अताडयत्‌?

⁶⁵ते येशुम्‌ अपमानितं कुर्वन्‍तः, अन्‍यानि उपहासवचांसि अकथयन्‌।

⁶⁶ततः सूर्योदये जाते धर्मवृद्धाः, महापुरोहिताः, शास्‍त्रिणश्‍च एकत्राः अभवन्‌।

⁶⁷ते येशुम्‌ स्‍वधर्मसभायाम्‌ आहूय तमवदन्‌, “त्‍वं मसीहोऽसि चेद्‌ अस्‍मान्‌ ब्रूहि।”

⁶⁸येशुः तान्‌ अब्रवीत्‌, “यत्‌ अहं वच्‍मि, यूयं न विश्‍वसिष्‍यथ। अहं पृच्‍छामि चेत्‌, यूयं मां न उत्तररिष्‍यथ।

⁶⁹परन्‍तु इतः परं मानवपुत्रः सर्वशक्‍तिमतः प्रभोः दक्षिणे समासीनः स्‍थास्‍यति।”

⁷⁰ततः सर्वे प्रोक्‍तवन्‍तः, “तर्हि किं त्‍वं प्रभोः सुतः?” येशुः तान्‌ अवदत्‌, “यूयं सत्‍यं वदत, सः अहमस्‍मि।”

⁷¹इत्‍याकर्ण्‍य ते अब्र्रूवन्‌ - “अस्‍माकं किम्‌ अधिकेन साक्ष्‍येण प्रयोजनम्‌ अस्‍ति? अस्‍माभिः स्‍वतः अस्‍य मुखात्‌ श्रुतम्‌।”