Read Sanskrit साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 23 Bible Online

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 23 - Sanskrit bible

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 23

¹ततः परं समस्‍ता जनता उत्‍थितवती। ते येशुम्‌ पिलातुसस्‍य निकटं नीतवन्‍तः।

²सर्वे जनाः तस्‍यविरुद्‌धम्‌ अभियोगं प्रकुर्वाणाः भाषितुम्‌ आरभन्‍त, अस्‍माभिः लक्षितं, यत्‌ अयम्‌ अस्‍माकं जनेषु विद्रोहं प्रवर्त्तयति, सम्राजे करदान न कर्तव्‍यम्‌, इति शिक्षयति, तथा आत्‍मानं मसीहोऽस्‍मि, राजा अस्‍मि इति वदति।”

³पिलातुसः तमपृच्‍छत्‌, “किं त्‍वं यहूदिनाम्‌ राजा असि?” येशुः तमवदत्‌, “भवान्‌ सत्‍यम्‌ वदति।”

⁴ततः पिलातुसः महापुरोहितान्‌, जनान्‌ च उवाच, “अस्‍मिन्‌ मनुष्‍ये मया कोऽपि दोषः नैव लक्ष्‍यते।”

⁵ते पिलातुसं साग्रहं प्रोचुः - “अयं यहूदियाप्रदेशस्‍य कोणे कोणे परिभ्रमन्‌ गलिलियातः आरभ्‍य स्‍व शिक्षया जनान्‌ उत्तेजयति।”

⁶पिलातुसः इदं श्रुत्‍वा अपृच्‍छत्‌, “किम्‌ अयं गलीलनिवासी अस्‍ति।

⁷हेरोदेसस्‍य अधिकारक्षेत्रात्‌ अस्‍ति, इति अवगम्‍य, सः येशुम्‌ हेरोदेसस्‍यान्‍तिकं प्रेषितवान्‌। सोऽपि तेषु दिनेषु येरुसलेमे आसीत्‌।

⁸असौ येशुं दृष्‍ट्‌वा परमं हर्षम्‌ आप्‍तवान्‌। सः चिरकालात्‌ येशुं द्रष्‍टुम्‌ इच्‍छति स्‍म, यतः जनेभ्‍यः येशोः चर्चाम्‌ श्रुतवान्‌ आसीत्‌।

⁹सः येशोः चमत्‍कारं द्रष्‍टुम्‌ उत्‍सुकः आसीत्‌। सः येशुं बहुविधान्‌ प्रश्‍नान्‌ अकरोत्‌, परन्‍तु येशुः तम्‌ उत्तरं न दत्तवान्‌।

¹⁰अस्‍मिन्‌ मध्‍ये महापुरोहिताः शास्‍त्रिणश्‍च येशुं प्राणपणेन अभियोक्‍तुम्‌ अयतन्‍त।

¹¹अथ हेरोदेसः सैन्‍यानां साहाय्‍येन तम्‌ अवमत्‍य उपहस्‍य च शुभ्राणि वस्‍त्राणि पर्यधापयत्‌। तथा कृत्‍वा येशुं पिलातुससन्‍निधौ सम्‍प्रेषयामास।

¹²तस्‍मिन्‌ एव दिने उभौ मित्रत्‍वमापतुः, पूर्वम्‌ वैरमास्‍थितौ।

¹³ततः पिलातुसः महापुरोहितान्‌, शासकान्‌, जनताम्‌ च आहूय

¹⁴इदम्‌ अब्रवीत्‌, “भवद्‌भिः एषः जनः मम अन्‍तिकम्‌ प्रेषितः अस्‍ति, यतः असौ प्रजासु विद्रोहं प्रवर्त्तयति। भवताम्‌ समक्षं तु एषः मया सुपरीक्षितः। परन्‍तु कोऽपि दोषः न विलोकितः,

¹⁵यतः अयं, तेन ससम्‍मानं मदन्‍तिकम्‌ प्रेषितः। भवन्‍तः अपि पश्‍यन्‍ति यत्‌ कश्‍चित्‌ तादृशः अपराधः तेन न कृतः, येन अस्‍मै प्राणदण्‍डः विधीयते।

¹⁶अतः अहम्‌ अस्‍य ताडनं सम्‍यक्‌ कारयित्‍वा इमं मोचयामि।” (

¹⁷पर्वणः अवसरे तेषां तोषणार्थम्‌ पिलातुसः कश्‍चित्‌ काराबद्‌धं नरं मोक्‍तुम्‌ ऐच्‍छत्‌।)

¹⁸किन्‍तु सर्वे सहैवाहुः “इमम्‌ अपसरतु, अस्‍मदर्थम्‌ बराबसं मोच्‍यतु भवान्‌।”

¹⁹बराबसः नगरे समुत्‍पन्‍नात्‌ उद्‌प्‍लवात्‌, नरहत्‍यापराधात्‌ च कारायां निहितः आसीत्‌।

²⁰पिलातुसः येशुं मोक्‍तुम्‌ इच्‍छन्‌ जनान्‌ पुनः बोधितवान्‌,

²¹किन्‍तु ते उच्‍चस्‍वरेण इदं व्‍याहरन्‌, “अस्‍मै क्रूसं ददातु, अस्‍मै क्रूसं ददातु।”

²²पिलातुसः तृतीयं वारं तान्‌ उवाच - “किमर्थम्‌? अनेन को ऽपराधः कृतः? अस्‍मिन्‌ नरे प्राणदण्‍डोचितः कोऽपि दोषः न लक्ष्‍यते। अतोऽहम्‌ इमं ताडयित्‍वा मोचयिष्‍यामि।”

²³ते तथैव उच्‍चैः आक्रोशन्‌, “अस्‍मै क्रूसं ददातु भवान्‌।” तेषां कोलाहलः वर्धते स्‍म।

²⁴तदा पिलातुसः तेषां याचनां पूर्णकर्तुम्‌ निश्‍चितवान्‌। यः मनुष्‍यः विद्रोहनरहत्‍यापराधतः वद्‌धः आसीत्‌, तथा यस्‍य मोचनं ते ऐच्‍छन्‌,

²⁵सः तमेव मोचितवान्‌, तथा येशुं यहूदिनाम्‌ तोषणार्थम्‌ अभीप्‍सया तेषां सैनिकेभ्‍यः समर्पितवान्‌।

²⁶अथः येशुं समादाय गच्‍छन्‍तः आसन्‌, तदा अध्‍वनि ग्रामात्‌ आगच्‍छन्‍तं सिमोननाम कुरेनेनिवासिनम्‌ जनं धृत्‍वा तस्‍य स्‍कन्‍धे क्रूसम्‌ स्‍थापितवन्‍तः, येन सः तं येशुम्‌ अनुब्रजेत्‌।

²⁷जनानां महान्‌ समूहः येशुम्‌ अनुगच्‍छन्‌ आसीत्‌। तेषां मध्‍ये नारयः अपि आसन्‌। ताः उरः ताडयन्‍त्‍यः तस्‍मै विलपन्‍ति स्‍म।

²⁸येशुः मुखं परावर्त्‍य ताः प्रत्‍यभाषत, “हे येरुसलेमपुत्रिकाः! मदर्थम्‌ मा विलपत। यूयं स्‍वार्थम्‌ स्‍वसन्‍तानर्थम्‌ च विलपत।

²⁹यतः तादृशानि दिनानि शीघ्रं समायान्‍ति यदा जनाः वदिष्‍यन्‍ति - धन्‍याः ताः स्‍त्र्यिः, याः बन्‍ध्‍या सन्‍ति; धन्‍याः ते स्‍तनाः सन्‍ति, यैः दुग्‍धं न हि पायितम्‌।

³⁰तदा जनाः पर्वतान्‌ सम्‍बोध्‍य इदं कथयिष्‍यन्‍ति - अस्‍मासु पतत, शैलान्‌ च वदिष्‍यन्‍ति - अस्‍मान्‌ आच्‍छादयत;

³¹यतः हरितस्‍य काष्‍ठस्‍य ईदृशी दशा, तदा शुष्‍कस्‍य कीदृशी गतिः भविष्‍यति?”

³²ते सर्वे येशुना सार्द्धम्‌ द्वौ दुष्‍कर्मिणौ अपि प्राणदण्‍डाय नयन्‍ति स्‍म।

³³ततः ते “कलवारी इतिसंज्ञकम्‌ स्‍थानम्‌ आसाद्‌य, तत्र येशुं तथा द्वौ कुकर्मिणौ पृथकपृथके क्रूसेषु आरोपितवन्‍तः - एकं तु तस्‍य दक्षिणे, अपरं च येशोः वामे। (

³⁴येशुः अब्रवीत्‌, “हे पितः! एतान्‌ क्षमस्‍व, यतः ते न जानन्‍ति, यत्‌ किं कुर्वन्‍तः सन्‍ति।)” ततस्‍ते येशोः वस्‍त्राणां अनेकान्‌ विभागान्‌ अकुर्वन्‌, तेभ्‍यः वस्‍त्रेभ्‍यः पत्रगुटिकाः निष्‍कासितवन्‍तः च।

³⁵प्रजाजनाश्‍च तत्रस्‍थाः सर्वम्‌ एतद्‌ व्‍यलोकयन्‌। नेतारः सोपहासमिदं वचः कथयन्‍ति स्‍म, “असौ अन्‍यान्‌ रक्षितवान्‌। यदि अयम्‌ परमेश्‍वरस्‍य मसीहः, परमप्रियः च अस्‍ति, तर्हि आत्‍मानं रक्षतु।

³⁶सैनिकाः अपि तथैव तस्‍य उपहासम्‌ अकुर्वन्‌। ते तम्‌ उपेत्‍य तस्‍मै आम्‍लद्राक्षारसम्‌ ददन्‍तः अवदन्‌, “त्‍वं

³⁷“चेत्‌ यहूदिनां राजा, आत्‍मनः रक्ष।”

³⁸येशोः ऊर्ध्‍वम्‌ लिखितम्‌ आसीत्‌, “एषः यहूदिनां राजा वर्तते।”

³⁹कुकर्मिणोः तेन सह क्रूसम्‌ आरोपितयोः तयोः एकः येशुं निन्‍दन्‌ तम्‌ अब्रवीत्‌, “त्‍वं मसीहोऽसि चेत्‌ तदा आत्‍मानं स्‍वं च समुद्‌धर।”

⁴⁰परन्‍तु द्वितीयस्‍तु तं भर्त्‍सयन्‌ इदमब्रवीत्‌, “किं त्‍वम्‌ परमेश्‍वरात्‌ अपि न बिभेषि? त्‍वया अपि स एव दण्‍डः उपभुज्‍यते।

⁴¹आवयोः तु एषः दण्‍डः न्‍यायसंगतः। यतः स्‍वीयापराधस्‍य एव आवाभ्‍याम्‌ फलम्‌ भुज्‍यते, परन्‍तु एतेन कश्‍चन अपराधः न विहितः।”

⁴²तदा सः येशुम्‌ अवदत्‌, “येशो! यदा भवान्‌ स्‍वीयं राज्‍यम्‌ आयास्‍यति, तदा मम अपि स्‍मरिष्‍यति।”

⁴³येशुः तमुवाच, “अहं त्‍वां ब्रवीमि, त्‍वम्‌ अद्‌यः एव परलोके मया सह निवस्‍यसि।”

⁴⁴इदानीं दिवसस्‍य द्वितीयः पहरः सत्र्जायमानः आसीत्‌। सूर्ये अन्‍तर्हिते तृतीयं पहरं यावत्‌ समस्‍तप्रदेशे घोरः अन्‍धकारः आसीत्‌।

⁴⁵मन्‍दिरस्‍य च मध्‍येन पटी छिन्‍ना दि्‌वधा अभवत्‌।

⁴⁶येशुः उच्‍चैः स्‍वरेण उच्‍चरन्‌ इदम्‌ उक्‍तवान्‌, “हे पितः ! अहं ममात्‍मानं तव हस्‍तयोः समर्पये।” एवम्‌ उक्‍त्‍वा प्राणान्‌ अमुत्र्चत्‌।

⁴⁷शतपतिः एतत्‌ सर्वम्‌ दृष्‍ट्‌वा परमेश्‍वरस्‍य स्‍तुतिं कुर्वन्‌ अब्रवीत्‌, निश्‍चयमेव अयं मनुष्‍यः धर्मात्‍मा आसीत्‌।

⁴⁸बहवः जनाः एतद्‌ दृश्‍यं द्रष्‍टुम्‌ उपस्‍थिताः आसन्‌। सर्वे एतद्‌ दृश्‍यं दृष्‍ट्‌वा स्‍ववक्षांसि ताडयन्‍तः प्रत्‍यागच्‍छन्‌।

⁴⁹येशोः सर्वे परिचिताः जनाः गलीलप्रदेशात्‌ तेन सह समागताः नार्यः, कित्र्चित्‌ दूरं स्‍थिताः तत्‌ दृश्‍यं पश्‍यन्‍ति स्‍म।

⁵⁰धर्मसभायाः सदस्‍यः यूसुफाभिधः निष्‍कपटः धार्मिकश्‍च आसीत्‌। सः सभायाः योजनायां तथा षड्‌यन्‍त्रे सहमतः नासीत्‌। सः यहूदाप्रदेशस्‍य अरिमतियाहस्‍य नगरस्‍य निवासी आसीत्‌। सः चिरात्‌ परमेश्‍वस्‍य राज्‍यं प्रत्‍यैक्षत।

⁵¹

⁵²असौ पिलातुसं येशोः शवम्‌ अयाचत।

⁵³शवं क्रूसात्‌ अवतार्य तं सूक्ष्‍मेण शववाससा वेष्‍टयित्‍वा, तादृशे शवागारे स्‍थापितवान्‌, यः शैले निर्मितः आसीत्‌, यत्र कोऽपि पूर्वम्‌ निहितः नासीत्‌ च।

⁵⁴तत्‌ शुक्रवासरम्‌ आसीत्‌, विश्रामस्‍य दिवसः आरभते स्‍म।

⁵⁵याः नार्यः तेन सह गलीलप्रदेशात्‌ आगताः आसन्‌, यूसुफम्‌ अनुव्रज्‍य शवागारम्‌, अपश्‍यन्‌। ताः इदमपि व्‍यलोकयन्‌ येशोः शवः कथं निधीयते। परावृत्त्य ताः नार्यः सुविलेपनम्‌ तथा सुगन्‍धिद्रव्‍याणि सज्‍जीचक्रुः, विश्रामस्‍य दिवसे, नियमानुसारेण विश्रामम्‌ अकुर्वन्‌।