Read Sanskrit साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 24 Bible Online

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 24 - Sanskrit bible

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 24

¹सप्‍ताहस्‍य प्रथमदिवसे ताः अतीव प्रभाते सज्‍जीकृतम्‌ सुगन्‍धिद्रव्‍यम्‌ नीत्‍वा शवागारम्‌ अगच्‍छन्‌।

²ताः शवागारद्वारात्‌ प्रस्‍तरम्‌ अपसृतम्‌ अपश्‍यन्‌

³शवागारे गत्‍वा येशोः शवं न प्राप्‍त्‍वा विस्‍मयं गताः।

⁴तस्‍मिन्‌ एव क्षणे श्‍वेतपरिच्‍छदौ द्वौ नरौ तासाम्‌ समीपे आगतवन्‍तौ।

⁵तौ विलोक्‍य भयात्‌ सर्वाः नतमस्‍तकाः बभूवुः। तौ ताः उक्‍तवतौ, “भवत्‍यः जीवितं तं मृतकेषु कथम्‌ अनुविष्‍यथ?

⁶सः अत्र नास्‍ति -स जीवितः अस्‍ति। गलीलप्रदेशे निवसन्‌ सः यत्‌ उक्‍तवान्‌ तत्‌ स्‍मरत।

⁷तेनोक्‍तं-मानवपुत्रस्‍येदं नूनं भविष्‍यति। विरोधिभिः सः पापिनाम्‌ हस्‍तेषु अर्पयिष्‍यते, ते तम्‌ क्रूसमारोपयिष्‍यन्‍ति। तृतीये दिवसे तस्‍य पुनः उत्‍थानम्‌ भविष्‍यति।”

⁸तदा ताः येशोः वचनम्‌ अस्‍मरन्‌।

⁹सर्वाः शवागारात्‌ आगतवत्‍यः।

¹⁰परावृत्‍य मेरीमग्‍दलेना, योअन्‍ना, याकूबस्‍य जननी मेरी तां घटनाम्‌ एकादशेभ्‍यः शिष्‍येभ्‍यः, तथा अन्‍येभ्‍यः शिष्‍येभ्‍यः न्‍यवेदयन्‌।

¹¹ताभिः सह याः अन्‍याः नार्यः आसन्‌, ताः अपि प्रेरितान्‌ तदेव अकथयन्‌, किन्‍तु ते न विश्‍वासम्‌ चक्रुः। तेषां दृष्‍टौ तासां कथा प्रलाप इव प्रतीयते स्‍म।

¹²तथापि पतरसः उत्‍थाय शवागारं प्रति अधावत्‌। समीपे आगत्‍य वस्‍त्रखण्‍डानाम्‌ अतिरिक्‍तः कित्र्चित्‌ अन्‍यत्‌ न अवलोकितवान्‌। सः आश्‍चर्यचकितः भूत्‍वा प्रत्‍यागच्‍छत्‌।

¹³तस्‍मिन्‌ एव दिने द्वौ शिष्‍यौ एतासाम्‌ घटनानां विषये वार्ताम्‌ कुर्वन्‍तौ एम्‍मायुसं नाम ग्रामं गच्‍छन्‍तौ आस्‍ताम्‌। सः येरुसलेमात्‌ योजने स्‍थितः।

¹⁴

¹⁵तौ मिथः वार्तालापं तथा विचारविमर्शं कुर्वन्‍तौ एव आस्‍ताम्‌, येशुः स्‍वयम्‌ आगत्‍य ताभ्‍यां साद्‌र्धम्‌ अभवत्‌।

¹⁶परन्‍तु शिष्‍ययोः नेत्राणि तं न परिज्ञातानि।

¹⁷येशुः तौ इत्‍थम्‌ प्रत्‍युवाच - “भवन्‍तौ पथि गच्‍छन्‍तौ कस्‍मिन्‌ विषये संलापं कुर्वन्‍तौ आस्‍तम्‌?” तौ स्‍थितौ।

¹⁸तयोः मुखे मलिने आस्‍ताम्‌। तयोः एकः क्‍लियुपासः अब्रवीत्‌, “येरुसलेमवासिषु एकः भवान्‌ एव अस्‍ति, यः इदं न जानाति यत्‌ एतेषु दिनेषु तत्र किं किं घटितमस्‍ति।”

¹⁹येशुः तौ पृष्‍टवान्‌, “किमभवत्‌?” तौ उक्‍तवन्‍तौ, “वृत्तं येशोः नासरिणः अस्‍ति। सः परमेश्‍वरस्‍य तथा सर्वलोकानां मतौ कर्मणः मनसश्‍च शक्‍तिमान्‌ नबी आसीत्‌।

²⁰अस्‍माकं महापुरोहिताः शासकाश्‍च तस्‍मै प्राणदण्‍डम्‌ अदापयन्‌, क्रूसमारोपितवन्‍तश्‍च।

²¹अस्‍माकम्‌ आशा आसीत्‌ यत्‌ सैव इस्राएलस्‍य उद्‌धारकः आसीत्‌। तस्‍य वृत्तस्‍य जातस्‍य गतमद्‌यः दिनत्रयम्‌।

²²इदं सत्‍यमस्‍ति अस्‍मासु काश्‍चित्‌ योषितः सन्‍ति, ताः अद्‌यः प्रत्‍युषे शवागारं अगच्‍छन्‌,

²³तत्र शवागारे येशोः शवम्‌ न लक्षितः। ताः प्रत्‍यावृत्‍य अस्‍मान्‌ इदम्‌ अब्रूवन्‌, “अस्‍माभिः स्‍वर्गदूतस्‍य दर्शनम्‌ अभवत्‌, सः अस्‍मान्‌ प्राह यद्‌ येशुः जीवितः अस्‍ति।

²⁴ततः अस्‍माकं संगिनां केचित्‌ शवागारमुपागमन्‌। तेऽपि सर्वम्‌ तथैव आप्‍तवन्‍तः यथा तान्‌ स्‍त्रियः अवदन्‌। परन्‍तु तेऽपि येशुं शवगारे न अपश्‍यन्‌।”

²⁵तदा येशुः तौ इदम्‌ अब्रवीत्‌, - हे निर्बुद्‌धी ! नबिभिः यत्‌ किंचित्‌ कथितमस्‍ति तस्‍मिन्‌ विश्‍वसितुं युवाम्‌ मन्‍दमती स्‍थः!

²⁶किं नु आवश्‍यककर्तव्‍यम्‌ न आसीत्‌ यत्‌ मसीहः सर्वदुःखं भुक्‍त्‍वा स्‍वमहिमानं आविशेत्‌?

²⁷ततः परं सः मूसातः आरभ्‍य, बहुन्‌ नबिनः उदाहरत्‌, स्‍वविषये यत्‌ कित्र्चत्‌ धर्मग्रन्‍थे लिखितम्‌, तत्‌ कृत्‍स्‍नं अवबोधयत्‌।

²⁸इत्‍थं यदा सः तयोः गन्‍तव्‍यं स्‍थानम्‌ उपागमत्‌; तथा तस्‍मात्‌ स्‍थानात्‌ सः अग्रे गन्‍तुम्‌ इयेष च।

²⁹शिष्‍यौ एवम्‌ उक्‍त्‍वा तम्‌ आग्रहम्‌ अकुरुताम्‌, आवाभ्‍यां सह अत्र तिष्‍ठतु। सन्‍ध्‍या आसन्‍ना, दिनस्‍य अवसानं च अभवत्‌।” ततः ताभ्‍यां सह स्‍थातुम्‌ येशुः तयोः गृहम्‌ प्राविशत्‌।

³⁰येशुः ताभ्‍यां सह भोजनाय उपविश्‍य रोटिकां गृहीत्‍वा, धन्‍यवादस्‍य प्रार्थनां कृत्‍वा, तां रोटिकां भड्‌.क्‍त्‍वा, ताभ्‍याम्‌ अददात्‌।

³¹अनेन मुक्‍तचक्षुष्‍कौ तौ येशुं परिजज्ञतुः। परन्‍तु येशुः शिष्‍ययोः पश्‍यतः एव सद्‌यः अन्‍तर्धानोऽभवत्‌।

³²तदा शिष्‍यौ परस्‍परम्‌ अवदताम्‌, “आवयोः हृदयं कियत्‌ उद्‌दीप्‍तम्‌ आसीत्‌ यदा सः पथि आवाभ्‍यां सह वार्तालापं कुर्वन्‌ आसीत्‌, तथा आवयोः कृते धर्मग्रन्‍थस्‍य व्‍याख्‍यां कुर्वन्‌ आसीत्‌।”

³³तस्‍मिन्‌ एव क्षणे तौ शिष्‍यौ समुत्‍थाय येरुसलेमं प्रति प्रत्‍यर्वतताम्‌। तत्र तौ एकादशशिष्‍यान्‌, तेषां सडि्‌.गनः च प्राप्‍तवन्‍तौ,

³⁴ये एवं कथयन्‍तः आसन्‌, “प्रभुः पुनरुत्‍थितः तथा सिमोनाय दर्शनम्‌ दत्तवान्‌।”

³⁵तदा तौ अपि अकथयताम्‌ यत्‌ मार्गे किम्‌ किम्‌ अभवत्‌, तथा रोटिकाखण्‍डने कथं तस्‍य अभिज्ञानम्‌ अभवत्‌।

³⁶ते एतासाम्‌ घटनानां विषये वार्ताम्‌ कुर्वन्‍तः एव आसन्‌, तस्‍मिन्‌ एव क्षणे येशुः तेषां मध्‍ये अकस्‍मात्‌ उपस्‍थितः। असौ शिष्‍यान्‌ अब्रवीत्‌, “यूयं शान्‍तिम्‌ आप्‍नुत।

³⁷परन्‍तु ते विस्‍मिताः तथा भीतिम्‌ उपागताः, अचिन्‍तयन्‌ यथा कश्‍चित्‌ प्रेतः तैः अवलोक्‍यते।

³⁸येशुः तान्‌ उक्‍तवान्‌, “यूयं व्‍याकुलत्‍वं कथं गताः? युष्‍माकं मनसि कथं सन्‍देहाः सम्‍भवन्‍ति?

³⁹मम हस्‍तौ च पादौ च पश्‍यत-अहमेव अस्‍मि। मां स्‍पृष्‍ट्‌वा निरीक्षध्‍वम्‌ यत्‌ प्रेतः न तादृशः अस्‍थि मांसविशिष्‍टः अस्‍ति यादृशं मां पश्‍यथ।”

⁴⁰एवमुक्‍त्‍वा सः तान्‌ हस्‍तौ, चरणौ च अदर्शयत्‌।

⁴¹परन्‍तु हर्षातिरेकेण शिष्‍याः तस्‍मिन्‌ विश्‍वासं न कृतवन्‍तः, ते आश्‍चर्यचकिताः आसन्‌, तदा येशुः तान्‌ अवदत्‌, किं युष्‍माकं पार्श्‍वे किमपि खाद्‌यम्‌ अस्‍ति?”

⁴²ते तस्‍मै भृष्‍टमीनस्‍य खण्‍डमेकं ददुः।

⁴³येशुः मत्‍स्‍यखंडं गृहीत्‍वा, शिष्‍याणां समक्षं भुक्‍तवान्‌ च।

⁴⁴येशुः शिष्‍यान्‌ अब्रवीत्‌, “युष्‍माभिः सह तिष्‍ठन्‌, युष्‍मान्‌ अवदम्‌, यत्‌ मूसासंहिताग्रन्‍थे, नबिनाम्‌ ग्रन्‍थे, तथा गीतग्रन्‍थेषु मम विषये यत्‌ लिखितम्‌ अस्‍ति, सर्वस्‍य पूर्णं भवितुम्‌ आवश्‍यकमासीत्‌।”

⁴⁵अथ असौ मनसः तेषाम्‌ अन्‍धकारं निवारयन्‌ धर्मग्रन्‍थस्‍य मर्मं तान्‌ प्रबोधयामास।

⁴⁶पुनश्‍च तान्‌ उवाच, “इत्‍थं धर्मग्रन्‍थे वर्णितम्‌ अस्‍ति यत्‌ मसीहः कष्‍टानि भोक्ष्‍यते, तृतीये दिवसे मृतकेषु पुनः जीविष्‍यति।

⁴⁷तस्‍य नाम्‍नि येरुसलेमात्‌ आरभ्‍य सर्वेभ्‍यः राष्‍ट्रेभ्‍यः पश्‍चात्तापस्‍य उपदेशः दास्‍यते।

⁴⁸यूयम्‌ एतासाम्‌ घटनानां साक्षिणः स्‍थ।

⁴⁹पश्‍यत, मम पिता यस्‍य वरदानस्‍य प्रतिज्ञां कृतवान्‌ अस्‍ति, तत्‌ वरदानं युष्‍मभ्‍यम्‌ प्रेषयिष्‍यामि। अतः युष्‍माभिः तावत्‌ अत्र नगरे स्‍थातव्‍यम्‌, यावत्‌ यूयं ऊर्ध्‍वशक्‍त्‍या सम्‍पन्‍नाः न भविष्‍यथ।”

⁵⁰ततः येशुः तान्‌ बेतनियाहग्रामं यावत्‌ अनैषीत्‌। करौ उत्‍थाय तेभ्‍यः आशिषम्‌ अददात्‌।

⁵¹आशिषं ददन्‌ अन्‍तर्धानः अभवत्‌ तथा स्‍वर्गे आरोहितः कृतः।

⁵²शिष्‍याः भूमौ निपत्‍य, तं दण्‍डवतं कृत्‍वा आनन्‍देन सह येरुसलेमं प्रत्‍यागच्‍छन्‌।

⁵³ते परमेश्‍वरस्‍य स्‍तुतिं कुर्वन्‍तः कृत्‍स्‍नं समयं मन्‍दिरे व्‍यतीतवन्‍तः।