Read Sanskrit साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 4 Bible Online

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 4 - Sanskrit bible

साधोः लूकसस्‍य (लूकस्‍य) अनुसारं शुभः समाचारः 4

¹येशुः पवित्रात्‍मना परिपूर्णः भूत्‍वा यर्दनतीरतः प्रत्‍यागच्‍छत्‌। पथः मध्‍ये आत्‍मा तं निर्जनं स्‍थानं नीतवान्‌।

²तत्र सः चत्‍वारिंशत्‌ दिनानि निराहारः क्षुधया पिपासया च आकुलः अनिवसत्‌। तदा दुष्‍टात्‍मा तस्‍य परीक्षां गृहीतवान्‌। येशुः तेषु दिवसे निराहारः आसीत्‌, अतः सः क्षुधया पीडितो अभवत्‌।

³तं दृष्‍ट्‌वा दुष्‍टात्‍मा अवदत्‌ - “त्‍वम्‌ परमेश्‍वरस्‍य पुत्रः च चेत्‌ प्रस्‍तरं रोटिकां कुरु।

⁴येशुः तम्‌ अपदूतम्‌ अवदत्‌, “लिखितमस्‍ति मनुष्‍यः रोटिकया एव केवलम्‌ जीवितो नास्‍ति।”

⁵अपदूतः येशुम्‌ गगने उत्‍थाप्‍य विश्‍वस्‍य समस्‍तराज्‍यं प्रदर्श्‍य

⁶अब्रवीत्‌ - “एतत्‌ समस्‍तं राज्‍यं तेषाम्‌ अधिकारान्‌ वैभवान्‌ च अहम्‌ तुभ्‍यम्‌ दास्‍यामि।

⁷एतानि सर्वाणि राज्‍यानि मह्‌यम्‌ प्रदत्तानि, अहं यम्‌ इच्‍छामि तस्‍मै ददामि। मम आराधनया तुभ्‍यम्‌ इमानि राज्‍यानि लप्‍स्‍यन्‍ते।” परन्‍तु येशुः तम्‌ प्रत्‍युत्तरत्‌ -

⁸“स्‍वस्‍य प्रभोः परमेश्‍वरस्‍य आराधनं कुरु, केवलं तम्‌ एव सेवस्‍व।”

⁹तत्‍पश्‍चात्‌ अपदूतः तं येरुसलेमस्‍य मन्‍दिरं नीत्‍वा, तस्‍य शिखरे समुत्‍थाप्‍य अवदत्‌, “परमेश्‍वरस्‍य सुतः चेत्‌ त्‍वम्‌ अत्रतः अधः कूर्दय; यतः लिखितमस्‍ति -

¹⁰“तव विषये सः स्‍वदूतान्‌

¹¹तव रक्षणाय प्रेषयिष्‍यति।”

¹²येशुः तं प्रत्‍युतरत्‌, “इदमपि लिखितम्‌ - प्रभोः परीक्षणं नैव कुर्याः।”

¹³एवं बहुविधं मसीहस्‍य परीक्षणम्‌ कृत्‍वा अपदूतः निश्‍चितसमये प्रत्‍यावर्तनाय तस्‍य सकाशात्‌ अगच्‍छत्‌।

¹⁴आत्‍मनः सामर्थ्‍येन सम्‍पन्‍नः भूत्‍वा येशुः गलीलियां प्रत्‍यागतः। तस्‍य ख्‍यातिः समस्‍तप्रदेशे प्रसारिता।

¹⁵सः तेषां सभागृहेषु उपदेशम्‌ अददात्‌। सर्वे जनाः तस्‍य अभिनन्‍दनं कुर्वन्‍ति स्‍म।

¹⁶येशुः नासरेतम्‌ आगतः, यत्र सः परिपालितः आसीत्‌। विश्रामस्‍य दिने स्‍वस्‍वभावनुसारतः सभागृहं गत्‍वा पठितुम्‌ उत्‌तिष्‍ठत्‌

¹⁷तस्‍मै यशायाहस्‍य पुस्‍तकं दत्तम्‌। पुस्‍तकं समुद्‌घाट्‌य वाचयितुम्‌ आरब्‍धवान्‌ -

¹⁸‘प्रभोः आत्‍मा मयि छायारूपेण तिष्‍ठति, यतः तेन मम अभिषेकः कृतः सः मां प्रेषितवान्‌, दरिद्रेभ्‍यः शुभसमाचारं श्रावयितुम्‌, बन्‍दिभ्‍यः मुक्‍तेः, अन्‍धेभ्‍यः दृष्‍टिदानस्‍य सन्‍देशं दातुम्‌, दलितान्‌ स्‍वतंत्रं कर्तुम्‌

¹⁹प्रभोः अनुग्रहस्‍य वत्‍सरं समुद्‌घोषयितुम्‌ च।

²⁰वाचयित्‍वा येशुः पुस्‍तकं सेवकाधीनं कृत्‍वा स्‍वयम्‌ उपविष्‍टवान्‌। सभागृहस्‍य सर्वेषाम्‌ नेत्राणि तस्‍मिन्‌ स्‍थितानि आसन्‌।

²¹येशुः तान्‌ इदम्‌ अवदत्‌, ”धर्मग्रन्‍थस्‍य इयम्‌ वाणी, अद्यः युष्‍माकं समक्षं पूर्णतां गता।”

²²सर्वे तस्‍य प्रशंसां कृतवन्‍तः। ते तस्‍य मनोहारिवचनानि श्रुत्‍वा विस्‍मिताः भूत्‍वा मिथः अवदन्‌ “अयं यूसुफस्‍य सुतो न किम्‌?”

²³येशुः तान्‌ जगाद - “यूयं सर्वे माम्‌ इदं कथयिष्‍यथ - वैद्‌य! त्‍वं प्रथमं स्‍वस्‍य चिकित्‍सां कुरु।” ते ऊदुः कफरनहूमे यदपि अभवत्‌, अस्‍माभिः श्रुतम्‌। तत्‌ सर्वम्‌ अत्रापि मातृभूमौ प्रदर्शय।

²⁴पुनः येशुः अब्रवीत्‌, “स्‍वदेशे कश्‍चित्‌ नबी जनैः न स्‍वागतीक्रियते।

²⁵अहं युष्‍मान्‌ विश्‍वासं दापयामि यदा एलियाहस्‍य समये सार्द्धवर्षत्रयम्‌ अनावृष्‍टिः अभूत्‌, कृत्‍स्‍ने देशे दुर्भिक्षम्‌ अपतत्‌, तदा इस्राएले बहवः विधवाः स्‍त्रियः आसन्‌,

²⁶तथापि एलियाहः काम्‌ अपि प्रति नैव प्रेषितः आसीत्‌ - सः सीदोने सारफतामिधे नगरे एव प्रेषितः आसीत्‌।

²⁷नबिनः एलीशस्‍य समये इस्राएले अनेकाः कुष्‍ठरोगिणः अविद्‌यन्‍त, तथापि तेषु कोऽपि न, परन्‍तु केवलं सीरियादेशस्‍य नामानः नामकः जनः एव स्‍वस्‍थः कृतः आसीत्‌।”

²⁸इदं श्रुत्‍वा सर्वे कुद्धाः भूत्‍वा, समुत्‍थाय येशुं नगरात्‌ बहिः अकारयन्‌।

²⁹तेषां नगरस्‍य समीपे पर्वर्तः आसीत्‌, तस्‍य शिखरं नीत्‍वा, तं शिखरात्‌ पातयितुं व्‍यचारयन्‌।

³⁰तेषां दुर्मतिम्‌ ज्ञात्‍वा येशुः तेषां मध्‍यात्‌ निर्गच्‍छत्‌।

³¹सः गलीलप्रदेशस्‍य कफरनहूमनामकं नगरम्‌ आगतवान्‌। सः विश्रामस्‍य दिवसे अपि जनान्‌ उपदेशम्‌ अददात्‌।

³²जनाः तस्‍य शिक्षां श्रुत्‍वा विस्‍मिताः जाताः, यतः सः अधिकारेण सह उपदिशति स्‍म।

³³सभागृहे एकः मनुष्‍यः अपदूतस्‍य अधीने आसीत्‌, उत्‍थाय उच्‍चैः वक्‍तुम्‌ प्रचक्रमे -

³⁴“येशो! नासरेतनिवासिन्‌! त्‍वया अस्‍माकम्‌ किम्‌ अस्‍ति? किं भवान्‌ अस्‍माकं सर्वनाशं कर्तुम्‌ इह आगतः? अहं जानामि भवान्‌ कोऽस्‍ति। भवान्‌ परमेश्‍वरेण प्रेषितः परमपावनः पुरुषः अस्‍ति।” येशुः इदं ब्रुवन्‌ तं प्राह -

³⁵“तूष्‍णीम्‌ भव, अस्‍य मानवस्‍य देहात्‌ द्रुतमेव बहिः व्रज।” अपदूतस्‍तु सर्वेषां दृष्‍टीनाम्‌ मध्‍ये तं नरम्‌ भूमौ निपात्‍य निष्‍क्‍लेशं तस्‍य शरीरात्‌ विनिर्गतः।

³⁶सर्वे विस्‍मिताः, भूत्‍वा मिथः अवदन्‌, “किमिदम्‌! अधिकारेण सामर्थ्‍येन च अयं दूषितान्‌ आत्‍मनः आदेशं ददाति, ते च त्‍वरितं निःसरन्‍ति।”

³⁷तत्‍पश्‍चात्‌ येशोः ख्‍यातिः सर्वत्र प्रसरितवती।

³⁸येशुः सभागृहात्‌ निर्गत्‍य सिमोनस्‍य गृहम्‌ आगतवान्‌। तस्‍य श्‍वश्रूः ज्‍वरेण अति पीडिता आसीत्‌।

³⁹येशुः तस्‍याः स्‍वास्‍थ्‍याय जनैः अभ्‍यर्थितः। येशुः तस्‍याः पार्श्‍वे आगत्‍य ज्‍वरं निर्भर्त्‍सयामास। ज्‍वरः ताम्‌ द्रुतम्‌ अत्‍यजत्‌। सा तत्‍क्षणम्‌ उत्‍थाय सेवायां सत्‍क्रियायां तत्‍पराऽभवत्‌।

⁴⁰अस्‍तमिते सूर्ये जनाः रोगग्रस्‍तान्‌ स्‍वकान्‌ जनान्‌ येशोः पार्श्‍वम्‌ आनीतवन्‍तः। येशुः स्‍वेन हस्‍तेन केवलम् तेषां शरीराणि स्‍पृष्‍ट्‌वा तान्‌ स्‍वस्‍थान्‌ अकरोत्‌।

⁴¹बहूनाम्‌ तु शरीरेभ्‍यः अपदूताः उच्‍चैः स्‍वरैः ब्रुवन्‍तः, “परमेश्‍वरस्‍य सुतो भवान्‌” निर्गच्‍छन्‍ति स्‍म। परन्‍तु येशुः सर्वान्‌ भर्त्‍सयन्‌ वक्‍तुं एव न अनुमतिम्‌ अददात्‌, यतः अपदूताः अजानन्‌ “सः मसीहः वर्तते।”

⁴²येशुः प्रातःकाले गृहात्‌ निर्गत्‍य एकान्‍तम्‌ आश्रयत्‌। जनाः तं मृगयन्‍तः तत्रापि समागताः तं सविनयम्‌ अवदन्‌ - “येशो! त्‍वया नः विहाय कुत्रापि न गन्‍तव्‍यम्‌।”

⁴³परन्‍तु येशुः तान्‌ प्रत्‍यब्रवीत्‌ - “मया अन्‍येषु नगरेषु अपि परमेश्‍वरस्‍य शुभसमाचारः श्रावयितव्‍यः अस्‍ति -

⁴⁴अतएव अहं प्रेषितः अस्‍मि।” सः यहूदादेशस्‍य सभागृहेषु उपदेशम्‌ अददात्‌।